Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 122 poz. 800

Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje:

1) przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji,

2) postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej,

3) opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz wnoszenia i rozpatrywania odwołań,

4) mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie,

5) wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk,

6) powoływania, w przypadkach szczególnych, do zawodowej służby wojskowej,

7) udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów,

8) zwalniania z zawodowej służby wojskowej.

1) ustawa – ustawę z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944),

2) jednostka wojskowa – jednostkę resortu obrony narodowej, samodzielną pod względem organizacyjnym i administracyjnym, posiadającą odrębny etat,

3) wyższe szkoły wojskowe – akademie wojskowe i wyższe szkoły oficerskie,

4) szkoły wojskowe – szkoły chorążych zawodowych i podoficerskie szkoły zawodowe,

5) szkoły niewojskowe – szkoły cywilne, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy, oraz inne szkoły cywilne stopnia ponadpodstawowego,

6) decyzje personalne to:

a) postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o mianowaniu na pierwszy stopień oficerski lub stopnie generalskie albo o wyznaczaniu na stanowiska służbowe i zwalnianiu z tych stanowisk,

b) decyzje Ministra Obrony Narodowej o mianowaniu na stopnie wojskowe lub powoływaniu do zawodowej służby wojskowej i zwalnianiu z tej służby albo wyznaczaniu na stanowiska służbowe i zwalnianiu z tych stanowisk,

c) rozkazy (decyzje) osób uprawnionych do mianowania na stopnie wojskowe lub do powoływania do zawodowej służby wojskowej i zwalniania z tej służby albo do wyznaczania na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk,

7) przypadki szczególne przy powoływaniu do zawodowej służby wojskowej – sytuacje, w których do służby zawodowej są powoływani kandydaci na żołnierzy zawodowych, którzy rozpoczęli naukę w czasie pokoju, a ukończyli ją według wojennego programu szkolenia, w tym również kształceni poza granicami kraju, jak też sytuacje, w których są powoływane do zawodowej służby wojskowej inne osoby niż określone w art. 10 i 11 ustawy,

8) wojenny program szkolenia – skrócony program szkolenia żołnierzy, wprowadzany do realizacji po ogłoszeniu mobilizacji lub wybuchu wojny,

9) jednostki wojennego systemu uzupełniania wojsk – jednostki organizacyjne przeznaczone do wykonywania zadań związanych z uzupełnianiem wojsk, występujące w wojennych strukturach uzupełniania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”,

10) wykaz stanowisk – wykaz stanowisk służbowych w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej, przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych w czasie mobilizacji i wojny.

1) o którym mowa w art. 106b ust. 4 ustawy, pozostającego w chwili ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny w stanie nieczynnym lub w rezerwie kadrowej, jeśli nie wyznacza się go na stanowisko służbowe,

2) zaginionego,

3) przebywającego w niewoli,

4) skierowanego do szpitala na leczenie,

5) zawieszonego w wykonywaniu czynności służbowych,

6) tymczasowo aresztowanego,

7) odwołanego ze służby na stanowisku służbowym poza resortem obrony narodowej.

2. Żołnierz zawodowy pozostający w dyspozycji może być kierowany przez dowódcę (szefa), w którego dyspozycji pozostaje, do wykonywania określonych przez niego zadań służbowych, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4 i 6.

3. Po ustaniu przyczyny przebywania żołnierza zawodowego w dyspozycji, w przypadku braku możliwości wyznaczenia na stanowisko służbowe, kieruje się go do etatowego stanu zmiennego pododdziału uzupełnienia kadrowego właściwego dla dowódcy (szefa), w którego dyspozycji żołnierz ten pozostaje.

4. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 5 i 7, w miarę możliwości, wyznacza się na stanowisko służbowe nie niższe niż zajmowane przed zawieszeniem w wykonywaniu czynności służbowych, przeniesieniem do rezerwy kadrowej lub przed odwołaniem ze służby na stanowisku poza resortem obrony narodowej.

2. Stanowisko, o którym mowa w ust. 1, ujmuje się w wykazie stanowisk prowadzonym przez Sztab Generalny Wojska Polskiego.

3. Żołnierza zawodowego, który dotychczas pełnił służbę na innym stanowisku służbowym niż ustalone w wykazie stanowisk, po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny, kierownik jednostki organizacyjnej poza resortem obrony narodowej, zwanej dalej „jednostką organizacyjną”, w której pełni on służbę, niezwłocznie kieruje do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej.

1) na wniosek żołnierza zawodowego,

2) na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę,

3) z urzędu – ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.

2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień służbowych przełożonych w jednostce organizacyjnej, którym podlega żołnierz zawodowy.

2. Opinię specjalną o żołnierzu zawodowym, zwaną dalej „opinią”, sporządza się w przypadku:

1) zakończenia kształcenia (szkolenia), jeżeli trwało ono przynajmniej jeden miesiąc – na 7 dni przed jego zakończeniem,

2) niewywiązywania się z obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym,

3) żądania prokuratora wojskowego lub Żandarmerii Wojskowej, w związku z prowadzonym przeciwko żołnierzowi postępowaniem przygotowawczym,

4) zwalniania żołnierza z zawodowej służby wojskowej,

5) ogłoszenia demobilizacji w Siłach Zbrojnych.

3. Wzór opinii określa załącznik do rozporządzenia.

2. W przypadku wydania opinii o żołnierzu zawodowym, opartej na nierzetelnej i nieobiektywnej ocenie, opiniujący ponosi odpowiedzialność przewidzianą w przepisach o dyscyplinie wojskowej.

1) stan i rozwój kwalifikacji zawodowych żołnierza zawodowego, ze szczególnym uwzględnieniem przydatności do służby na stanowiskach dowódczych, i wykonywanie funkcji specjalistycznych,

2) ocenę cech osobowości żołnierza zawodowego, w tym szczególnie odporność psychiczną i fizyczną oraz zdyscyplinowanie,

3) stan zdrowia, doznane rany i kontuzje,

4) ocenę realizacji zadań służbowych oraz przydatność na zajmowanym stanowisku,

5) predyspozycje do zajmowania innych stanowisk służbowych,

6) ocenę ogólną.

1) 7 dni – w przypadku, o którym mowa w § 10 ust. 2 pkt 1,

2) 30 dni – w pozostałych przypadkach, z wyjątkiem określonych w § 10 ust. 2 pkt 3, oraz w przypadkach zwalniania żołnierza z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 9–12 ustawy.

2. Żołnierz zawodowy potwierdza własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią, a w razie odmowy złożenia podpisu zapoznający czyni na niej adnotację o tej odmowie.

3. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z treścią opinii.

1) utrzymanie jej w mocy,

2) zmianę jej treści w części lub w całości.

2. O sposobie załatwienia odwołania zawiadamia się przełożonego żołnierza zawodowego, który wniósł odwołanie.

3. Przepisy § 14 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli w decyzji personalnej o mianowaniu nie określono dnia mianowania, za dzień ten przyjmuje się datę wydania tej decyzji.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem dokonania czynu.

1) oficer – przewidziane w etacie dla oficera,

2) chorąży – dla chorążego,

3) podoficer zawodowy – dla podoficera zawodowego.

2. W zależności od potrzeb Sił Zbrojnych można wyznaczyć:

1) chorążego na stanowisko służbowe przewidziane w etacie dla oficera – do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie,

2) podoficera zawodowego na stanowisko służbowe przewidziane w etacie dla chorążego (chorążego marynarki)

– jeśli nie wiąże się z tym stosunek zwierzchności odpowiednio nad oficerami lub chorążymi.

2. Mimo braku wymogów, o których mowa w ust. 1, przełożony, stosownie do swoich uprawnień, może wyznaczyć na wyższe stanowisko służbowe żołnierza zawodowego, który na polu walki wykazał się wyjątkowymi umiejętnościami dowódczymi, a także w innych przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.

3. Wyznaczanie na stanowiska służbowe i zwalnianie z tych stanowisk następuje na podstawie decyzji personalnej właściwego organu wojskowego.

1) żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową – na jego wniosek o powołanie albo na wniosek organu wojskowego, za zgodą zainteresowanego,

2) osobę posiadającą szczególne kwalifikacje lub umiejętności – na jej wniosek o powołanie albo na wniosek organu wojskowego, za zgodą osoby zainteresowanej.

1) wydanych w czasie pokoju przez:

a) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania na pierwszy stopień oficerski w stosunku do absolwentów i słuchaczy ostatniego roku studiów (nauki) wyższych szkół wojskowych oraz studentów wyższych szkół niewojskowych,

b) Ministra Obrony Narodowej w sprawie mianowania na pierwszy stopień w korpusie chorążych zawodowych – w stosunku do słuchaczy wyższych szkół wojskowych oraz studentów wyższych szkół niewojskowych, którzy ich nie ukończyli, oraz absolwentów szkół chorążych zawodowych,

c) dowódców uprawnionych do mianowania na pierwszy stopień w korpusie podoficerów zawodowych – w stosunku do kadetów szkół chorążych zawodowych, którzy ich nie ukończyli, oraz absolwentów podoficerskich szkół zawodowych,

2) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania na pierwszy stopień oficerski, Ministra Obrony Narodowej w sprawie mianowania na pierwszy stopień w korpusie chorążych zawodowych oraz rozkazów uprawnionych dowódców w sprawie mianowania na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych – w stosunku do absolwentów oraz słuchaczy i kadetów innych niż ostatniego roku studiów (nauki) wyższych szkół wojskowych i szkół chorążych, kształconych według programu wojennego, a także pozostałych osób.

2. Decyzję personalną o powołaniu do służby zawodowej wykonują:

1) komendanci wyższych szkół wojskowych i centrów szkolenia, w których są usytuowane szkoły wojskowe – w stosunku do absolwentów szkół kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz słuchaczy szkół kształcących kandydatów na oficerów i chorążych zawodowych, którzy nie złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów dyplomowych lub końcowych,

2) komendanci wyższych szkół wojskowych i centrów szkolenia – w stosunku do pozostających w ich ewidencji absolwentów, uczniów i studentów szkół niewojskowych, skierowanych na studia (naukę) przez organ wojskowy,

3) dowódcy jednostek wojskowych – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w tych jednostkach,

4) właściwi wojskowi komendanci uzupełnień – w stosunku do osób określonych w § 27 pkt 2,

5) dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej lub dowódcy uprawnieni do powołania do zawodowej służby wojskowej – w stosunku do pozostałych żołnierzy i innych osób.

3. Komendanci wyższych szkół wojskowych i centrów szkolenia, w których są usytuowane szkoły wojskowe, zawiadamiają właściwych wojskowych komendantów uzupełnień o powołaniu do zawodowej służby wojskowej absolwentów, elewów, kadetów i słuchaczy oraz uczniów i studentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.

1) żołnierz pełniący czynną służbę wojskową – do dowódcy jednostki wojskowej,

2) żołnierz rezerwy lub osoba niezbędna Siłom Zbrojnym ze względu na posiadanie szczególnych umiejętności lub kwalifikacji – do właściwego wojskowego komendanta uzupełnień.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z dokumentami personalnymi przesyła się do organu wojskowego uprawnionego do powołania do zawodowej służby wojskowej.

3. Wniosek o powołanie do zawodowej służby wojskowej w korpusie oficerów zawodowych przesyła się do Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej.

4. Do Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej przesyła się także wniosek o powołanie do zawodowej służby wojskowej w korpusie chorążych i podoficerów zawodowych, w przypadku gdy jednostka wojskowa, w której pełni służbę wnoszący wniosek, nie podlega dowódcy rodzaju sił zbrojnych, korpusu lub okręgu wojskowego.

5. O sposobie załatwienia wniosku powiadamia zainteresowanego żołnierza dowódca jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, a w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej dowódca ten powiadamia również wojskowego komendanta uzupełnień, który powołał żołnierza do czynnej służby wojskowej.

6. O sposobie załatwienia wniosku właściwy wojskowy komendant uzupełnień powiadamia osobę, o której mowa w § 29 pkt 2.

1) mianowania na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie żołnierzy zawodowych – w stosunku do: absolwenta, elewa, kadeta i słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz absolwenta, ucznia i studenta szkoły niewojskowej, do której byli skierowani przez organ wojskowy,

2) ogłoszenia w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej – w stosunku do żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową,

3) stawienia się do służby w jednostce wojskowej – w stosunku do żołnierza rezerwy i innej osoby.

2. Dzień stawienia się żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej stwierdza w rozkazie dowódca jednostki wojskowej oraz powiadamia o tym Departament Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej.

2. Urlopu, w drodze wyróżnienia, udziela żołnierzowi zawodowemu uprawniony przełożony, w wymiarze i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

3. Urlopu zdrowotnego żołnierzowi zawodowemu udziela komendant wojskowego zakładu leczniczego, na podstawie orzeczenia właściwej wojskowej komisji lekarskiej, określając termin jego wykorzystania.

4. Do wymiaru urlopów wymienionych w ust. 1–3 nie wlicza się czasu niezbędnego na przejazd do miejsca pobytu na urlopie i z powrotem do miejsca stacjonowania jednostki wojskowej żołnierza zawodowego.

2. Żołnierzowi zawodowemu, któremu udzielono urlopu, wydaje się dokumenty uprawniające do pobytu poza jednostką wojskową.

3. Odwołanie żołnierza zawodowego z urlopu przez uprawnionego przełożonego może nastąpić w każdym czasie, jeżeli obecność żołnierza jest konieczna do wykonania zadań w jednostce wojskowej.

1) wydania orzeczenia o utracie obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,

2) utraty (pozbawienia) stopnia wojskowego,

3) uprawomocnienia się orzeczenia sądu o wymierzeniu kary zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego,

4) ukarania karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej, orzeczoną w postępowaniu dyscyplinarnym,

5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2. Żołnierza zawodowego zajmującego stanowisko sędziego sądu wojskowego, asesora sądu wojskowego, któremu powierzono pełnienie czynności sędziowskich, prokuratora wojskowego albo asesora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury zwalnia się z zawodowej służby, po uprzednim odwołaniu odpowiednio ze stanowiska sędziego, prokuratora, asesora albo po utracie tego stanowiska.

3. Żołnierza zawodowego, który zmarł lub został uznany za zmarłego, skreśla się z ewidencji decyzją personalną uprawnionego organu wojskowego.

2. Decyzję personalną, o której mowa w ust. 1, doręcza się zwalnianemu żołnierzowi zawodowemu za pokwitowaniem.

3. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od decyzji personalnej o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej do wyższego przełożonego w terminie 14 dni od jej doręczenia.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 września 1998 r. (poz. 800)

WZÓR – OPINIA SPECJALNA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO