Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 93 poz. 1080

Na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752) zarządza się, co następuje:

1) pryszczyca (Foot and mouth disease),

2) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease),

3) pomór świń (Hog cholera),

4) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy),

5) gruźlica bydła (Bovine tuberculosis),

6) bruceloza bydła [Bovine brucellosis (B. abortus)],

7) bruceloza kóz i owiec [caprine/ovine brucellosis (B. melitensis*)],

8) enzootyczna białaczka bydła (Enzootic bovine leucosis),

9) wścieklizna (Rabies) lisów wolno żyjących,

10) trzęsawka owiec (Scrapie).

2. Badaniami kontrolnymi w kierunku wykrywania pomoru świń na obszarze województwa obejmuje się corocznie odstrzelone dziki w ilości 5% dzików odstrzelonych w poprzednim roku kalendarzowym oraz wszystkie dziki padłe na obszarze tego województwa.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, pobiera się:

1) krew lub migdałki od dzików odstrzelonych,

2) migdałki lub węzły chłonne od dzików padłych.

2. Badaniami, o których mowa w ust. 1, należy obejmować całe stada bydła.

2. Badaniami, o których mowa w ust. 1, należy obejmować całe stada bydła, pobierając próby krwi od wszystkich zwierząt podlegających badaniu.

1) wszystkich niekastrowanych tryków i kozłów w wieku powyżej 6 miesiąca życia,

2) 25% owiec lub kóz w wieku rozrodczym, przy czym w przypadku stada o liczebności poniżej 50 sztuk owiec lub kóz w wieku rozrodczym badaniu poddaje się wszystkie owce lub kozy w wieku rozrodczym.

1) 1/3 pogłowia bydła powyżej 2 roku życia w powiecie, na którego obszarze co najmniej w 99,8% stad nie stwierdzono przypadków enzootycznej białaczki bydła w okresie ostatnich 2 lat,

2) całe pogłowie na obszarze powiatów nie wymienionych w pkt 1.

2. Badaniami, o których mowa w ust. 1, należy obejmować całe stada bydła, pobierając próby krwi od wszystkich zwierząt podlegających badaniu.

2. Próby do badań, o których mowa w ust. 1, należy pobrać od odstrzelonych lisów w ilości 8 sztuk na każde 100 km² obszaru objętego ochronnymi szczepieniami lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie.

2. Zestawienia, o których mowa w ust. 1, sporządza się odrębnie dla poszczególnych chorób wymienionych w § 1.

3. Zestawienia dla poszczególnych chorób wymienionych w § 1 powinny zawierać ilości zwierząt (stad) z podaniem gatunków i wyników badań.

1) stilbenów i pochodnych stilbenów,

2) substancji tyreostatycznych,

3) sterydów,

4) laktonów kwasu rezorcylowego, w tym zeranolu,

5) beta-agonistów,

6) środków farmaceutycznych skreślonych z Rejestru Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych Stosowanych Wyłącznie u Zwierząt,

7) substancji przeciwbakteryjnych (antybiotyków, sulfonamidów i chinolonów),

8) środków farmaceutycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt:

a) leków przeciwrobaczych,

b) kokcydiostatyków, w tym nitroimidazoli,

c) karbaminianów i pyretroidów,

d) neuroleptyków,

e) niesterydowych leków przeciwzapalnych,

f) innych substancji aktywnych farmakologicznie,

9) pestycydów chloroorganicznych i polichlorowanych bifenyli (PCB),

10) pestycydów fosforoorganicznych,

11) kadmu, rtęci, arsenu i ołowiu.

1) u bydła:

a) tkanki i mięso co najmniej takiej ilości bydła, która stanowi 0,25% bydła poddanego ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6, przy czym 50% prób powinno być pobrane od żywych zwierząt, a 50% po uboju,

b) mięso co najmniej takiej ilości bydła, która stanowi 0,15% bydła poddanego ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11, przy czym co najmniej 30% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7, co najmniej 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 8 i co najmniej 10% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9–11,

2) u świń:

a) tkanki i mięso co najmniej takiej ilości świń, która stanowi 0,02% świń poddanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, przy czym co najmniej 5% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności każdej z pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6,

b) tkanki i mięso co najmniej takiej ilości świń, która stanowi 0,03% świń poddanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11, przy czym co najmniej 30% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7, co najmniej 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 8 i co najmniej 10% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9–11,

3) u zwierząt jednokopytnych – tkanki i mięso co najmniej 100 zwierząt, przy czym:

a) 50% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6,

b) 50% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11,

4) u drobiu – tkanki i mięso co najmniej 100 sztuk brojlerów, indyków, gęsi i kaczek, jeżeli roczna krajowa produkcja mięsa tego drobiu była w poprzednim roku kalendarzowym większa niż 5000 ton, przy czym:

a) 50% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6,

b) 50% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11, przy czym co najmniej 30% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7, co najmniej 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 8 i co najmniej 10% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9–11,

5) mięso ryb – w ilości jednej próby na każde 100 ton rocznej krajowej produkcji ryb, pochodzących z chowu i hodowli stawowej, w poprzednim roku kalendarzowym, nie mniej jednak niż 100 prób, przy czym:

a) 1/3 prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6,

b) 2/3 prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11,

6) mleko krowie surowe do skupu – w ilości jednej próby na 15 000 ton rocznej krajowej produkcji tego mleka w poprzednim roku kalendarzowym, nie mniej jednak niż 300 prób, przy czym:

a) co najmniej 70% prób należy badać w kierunku co najmniej czterech różnych grup pozostałości wymienionych w § 13 pkt 6, 7 oraz pkt 8 lit. a) i e),

b) co najmniej 15% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9–11,

7) jaja kurze konsumpcyjne – w ilości jednej próby na 1000 ton rocznej krajowej produkcji tych jaj w poprzednim roku kalendarzowym, nie mniej jednak niż 200 prób, przy czym:

a) 70% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności co najmniej jednej z pozostałości wymienionych w § 13 pkt 6, 7 oraz pkt 8 lit. b),

b) 30% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności co najmniej jednej z pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9 i 11,

8) mięso królików – w ilości 10 prób na 300 ton rocznej krajowej produkcji tego mięsa w poprzednim roku kalendarzowym przy pierwszych 3000 ton tej produkcji oraz dodatkowo jedną próbę na każde 300 ton tego mięsa wyprodukowanego ponad 3000 ton, nie mniej jednak niż 100 prób, przy czym:

a) 30% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6, z czego 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–5, a 70% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 6,

b) 70% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7–11, z czego co najmniej 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 7, co najmniej 30% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 8 i 10% prób w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9–11,

9) u zwierząt dziko żyjących – mięso dzików, saren i jeleni w ilości co najmniej 100 sztuk tych zwierząt, odstrzelonych w kraju w danym roku kalendarzowym, w kierunku stwierdzenia obecności pozostałości wymienionych w § 13 pkt 9 i 11.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a), co najmniej 5% prób należy badać w kierunku stwierdzenia obecności każdej z pozostałości wymienionych w § 13 pkt 1–6.

3. Do badań, o których mowa w:

1) ust. 1 pkt 1, należy pobrać:

a) 0,5–0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) 0,3–0,5 kg wątroby, lub

d) 1/2 nerki, lub

e) 150–200 mililitrów moczu, lub

f) 50 mililitrów krwi,

2) ust. 1 pkt 2, należy pobrać:

a) 0,5–0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) 0,3–0,5 kg wątroby, lub

d) całą nerkę, lub

e) 150–200 mililitrów moczu,

3) ust. 1 pkt 3, należy pobrać:

a) 0,5–0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) 0,3–0,5 kg wątroby, lub

d) 1/2 nerki, lub

e) 150–200 mililitrów moczu,

4) ust. 1 pkt 4, należy pobrać:

a) 0,5–0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) całą wątrobę,

5) ust. 1 pkt 5, należy pobrać jedną rybę konsumpcyjną o wadze około 1 kg,

6) ust. 1 pkt 6, należy pobrać trzykrotnie po 0,5 litra mleka surowego do skupu,

7) ust. 1 pkt 7, należy pobrać 12–15 sztuk jaj konsumpcyjnych,

8) ust. 1 pkt 8, należy pobrać:

a) 0,5–0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) całą wątrobę,

9) ust. 1 pkt 9, należy pobrać:

a) 0,8 kg tkanki mięśniowej lub

b) 0,2 kg tkanki tłuszczowej, lub

c) całą nerkę, lub

d) 0,3–0,5 kg wątroby.

2. Do badań, o których mowa w ust. 1, należy losowo pobierać w każdym województwie po trzy próby o wadze 1 kg, pochodzące z różnych rzeźni, ferm drobiu, zlewni mleka, gospodarstw rybackich i zakładów przetwórstwa mięsa zwierząt łownych.

2. Zestawienia, o których mowa w ust. 1, sporządza się odrębnie dla pozostałości chemicznych, biologicznych i leków w tkankach zwierząt, mięsie, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowcach zwierzęcych oraz skażeń promieniotwórczych.

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Balazs