Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 2 poz. 14

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, sporządzonej w Hadze dnia 2 października 1973 r., został złożony dnia 14 lutego 1995 r. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Niderlandów, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej konwencji, wraz z zastrzeżeniem do artykułu 26 pkt 3 Konwencji o następującej treści:

„Rzeczpospolita Polska, na mocy artykułu 34, zastrzega sobie prawo nieuznawania i niestwierdzania wykonalności orzeczeń i ugód nie przewidujących okresowego płacenia alimentów. Jedną z zasad polskiego prawa dotyczącą obowiązku alimentacyjnego jest okresowe, bieżące dostarczanie środków utrzymania”.

Zgodnie z artykułem 35 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 1996 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Zgodnie z artykułem 35 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia 1 sierpnia 1976 r.

2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji w określonych poniżej datach:

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych złożone zostały przez następujące podane niżej państwa zastrzeżenia i oświadczenia:

Republika Czeska

Dnia 28 stycznia 1993 r. Republika Czeska zadeklarowała związanie się niniejszą konwencją –włączając zastrzeżenia i oświadczenia złożone przez Czechosłowację – z dniem 1 stycznia 1993 r., tj. z datą rozpadu Czechosłowacji.

„Socjalistyczna Republika Czechosłowacji, w odniesieniu do Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, sporządzonej w Hadze dnia 2 października 1973 r., zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, do nieuznawania lub niewykonywania decyzji i ustaleń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych określonych w artykule 26 punkt 2 a i b, ponieważ czechosłowacki system prawny nie zna obowiązków alimentacyjnych między osobami wymienionymi w tym artykule.

Równocześnie Socjalistyczna Republika Czechosłowacji pragnie podkreślić odnośnie do artykułu 32 Konwencji, zgodnie wobec wszystkich państw, że Konwencję powinno stosować się do wszystkich terytoriów, za których stosunki zagraniczne są te państwa odpowiedzialne, jednakże utrzymywanie niektórych terytoriów w zależności państwowej od innych jest w opinii Czechosłowacji sprzeczne z duchem założeń i celów Deklaracji z dnia 14 grudnia 1960 r. o przyznaniu niezależności państwom kolonialnym i ich obywatelom, która deklaruje potrzebę przyspieszenia procesu dekolonizacji i bezwarunkowego końca kolonializmu we wszystkich jego formach.”

Dania

Zastrzeżenia przewidziane w artykule 26 punkt 1 i 2 litera a i b.

Rozszerzenie:

Dnia 7 października 1987 r. Konwencja została rozciągnięta przez Danię na Wyspy Faroe z mocą od dnia 1 stycznia 1988 r.

Estonia

Dokument o przystąpieniu zawiera następujące oświadczenia i zastrzeżenia:

„(...) Estoński Riigikogu, w trakcie przystępowania do niniejszej Konwencji, oświadczył, że organem centralnym w Estonii jest Ministerstwo Sprawiedliwości pełniące funkcje organu właściwego do przekazywania i przejmowania spraw alimentacyjnych.”

„(...) Estoński Riigikogu, w trakcie przystępowania do niniejszej konwencji, złożył zastrzeżenie zgodnie z artykułem 34 o nieuznawaniu i niewykonywaniu orzeczeń i ugód zawartych w punktach 2 i 3 artykułu 26.”

Finlandia

Zastrzeżenia:

„(...) w zależności od zastrzeżeń, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, złożonych w związku z podpisaniem Konwencji (...)”.

Luksemburg

Zastrzeżenia:

Zgodnie z artykułem 34 Konwencji Wielkie Księstwo Luksemburga zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania:

– orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych:

a) między krewnymi w linii bocznej,

b) między powinowatymi,

– orzeczeń i ugód, jeśli nie dotyczą one okresowego płacenia alimentów.

Niderlandy

Zastrzeżenia:

Stosownie do artykułu 34, w związku z artykułem 26 Konwencji, Królestwo Niderlandów składa zastrzeżenie, że Konwencja nie powinna być stosowana do orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej.

