Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 69 poz. 765

Na podstawie art. 179 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i Nr 49, poz. 485) zarządza się, co następuje:

1) regulamin działania komisji orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych pierwszej i drugiej instancji,

2) zasady wykonywania organizacyjno-prawnej i biurowej obsługi komisji orzekających i rzeczników dyscypliny finansów publicznych,

3) zasady organizowania, prowadzenia i finansowania szkolenia członków komisji orzekających i rzeczników dyscypliny finansów publicznych,

4) warunki, na których akta spraw o naruszenie dyscypliny finansów publicznych podlegają zniszczeniu w całości lub w części albo przekazaniu archiwom państwowym.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i Nr 49, poz. 485),

2) rozporządzeniu – należy przez to rozumieć rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1999 r. w sprawie właściwości i trybu powoływania rzeczników dyscypliny finansów publicznych, organów orzekających oraz szczegółowych zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. Nr 42, poz. 421),

3) komisji orzekającej – należy przez to rozumieć komisje orzekające w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych pierwszej instancji, o których mowa w art. 160 ust. 1 oraz art. 161 ust. 1 ustawy,

4) Głównej Komisji Orzekającej – należy przez to rozumieć Główną Komisją Orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Finansów, o której mowa w art. 160 ust. 2 ustawy,

5) rzeczniku dyscypliny – należy przez to rozumieć rzecznika dyscypliny finansów publicznych właściwego w pierwszej instancji, o którym mowa w art. 159 ust. 3 oraz art. 161 ust. 2 ustawy,

6) Głównym Rzeczniku – należy przez to rozumieć Głównego Rzecznika dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 159 ust. 1 ustawy.

2. Pieczęcią urzędową komisji orzekającej jest pieczęć okrągła o średnicy 36 mm, z napisem określającym nazwę komisji orzekającej, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Pieczęcią urzędową komisji orzekającej regionalnej izby obrachunkowej jest pieczęć urzędowa właściwej regionalnej izby obrachunkowej.

2. Stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy właściwej komisji orzekającej może nastąpić do rozpoczęcia postępowania dowodowego.

2. W celu omówienia stanu faktycznego i prawnego przewodniczący składu orzekającego może zarządzić naradę wstępną składu orzekającego.

2. Jeżeli wniosek o ukaranie złożył Minister Finansów, Najwyższa Izba Kontroli lub prezes Regionalnej Izby Obrachunkowej, o terminie rozprawy zawiadamia się pisemnie wnoszącego wniosek, co najmniej na 7 dni przed tym terminem.

2. Przewodniczący składu orzekającego sprawdza, czy:

1) wszyscy wezwani na rozprawę stawili się,

2) nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy,

3) prawidłowo doręczono zawiadomienia o rozprawie.

2. Rozpoczynając postępowanie dowodowe przewodniczący składu orzekającego upewnia się, czy obwiniony zrozumiał treść zarzutu, a w razie potrzeby udziela obwinionemu niezbędnych wyjaśnień. Następnie przewodniczący składu orzekającego pyta obwinionego, czy przyznaje się do zarzuconego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia.

3. Obwinionego poucza się, że może on bez podawania powodów odmówić złożenia wyjaśnień lub udzielania odpowiedzi na poszczególne pytania.

4. Obwiniony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego, zadawać pytania osobom przesłuchiwanym oraz składać wyjaśnienia co do każdego dowodu.

2. Po odczytaniu protokołu przewodniczący składu orzekającego wzywa obwinionego do wypowiedzenia się co do treści protokołu.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do świadków.

2. Świadka przesłuchuje się podczas nieobecności świadków, którzy jeszcze nie złożyli zeznań. Przewodniczący składu orzekającego powinien przedsiębrać środki zapobiegające porozumiewaniu się osób przesłuchiwanych z osobami, które jeszcze nie zostały przesłuchane. Jeżeli przewodniczący składu orzekającego nie zarządzi inaczej, świadek po przesłuchaniu pozostaje na sali rozpraw.

2. Osoby przesłuchiwane można konfrontować w celu wyjaśnienia sprzeczności.

2. Przewodniczący składu orzekającego uchyla pytania, które uznaje za nieistotne. Na zarządzenie przewodniczącego służy do składu orzekającego zażalenie, które podlega natychmiastowemu rozpoznaniu.

2. Po naradzie przewodniczący składu orzekającego przeprowadza głosowanie. Głosowanie przeprowadza się oddzielnie dla każdej rozstrzyganej kwestii. Członkowie składu orzekającego głosują kolejno, poczynając od najmłodszego wiekiem. Przewodniczący składu orzekającego głosuje ostatni.

3. Członek składu orzekającego, który głosował przeciwko uznaniu obwinionego za winnego, może wstrzymać się od głosowania nad karą; wówczas głos jego przyłącza się do zdania najprzychylniejszego dla obwinionego.

4. Jeżeli zdania tak się podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości, zdanie najmniej korzystne dla obwinionego przyłącza się do zdania najbardziej doń zbliżonego, aż do uzyskania większości.

2. Zdania odrębnego nie ogłasza się. Przewodniczący składu orzekającego, ogłaszając rozstrzygnięcie, informuje jednak o złożeniu zdania odrębnego. Strony mogą zapoznać się ze zdaniem odrębnym i jego uzasadnieniem oraz robić z nich odpisy; nie mogą jednak otrzymać odpisów uwierzytelnionych.

1) imię i nazwisko oraz stanowisko (funkcję publiczną) osoby, której postawiono zarzut naruszenia dyscypliny finansów publicznych,

2) nazwę i siedzibę jednostki, w której popełniono czyn objęty zarzutem,

3) określenie każdego z czynów objętych zarzutem,

4) wskazanie przepisu prawa, którego naruszenie zarzucono obwinionemu,

5) miejsce i termin rozprawy.

2. W zawiadomieniu informuje się, że rozprawa jest jawna i każdy zainteresowany może się jej przysłuchiwać.

3. Kopię zawiadomienia dołącza się do akt sprawy.

2. W sali rozpraw powinno być zawieszone godło państwowe.

2. Przewodniczący składu orzekającego zajmuje miejsce środkowe. Rzecznik dyscypliny zajmuje miejsce po prawej stronie, a obwiniony i protokolant – po lewej stronie składu orzekającego.

2. Organ, przy którym powołano komisję orzekającą, na wniosek przewodniczącego komisji lub przewodniczącego składu orzekającego zapewnia bezzwłocznie pomoc w wykonaniu zarządzenia, o którym mowa w § 47 ust. 2 rozporządzenia.

2. Wniosek o sprostowanie protokołu rozpoznaje przewodniczący składu orzekającego po wysłuchaniu protokolanta.

3. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia, złożony po wysłaniu akt sprawy do Głównej Komisji Orzekającej, pozostawia się bez rozpoznania.

4. W razie zarządzenia sprostowania protokołu należy uczynić w nim odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant. O treści sprostowania zawiadamia się uczestników postępowania, którzy brali udział w protokołowanej czynności, a o odmowie sprostowania zawiadamia się strony i osobę, która zgłosiła wniosek o sprostowanie.

2. Przepisy § 39 stosuje się odpowiednio.

2. Przewodniczący komisji orzekającej może wyznaczyć godziny, w których akta sprawy będą udostępniane tylko członkom składu orzekającego.

3. Na żądanie strony przewodniczący komisji określi termin i czas, na jaki udostępni jej akta sprawy.

4. Udostępnienie akt sprawy dokumentuje się stosowną adnotacją w aktach.

1) prokuratorowi lub sądowi w związku z prowadzonym postępowaniem,

2) Prezesowi Rady Ministrów w związku z uprawnieniami, o których mowa w art. 156 ust. 1 ustawy,

3) kierownikom organów wymienionych w art. 161 ustawy w związku z uprawnieniami, o których mowa w art. 155 ust. 2 i art. 156 ust. 1 ustawy.

2. Organ, o którym mowa w ust. 1, zapewnia komisji orzekającej, radcy komisji i obsłudze biurowej komisji orzekającej odpowiednie warunki lokalowe, wyposażenie w niezbędny sprzęt, materiały biurowe i zbiory aktów prawnych.

2. Radcą komisji może być osoba mająca:

1) wyższe wykształcenie prawnicze lub administracyjne,

2) co najmniej dwuletni staż pracy w organach władzy publicznej.

2. Organ, przy którym powołano komisję orzekającą, w uzgodnieniu z przewodniczącym komisji orzekającej, ustala wymiar czasu pracy radcy komisji, uwzględniając liczbę i stopień skomplikowania spraw rozpatrywanych przez komisję oraz możliwość wywiązania się z powierzonych radcy zadań.

3. Radca komisji nie może być członkiem komisji orzekającej ani pełnić funkcji rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy. Do radcy komisji stosuje się odpowiednio przepis § 13 rozporządzenia.

4. Prezes regionalnej izby obrachunkowej może powierzyć przewodniczącemu komisji orzekającej regionalnej izby obrachunkowej wykonywanie również obowiązków radcy komisji. W takim przypadku nie stosuje się wymogów określonych w ust. 3 oraz w § 45 ust. 2.

1) zapoznaje się z aktami spraw wpływających do komisji orzekającej, sygnalizuje przewodniczącemu komisji i składom orzekającym konieczność ich uzupełnienia oraz wyjaśnienia wskazanych okoliczności, wyjaśnia prawne konsekwencje wniosków lub argumentów przedstawianych przez strony,

2) przygotowuje projekty postanowień, zarządzeń i innych decyzji wydawanych przez przewodniczącego komisji,

3) udziela członkom składów orzekających niezbędnych wyjaśnień w kwestiach faktycznych i prawnych,

4) udziela pomocy w poprawnym formułowaniu rozstrzygnięć wydawanych przez komisję orzekającą oraz w prawidłowym stosowaniu przepisów regulujących postępowanie przed komisją orzekającą,

5) udziela składom orzekającym pomocy w formułowaniu uzasadnień wydawanych rozstrzygnięć,

6) udostępnia akta spraw,

7) zapewnia właściwy obieg dokumentów,

8) udziela pomocy przewodniczącemu komisji orzekającej w stwierdzaniu prawomocności rozstrzygnięć wydanych przez komisję orzekającą,

9) przygotowuje projekty pouczeń o skutkach wszczęcia postępowania oraz o skutkach prawomocnego orzeczenia o ukaraniu,

10) udziela pomocy przewodniczącemu komisji orzekającej w przygotowywaniu tytułów wykonawczych w celu wyegzekwowania orzeczonych kar pieniężnych i kosztów postępowania,

11) opracowuje projekty sprawozdań z działalności komisji orzekającej,

12) wykonuje inne zadania związane z działalnością komisji orzekającej, zlecone mu przez przewodniczącego komisji.

2. Komórka organizacyjna lub stanowisko pracy, o których mowa w ust. 1, nie mogą być organizacyjnie powiązane z komórkami urzędu kierowanymi przez osoby wymienione w § 13 rozporządzenia.

2. Obsługę biurową komisji orzekającej może wykonywać radca komisji.

1) prowadzenie dokumentacji składu komisji orzekającej i dokumentacji związanej z udziałem członków komisji w jej pracach,

2) przyjmowanie, wysyłanie i przechowywanie korespondencji prowadzonej przez komisję orzekającą,

3) kompletowanie, przechowywanie i udostępnianie członkom komisji zbioru aktów prawnych niezbędnych do działalności komisji orzekającej,

4) prowadzenie rejestru wniosków o ukaranie złożonych przez rzecznika dyscypliny, kompletowanie akt spraw i dokumentowanie obiegu akt,

5) organizacyjne przygotowywanie rozpraw i posiedzeń komisji orzekającej, protokołowanie rozpraw, posiedzeń i innych czynności komisji,

6) dokumentowanie prowadzonych postępowań,

7) dokumentowanie postępowania egzekucyjnego w zakresie orzeczonych kar pieniężnych oraz kosztów postępowania,

8) przechowywanie i archiwizowanie akt spraw prawomocnie rozstrzygniętych,

9) wykonywanie innych zadań, związanych z działalnością komisji orzekającej, zleconych przez przewodniczącego komisji orzekającej lub radcę komisji, a w czasie rozprawy lub posiedzenia – przez przewodniczącego składu orzekającego.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przewodniczący komisji orzekającej może powierzyć protokołowanie posiedzeń lub rozpraw osobie godnej zaufania, która nie jest zatrudniona w komórce wykonującej obsługę biurową komisji orzekającej.

2. Do zadań radcy Głównej Komisji Orzekającej i obsługi biurowej Głównej Komisji Orzekającej należy także:

1) wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem rejestru ukaranych zgodnie z art. 151 ust. 4 ustawy,

2) sporządzanie zbiorczych sprawozdań z działalności komisji orzekających oraz opracowywanie analiz problematyki dyscypliny finansów publicznych,

3) prowadzenie dokumentacji składów komisji orzekających i rzeczników dyscypliny,

4) opiniowanie projektów programów szkoleń dla członków komisji orzekających i rzeczników dyscypliny.

2. Liczbę osób wykonujących obsługę organizacyjną i biurową rzecznika dyscypliny oraz wymiar ich czasu pracy ustala – w uzgodnieniu z rzecznikiem dyscypliny – organ, o którym mowa w § 52, uwzględniając liczbę wpływających zawiadomień o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych, stopień skomplikowania postępowań, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, liczbę wnoszonych wniosków o ukaranie oraz liczbę rozpraw odbywanych z udziałem rzecznika dyscypliny.

2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się na podstawie szczegółowego programu szkolenia, zatwierdzonego przez Ministra Finansów.

3. Wydatki związane ze szkoleniem pokrywa organ, o którym mowa w ust. 1, ze środków przewidzianych na szkolenie pracowników.

4. Organ, o którym mowa w ust. 1, może zlecić przeprowadzenie szkolenia innej jednostce organizacyjnej, w szczególności szkole wyższej.

5. Szkolenia mogą być przeznaczone dla członków więcej niż jednej komisji orzekającej oraz właściwych dla nich rzeczników dyscypliny i ich zastępców.

2. Wstępne szkolenie powinno mieć formę kursu obejmującego co najmniej 24 godziny wykładów i ćwiczeń.

3. Odbycie wstępnego szkolenia potwierdza się zaświadczeniem.

1) przepisy ustawy oraz zasady wykonywania budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego,

2) podstawowe przepisy ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773 i z 1999 r. Nr 45, poz. 437),

3) zasady i tryb egzekwowania odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych,

4) zasady orzekania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w pierwszej instancji,

5) zasady formułowania rozstrzygnięć wydawanych przez komisje orzekające,

6) tryb działania rzeczników dyscypliny i komisji orzekających,

7) zasady postępowania odwoławczego,

8) skutki wszczęcia postępowania, skutki ukarania, zasady wykonywania orzeczonych kar oraz egzekwowania kar pieniężnych i kosztów postępowania.

2. Program powinien uwzględniać specyfikę komisji orzekających, których członkowie uczestniczą w szkoleniu.

2. Minister Finansów w ciągu 14 dni od dnia otrzymania projektu zatwierdza szczegółowy program szkolenia lub odmawia zatwierdzenia, zgłaszając propozycję jego zmiany.

3. Minister Finansów może wyznaczyć osobę, która w jego imieniu wizytuje przeprowadzane szkolenie.

1) przewodniczących i zastępców przewodniczącego komisji orzekających może organizować przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej,

2) rzeczników dyscypliny i ich zastępców może organizować Główny Rzecznik.

2. Koszty udziału w szkoleniu, o którym mowa w ust. 1, pokrywa organ, przy którym powołano komisję orzekającą.

3. Przepisy § 59 ust. 4 oraz § 63 stosuje się odpowiednio.

1) prowadzone przez komisje orzekające rejestry spraw o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,

2) akta, które ze względu na osobę sprawcy lub okoliczności popełnionego czynu mogą mieć znaczenie jako źródło informacji o wartości historycznej,

3) akta jednej sprawy charakterystycznej z okresu trzyletniego.

2. Pozostałe akta spraw stanowią dokumentację kategorii „B”.

2. Jeżeli sprawa była przedmiotem postępowania sądowego, jej akta podlegają brakowaniu po upływie pięciu lat od końca roku, w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym rozstrzygnięciem, a od zatarcia kary minął co najmniej rok.

1) powołają radcę komisji orzekającej,

2) wydzielą komórkę organizacyjną lub stanowisko pracy sprawujące obsługę biurową komisji orzekającej, z uwzględnieniem przepisu § 13 rozporządzenia,

3) powierzą wskazanemu imiennie pracownikowi komórki prawnej urzędu sprawowanie obsługi prawnej rzecznika dyscypliny i jego zastępców,

4) zapewnią obsługę organizacyjną i biurową rzecznika dyscypliny i jego zastępców, z uwzględnieniem przepisu § 13 rozporządzenia.

Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner