Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 82 poz. 924

Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) zarządza się, co następuje:

1) pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, barytu, węgla brunatnego wydobywanego metodą głębinową, zwanych dalej „pracownikami”, posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach górniczych, wykonujących pracę pod ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z powodu likwidacji lub upadłości, podziemnego zakładu górniczego „Sieniawa”, wchodzącego w skład Kopalni Węgla Brunatnego „Sieniawa” w likwidacji w Sieniawie, zwanego dalej KWB „Sieniawa”, zakładu górniczego „Stanisławów” oraz zakładu górniczego „Boguszów”, wchodzących w skład Kopalni Barytu „Boguszów” Spółka z o.o. w upadłości w Boguszowie-Gorcach, zwanych dalej Kopalnią Barytu „Boguszów”, Kopalni Soli „Bochnia” w Bochni, Kopalń Rud Cynku i Ołowiu „Bolesław” i rejonu „Olkusz” Kopalni „Olkusz-Pomorzany” wchodzących w skład Zakładów Górniczo-Hutniczych „Bolesław” w Bukownie, jeśli postanowienia układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych i zasiłków socjalnych,

2) osób z jednostek określonych w pkt 1, które do dnia 31 grudnia 1998 r. przebywały na urlopach górniczych i pobierały zasiłki socjalne finansowane ze środków budżetowych.

1) osłonie socjalnej – należy przez to rozumieć świadczenie socjalne wypłacone w trakcie urlopu górniczego, zwane dalej „świadczeniem socjalnym”, oraz deputat węglowy, nagrodę z okazji „Dnia Górnika”, dodatkową nagrodę roczną wynikającą z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczegółowych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta Górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), zwanego dalej „Kartą Górnika”, a ponadto uznaniowe świadczenia wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasiłek socjalny,

2) pracownikach wykonujących prace pod ziemią – należy przez to rozumieć pracowników posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, którzy ten rodzaj pracy mają określony w umowie o pracę zawartej na czas nie określony i pracę tę wykonywali w okresie co najmniej trzech miesięcy przed otrzymaniem urlopu górniczego lub zasiłku socjalnego,

3) jednostkach górniczych – należy przez to rozumieć jednostki wymienione w § 1 pkt 1.

2. Osłona socjalna nie przysługuje jednak osobie, która w trakcie korzystania z niej podjęła pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon socjalnych albo podjęła inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym w terminie do 30 dni od dnia podjęcia zatrudnienia jednostki górniczej zobowiązanej do wypłaty osłon socjalnych.

3. Prawo do pobierania osłony socjalnej przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych lub rentowych.

2. Urlop górniczy może być udzielony przez pracodawcę po ustaleniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okresów uprawniających pracownika do emerytury.

2. Deputat węglowy, nagroda z okazji „Dnia Górnika” i dodatkowa nagroda roczna wynikająca z „Karty Górnika”, o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że osoba korzystająca z urlopu górniczego nabyła do nich uprawnienia przed uzyskaniem świadczenia socjalnego.

3. Od świadczenia socjalnego, deputatu węglowego, nagrody z okazji „Dnia Górnika” oraz dodatkowej nagrody rocznej wynikającej z „Karty Górnika”, o których mowa w ust. 1, pracodawca dokonuje wpłaty składek na ubezpieczenia społeczne, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokościach określonych w odrębnych przepisach.

2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi od 1 stycznia 1999 r. na okres do 5 lat, jest wypłacane w każdym miesiącu podczas trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 7, w kwocie stanowiącej 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego, z zastrzeżeniem ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych zgodnie z Kodeksem pracy, nie więcej jednak niż 37,5 godzin nadliczbowych w kwartale.

4. Od 1 stycznia 1999 r. podstawę wymiaru świadczenia socjalnego stanowi wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, pomniejszone o kwotę składek odpowiadającą 18,71% tego wynagrodzenia.

1) Kopalni Soli „Bochnia” w Bochni w I kwartale 1999 r. nie może być niższe niż kwota 611,70 zł,

2) Kopalń Rud Cynku i Ołowiu „Bolesław” oraz „OIkusz” w I kwartale 1999 r. nie może być niższe niż kwota 829,09 zł,

3) KWB „Sieniawa” oraz Kopalni Barytu „Boguszów” w I kwartale 1999 r. nie może być niższe niż kwota 500,03 zł.

2. Świadczenie socjalne w jednostkach górniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację.

3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się odrębnie dla każdej kopalni wymienionej w ust. 1 pkt 1 i 2 jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w jednostkach wymienionych w § 1 pkt 1, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalony, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. Do wynagrodzenia nie wlicza się nagród rocznych, odpraw pieniężnych przyznawanych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o charakterze jednorazowym.

4. Świadczenia socjalne w kopalniach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia określonego w ust. 5, obliczanego na podstawie najniższego wynagrodzenia pracowników ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację.

5. Wskaźnik wzrostu przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia na kolejny kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia za kwartał przedostatni.

6. Wysokość świadczenia socjalnego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia socjalnego otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń.

7. Waloryzacja świadczenia socjalnego dla osoby, której przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału.

8. Do wyliczenia na II kwartał 1999 r. wskaźnika, o którym mowa w ust. 2, odpowiednie wynagrodzenie za I kwartał 1999 r. należy pomniejszyć o kwotę składek, o których mowa w § 6 ust. 4.

2. Zasiłek socjalny przyznany od dnia 1 stycznia 1999 r. pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, w KWB „Sieniawa” oraz Kopalni Barytu „Boguszów” nie uprawnionemu do urlopu górniczego, z którym z przyczyn dotyczących zakładu pracy rozwiązano stosunek pracy, jest wypłacany w każdym miesiącu, w którym były pracownik jest uprawniony do pobierania zasiłku, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń, w kwocie stanowiącej 65% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, obliczonego, z zastrzeżeniem § 6 ust. 4, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego dnia po dniu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 3–5.

3. W KWB „Sieniawa” oraz w Kopalni Barytu „Boguszów” miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 1, w I kwartale 1999 r. nie może być niższy niż kwota 416,69 zł.

4. Zasiłek socjalny jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 7 ust. 4–8.

5. Od zasiłku socjalnego odprowadzane są składki, o których mowa w § 5 ust. 3.

Minister Gospodarki: J. Steinhoff