Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 37 poz. 213

Na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:

1) rozumienie tekstu pisanego, a w szczególności korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu,

2) porozumiewanie się z pacjentami, lekarzami i przedstawicielami innych zawodów medycznych, a w szczególności przeprowadzanie wywiadu lekarskiego, udzielanie przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad i informacji, przekazywanie danych o pacjencie i uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach, naradach i szkoleniach zawodowych,

3) pisanie, a w szczególności: prowadzenie dokumentacji medycznej, wypisywanie recept oraz skierowań na badania diagnostyczne i specjalistyczne oraz wydawanie orzeczeń i opinii.

1) opracowuje regulamin i kryterium oceny egzaminu z języka polskiego,

2) powołuje komisję egzaminacyjną, która ustala test i tematy egzaminu ustnego,

3) ustala terminy egzaminów.

1) przewodniczący – przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej,

2) lekarz – pracownik naukowy, przedstawiciel klinicznych nauk medycznych,

3) filolog – absolwent kierunku „filologia polska”.

2. Zaświadczenie o znajomości języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wydaje się również lekarzowi, lekarzowi stomatologii, który ukończył studia w języku polskim.

Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz

Załączniki do rozporządzenia
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej
z dnia 18 lutego 1998 r. (poz. 213)

Załącznik nr 1

WZÓR – Zaświadczenie o złożeniu egzaminu ze znajomości języka polskiego

Załącznik nr 2

WZÓR – Zaświadczenie o znajomości języka polskiego