Oświadczenia:

Stosownie do artykułu 25 postanowienia Konwencji zostają rozciągnięte na stosunki z Państwami, które złożą takie samo oświadczenie, na wszelkie dokumenty urzędowe sporządzone przez organ lub przed organem władzy albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem publicznym, uzyskane i wykonalne w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.

Niemcy

Zastrzeżenia i oświadczenia:

Republika Federalna Niemiec oświadcza, stosownie do punktu 2 artykułu 26 Konwencji, że nie będzie uznawać i wykonywać orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych:

a) między krewnymi w linii bocznej oraz

b) między powinowatymi.

Niezależnie od tego zastrzeżenia Republika Federalna Niemiec będzie, zgodnie z prawem wewnętrznym, postępować, jak następuje: będzie uznawać i wykonywać zgodnie z postanowieniami Konwencji wszelkie orzeczenia i ugody innych Państw Umawiających się, odnoszące się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi; niemniej jednak będzie odmawiać uznawania i wykonania takich orzeczeń na wniosek dłużnika alimentacyjnego, jeśli obowiązek alimentacyjny nie będzie istniał w prawie wewnętrznym państwa, którego dłużnik i wierzyciel są obywatelami, lub w przypadku braku wspólnej narodowości, zgodnie z prawem stosowanym w stałym miejscu pobytu dłużnika.

Republika Federalna Niemiec oświadcza również, stosownie do artykułu 25 Konwencji, że postanowienia Konwencji będą rozciągnięte, w stosunku do innych Państw składających oświadczenie zgodne z tym artykułem, na oficjalne dokumenty („acte authentique”) sporządzone przez organ lub przed organem albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem publicznym i bezpośrednio wykonane w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.

Rząd Republiki Federalnej Niemiec oświadczył ponadto, iż Konwencja powinna stosować się do Berlina Zachodniego, ze skutkiem prawnym od momentu, w którym Konwencja wchodzi w życie w Republice Federalnej Niemiec.

Norwegia

Zastrzeżenia:

Zgodnie z artykułem 34 rząd Norwegii zastrzega sobie prawo przewidziane w artykule 26 punkt 2 do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi.

W nocie z dnia 2 lutego 1992 r. Norwegia poinformowała Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Niderlandów, co następuje:

„Wykonawczy Urząd Alimentacyjny (The Maintenance Enforcement Office) w Oslo, wydział międzynarodowy, od dnia 1 stycznia 1992 r. jest upoważniony do podejmowania decyzji dotyczących zwrotów odszkodowań alimentacyjnych dzieciom we wszystkich przypadkach, gdy jedno z rodziców mieszka za granicą; ten sam organ od tego samego dnia powinien służyć, jako urząd zarówno przekazujący, jak i otrzymujący, do rozpoznawania spraw alimentacyjnych zgodnie z konwencjami, w szczególności w odniesieniu do Konwencji haskiej z dnia 15 kwietnia 1958 r.”

W nocie z dnia 21 marca 1995 r. Norwegia poinformowała Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Niderlandów, co następuje:

„Z dniem 1 października 1992 r. Krajowy Norweski Urząd Ubezpieczeniowy do spraw ubezpieczeń socjalnych z zagranicą, wydział alimentacyjny w przedmiocie zobowiązań wobec dzieci, funkcjonuje jako organ zarówno przekazujący, jak i przyjmujący zwroty odszkodowań alimentacyjnych wobec dzieci, których jedno z rodziców mieszka za granicą.

Adres wspomnianego wyżej urzędu:

Folkertrygdkontoret for utenlandssaker

Bidragskontoret

Postboks 8138 Dep.

0032 Oslo

Norway”.

Portugalia

Zastrzeżenie:

Zgodnie z artykułem 34 ustęp 1 Konwencji, Portugalia zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód wymienionych w artykule 26 punkt 1 i 2b.

Republika Słowacji

W dniu 15 marca 1993 r. Republika Słowacji zadeklarowała związanie się Konwencją – włączając zastrzeżenia i oświadczenia złożone przez Czechosłowację, jak również sprzeciwy wyrażone przez Czechosłowację w odniesieniu do zastrzeżeń złożonych przez inne strony Konwencji – z dniem 1 stycznia 1993 r., tj. od daty rozpadu Czechosłowacji.

Zastrzeżenia i oświadczenia złożone przez Czechosłowację (patrz wyżej, przy Republice Czeskiej).

Szwajcaria

Zastrzeżenia:

Zgodnie z artykułem 34 Szwajcaria zastrzega sobie prawo, przepisami przewidzianymi w artykule 26 punkt 2 a i b, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi.

W nocie z dnia 26 marca 1993 r., otrzymanej 29 marca 1993 r., Szwajcaria poinformowała o wycofaniu zastrzeżenia w odniesieniu do artykułu 26 punkt 2 litera a i b. Zastrzeżenie wygasa ze skutkiem prawnym 1 czerwca 1993 r.

Szwecja

Zastrzeżenie:

Zgodnie z artykułem 24 niniejszej Konwencji, Szwecja zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód opisanych w artykule 26 punkt 1 i 2.

Oświadczenie:

Przepisy Konwencji będą rozciągnięte w stosunkach z innymi państwami, które złożą oświadczenie zgodne z tym artykułem, na dokument urzędowy („acte autentique”), sporządzony przez organ lub przed organem albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem państwowym i wykonalny w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.

Turcja

Zastrzeżenia:

Republika Turcji zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, w odniesieniu do artykułu 26 punkt 2 i 3, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód w stosunku do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi oraz orzeczeń i ugód, jeśli nie są one przewidziane dla czynności okresowego płacenia alimentów.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Zastrzeżenia:

„(a) zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 26(2), do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej oraz między powinowatymi, chyba że takie orzeczenie lub ugoda wymaga od dłużnika alimentacyjnego zapłacenia osobie, która jest dzieckiem należącym do rodziny (stosownie do przepisów prawnych w Anglii, Walii i Irlandii Północnej) lub osobie, która jest dzieckiem wierzyciela alimentacyjnego, które zostało zaakceptowane jako dziecko należące do rodziny przez dłużnika alimentacyjnego (stosownie do przepisów prawa szkockiego),

(b) zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 26(3), do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód, jeśli nie jest to przewidziane dla czynności okresowego płacenia alimentów”.

Oświadczenie to, w odniesieniu do artykułu 33 niniejszej Konwencji, powinno zostać rozciągnięte na wszystkie jednostki terytorialne Zjednoczonego Królestwa: Anglię i Walię, Irlandię Północną, Szkocję.

Organami odpowiedzialnymi za przyjmowanie wniosków o uznawanie i wykonywanie orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych są:

w Anglii i Walii:

Home Office, C2 Division

Queen Anne’s Gate

London SW 1H 9AT

w Irlandii Północnej:

Northern Ireland Courts Service

Windsor House, 9–15 Bedford Street

Belfast BT2 7 LT

w Szkocji:

Scottish Courts Administration

P.O. Box 37, 28 North Bridge

Edinburgh EH1 1RA

Rozszerzenie:

Dnia 5 stycznia 1984 r. Konwencja została rozciągnięta przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Wyspę Man (wejście w życie 1 kwietnia 1985 r.).

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z drugim ustępem artykułu 34 Zjednoczone Królestwo, działając w odniesieniu do Wyspy Man:

(i) zastrzega sobie prawo, przewidziane punktem 2 artykułu 26, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń lub ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi, chyba że orzeczenie lub ugoda wymaga od dłużnika alimentacyjnego zapłacenia należności osobie, która jest dzieckiem należącym do rodziny; oraz

(ii) zastrzega sobie prawo, przewidziane punktem 3 artykułu 26, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń lub ugód, jeśli nie są one przewidziane dla czynności okresowego płacenia alimentów.

Wnioski o uznawanie i wykonywanie orzeczeń na Wyspie Man, odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, mają być kierowane pod adresem:

The Secretary of State

Home Office (C2 Division)

Queen Anne’s Gate

London SW1 H 9AT

4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami Konwencji, a także o zgłoszonych przez te państwa zastrzeżeniach i oświadczeniach bądź o wycofaniu zastrzeżeń i oświadczeń, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek