Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 54 poz. 572

2. Celem kontroli skarbowej jest również badanie zgodności z prawem gospodarowania mieniem innych państwowych osób prawnych.

1) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych,

1a) ujawnianie i kontrola nie zgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów,

2) kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu państwa, środkami państwowych jednostek budżetowych i państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej oraz środkami państwowych funduszy celowych, zarówno u przekazujących, jak i otrzymujących te środki,

3) badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu,

4) kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów,

5) wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego.

2. W ramach kontroli skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 1a, badaniu podlega również rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania zobowiązań podatkowych stanowiących dochód gminy.

1) (skreślony),

2) badanie prawidłowości stosowania cen urzędowych, a także cen umownych w zakresie objętym ograniczeniami swobodnego kształtowania ich poziomu

3) badanie prawidłowości obrotu dewizowego.

1) zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych funduszy celowych,

2) wydatkujący środki z budżetu państwa,

3) władający i zarządzający mieniem państwowym.

2. Kontroli skarbowej podlegają także płatnicy i inkasenci podatków i innych należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1.

2. Rada Ministrów określi cele, o których mowa w ust. 1, oraz organy, zasady i tryb przeprowadzania kontroli wykorzystania środków budżetowych i mienia państwowego na te cele.

2. Organy kontroli skarbowej mogą prowadzić również, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, dochodzenia w sprawach karnych skarbowych oraz w sprawach o przestępstwa na szkodę Skarbu Państwa.

2a. Szczególny nadzór podatkowy, w zakresie i trybie określonym w rozdziale 3b niniejszej ustawy, wykonują jednostki organizacyjne kontroli skarbowej.

3. Przepisy dotyczące kontroli skarbowej nie naruszają przewidzianych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umowach międzynarodowych uprawnień do kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 2 i 3, przysługujących właściwym rzeczowo organom.

2. Organy kontroli skarbowej są upoważnione do korzystania z będących w posiadaniu organów podatkowych informacji o podatnikach.

1) minister właściwy do spraw finansów publicznych jako naczelny organ kontroli skarbowej,

2) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej jako organ wyższego stopnia nad inspektorami kontroli skarbowej,

3) inspektorzy kontroli skarbowej, zwani dalej „inspektorami”.

2. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych^.

3. Inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów kontroli skarbowej.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi organizację urzędów kontroli skarbowej oraz nada im statut.

4. Właściwość miejscową inspektorów określa się według terytorialnego zasięgu działania urzędu kontroli skarbowej.

4a. Jeżeli podmiot posiada oddziały (zakłady) na terenie działania innego urzędu kontroli skarbowej niż właściwy dla siedziby tego podmiotu, do przeprowadzenia kontroli w tym oddziale (zakładzie) upoważniony jest również inspektor zatrudniony w urzędzie kontroli skarbowej, którego terytorialny zasięg działania obejmuje miejsce położenia tego oddziału (zakładu).

5. Inspektorzy zatrudnieni w Ministerstwie Finansów są uprawnieni do prowadzenia kontroli na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może wyznaczyć inspektora zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej do przeprowadzenia kontroli poza obszarem jego właściwości miejscowej.

2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej:

1) określa zadania i sprawuje kontrolę urzędów kontroli skarbowej,

2) organizuje szkolenia inspektorów oraz pracowników operacyjnych,

3) organizuje system informacji w urzędach kontroli skarbowej i zapewnia jego współdziałanie z systemem informacji innych instytucji, organizacji państwowych i samorządowych,

4) powołuje spośród inspektorów wicedyrektorów urzędów kontroli skarbowej i ich odwołuje,

5) upoważnia inspektorów zatrudnionych w Ministerstwie Finansów do przeprowadzania kontroli, a także w uzasadnionych przypadkach decyduje o zmianie inspektora prowadzącego postępowanie kontrolne,

6) ustala plany kontroli,

7) upoważnia inspektorów zatrudnionych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania kontroli poza właściwością miejscową określoną w art. 9 ust. 4,

8) analizuje wyniki działalności kontroli skarbowej i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych propozycje ich wykorzystania,

9) uczestniczy w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się kontrolą skarbową.

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania określone w ustawie przy pomocy jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w tym celu w strukturze Ministerstwa Finansów.

4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może podawać do wiadomości publicznej zbiorczą informację dotyczącą działalności kontroli skarbowej.

