Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 113 poz. 727

Na podstawie art. 129 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje:

1) zasady zatrudniania odpłatnego skazanych oraz dokumentowania okresów zatrudnienia,

2) zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie na podstawie skierowania do pracy,

3) zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych,

4) zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych.

2. Wniosek skazanego powinien zawierać potwierdzenie przez pracodawcę zamiaru zawarcia umowy o pracę, a w razie pracy zarobkowej na własny rachunek – aktualne zaświadczenie o prowadzeniu określonej działalności.

2. Zgoda dotyczy zatrudnienia u konkretnego pracodawcy lub, w razie pracy zarobkowej na własny rachunek, prowadzenia ściśle określonej działalności i obowiązuje w okresie przebywania skazanego w zakładzie karnym, w którym została udzielona.

3. Nieprzestrzeganie przez skazanego lub pracodawcę warunków zatrudnienia, określonych przez dyrektora zakładu karnego, stanowi podstawę cofnięcia zgody. O cofnięciu zgody powiadamia się pisemnie skazanego i pracodawcę.

4. Dyrektor zakładu karnego może cofnąć zgodę na zatrudnienie na podstawie umowy o pracę lub na wykonywanie pracy zarobkowej na własny rachunek z przyczyn związanych z funkcjonowaniem zakładu karnego, a zwłaszcza z jego bezpieczeństwem. O cofnięciu zgody powiadamia się pisemnie skazanego, a w razie umowy o pracę – także pracodawcę.

1) przy pracach porządkowych oraz pomocniczych na rzecz aresztów śledczych, zakładów karnych i innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej,

2) w warsztatach usługowych lub produkcyjnych prowadzonych przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej,

3) w przywięziennych zakładach pracy,

4) u innych przedsiębiorców, osób fizycznych, w tym również w ramach produkcji nakładczej, prowadzonej na terenie aresztów śledczych i zakładów karnych.

1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych, a także w warsztatach usługowych lub produkcyjnych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej,

2) umowę o zatrudnienie skazanych w przypadkach określonych w § 7 pkt 3 i 4.

1) dostarczyć zakładowi karnemu obowiązujące u niego przepisy dotyczące zatrudnienia, zwłaszcza w zakresie czasu pracy i wynagradzania, oraz informować o dokonanych w nich zmianach,

2) niezwłocznie po zatrudnieniu przesłać do zakładu karnego potwierdzenie zatrudnienia skazanego, określające stanowisko i przyznaną stawkę wynagrodzenia wraz z dodatkami,

3) informować zakład karny o przypadkach negatywnego zachowania skazanego.

2. W zaświadczeniu należy określić w szczególności rodzaje i okresy zatrudnienia oraz wysokość otrzymywanego wynagrodzenia.

3. Zaświadczenie należy wydać skazanemu z urzędu, najpóźniej w dniu zwolnienia z zakładu karnego, a jeżeli jest to niemożliwe, przesłać niezwłocznie po zwolnieniu na adres podany przez skazanego.

4. Przepisy ust. 1–3 nie naruszają obowiązku wydania świadectwa pracy określonego w odrębnych przepisach.

1) przy pierwszym stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości – do 10%,

2) przy drugim stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości – do 12%,

3) przy trzecim stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości oraz przy pracach szczególnie niebezpiecznych – do 15%

minimalnej godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

2. Ustala się minimalną godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego w wysokości wynikającej z podzielenia najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, zwanego dalej „najniższym wynagrodzeniem", przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

3. Zasady przyznawania i wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Przerwy w pracy, trwające łącznie w ciągu roku pracy nie dłużej niż 60 dni kalendarzowych, nie zawinione przez skazanego, nie powodują przerwania okresu, o którym mowa w ust. 1.

3. Okresu przerw, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do zwolnienia od pracy.

4. W razie przerwy w zatrudnieniu zawinionej przez skazanego lub trwającej łącznie dłużej niż 60 dni kalendarzowych w roku pracy, okres łącznej nieprzerwanej pracy biegnie od dnia ponownego zatrudnienia.

2. Zwolnienia od pracy można udzielić skazanemu, w szczególności w okresie korzystania z przepustki udzielonej na podstawie art. 91 pkt 7 lub art. 92 pkt 9, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 7, zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 8 lub art. 165 § 2.

2. W razie niewykorzystania w całości lub w części przysługującego skazanemu urlopu wypoczynkowego, pracodawca przekazuje do zakładu karnego ekwiwalent pieniężny za ten urlop niezwłocznie po ustaniu zatrudnienia.

1) choroba,

2) udział w czynnościach procesowych,

3) korzystanie z przepustki, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego,

4) inne przyczyny związane z funkcjonowaniem zakładu karnego.

Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 26 sierpnia 1998 r. (poz. 727)

Załącznik nr 1

TABELA
WYNAGRODZEŃ ZASADNICZYCH DLA STANOWISK PRACY SKAZANYCH ZATRUDNIONYCH PRZY PRACACH PORZĄDKOWYCH ORAZ POMOCNICZYCH WYKONYWANYCH NA RZECZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ

Załącznik nr 2

ZASADY PRZYZNAWANIA I WYPŁACANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA, SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH LUB NIEBEZPIECZNYCH

1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

6) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą.

2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych, w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) w warunkach narażenia na szkodliwe działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych),

4) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal dla mężczyzn i 1 200 kcal dla kobiet na zmianę roboczą lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

5) w warunkach narażenia na hałas,

6) przy wywozie nieczystości i oczyszczaniu szamba.

3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,

2) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, o ile zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy.

4. Do prac szczególnie niebezpiecznych zalicza się prace:

1) przy konserwacji i naprawie urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w energetyce,

2) związane z magazynowaniem, transportem i stosowaniem materiałów łatwo palnych i żrących,

3) na wysokości ponad 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu, uznane za niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,

4) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia.

5. Prace określone w ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 3 i 5 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higieniczno-sanitarnych.

6. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 5, dokonują placówki uprawnione do tego rodzaju badań na podstawie odrębnych przepisów.

7. Dodatek przysługuje skazanym wykonującym prace, o których mowa w ust. 1, 2, 3 pkt 2 oraz ust. 4, przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, natomiast skazanym wykonującym prace wymienione w ust. 3 pkt 1 – przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia.

8. Skazanemu wykonującemu w danym miesiącu prace o różnym stopniu szkodliwości dla zdrowia lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości lub uciążliwości.

9. Wysokość dodatku ustala dyrektor zakładu karnego.