Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 49 poz. 306

Na podstawie art. 71 ust. 2, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1–3, art. 44 i 46 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943), a także w związku z art. 71 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753), art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 752 i 753 i Nr 124, poz. 782), art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytucie Pamięci Narodowej (Dz. U. Nr 21, poz. 98 i z 1991 r. Nr 45, poz. 195), art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469), art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 121, poz. 770) oraz art. 6 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje:

1) pracowników zatrudnionych w:

a) urzędach naczelnych i centralnych organów administracji rządowej oraz w urzędach terenowych organów administracji rządowej,

b) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów,

c) urzędach podległych naczelnym i centralnym organom administracji rządowej,

2) pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji,

3) pracowników administracyjnych, pomocniczych, technicznych i obsługi sądów powszechnych, powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury,

4) pracowników sądów wojskowych i wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,

5) pracowników Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytutu Pamięci Narodowej,

6) pracowników Kancelarii Polskiej Akademii Nauk,

7) pracowników Państwowego Nadzoru Farmaceutycznego,

zwanych dalej „pracownikami”.

2. Rozporządzenia nie stosuje się do:

1) pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy o pracownikach urzędów państwowych,

2) kuratorów zawodowych – w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 1231 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, oraz do referendarzy sądowych – w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości wydanym na podstawie art. 124 § 2a tej ustawy,

3) pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych – w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych.

1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabele stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Obniżenie maksymalnej stawki dodatku, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy radców prawnych.

2. Dodatek specjalny może być przyznawany również ze względu na charakter pracy i zakres wykonywanych zadań; dodatek przyznaje się na czas określony, a w indywidualnych wypadkach – także na czas nie określony.

3. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, w kwocie nie przekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego.

4. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, technicznych, robotniczych i obsługi.

5. Dodatek specjalny może być podwyższany w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości do 5%,

2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości do 10%,

3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości do 15%

miesięcznego najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

3. Prace określone w załączniku nr 4 w ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2, 4 i 5 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach, stwierdzone przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.

4. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w załączniku nr 4 w ust. 1, 2 i 3 pkt 1, 3–8, co najmniej przez 80 godzin w miesiącu, natomiast pracownikom wykonującym prace wymienione w tym załączniku w ust. 3 pkt 2 – przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia.

5. W razie zbiegu uprawnień do dodatków o różnym stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, pracownikowi przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia.

2. W wypadku gdy praca w urzędzie państwowym lub w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1, stanowi dodatkowe zatrudnienie, do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

3. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

4. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

2. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów.

3. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody bądź w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody jubileuszowe.

4. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić, z zastrzeżeniem ust. 6, niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

6. Pracownikowi skierowanemu do pracy w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym i urzędzie konsularnym, zwanym dalej „placówką”, któremu okres uprawniający do nagrody jubileuszowej upłynął w czasie pracy w placówce, wypłata nagrody jubileuszowej następuje po powrocie z placówki w dniu:

1) podjęcia pracy w urzędzie lub jednostce, o których mowa w § 1 ust. 1, lub

2) rozwiązania stosunku pracy bezpośrednio po powrocie z placówki w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy.

7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem ust. 8, stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej pracownika, o którym mowa w ust. 6, stanowi wynagrodzenie ustalone pracownikowi w dniu podjęcia pracy lub rozwiązania stosunku pracy po powrocie z placówki, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące mu przed skierowaniem na placówkę.

9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

10. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę – najwyższą.

11. Pracownikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej – różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

13. Pracownikowi zatrudnionemu w urzędzie lub jednostce, o których mowa w § 1 ust. 1, w dniu 27 stycznia 1995 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

14. Pracownik, który podjął zatrudnienie w urzędzie lub jednostce, o których mowa w § 1 ust. 1, po dniu 27 stycznia 1995 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 1–12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany przez kierowników urzędów w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

2. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki przyznawania premii ustala kierownik urzędu.

