Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 55 poz. 573

Na podstawie art. 6 ust. 4 dekretu z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:

2. Roszczenie o odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przedawnia się po upływie 3 lat. Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się w dniu powstania szkody. W przypadkach gdy ustalenie dnia powstania szkody jest niemożliwe, bieg terminu przedawnienia liczy się od dnia odwołania stanu klęski żywiołowej na terenie, na którym szkoda powstała.

2. W umowie, o której mowa w ust. 1, strony ustalają w szczególności:

1) zakres czynności zakładu ubezpieczeń niezbędnych do prawidłowego określenia rodzaju szkody i oszacowania jej rozmiarów oraz ustalenia wysokości odszkodowania,

2) terminy prowadzenia postępowań likwidacyjnych,

3) sposób, tryb i terminy powiadamiania ministra przez zakład ubezpieczeń o wpłynięciu zgłoszeń szkód wraz z wnioskami o odszkodowania od poszkodowanych,

4) sposób, tryb i terminy powiadamiania ministra przez zakład ubezpieczeń o wynikach poszczególnych postępowań likwidacyjnych, tak żeby mógł on wydać stosowne decyzje o przyznaniu odszkodowań w jak najkrótszym czasie,

5) tryb dokonywania wypłat odszkodowań przez zakład ubezpieczeń i refundacji tych wypłat ze środków publicznych,

6) warunki wynagradzania zakładu ubezpieczeń oraz zwrotu kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem umowy.

3. O dokonaniu wyboru zakładu ubezpieczeń i zawarciu z nim umowy, o której mowa w ust. 1, minister, w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy, ogłasza w dwóch dziennikach o zasięgu krajowym, zamieszczając w ogłoszeniach informację o podstawie prawnej, kryteriach uznawania poszkodowanych za uprawnionych do ubiegania się o odszkodowanie, o którym mowa w § 3, oraz o trybie zgłaszania szkód i wniosków o odszkodowania.

2. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek poinformować poszkodowanego o dokumentach, których złożenie jest niezbędne do ustalenia i wypłaty odszkodowania.

2. Likwidacja szkody majątkowej jest przeprowadzana na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia obowiązujących w zakładzie ubezpieczeń, chyba że strony umowy, o której mowa w § 6 ust. 1, postanowiły inaczej.

3. Likwidacja szkody polegającej na utracie zdrowia lub życia przez poszkodowanego jest przeprowadzana na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków obowiązujących w zakładzie ubezpieczeń, chyba że strony umowy, o której mowa w § 6 ust. 1, postanowiły inaczej.

4. Podstawę do ustalenia wysokości szkody może stanowić opinia (ekspertyza) rzeczoznawcy powołanego przez zakład ubezpieczeń lub przez poszkodowanego.

5. W przypadku gdy opinie (ekspertyzy) wykonane przez rzeczoznawców powołanych przez zakład ubezpieczeń i przez poszkodowanego są rozbieżne, minister może powołać rzeczoznawcę opiniującego, który na podstawie dotychczas wykonanych opinii (ekspertyz) i własnej oceny stanu faktycznego wydaje opinię ostateczną.

2. W przypadku gdy w wyniku postępowania likwidacyjnego w sprawie szkody zakład ubezpieczeń stwierdził, że odszkodowanie poszkodowanemu nie przysługuje, załącza do przekazywanych ministrowi akt sprawy uzasadnienie takiego stanowiska.

1) o przyznaniu odszkodowania bądź

2) o odmowie przyznania odszkodowania.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, minister ustala wysokość odszkodowania, która może różnić się od propozycji przedstawionej przez zakład ubezpieczeń.

3. W przypadku gdy przyznane przez ministra odszkodowanie jest niższe niż proponowane przez zakład ubezpieczeń, decyzja powinna zawierać stosowne uzasadnienie wraz z właściwą opinią (ekspertyzą) biegłego powołanego przez ministra do zbadania sprawy przed podjęciem decyzji.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek