Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 76 poz. 490

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 14 grudnia 1960 r. sporządzona została w Paryżu Konwencja o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju wraz z Protokołami dodatkowymi nr 1 i 2 do tej konwencji, stanowiącymi jej integralną część. W dniu 27 września 1996 r. uchwalona została ustawa o ratyfikacji Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, wraz z Protokołami dodatkowymi nr 1 i 2 do tej konwencji.

Konwencja ta ma następujące brzmienie:

Przekład:

KONWENCJA
o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

Rządy Republiki Austrii, Królestwa Belgii, Kanady, Królestwa Danii, Republiki Francuskiej, Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Grecji, Republiki Islandii, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Holandii, Królestwa Norwegii, Republiki Portugalskiej, Hiszpanii, Królestwa Szwecji, Konfederacji Szwajcarskiej, Republiki Tureckiej, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej;

biorąc pod uwagę, że siła gospodarcza i dobra koniunktura mają zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia celów Narodów Zjednoczonych zachowania swobód jednostki i zwiększenia powszechnego dobrobytu;

wierząc, że mogą najskuteczniej poprzeć te cele poprzez wzmocnienie tradycji współpracy, jaka rozwinęła się pomiędzy nimi;

uznając, że ożywienie gospodarcze i postęp w Europie, do którego w dużym stopniu przyczynił się ich udział w Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej, otworzyły nowe perspektywy wzmocnienia tej tradycji i wykorzystania jej do nowych zadań i szerszych celów;

przekonane, że szersza współpraca w sposób żywotny przyczyni się do pokojowych i harmonijnych stosunków pomiędzy narodami świata;

uznając rosnącą współzależność swych gospodarek;

zdecydowane skuteczniej wykorzystać, poprzez konsultacje i współpracę, swoje zdolności i potencjał dla osiągnięcia możliwie wysokiego, trwałego wzrostu swoich gospodarek oraz podniesienia ekonomicznego i społecznego dobrobytu swoich narodów;

wierząc, że państwa bardziej zaawansowane gospodarczo powinny współpracować przy pomaganiu w miarę swoich możliwości krajom w procesie rozwoju gospodarczego;

uznając, że dalsza ekspansja handlu światowego jest jednym z najważniejszych czynników sprzyjających rozwojowi gospodarczemu krajów i poprawie międzynarodowych stosunków gospodarczych, oraz

zdecydowane zmierzać do tych celów w sposób zgodny z ich zobowiązaniami wobec innych organizacji i instytucji międzynarodowych, w których uczestniczą, i z umowami, których są stronami;

uzgodniły niniejszym następujący tryb przekształcania Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej w Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju:

Celami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (zwanej dalej „Organizacją”) jest popieranie polityki ukierunkowanej na:

a) osiąganie jak najwyższego, trwałego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz rosnącego poziomu życia w Państwach Członkowskich, przy utrzymaniu stabilizacji finansowej, a przez to przyczynianie się do rozwoju gospodarki światowej;

b) przyczynianie się do opartej na zdrowych zasadach ekspansji gospodarczej w Państwach Członkowskich, jak również nieczłonkowskich, w procesie rozwoju gospodarczego oraz

c) przyczynianie się do ekspansji handlu światowego na bazie wielostronnej i niedyskryminacyjnej, zgodnie z zobowiązaniami międzynarodowymi.

Dążąc do osiągnięcia tych celów Państwa Członkowskie zgadzają się, że wspólnie i indywidualnie będą:

a) popierać efektywne wykorzystanie swoich zasobów gospodarczych;

b) w dziedzinie nauki i techniki popierać rozwój swoich zasobów, wspierać badania i szkolenie zawodowe;

c) prowadzić politykę nastawioną na osiąganie wzrostu gospodarczego oraz wewnętrznej i zewnętrznej stabilności finansowej, a także na unikanie sytuacji, które mogą zagrażać ich gospodarkom lub gospodarkom innych krajów;

d) podejmować wysiłki dla ograniczenia lub znoszenia przeszkód w wymianie dóbr i usług oraz płatnościach bieżących, a także utrzymywać i rozszerzać liberalizację przepływów kapitałowych, oraz

e) przyczyniać się do rozwoju gospodarczego zarówno Państw Członkowskich, jak i nieczłonkowskich w procesie rozwoju gospodarczego poprzez stosowanie odpowiednich środków, a zwłaszcza poprzez przepływ kapitału do tych krajów, mając na względzie znaczenie dla ich gospodarek pomocy technicznej i poszerzania rynków eksportowych dla ich towarów.

Mając na względzie osiąganie celów przedstawionych w artykule 1 oraz wypełnianie zobowiązań zawartych w artykule 2, Państwa Członkowskie postanawiają, że będą:

a) informować się nawzajem i dostarczać Organizacji informacji niezbędnych do osiągnięcia wytyczonych celów;

b) odbywać ze sobą regularne konsultacje, prowadzić badania i uczestniczyć w uzgodnionych przedsięwzięciach oraz

c) ściśle współpracować, a tam, gdzie występuje taka potrzeba, podejmować skoordynowane działania.

Członkami Organizacji są Układające się Strony niniejszej konwencji.

Dla osiągania swoich celów Organizacja może:

a) podejmować decyzje, które będą wiążące wobec wszystkich Członków, jeśli nie zostanie postanowione inaczej;

b) przedkładać zalecenia Członkom oraz

c) zawierać umowy z Członkami, krajami nieczłonkowskimi i organizacjami międzynarodowymi.

1. Jeżeli w szczególnych przypadkach Organizacja nie uzgodni jednomyślnie inaczej, decyzje będą podejmowane i zalecenia przyjmowane po wzajemnym uzgodnieniu przez wszystkich Członków.

2. Każdy Członek będzie dysponował jednym głosem. Jeśli Członek wstrzyma się od głosu nad decyzją lub zaleceniem, to takie wstrzymanie się nie będzie unieważniać tej decyzji lub zalecenia, które stosować się będzie do pozostałych Członków, a nie będzie dotyczyć Członka, który wstrzymał się od głosu.

3. Żadna decyzja nie będzie wiążąca dla Członka, jeśli nie będzie zgodna z wymaganiami jego własnej procedury konstytucyjnej. Pozostali Członkowie mogą uzgodnić, że taka decyzja będzie stosować się do nich tymczasowo.

Rada złożona z przedstawicieli wszystkich Członków jest organem tworzącym wszystkie akty Organizacji. Rada może zbierać się na sesjach na szczeblu ministrów lub stałych przedstawicieli.

Rada może desygnować każdego roku przewodniczącego, który będzie prowadził obrady sesji na szczeblu ministerialnym, oraz dwóch wiceprzewodniczących. Przewodniczący może zostać desygnowany do pełnienia swojej funkcji przez jedną kolejną kadencję.

Radamoże ustanowić Komitet Wykonawczy lub inne dodatkowe organy, jakie mogą być potrzebne do realizacji celów Organizacji.

1. Sekretarz Generalny odpowiedzialny przed Radą jest wyznaczany przez Radę na okres pięciu lat. Pomocą będzie mu służyć jeden lub więcej zastępców Sekretarza Generalnego lub pomocniczych sekretarzy generalnych wyznaczonych przez Radę na wniosek Sekretarza Generalnego.

2. Sekretarz Generalny pełni rolę przewodniczącego posiedzeń Rady na szczeblu stałych przedstawicieli. Powinien on udzielać Radzie wszelkiej stosownej pomocy oraz przedkładać propozycje Radzie i wszystkim innym organom Organizacji.

1. Sekretarz Generalny powołuje personel potrzebny Organizacji do realizacji planów jej działania zatwierdzonych przez Radę. Przepisy dotyczące personelu będą przedłożone Radzie do zatwierdzenia.

2. Mając na względzie międzynarodowy charakter Organizacji, Sekretarz Generalny, jego zastępcy i sekretarze pomocniczy oraz personel nie będą ani zabiegać o instrukcje, ani ich otrzymywać od Państw Członkowskich ani od żadnego rządu lub władzy spoza Organizacji.

Na warunkach określonych przez Radę Organizacja może:

a) zwracać się do krajów nieczłonkowskich i innych organizacji;

b) ustanawiać i utrzymywać stosunki z krajami nieczłonkowskimi i innymi organizacjami oraz

c) zapraszać rządy nieczłonkowskie i inne organizacje do udziału w pracach Organizacji.

Sposób, w jaki w Organizacji reprezentowane będą Wspólnoty Europejskie, ustanowione mocą Traktatu Paryskiego z dnia 18 kwietnia 1951 r. oraz Traktatu Rzymskiego z dnia 25 marca 1957 r., jest określony w Protokole dodatkowym nr 1 do niniejszej konwencji.

1. Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana lub przyjęta przez sygnatariuszy zgodnie z ich wymaganiami konstytucyjnymi.

2. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przyjęcia zostaną złożone Rządowi Republiki Francuskiej, który zostaje niniejszym wyznaczony jako Rząd-depozytariusz.

3. Niniejsza konwencja wejdzie w życie:

a) przed dniem 30 września 1961 r. po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych lub przyjęcia przez wszystkich sygnatariuszy albo

b) w dniu 30 września 1961 r., jeśli do tej daty piętnastu lub więcej sygnatariuszy złoży takie dokumenty, i będzie obowiązywać wobec tych sygnatariuszy, a w odniesieniu do pozostałych – po złożeniu przez nich dokumentów ratyfikacyjnych lub potwierdzających przyjęcie;

c) po dniu 30 września 1961 r., ale nie później niż dwa lata od podpisania konwencji, po złożeniu takich dokumentów przez piętnastu sygnatariuszy, i będzie obowiązywać wobec tych sygnatariuszy, a w odniesieniu do pozostałych – po złożeniu przez nich dokumentów ratyfikacyjnych lub potwierdzających przyjęcie.

4. Sygnatariusze, którzy nie złożyli swoich dokumentów ratyfikacyjnych lub przyjęcia przed wejściem konwencji w życie, mogą brać udział w działalności Organizacji na warunkach, jakie będą określone w umowie między Organizacją a takimi sygnatariuszami.

Przekształcenie Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej dokona się w momencie wejścia w życie niniejszej konwencji, a jej cele, organy, uprawnienia i nazwa będą odtąd takie, jak przewidziano w niniejszej konwencji. Osobowość prawna, jaką posiadała Organizacja Europejskiej Współpracy Gospodarczej, przejdzie na Organizację, jednakże decyzje, zalecenia i rezolucje Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej będą wymagać zatwierdzenia przez Radę dla nabrania mocy po wejściu w życie niniejszej konwencji.

Rada może zdecydować o zaproszeniu dowolnego Rządu gotowego do przyjęcia na siebie obowiązków wynikających z członkostwa do przystąpienia do konwencji. Decyzja taka powinna być jednomyślna, jednak w każdym konkretnym przypadku Rada może jednomyślnie zdecydować o możliwości wstrzymania się od głosu; w takim przypadku, niezależnie od postanowień artykułu 6, decyzja będzie miała zastosowanie do wszystkich Członków. Przystąpienie nabierze mocy po złożeniu dokumentu przystąpienia Rządowi-depozytariuszowi.

Każda z Umawiających się Stron może zakończyć stosowanie przez siebie niniejszej konwencji, składając o tym notyfikację Rządowi-depozytariuszowi z dwunastomiesięcznym wyprzedzeniem.

Siedzibą Organizacji jest Paryż, chyba że Rada postanowi inaczej.

Zdolność prawna Organizacji oraz przywileje, zwolnienia i immunitety Organizacji, jej funkcjonariuszy i akredytowanych przy niej przedstawicieli Członków są określone w Protokole dodatkowym nr 2 do niniejszej konwencji.

1. Corocznie, zgodnie z przepisami finansowymi przyjętymi przez Radę, Sekretarz Generalny przedstawi Radzie do zatwierdzenia roczny budżet, rachunki oraz budżety dodatkowe wnioskowane przez Radę.

2. Ogólne wydatki Organizacji, zatwierdzone przez Radę, będą rozdzielone według tabeli, jaka zostanie przyjęta przez Radę. Inne wydatki będą finansowane na bazie ustalonej przez Radę.

Po otrzymaniu dokumentów ratyfikacyjnych, dokumentów przyjęcia lub przystąpienia bądź notyfikacji o wystąpieniu z Organizacji Rząd-depozytariusz powiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony oraz Sekretarza Generalnego Organizacji.

Na dowód czego, niżej podpisani, należycie uprawomocnieni Pełnomocnicy złożyli swe podpisy pod niniejszą konwencją.

Sporządzono w Paryżu dnia czternastego grudnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który będzie złożony Rządowi-depozytariuszowi, który następnie przekaże poświadczone kopie wszystkim sygnatariuszom.

Protokół dodatkowy nr 1
do Konwencji
o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

Sygnatariusze Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

uzgodnili, co następuje:

1. Sposób reprezentowania Wspólnot Europejskich, ustanowionych mocą Traktatu Paryskiego z dnia 18 kwietnia 1951 r. i Traktatu Rzymskiego z dnia 25 marca 1957 r., w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju będzie uregulowany zgodnie z postanowieniami tych traktatów.

2. Komisje Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, jak również Wysoka Władza Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali będą uczestniczyć w pracach tej Organizacji.

Na dowód czego, niżej podpisani, należycie uprawomocnieni pełnomocnicy, złożyli swe podpisy pod niniejszym protokołem.

Sporządzono w Paryżu dnia czternastego grudnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który będzie złożony Rządowi Republiki Francuskiej, który następnie przekaże poświadczone kopie wszystkim sygnatariuszom.

Protokół dodatkowy nr 2
do Konwencji
o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

Sygnatariusze Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (dalej zwanej „Organizacją”),

uzgodnili, co następuje:

Organizacja będzie miała zdolność prawną; Organizacja, jej funkcjonariusze oraz akredytowani przy niej przedstawiciele Członków będą uprawnieni do następujących przywilejów, zwolnień i immunitetów:

a) na terytorium Układających się Stron Konwencji o europejskiej współpracy gospodarczej z dnia 16 kwietnia 1948 r. – do posiadania zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów przewidzianych w Protokole dodatkowym nr 1 do tej konwencji;

b) w Kanadzie – do posiadania zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów przewidzianych w umowach i uzgodnieniach w sprawie zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów, zawartych między Rządem Kanady a Organizacją;

c) w Stanach Zjednoczonych – do posiadania zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów przewidzianych w zarządzeniu [Executive Order] nr 10133 z dnia 27 czerwca 1950 r., zgodnie z przepisami Ustawy o immunitetach organizacji międzynarodowych [International Organizations Immunities Act];

d) w innych krajach – do zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów przewidzianych w umowach lub uzgodnieniach w sprawie zdolności prawnej, przywilejów, zwolnień i immunitetów, zawartych między Rządem danego kraju a Organizacją.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie uprawomocnieni pełnomocnicy złożyli swe podpisy pod niniejszym Protokołem.

Sporządzono w Paryżu dnia czternastego grudnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku w języku angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który będzie złożony Rządowi Republiki Francuskiej, który następnie przekaże poświadczone kopie wszystkim sygnatariuszom.

Wersja angielska

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją wraz z Protokołami dodatkowymi nr 1 i 2 do tej konwencji, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień niej zawartych,

– postanowienia jej są przyjęte, ratyfikowane, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane oraz że

– Rzeczpospolita Polska niniejszym przystępuje do wspomnianej konwencji wraz z Protokołami dodatkowymi nr 1 i 2 do niej, zgodnie z artykułem 16 tej konwencji.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej.

Dano w Warszawie dnia 19 listopada 1996 r.

Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: w z. E. Wyzner