2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala kierownik urzędu, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi do 15% wynagrodzeń zasadniczych pracowników oddziału Zakładu za dany rok, z wyłączeniem wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi.

3. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się na wypłatę premii:

1) kwartalnych dla dyrektorów oddziałów Zakładu, przyznawanych przez Prezesa Zakładu w terminie do dnia 15 drugiego miesiąca następującego po kwartale, za który jest przyznawana premia,

2) miesięcznych dla pracowników oddziałów Zakładu, z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi, wypłacanych w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, za który przyznawana jest premia.

4. Warunki przyznawania premii:

1) dla dyrektorów oddziałów Zakładów ustala Prezes Zakładu,

2) dla pracowników oddziałów Zakładu ustala dyrektor oddziału Zakładu.

2. Przez kwoty bezpośrednio ściągnięte od zobowiązanego, o których mowa w ust. 1, rozumie się kwoty:

1) uzyskane z tytułu realizacji dokonanego zajęcia rachunku bankowego, wierzytelności pieniężnych, wynagrodzenia za pracę lub świadczeń z ubezpieczenia społecznego,

2) wpłacone przez zobowiązanego oddziałowi Zakładu w ciągu 14 dni po dokonaniu czynności egzekucyjnych.

3. Wysokość wynagrodzenia prowizyjnego, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć miesięcznie czterokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

4. Wynagrodzenie prowizyjne od ściągniętej kwoty należności pieniężnych objętych jednym zajęciem nie może przekraczać jednokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

5. Wynagrodzenie prowizyjne wypłaca się w okresach miesięcznych.

1) 5% ściągniętej bezpośrednio od zobowiązanego kwoty należności pieniężnych z tytułu zaległości podatkowych, grzywien, kar pieniężnych, zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, a także innych należności pieniężnych wraz z pobranymi od nich odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi,

2) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego – za każde zajęcie ruchomości w związku z egzekucją należności pieniężnych; jeżeli u tego samego zobowiązanego dokonano w jednym dniu zajęcia na podstawie kilku tytułów wykonawczych, wynagrodzenie przysługuje za jedno zajęcie,

3) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego – za każde odebranie zajętych ruchomości od zobowiązanego (zwózkę ruchomości) oraz za każdą sprzedaż zajętych ruchomości, niezależnie od liczby tytułów wykonawczych dotyczących jednego zobowiązanego; wynagrodzenie przysługuje dopiero po podpisaniu protokołu odebrania ruchomości i przekazaniu ich do magazynu urzędu skarbowego lub punktu sprzedaży,

4) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego – za spisanie protokołu o udaremnieniu przez zobowiązanego przeprowadzenia egzekucji z zajętych ruchomości przez ich usunięcie, uszkodzenie lub zbycie,

5) 1,5% wartości zabezpieczonego mienia za dokonanie zabezpieczenia należności pieniężnych, jak również za wykonanie postanowień prokuratora lub sądu o zabezpieczeniu kary przepadku rzeczy, nie więcej jednak niż do wysokości jednokrotnego najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

2. Pracownikom urzędów skarbowych wykonującym egzekucję administracyjną należności pieniężnych, zatrudnionym na stanowiskach referentów, starszych referentów, inspektorów i starszych inspektorów, przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 2,5% kwoty wszystkich należności pieniężnych wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi bezpośrednio ściągniętymi od zobowiązanego osobiście w drodze zajęcia wynagrodzenia za pracę, rachunków bankowych, rachunków oszczędnościowo-rozliczeniowych – „kont osobistych”, wkładów oszczędnościowych, papierów wartościowych oraz innych wierzytelności pieniężnych i praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Wysokość wynagrodzenia prowizyjnego, o którym mowa w ust. 2, nie może przekroczyć miesięcznie czterokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

4. Wynagrodzenie prowizyjne w wysokości określonej w ust. 1 pkt 3, przysługuje za wykonanie czynności związanych z likwidacją mienia stanowiącego własność Skarbu Państwa. Wynagrodzenie przysługuje za każdą zwózkę ruchomości oraz za każdą sprzedaż przeprowadzoną na podstawie jednej decyzji lub postanowienia właściwego organu.

5. Jeżeli likwidacja mienia, o którym mowa w ust. 4, obejmuje czynności polegające na odebraniu od osób fizycznych mienia, co do którego zapadło orzeczenie o jego przepadku, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 5% wartości odebranego mienia, nie więcej jednak niż w wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego. Za wartość odebranego mienia przyjmuje się kwoty uzyskane z likwidacji mienia.

6. Przez kwoty bezpośrednio ściągnięte od zobowiązanego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, rozumie się kwoty:

1) pobrane bezpośrednio u zobowiązanego w gotówce,

2) wpłacone przez zobowiązanego organowi egzekucyjnemu albo wierzycielowi w ciągu 14 dni po dokonaniu czynności egzekucyjnych,

3) uzyskane z realizacji odebranych od zobowiązanego książeczek oszczędnościowych, rachunków oszczędnościowo-rozliczeniowych – „kont osobistych”, wszelkiego rodzaju bonów oszczędnościowych oraz papierów wartościowych, a także uzyskane ze sprzedaży walut obcych,

4) uzyskane ze sprzedaży ruchomości (licytacja, sprzedaż komisowa, sprzedaż z wolnej ręki), niezależnie od sposobu przekazania tych kwot do urzędu skarbowego (wpłata gotówki przez poborcę, przelew na rachunek urzędu skarbowego przez nabywcę), w tych wszystkich przypadkach, w których czynności związane ze sprzedażą przeprowadzane są bezpośrednio przez pracowników, o których mowa w ust. 1 i 2, a nie przez organ egzekucyjny,

na podstawie przydzielonych do załatwienia tytułów wykonawczych.

7. Grzywnami i karami pieniężnymi, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są wszelkie grzywny i kary pieniężne orzekane przez uprawnione organy na podstawie obowiązujących przepisów.

8. Wynagrodzenie prowizyjne od bezpośrednio ściągniętej kwoty należności pieniężnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, objętych jednym tytułem wykonawczym, nie może przekraczać dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego, a w stosunku do wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2 i 3 – jednokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

9. Wynagrodzenie prowizyjne wypłaca się w okresach miesięcznych.

1) za pracę w dni ustawowo wolne od pracy oraz za pracę w dni nie będące dniami pracy w urzędzie – wynagrodzenie jak za pracę w dniu będącym dniem pracy w urzędzie oraz inny wolny od pracy dzień będący dniem pracy w urzędzie albo wynagrodzenie jak za dzień będący dniem pracy w urzędzie i dodatek w wysokości 100% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego,

2) za każdą godzinę pracy poza obowiązującym rozkładem czasu pracy – dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do pracowników, których praca w dni ustawowo wolne od pracy lub poza obowiązującym rozkładem czasu pracy ma charakter stały.

Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 15 kwietnia 1998 r. (poz. 306)

Załącznik nr 1

TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

A. Dla pracowników urzędów naczelnych i centralnych organów administracji rządowej (z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, technicznych, robotniczych i obsługi)

B. Dla pracowników pozostałych urzędów administracji rządowej (z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, technicznych, robotniczych i obsługi)

C. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, technicznych, robotniczych i obsługi

Załącznik nr 2

TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Załącznik nr 3

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 4

WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA

1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji konieczne jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego,

2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

7) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą.

2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu – zgodnie z przepisami w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

2) w warunkach narażenia na hałas,

3) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal dla mężczyzn i 1 200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

4) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,

3) w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych, których wykaz określają odrębne przepisy,

4) pod ziemią lub pod wodą,

5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m uznane za niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,

6) przy wytwarzaniu, stosowaniu, magazynowaniu i transportowaniu gazów, paliw i materiałów wybuchowych,

7) w szczególności wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni – których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia,

8) w kontakcie z materiałem zakaźnym.