Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 21 poz. 187

Na podstawie art. 51a ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 170) zarządza się, co następuje:

2. Dla specjalizacji, o której mowa w ust. 1, ustala się minimum programowe, zawierające niżej wymienione bloki tematyczne oraz liczbę godzin przeznaczonych do ich realizacji:

1) współczesne kierunki rozwoju polityki społecznej – 10 godzin,

2) pomoc społeczna jako instytucja, w tym zasady finansowania pomocy społecznej – 20 godzin,

3) wybrane zagadnienia prawne z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego, administracyjnego, prawa pracy, zabezpieczenia społecznego, systemu prawnego pomocy społecznej – 30 godzin,

4) wybrane elementy socjologii oraz teorii organizacji i zarządzania – 20 godzin,

5) kierowanie i zarządzanie superwizyjne w pomocy społecznej – 20 godzin,

6) metody statystyczne w pomocy społecznej – 10 godzin,

7) etyka pracy socjalnej – 10 godzin,

8) instytucje i organizacje realizujące cele pomocy społecznej z uwzględnieniem organizacji pozarządowych – 10 godzin,

9) ośrodek pomocy społecznej w strukturze samorządu lokalnego – 10 godzin,

10) pomoc społeczna wobec różnych kategorii podopiecznych – 20 godzin,

11) dom pomocy społecznej jako zinstytucjonalizowane środowisko życia; standaryzacja domów pomocy społecznej; mieszkaniec domu pomocy społecznej, jego specyficzne problemy i potrzeby – 20 godzin.

1) publiczne policealne szkoły pracowników służb społecznych – dla kadry kierowniczej pomocy społecznej posiadającej wykształcenie średnie,

2) Instytut Rozwoju Służb Społecznych – dla kadry kierowniczej pomocy społecznej posiadającej wykształcenie wyższe lub średnie,

zwane dalej „podmiotami uprawnionymi”.

2. Do zadań komisji należy podejmowanie decyzji o dopuszczeniu kandydata do egzaminu końcowego oraz przeprowadzanie egzaminów końcowych.

1) napisanie pracy dyplomowej na wybrany temat i przyjęcie jej przez kierownika specjalizacji,

2) zaliczenie minimum programowego określonego dla tej specjalizacji,

3) złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu końcowego przed komisją, o której mowa w § 5 ust. 1.

2. Uzyskanie specjalizacji podmiot uprawniony potwierdza dyplomem, który powinien w szczególności zawierać:

1) imię, nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia uczestnika specjalizacji,

2) wykaz bloków tematycznych oraz liczbę godzin ich realizacji,

3) numer i datę decyzji komisji o uzyskaniu specjalizacji,

4) numer rejestru, o którym mowa w § 7 pkt 4,

5) podpisy przewodniczącego i członków komisji,

6) pieczęć urzędową podmiotu wydającego dyplom.

1) program nauczania,

2) dzienniki zajęć,

3) protokoły przebiegu egzaminów,

4) rejestr wydanych dyplomów.

2. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się także do osób, które przed dniem 29 marca 1997 r. otrzymały zaświadczenie o ukończeniu specjalizacji, wydane przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego lub Centrum Rozwoju Służb Społecznych.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski