Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 162 poz. 1138

Na podstawie art. 110 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:

1) wysokość, zasady i tryb nakładania kar pieniężnych za naruszanie przez jednostki organizacyjne wymagań ochrony środowiska, polegające na:

a) przekroczeniu co do rodzaju lub ilości substancji dopuszczalnych do wprowadzania do powietrza, określonych decyzją właściwego organu,

b) przekroczeniu dopuszczalnego poziomu hałasu, określonego decyzją właściwego organu,

2) wysokość, zasady i tryb nakładania kar pieniężnych za naruszanie przez jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne wymagań ochrony środowiska, polegające na:

a) usunięciu drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia,

b) zniszczeniu terenów zieleni lub drzew i krzewów, powodowanym niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności,

3) szczegółowe zasady prowadzenia rejestru, w którym przechowywane są decyzje o wymiarze kar pieniężnych oraz decyzje o odroczeniu terminu płatności lub rozłożeniu kary na raty,

4) współczynniki różnicujące wysokość kar wymierzanych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska.

2. Karę pieniężną za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska wymierza się na podstawie pomiarów poziomu hałasu przenikającego do środowiska, wykonanych przez organ właściwy do wymierzania kar pieniężnych, z uwzględnieniem stwierdzonego przekroczenia.

3. O stwierdzeniu przekroczenia organ, o którym mowa w ust. 1 i 2, zawiadamia jednostkę organizacyjną w terminie 21 dni od dnia wykonania pomiarów, przekazując wyniki pomiarów tej jednostce.

2. Karę pieniężną za przekroczenie co do rodzaju lub ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza, określonych decyzją właściwego organu, wymierza się za każdą substancję zanieczyszczającą na podstawie pomiaru w punkcie pomiarowym, w którym przekroczenie jest najwyższe.

2. Stawka kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska za każdy decybel (dB) przekroczenia wynosi:

3. Przy ustalaniu wymiaru kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska w porze dnia stosuje się stawkę kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, pomnożoną przez współczynnik 2/3.

4. Przy ustalaniu wymiaru kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska w porze nocy stosuje się stawkę kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, pomnożoną przez współczynnik 1/3.

1) godzinowy – za przekroczenie co do rodzaju lub ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza – obliczony jako suma kar za każdy rodzaj emitowanej substancji, począwszy od pełnej godziny po zakończeniu pomiarów,

2) dobowy – za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska – obliczony jako suma kar za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu w porze dnia i w porze nocy, począwszy od doby, w której wykonano pomiar.

2. Jeżeli jednostka organizacyjna powoduje przekroczenia, o których mowa w § 2 ust. 1 lub 2, nieprzerwanie przez trzy kolejne lata, wymiar kary pieniężnej godzinowy lub dobowy po tym okresie ustala się stosując stawki określone w § 3 ust. 1 i § 4 ust. 2, pomnożone przez współczynnik 2.

3. Wymiar kary pieniężnej godzinowy lub dobowy może ulec zmianie na wniosek jednostki organizacyjnej ukaranej w trybie określonym w § 5. Nowy wymiar kary ustala się na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych w miejscach i w sposób zgodny z pomiarami wykonanymi przez organ właściwy do wymierzania kar pieniężnych lub wyników pomiarów zgodnych z wymaganiami prowadzenia pomiarów, określonymi decyzją organu właściwego do wydania decyzji w trybie art. 30 ust. 2 i 3 lub art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), przedstawionych przez ukaraną jednostkę organizacyjną w terminie 30 dni od ich wykonania wraz z informacją o sposobie osiągnięcia przez jednostkę organizacyjną ograniczenia przekroczenia.

4. W przypadku gdy organ właściwy nie zakwestionuje w terminie 30 dni zasadności wniosku, o którym mowa w ust. 3, nową karę pieniężną w wymiarze godzinowym albo dobowym ustala się, w drodze decyzji, począwszy od pełnej godziny lub doby wykonania pomiarów, o których mowa w ust. 3.

2. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio § 5 ust. 3 i 4.

3. Karę pieniężną łączną ustala się, z zastrzeżeniem § 8, gdy decyzja wymierzająca karę pieniężną w wymiarze godzinowym lub dobowym stanie się ostateczna.

2. Karę pieniężną łączną dla jednostek organizacyjnych za przekroczenie ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza ze źródeł substancji zanieczyszczających, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 września 1998 r. w sprawie wprowadzania substancji zanieczyszczających do powietrza z procesów technologicznych i operacji technicznych (Dz. U. Nr 121, poz. 793), w przypadku pomiarów ciągłych ustala się następująco:

1) jeżeli jest przekroczona ilość substancji zanieczyszczającej dopuszczonej do wprowadzania do powietrza, wyrażona jako dopuszczalne stężenie substancji zanieczyszczającej w gazach odlotowych, przez średnią ilość substancji zanieczyszczającej obliczoną dla faktycznych godzin pracy źródła substancji zanieczyszczających w ciągu miesiąca kalendarzowego – karę pieniężną łączną ustala się, mnożąc wielkość przekroczenia przez ilość gazów odlotowych odprowadzanych w tym miesiącu z tego źródła do powietrza po odliczeniu ilości gazów odlotowych odpowiadających okresom nie branym pod uwagę przy ustalaniu średniej emisji i przez dziesięciokrotną stawkę opłaty za wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza, obowiązującej w ostatnim dniu danego miesiąca kalendarzowego,

2) jeżeli ponad 3% średnich ilości dwutlenku siarki i pyłu, a ponad 5% średnich ilości tlenków azotu, odniesionych do 48 godzin faktycznej pracy źródła w ciągu miesiąca kalendarzowego, obliczanych każdego dnia kalendarzowego za poprzednie dwa dni, przekracza 110% dopuszczalnej ilości tych substancji – karę pieniężną łączną ustala się, mnożąc wartości przekroczeń spełniające ten warunek w kolejności występowania przez połowę odpowiadających im przepływów gazów odlotowych i przez dziesięciokrotną stawkę opłaty za wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza, obowiązującą w drugiej dobie okresu 48-godzinnego,

3) jeżeli wystąpi przekroczenie dopuszczalnej rocznej ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza – karę pieniężną łączną ustala się mnożąc wielkość przekroczenia przez stawkę opłaty za wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza, obowiązującą w ostatnim dniu roku, którego kara dotyczy,

4) w przypadku gdy wyniki pomiarów ciągłych nasuwają zastrzeżenia, stosuje się odpowiednio § 5 i 6.

1) usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia,

2) zniszczenie terenu zieleni lub drzew i krzewów, powodowane niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności,

– ustala się w zależności od rodzaju i powierzchni zieleni, a w odniesieniu do drzew – od ich rodzaju, gatunku, odmiany i obwodu pnia.

2. Stawki kar pieniężnych za usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia lub zniszczenie terenu zieleni, drzew lub krzewów zawiera załącznik do rozporządzenia.

3. Karę pieniężną za usunięcie lub zniszczenie drzewa nie wymienionego w załączniku do rozporządzenia wymierza się jak za usunięcie lub zniszczenie drzewa o podobnej wartości przyrodniczej, wymienionego w tym załączniku.

4. Karę pieniężną za usunięcie lub zniszczenie drzewa lub krzewu na obszarze ochrony uzdrowiskowej albo na terenie zieleni miejskiej, a także na nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków, wymierza się stosując stawki zawarte w załączniku do rozporządzenia, pomnożone przez współczynnik 2.

2. Jeżeli jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna podjęła działania w najbliższym okresie wegetacyjnym w celu odtworzenia zniszczonego terenu zieleni i odtworzyła go, karę pieniężną ustala się po upływie tego okresu, stosując stawki zawarte w załączniku do rozporządzenia, pomnożone przez współczynnik 0,01.

2. Rejestr jest prowadzony przez organ właściwy do prowadzenia rejestru w formie uporządkowanego zbioru decyzji i uporządkowanego wykazu jednostek organizacyjnych i osób fizycznych, których dotyczą decyzje.

3. Wpisu decyzji, o których mowa w ust.1, do rejestru dokonuje się z urzędu, gdy decyzja stanie się ostateczna.

4. Rejestr przechowuje i przekazuje się zgodnie z przepisami dotyczącymi klasyfikacji i kwalifikacji dokumentacji do celów archiwalnych.

5. Rejestr jest powszechnie dostępny do wglądu w siedzibie organu właściwego do prowadzenia rejestru, w warunkach zapewniających jego bezpieczeństwo.

6. Rejestr udostępnia się do wglądu w godzinach pracy organu właściwego do prowadzenia rejestru, w obecności upoważnionego pracownika.

1) numer kolejny wpisu,

2) datę wydania decyzji,

3) numer lub znak decyzji,

4) przedmiot decyzji, z uwzględnieniem terminu uiszczania opłat za naruszanie wymagań ochrony środowiska,

5) uwagi.

2. Zbiór decyzji opatrzonych numerami wpisu stanowi załącznik do rejestru.

2. Poprawek we wpisie można dokonywać wyłącznie w taki sposób, aby wyrazy poprawione były czytelne.

3. Po dokonanych poprawkach osoba dokonująca wpisu do księgi rejestrowej sporządza w rubryce „uwagi” adnotacje o treści poprawki i jej podstawie, ze szczególnym wskazaniem miejsca i daty dokonanej poprawki, oraz sygnuje podpisem.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 22 grudnia 1998 r. (poz. 1138)

STAWKI KAR PIENIĘŻNYCH ZA USUWANIE BEZ ZEZWOLENIA LUB ZNISZCZENIE DRZEW LUB KRZEWÓW ORAZ ZNISZCZENIE TERENÓW ZIELENI

*⁾ W przypadku uschnięcia drzewa lub usunięcia drzewa wraz z korzeniami, wysokość kary ustala się na podstawie pomiaru wykonanego na wysokości szyi korzeniowej (podstawy pnia).