2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej w szczególności:

1) organizuje pracę urzędu kontroli skarbowej i jest przełożonym zatrudnionych w nim inspektorów oraz innych pracowników,

2) ustala plany kontroli,

3) upoważnia inspektorów do przeprowadzenia kontroli,

4) dokonuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, zmiany inspektora prowadzącego postępowanie kontrolne,

5) może podawać do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące działalności kontroli skarbowej na terenie objętym zasięgiem działania urzędu kontroli skarbowej.

2. Plany kontroli ustalają dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej stosownie do zadań określonych przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

2. W przypadku nieobecności kontrolowanego czynności kontrolne mogą być przeprowadzone po okazaniu dokumentów, o których mowa w ust. 1, osobie zastępującej kontrolowanego lub jego pracownikom bądź przywołanemu świadkowi; z czynności tych sporządza się protokół i przedstawia niezwłocznie kontrolowanemu.

3. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wydawane jest przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej i określa:

1) imię i nazwisko inspektora,

2) numer legitymacji służbowej inspektora,

3) oznaczenie kontrolowanego,

4) termin ważności upoważnienia.

4. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania kontrolnego wystawiane jest przez inspektora i zawiera:

1) imię i nazwisko inspektora prowadzącego kontrolę, imiona i nazwiska pracowników jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej wykonujących czynności kontrolne, osób uprawnionych na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, a w wypadku dokonywania kontroli wykorzystania środków przekazanych Rzeczypospolitej Polskiej przez instytucje Unii Europejskiej jako bezzwrotna pomoc zagraniczna – imię i nazwisko przedstawiciela organów Unii Europejskiej upoważnionego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej do uczestnictwa w czynnościach kontrolnych, jeżeli taki przedstawiciel będzie brał udział w kontroli,

2) przewidywany czas trwania kontroli,

3) miejsce prowadzenia kontroli,

4) zakres kontroli,

5) prawa i obowiązki kontrolowanego.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze zarządzenia, określa wzory legitymacji pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej oraz ustala zasady ich wydawania i wymiany.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kontrolowanemu należy niezwłocznie doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz zawiadomienie o wszczęciu postępowania kontrolnego; niedopełnienie tych obowiązków powoduje nieważność postępowania kontrolnego. O nieważności przeprowadzonego postępowania kontrolnego informuje się kontrolowanego, a materiały pochodzące z kontroli zostają zniszczone.

3. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego; w przypadku jego nieobecności przepis art. 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Jeżeli ustalenie danych oznaczających (identyfikujących) kontrolowanego jest niemożliwe, przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2, dokonuje się po ustaleniu tych danych.

5. Inspektor może zawiesić postępowanie, jeżeli w okresie 14 dni od wszczęcia postępowania nie ustali danych oznaczających (identyfikujących) kontrolowanego. Z tych samych przyczyn inspektor może umorzyć postępowanie, jeżeli od wszczęcia postępowania upłynęło co najmniej 30 dni; postępowanie umorzone może być jednak podjęte w każdym czasie, gdy ustali się osobę, w stosunku do której może być prowadzone postępowanie kontrolne.

2. Kontrolowany ma obowiązek wskazać na piśmie, w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego, osobę upoważnioną do działania w jego imieniu, zwłaszcza w czasie jego nieobecności.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy kontrolowany prowadzi działalność w lokalu mieszkalnym.

3. Na żądanie inspektora kontrolowany będący osobą fizyczną jest obowiązany złożyć oświadczenie o stanie majątkowym na określony dzień, jeżeli z toczącego się postępowania wynika, że nie ujawnił wszystkich obrotów lub przychodów mających istotne znaczenie do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego; do oświadczeń tych stosuje się przepis art. 247 [2] Kodeksu karnego, o czym należy pouczyć kontrolowanego.

4. Inspektor może, za zgodą prokuratora, dokonywać czynności kontrolnych w lokalu, w którym zamieszkuje osoba fizyczna zobowiązana do uiszczenia należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 1a, w razie powzięcia wiarygodnych wiadomości, że osoba ta nie zgłosiła osiąganych przychodów do opodatkowania lub zgłosiła je w niepełnej wysokości. Z czynności tych sporządza się protokół, który wymaga zatwierdzenia przez prokuratora. Przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu odnoszące się do Policji mają również zastosowanie do inspektorów.

1) udostępnić obiekty, urządzenia i składniki majątkowe, których badanie wchodzi w zakres kontroli skarbowej,

2) zapewnić wgląd w dokumentację i prowadzone ewidencje objęte zakresem kontroli,

3) sporządzać kopie dokumentów określonych przez kontrolującego,

4) zapewnić warunki do pracy, w tym, w miarę możliwości, samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów,

5) umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, jeżeli film, fotografia lub nagranie może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli,

6) udostępnić środki łączności, a w przypadku gdy kontrolowanym jest przedsiębiorca – także inne konieczne środki techniczne, jakimi dysponuje w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych,

7) przedstawić, na żądanie inspektora, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji finansowo-księgowej,

8) przeprowadzić inwentaryzację na żądanie i w niezbędnym zakresie określonym przez inspektora.

2. [3] Czynności określone w ust. 1 kontrolowany jest obowiązany wykonać nieodpłatnie.

3. W przypadku gdy kontrolowany nie jest w stanie zapewnić warunków pracy, o których mowa w ust. 1 pkt 4, jest obowiązany, na żądanie inspektora, wydać stosowne ewidencje i dokumenty na czas trwania postępowania kontrolnego; czynności w tym zakresie są przeprowadzane w jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej. Z wydania ewidencji i dokumentów sporządza się protokół, który podpisuje również kontrolowany.

4. W sprawach objętych zakresem kontroli, kontrolowany ma obowiązek, w wyznaczonym terminie, udzielić wyjaśnień lub dostarczyć żądany dokument inspektorowi lub innym osobom dokonującym czynności kontrolnych.

5. Inspektor, osoby dokonujące czynności kontrolnych, o których mowa w art. 38 ust. 3, oraz osoby, o których mowa w art. 13 ust. 4 pkt 1 są uprawnione do wstępu oraz poruszania się po terenie jednostki kontrolowanej na podstawie legitymacji służbowej, bez potrzeby uzyskiwania przepustki, oraz nie podlegają rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tej jednostki; podlegają natomiast przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym w kontrolowanej jednostce.

1) badać dokumenty i ewidencje, objęte zakresem kontroli,

2) zabezpieczać zebrane dowody,

3) zarządzać inwentaryzację wraz z rozliczeniem jej wyniku,

4) dokonywać oględzin,

5) legitymować osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli,

6) przesłuchiwać świadków,

7) zasięgać opinii biegłych,

8) zbierać inne niezbędne materiały w zakresie objętym kontrolą,

9) przesłuchiwać kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione okoliczności mające znaczenie dla postępowania kontrolnego.

2. W razie niestawienia się kontrolowanego, świadka lub biegłego na wezwanie inspektora w związku z prowadzonym postępowaniem kontrolnym, stosuje się odpowiednio przepisy art. 110 § 2 i art. 115 § 2 ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621 i Nr 137, poz. 640, Nr 152, poz. 720, z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 108, poz. 682 i Nr 160, poz. 1063), o czym należy uprzedzić osobę wezwaną.

2. Kontrolowany powinien być powiadomiony o miejscu i terminie przeprowadzania dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin w sposób umożliwiający kontrolowanemu udział w przeprowadzeniu tych dowodów nie później niż przed podjęciem tych czynności.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają natychmiastowe podjęcie czynności, a kontrolowany jest nieobecny.

2. Inspektor, w związku z prowadzonym u kontrolowanego postępowaniem kontrolnym, może po okazaniu legitymacji służbowej dokonać sprawdzenia prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahentów kontrolowanego prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na ich siedzibę; z czynności tych sporządza się protokół, który podpisują osoby obecne przy dokonywaniu tych czynności. Przepis art. 9 ust. 4 nie ma w tym przypadku zastosowania.

3. Do czynności sprawdzających u osób wymienionych w ust. 2 stosuje się odpowiednio art. 17 i 19.

2. Dokumentowanie czynności kontrolnych polega w szczególności na sporządzaniu protokołów z:

1) badania dokumentów i ewidencji,

2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych,

3) inwentaryzacji,

4) oględzin,

5) przesłuchania świadków.

Stan faktyczny może być utrwalony ponadto za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa sposób zabezpieczania, odtwarzania i wykorzystywania dowodów utrwalonych za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji.

4. W razie gdy czynności kontrolnych dokonuje się pod nieobecność kontrolowanego lub osoby zastępującej go albo bez zachowania warunków określonych w art. 13 ust. 1, z czynności tych sporządza się protokół.

2. Kontrolowany lub osoba zastępująca go może w terminie 3 dni od dnia podpisania protokołu złożyć na piśmie wyjaśnienia bądź zgłosić zastrzeżenia do treści protokołu, inspektor zaś obowiązany jest ustosunkować się do nich bez zbędnej zwłoki w formie odpowiedniej adnotacji.

2. Z czynności, o której mowa w ust. 1, sporządza się adnotację podpisaną także przez kontrolowanego.

3. Kontrolowany ma prawo, w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z dokumentacją i ustaleniami kontroli, zażądać na piśmie:

1) uzupełnienia tej dokumentacji przez wskazanie czynności kontrolnych, które należałoby podjąć, i dokumentów, które należałoby włączyć do akt sprawy,

2) przeprowadzenia ponownej oceny zebranej dokumentacji z punktu widzenia możliwości weryfikacji ustaleń kontroli.

2. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń, o których mowa w ust. 1, inspektor wydaje:

1) decyzję lub decyzje w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) – gdy ustalenia dotyczą podatków i innych należności budżetowych, których określanie lub ustalanie należy do właściwości urzędów skarbowych,

2) wynik kontroli – gdy ustalenia dotyczą nieprawidłowości innych niż wymienione w pkt 1 lub gdy nieprawidłowości nie stwierdzono.

3. Przy określaniu podstaw opodatkowania organowi kontroli skarbowej przysługują uprawnienia organu podatkowego przewidziane w przepisach podatkowych oraz w art. 186 § 2 i art. 193 ustawy – Ordynacja podatkowa.

1) izby skarbowej właściwej dla podatnika, płatnika lub inkasenta, jeżeli decyzję wydał inspektor zatrudniony w urzędzie kontroli skarbowej,

2) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, jeżeli decyzję wydał inspektor zatrudniony w Ministerstwie Finansów.

2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem inspektora, który wydał decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

3. Do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej inspektora właściwy jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; do wznowienia postępowania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

1) oznaczenie organu kontroli skarbowej,

2) oznaczenie kontrolowanego,

3) datę wydania,

4) zakres kontroli,

5) powołanie podstawy prawnej,

6) końcowe ustalenia i wnioski w zakresie określonym w art. 24 ust. 2 pkt 2,

7) termin usunięcia nieprawidłowości wskazanych przez inspektora,

8) pieczęć urzędową i podpis inspektora.

2. Wynik kontroli doręcza się kontrolowanemu, a właściwemu organowi lub dysponentowi części budżetu doręcza się ponadto dokumentację z czynności kontrolnych; jeżeli wynik kontroli zawiera ustalenia obejmujące zagadnienia należące do właściwości różnych organów, każdemu z tych organów doręcza się wyciąg i dokumentację zawierającą ustalenia w sprawie, w której właściwy jest ten organ.

3. Kontrolowany jest obowiązany; w ciągu 30 dni po upływie terminu określonego w ust. 1 pkt 7, poinformować organ kontroli skarbowej o sposobie usunięcia wskazanych nieprawidłowości.

2. Jednostka, do której nota sygnalizacyjna została skierowana, jest obowiązana, w terminie 30 dni od dnia doręczenia tej noty, zawiadomić Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej o sposobie wykorzystania zawartych w niej informacji lub o przyczynach jej niewykorzystania.

3. Jeżeli w toku kontroli stwierdzono nieprawidłowości w ustalaniu lub w poborze zobowiązań podatkowych przez organy gminy, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej zawiadamia o tym właściwą izbę obrachunkową.

4. (skreślony).

1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,

2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,

3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych,

4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi,

5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie.

3. Towarzystwa funduszy powierniczych, na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej przesłanek wystąpienia z żądaniem, stosuje się odpowiednio.

4. W żądaniu, o którym mowa w ust. 1–3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej określa zakres informacji oraz termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą „Tajemnica skarbowa”, a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.

1) nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo

2) nie upoważni inspektora do wystąpienia do instytucji finansowych wymienionych w art. 33 ust. 1–3 o przekazanie tych informacji, albo

3) w terminie wyznaczonym przez inspektora nie udzieli informacji lub upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub2.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji,

2) dowody potwierdzające, że:

a) podatnik odmówił udzielenia informacji lub

b) podatnik nie wyraził zgody na udzielenie inspektorowi upoważnienia do zażądania tych informacji, lub

c) w terminie określonym przez inspektora podatnik nie udzielił informacji albo upoważnienia.

3. Instytucje finansowe wymienione w art. 33 ust. 1–3 odmawiają udzielenia informacji, jeżeli żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2.

4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami; przepis art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej i dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych półroczne sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu postępowań karnych skarbowych i kontrolnych w porównaniu z liczbą spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 33.

6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi, łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa.

2. Akta sprawy należy przechowywać w pomieszczeniu zabezpieczonym zgodnie z przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.

3. Po zakończeniu postępowania karnego skarbowego lub kontrolnego informacje, o których mowa w art. 33, są wyłączane z akt sprawy i przechowywane w kasach pancernych lub szafach pancernych; Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej dokonuje w aktach sprawy adnotacji o wyłączeniu informacji.

4. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w art. 33, następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 34a.

2. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązani są:

1) pracownicy urzędów kontroli skarbowej,

2) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej oraz pracownicy Ministerstwa Finansów, o których mowa w art. 10 ust. 3,

3) osoby, które na podstawie odrębnych przepisów odbywają praktykę zawodową w urzędach kontroli skarbowej.

3. Osoby wymienione w ust. 2 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia następującej treści:

„Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej.”

4. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub praktyki zawodowej.

5. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich ujawnienie zezwala przepis prawa.

6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte tajemnicą skarbową.

1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych^, Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej lub izbie skarbowej – w toku postępowania podatkowego lub karnego skarbowego,

1a) [4] Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej — zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,

2) urzędom skarbowym albo innym organom kontroli skarbowej – w związku z wszczętym, na podstawie uprzednio wydanego postanowienia, postępowaniem podatkowym albo w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym lub karnym skarbowym,

3) Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu – w razie złożenia przez stronę skargi w rozumieniu przepisów o Naczelnym Sądzie Administracyjnym,

4) ministrowi właściwemu do spraw sprawiedliwości, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej, a także Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jeżeli strona wniesie podanie o złożenie rewizji nadzwyczajnej,

5) Prokuratorowi Generalnemu:

a) w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej,

b) na wniosek właściwego prokuratora,

– w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego,

– w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym,

6) Sądowi Najwyższemu – w związku z rozpoznaniem rewizji nadzwyczajnej,

7) służbom ochrony państwa i ich upoważnionym pisemnie funkcjonariuszom lub żołnierzom w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy art. 33b ust. 1.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, akta spraw są oznaczane oraz przekazywane w sposób przewidziany w art. 33 ust. 4.

4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej udostępnia Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w ust. 1, po wyłączeniu z nich informacji wymienionych w art. 33,. chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów.

5. Akta nie zawierające informacji, o których mowa w art. 33, organy kontroli skarbowej udostępniają:

1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej,

2) organom podatkowym,

3) innym organom kontroli skarbowej,

4) Najwyższej Izbie Kontroli – w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli,

5) sądowi albo prokuratorowi – w związku z toczącym się postępowaniem,

6) biegłym powołanym w toku postępowania kontrolnego – w zakresie określonym przez organ kontroli skarbowej,

7) innym organom – w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

2. W zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami organy kontroli skarbowej obowiązane są udostępniać informacje wynikające z akt kontroli skarbowych.

3. [5] Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępniane są również:

1) organom celnym oraz organom Inspekcji Celnej,

2) rejonowym [6] urzędom pracy,

3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

4) Policji, Urzędowi Ochrony Państwa, Straży Granicznej,

5) innym organom – w przypadkach i na zasadach określonych w art. 27 ust. 2.

4. Dokumenty zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami ust. 2 oznacza się klauzulą „Tajemnica skarbowa”.

(utraciły moc)

1a. Szczególny nadzór podatkowy obejmuje również kontrolę związaną z otwarciem i zamknięciem stołów gry w kasynach gry oraz obliczaniem rezultatów gier na stołach i na automatach, tam gdzie się one znajdują.

2. Przepis art. 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

1a. Czynności kontrolne, w zakresie określonym w art. 35b ust. 1 i ust. 1a, są wykonywane na podstawie upoważnień wydawanych przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

2. Do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego stosuje się odpowiednio przepisy określone w art. 9 ust. 4, 4a, 5 i 6, art. 10 ust. 2 pkt 5 i 7, art. 16–22, art. 31, art. 34 i art. 34a–34c oraz przepisy rozdziału 3a.

