Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 48 poz. 300

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 maja 1996 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wzajemnej pomocy w sprawach celnych w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wzajemnej pomocy w sprawach celnych

Rzeczpospolita Polska i Republika Czeska, zwane dalej Umawiającymi się Stronami,

pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie cła i uznając znaczenie wzajemnej pomocy organów celnych,

mając na uwadze rozwój ruchu osobowego i towarowego między Umawiającymi się Stronami,

uznając, że naruszenie przepisów celnych jest szkodliwe dla interesów ekonomicznych, skarbowych, społecznych i handlowych Umawiających się Stron,

biorąc pod uwagę znaczenie zapewnienia prawidłowego wymierzania i poboru ceł, podatków i innych opłat od przywożonych i wywożonych towarów, jak również właściwego stosowania postanowień dotyczących zakazów, ograniczeń i kontroli,

przekonane, że przeciwdziałanie naruszeniom przepisów celnych może być bardziej skuteczne dzięki współpracy ich administracji celnych,

mając na uwadze zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 r. dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej,

uzgodniły, co następuje:

W rozumieniu niniejszej umowy:

1. „Przepisy celne” oznaczają przepisy prawne, które mają zastosowanie w przywozie, wywozie i przewozie towarów objętych cłami, podatkami oraz innymi opłatami lub będących przedmiotem zakazów, ograniczeń oraz innych uregulowań dotyczących przemieszczania towarów przez granicę.

2. „Naruszenie przepisów celnych” oznacza zarówno dokonanie, jak i usiłowanie naruszenia przepisów celnych.

3. „Organy celne” oznaczają w Rzeczypospolitej Polskiej: Prezesa Głównego Urzędu Ceł, a w Republice Czeskiej: Ministerstwo Finansów – Dyrekcję Generalną Ceł.

4. „Organ celny występujący z wnioskiem” oznacza organ celny występujący z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych.

5. „Organ celny proszony o pomoc” oznacza organ celny, do którego zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych.

6. „Należności celne” oznaczają wszelkie cła, podatki i inne opłaty wymierzane i pobierane zgodnie z przepisami celnymi.

7. „Osoba” oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i osobę prawną, a w Rzeczypospolitej Polskiej – również jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, dokonujące obrotu towarowego z zagranicą na własny rachunek i we własnym imieniu.

8. „Środki odurzające i substancje psychotropowe” oznaczają środki i substancje wymienione w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.

1. Organy celne udzielać sobie będą wzajemnej pomocy, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, w ramach swoich uprawnień i możliwości oraz zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym w celu:

a) zapewniania właściwego przestrzegania przepisów celnych,

b) prowadzenia dochodzeń, zapobiegania i zwalczania wszelkich działań sprzecznych z przepisami celnymi,

c) właściwego wymiaru i poboru ceł, podatków i innych opłat,

d) wymiany informacji i dokumentów związanych ze stosowaniem przepisów celnych,

e) szkolenia i doskonalenia umiejętności zawodowych funkcjonariuszy celnych oraz zapoznawania ich ze środkami technicznymi wykorzystywanymi w pracy służb celnych.

1. Organy celne będą, na wniosek, przekazywać sobie wzajemnie wszelkie informacje mogące pomóc w zapewnieniu prawidłowego:

a) poboru ceł, podatków i innych opłat, a w szczególności informacje potrzebne do określania wartości celnej i klasyfikacji taryfowej,

b) stosowania zakazów i ograniczeń przywozowych i wywozowych,

c) stosowania reguł pochodzenia towarów.

2. Jeżeli organ celny proszony o pomoc nie posiada danych informacji, podejmie działania w celu ich uzyskania, zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym.

Organy celne będą, na wniosek, przekazywać sobie wzajemnie wszelkie informacje potwierdzające, że:

a) towary przywiezione na terytorium jednej Umawiającej się Strony zostały wywiezione z terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem wewnętrznym,

b) towary wywiezione z terytorium jednej Umawiającej się Strony zostały przywiezione na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem wewnętrznym,

c) towary, wobec których zastosowano preferencje celne przy wywozie z terytorium jednej Umawiającej się Strony, zostały przywiezione na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem wewnętrznym.

Oznacza to, że przekazywane informacje będą dotyczyły także wszelkich środków kontrolnych, jakim podlegały towary.

Organy celne, na wniosek, udzielają sobie wzajemnie wszelkich informacji o stwierdzonych – dokonanych lub planowanych – działaniach naruszających lub mogących naruszyć przepisy celne, a w szczególności o:

a) osobach, o których wiadomo lub które podejrzewa się, że naruszyły lub usiłują naruszyć przepisy celne drugiej Umawiającej się Strony,

b) nowych środkach i metodach wykorzystywanych do naruszania przepisów celnych,

c) towarach, o których wiadomo, że są przedmiotem naruszania przepisów celnych,

d) środkach transportu, o których wiadomo, że są lub mogą być wykorzystywane do naruszania przepisów celnych.

1. Organy celne będą przekazywać sobie wzajemnie – z własnej inicjatywy lub na wniosek – poświadczone kopie dokumentów, zawierających informacje o ujawnionych lub planowanych transakcjach, które naruszają lub co do których istnieje podejrzenie, że mogą naruszyć przepisy celne drugiej Umawiającej się Strony.

2. O przekazanie oryginałów dokumentów można występować tylko w przypadkach, gdy poświadczone kopie nie będą wystarczające. Przekazane oryginały dokumentów zostaną zwrócone w jak najkrótszym czasie, chyba że organ celny proszony o pomoc zrezygnuje z ich zwrotu.

3. Dokumenty, o których mowa w niniejszej umowie, mogą być zastąpione danymi sporządzonymi z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych. Wszelkie istotne informacje dotyczące interpretacji lub wykorzystania tych dokumentów powinny być przekazane jednocześnie.

Organy celne, w ramach swoich uprawnień i możliwości oraz zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym, będą, na wniosek, wykonywać nadzór nad:

a) osobami, co do których istnieją dowody, że naruszyły lub naruszają przepisy celne,

b) towarem, którego przywóz, wywóz lub przewóz może spowodować naruszenie przepisów celnych,

c) środkami transportu i kontenerami, co do których istnieje podejrzenie, że były, są lub mogą zostać wykorzystane z naruszeniem przepisów celnych.

1. Organ celny proszony o pomoc przeprowadza czynności wyjaśniające w sprawach o naruszenie przepisów celnych. Wyniki czynności wyjaśniających przekazuje organowi celnemu występującemu z wnioskiem.

2. Czynności wyjaśniające, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, zostaną przeprowadzone zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której organ celny jest proszony o pomoc.

3. Organ celny proszony o pomoc może zezwolić funkcjonariuszom organu celnego występującego z wnioskiem na uczestniczenie w czynnościach wyjaśniających.

Organy celne, na wniosek, mogą upoważnić funkcjonariuszy celnych do występowania w charakterze ekspertów lub świadków w postępowaniu administracyjnym lub sądowym, w ramach udzielonego przez organy celne pełnomocnictwa, w sprawach objętych niniejszą umową.

Wniosek taki musi szczegółowo wskazywać, w jakiej sprawie, w jakim zakresie lub w jakim charakterze upoważniony funkcjonariusz celny będzie występować.

1. Informacje i dokumenty, otrzymane w ramach niniejszej umowy, nie będą wykorzystywane w innych celach niż te, które są określone w umowie, bez pisemnej zgody organów celnych, które je dostarczyły. Postanowienie to nie ma zastosowania do informacji i dokumentów dotyczących naruszania przepisów celnych, odnoszących się do środków odurzających i substancji psychotropowych.

2. Każda informacja przekazana w jakiejkolwiek formie, w ramach niniejszej umowy, będzie posiadała poufny charakter. Informacja taka będzie objęta obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Umawiających się Stron.

3. Organy celne mogą – zgodnie z celami i zakresem niniejszej umowy – wykorzystać informacje i dokumenty, otrzymane zgodnie z niniejszą umową, jako dowody w postępowaniu administracyjnym i sądowym. Dowody mogą być wykorzystane tylko zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Umawiających się Stron.

Organ celny proszony o pomoc, na wniosek, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym i w ramach niniejszej umowy, powiadomi osoby lub doręczy osobom, o których mowa w ustępie 7 artykułu 1 niniejszej umowy, dokumenty i decyzje przekazane przez organ celny występujący z wnioskiem.

1. Wnioski, zgodnie z niniejszą umową, przekazywane będą w formie pisemnej. Do wniosków załączane będą dokumenty niezbędne do ich realizacji. Pilne wnioski mogą być przekazane ustnie, pod warunkiem niezwłocznego potwierdzenia w formie pisemnej.

2. Wnioski, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, zawierać będą następujące dane:

a) organ celny występujący z wnioskiem,

b) charakter postępowania,

c) przedmiot i przyczynę wniosku,

d) krótki opis rozpatrywanej sprawy oraz kwestie prawne z nią związane,

e) możliwie dokładne i wyczerpujące wskazówki dotyczące osób, których dotyczy postępowanie,

f) streszczenie istotnych faktów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykule 11.

3. Wnioski przedkładane będą w języku urzędowym organu celnego występującego z wnioskiem lub w innym języku możliwym do przyjęcia przez organ celny proszony o pomoc.

4. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów, o których mowa w ustępie 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, można żądać jego poprawienia lub uzupełnienia.

1. W przypadkach gdy organ celny proszony o pomoc uzna, że pomoc, o którą wystąpiono, naruszyłaby suwerenność, porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne istotne interesy jego Państwa, może odmówić udzielenia pomocy, udzielić jej częściowo lub pod pewnymi warunkami.

2. Jeżeli wniosek o pomoc nie może zostać spełniony, organ celny występujący z wnioskiem będzie o tym niezwłocznie powiadomiony oraz poinformowany o przyczynach odmowy udzielenia pomocy.

3. W przypadkach gdy organ celny prosi o pomoc, której sam nie mógłby udzielić, gdyby zwrócił się o nią organ celny drugiej Umawiającej się Strony, powinien w swoim wniosku zwrócić uwagę na tę okoliczność. Spełnienie takiej prośby będzie zależało od uznania organu celnego proszonego o pomoc.

Organy celne zrzekną się wszelkich roszczeń o zwrot kosztów poniesionych przy wykonywaniu niniejszej umowy, z wyjątkiem wydatków poniesionych na ekspertów, tłumaczy i świadków innych niż urzędnicy państwowi.

Pomoc przewidziana niniejszą umową będzie realizowana bezpośrednio między organami celnymi. Organy te mogą dokonać szczegółowych ustaleń co do jej stosowania.

1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Pradze.

2. Niniejsza umowa wejdzie w życie 30 dnia od dnia, w którym Umawiające się Strony dokonały wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

3. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nie określony. Może być w każdym czasie wypowiedziana w drodze dyplomatycznej. Umowa traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania wypowiedzenia.

4. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Umawiającymi się Stronami traci moc Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Czechosłowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, podpisana w Warszawie dnia 25 listopada 1958 r.

Sporządzono w Warszawie dnia 15 maja 1996 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 17 października 1996 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: wz. R. Mroziewicz