1) żądania powtórzenia, jeżeli to możliwe, każdej czynności, w której wyniku uzyskuje się dane o przyjmowanych, wydawanych lub wprowadzanych do procesu produkcyjnego surowcach, materiałach, produkcji w toku i półfabrykatach oraz uzyskanych produktach, wyrobach gotowych i wysokości strat produkcyjnych,

2) pobierania próbek surowców, półfabrykatów i wyrobów gotowych w celu ich zbadania,

3) nakładania zabezpieczeń urzędowych.

Przepisy art. 16 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 18 stosuje się odpowiednio.

2. (skreślony).

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują pracownikom szczególnego nadzoru podatkowego także w stosunku do podmiotów wykonujących czynności określone w art. 35b, bez zachowania warunków oraz form przewidzianych przepisami prawa.

1) przesłać do urzędu kontroli skarbowej co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w art. 35b, zgłoszenie oraz dokumentację dotyczącą tej działalności w zakresie określonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

2) dostosować urządzenia i pomieszczenia do nakładania zabezpieczeń urzędowych,

3) dostarczyć legalizowane przyrządy pomiarowe, odczynniki oraz sprzęt techniczny, niezbędne do kontroli ilości i jakości surowców, półfabrykatów i wyrobów gotowych,

4) oznaczyć urządzenia i pomieszczenia służące do działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym w sposób określony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

5) zgłaszać niezwłocznie urzędowi kontroli skarbowej albo stałemu nadzorowi, o ile jest w danym podmiocie sprawowany, przypadki zniszczenia lub kradzieży wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym bądź znaków skarbowych akcyzy,

6) zgłaszać urzędowi kontroli skarbowej albo stałemu nadzorowi informacje o terminach czynności, o których mowa w art. 35b, w zakresie określonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

7) prowadzić dokumentację i ewidencje zgodnie z wzorami ustalonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2. Przepisy art. 17 ust. 1, 3, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

3. Koszty związane z realizacją obowiązków określonych w ust. 1 i 2 obciążają podmioty podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu.

2. Do czynności zajęcia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

1) wyroby akcyzowe, które w związku z wykonywaniem czynności, o których mowa w art. 35b ust. 1, są objęte szczególnym nadzorem podatkowym,

2) zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych wyrobów akcyzowych podlegających temu nadzorowi,

3) zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy,

4) zasady i tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje lub formy tych zabezpieczeń, o których mowa w art. 35d ust. 1 pkt 3,

5) zakres i zasady urzędowego sprawdzenia, o których mowa w art. 35f,

6) szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania doraźnych i okresowych kontroli oraz sprawowania stałego nadzoru przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego,

7) wzory upoważnień, o których mowa w art. 35c ust. 1a,

8) szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek, o których mowa w art. 35d ust. 1 pkt 2,

9) rodzaje i wzory prowadzonej dokumentacji i ewidencji, o której mowa w art.35e ust. 1 pkt 1 i 7,

10) sposób i warunki zgłaszania czynności, o których mowa w art. 35e ust. 1 pkt 6,

11) szczegółowe zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie określonym w art. 35b ust. 1a.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:

1) tryb niszczenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia,

2) zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym.

2. Przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mogą być dokonywane czynności operacyjno-rozpoznawcze umożliwiające uzyskiwanie informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów w sposób tajny lub poufny.

3. W celu wykrycia przestępstw:

1) gospodarczych, powodujących znaczną szkodę majątkową,

2) przeciwko mieniu znacznej wartości,

3) skarbowych, polegających na uszczupleniu podatku lub innej należności Skarbu Państwa znacznej wartości

– Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, po uzyskaniu zgody Prokuratora Generalnego, może zarządzić na czas określony stosowanie środków technicznych, umożliwiających w sposób tajny uzyskiwanie informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów.

4. Czynności operacyjno-rozpoznawcze, o których mowa w ust. 1 i 2, wykonują pracownicy operacyjni zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej.

5. Czynności operacyjne-rozpoznawcze określone w ust. 1 i 2 mogą być podjęte tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że będą nieskuteczne lub nieprzydatne do wykrycia przestępstwa, ujawnienia jego sprawców i ujawnienia oraz zabezpieczenia dowodów.

6. Materiały uzyskane w wyniku czynności operacyjno-rozpoznawczych, które nie stanowią informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu.

7. Przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1, kontrola skarbowa współdziała z Policją, Urzędem Ochrony Państwa, Głównym Urzędem Ceł oraz Strażą Graniczną.

8. [8] Informacje uzyskiwane w czasie wykonywania czynności operacyjne-rozpoznawczych są tajne i mogą być wykorzystane wyłącznie przez organy kontroli skarbowej dla celów postępowania kontrolnego.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest obowiązany ujawnić dane o osobie, o której mowa w ust. 1, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przypadku wszczęcia postępowania karnego o przestępstwo wymienione w art. 109 [9] Kodeksu karnego lub o zbrodnię godzącą w życie ludzkie albo o występek przeciwko życiu i zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, a także w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych.

3. Osobom udzielającym pomocy pracownikom operacyjnym w wykonywaniu zadań, o których mowa w art. 36, może być przyznane wynagrodzenie.

4. Jeżeli w czasie udzielania pomocy lub w związku z pomocą, o której mowa w ust. 1, osoby udzielające pomocy utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu, osobom tym lub członkom ich rodzin odszkodowanie przysługuje na zasadach i w trybie określonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia.

5. Tworzy się fundusz operacyjny przeznaczony na wypłatę wynagrodzeń lub odszkodowań, o których mowa w ust. 3 i 4; ustawa budżetowa, w części dotyczącej Ministerstwa Finansów, określa wysokość funduszu w danym roku.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, uwzględniając przepisy o ochronie tajemnicy państwowej, określi w drodze zarządzeń:

1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych – sposób prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz rodzaje stosowanych środków technicznych, o których mowa w art. 36 ust. 1–3,

2) zasady dysponowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w ust. 5.

2. Do wyłączenia inspektora stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 ustawy – Ordynacja podatkowa, a w postępowaniu karnym skarbowym art. 135 i 136 ustawy karnej skarbowej.

3. Inspektor może powierzyć dokonywanie czynności kontrolnych pod swoim nadzorem pracownikom urzędu kontroli, z wyłączeniem:

1) zarządzania inwentaryzacji,

2) przesłuchiwania świadków,

2a) przesłuchiwania kontrolowanego w charakterze strony,

3) dokonywania ostatecznych obliczeń należności budżetowych,

4) podpisywania wyników kontroli,

5) wydawania decyzji,

6) wszczynania dochodzeń karnych i karnych skarbowych,

7) podpisywania aktów oskarżenia lub wniosków o ukaranie,

8) czynności, o których mowa w art. 16 ust. 4.

1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

2) ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej,

3) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o specjalności przydatnej do kontroli skarbowej,

4) jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej i posiada co najmniej 5-letni staż pracy w organach administracji podatkowej albo 3-letnią praktykę w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej,

5) złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora przed komisją powołaną przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać na inspektora osobę nie spełniającą warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

2a. Inspektorzy podlegają corocznej ocenie kwaIifikacyjnej.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko inspektora.

1a. Pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, którzy nie są inspektorami, a wykonują osobiście czynności kontrolne lub czynności operacyjno-rozpoznawcze, przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia, w wysokości do 50% wynagrodzenia.

1b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi zasady, wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1a.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje stanowisk inspektorów oraz wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1.

2. Inspektorzy w czasie wykonywania czynności kontrolnych nie mogą być zatrzymani bez uprzedniej zgody Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa.

3. Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych inspektorzy odpowiadają tylko dyscyplinarnie.

1) złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska,

2) nie spełnia warunków określonych w art. 39 ust. 1 pkt 1 lub 2,

3) otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną dokonaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny,

4) utracił zdolność fizyczną lub psychiczną do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzoną orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,

5) nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów.

2. Odwołanie inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 nie stanowi rozwiązania stosunku pracy; nowe warunki pracy i płacy proponuje odwołanemu inspektorowi dyrektor urzędu kontroli skarbowej – jeżeli inspektor jest zatrudniony w tym urzędzie, albo minister właściwy do spraw finansów publicznych – jeżeli inspektor jest zatrudniony w Ministerstwie Finansów.

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora, jeżeli wystąpiły przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia, określone w ustawie o pracownikach urzędów państwowych; odwołanie w tym trybie jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.