Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 145 poz. 974

Na podstawie art. 81 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje:

2. Szef Służby Cywilnej tworzy komisję dyscyplinarną dla kilku urzędów, o której mowa w art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679), zwanej dalej „ustawą", po zasięgnięciu opinii dyrektorów generalnych tych urzędów, spośród zaproponowanych przez nich kandydatów, wskazując jednocześnie urząd, przy którym ma ona działać; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. Uzupełnienia składu komisji dyscyplinarnej urzędu dokonuje się w trybie przewidzianym do jej powołania,

4. Członkowie komisji dyscyplinarnej urzędu pełnią swoje obowiązki do czasu powołania nowej komisji dyscyplinarnej urzędu.

2. Członek komisji dyscyplinarnej urzędu traci mandat z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia skazującego go w postępowaniu karnym lub uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej.

2. W postępowaniu wyjaśniającym należy umożliwić urzędnikowi służby cywilnej, którego ono dotyczy, złożenie wyjaśnień, a po zakończeniu tego postępowania – zapoznać go z treścią zebranych dowodów i umożliwić złożenie dodatkowych wyjaśnień. Urzędnik ma prawo zgłosić wniosek o przesłuchanie w postępowaniu wyjaśniającym wskazanych przez niego osób w charakterze świadków oraz zgłaszać inne wnioski dowodowe.

1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz miejsce zamieszkania urzędnika służby cywilnej, którego ono dotyczy,

2) dokładne określenie zarzucanego naruszenia obowiązków ze wskazaniem czasu i miejsca oraz sposobu i okoliczności, w których do niego doszło,

3) proponowany rodzaj kary dyscyplinarnej,

4) uzasadnienie wniosku,

5) imiona, nazwiska, adresy oraz miejsca zatrudnienia świadków,

6) wykaz dowodów,

1) czynu nie popełniono albo popełniony czyn nie zawiera znamion naruszenia obowiązków urzędnika służby cywilnej, uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną,

2) urzędnik służby cywilnej zmarł,

3) upłynął termin na wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.

2. Do składu orzekającego nie może być wyznaczona osoba, która:

1) jest świadkiem lub występuje jako biegły w tej samej sprawie,

2) była lub pozostaje ze stroną w sporze sądowym,

3) jest małżonkiem lub krewnym strony w linii prostej albo krewnym w linii bocznej do trzeciego stopnia,

4) pozostaje ze stroną w powinowactwie w linii prostej,

5) pozostaje w służbowej zależności ze stroną,

6) jest przełożonym strony.

3. Członek składu orzekającego podlegający wyłączeniu zawiadamia o tym przewodniczącego komisji dyscyplinarnej i wstrzymuje się od udziału w sprawie.

4. Członek składu orzekającego może być wyłączony na uzasadniony wniosek rzecznika dyscyplinarnego lub obwinionego. O wyłączeniu decyduje przewodniczący komisji dyscyplinarnej.

2. Wezwanie na rozprawę może nastąpić na piśmie lub w inny sposób, który przewodniczący komisji dyscyplinarnej uzna za niezbędny do szybkiego załatwienia sprawy. Jeżeli wezwanie na rozprawę nastąpiło w formie innej niż pisemna, adnotację o tym umieszcza się w aktach sprawy.

3. Obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu doręcza się wraz z wezwaniem na rozprawę listę członków składu orzekającego. Obwinionego poucza się jednocześnie o prawie do korzystania z pomocy obrońcy, prawie przeglądania akt i sporządzania notatek oraz składania wniosków o uzupełnienie dowodów w sprawie.

2. Rozprawa ulega odroczeniu w razie niestawienia się strony, która nie została powiadomiona o rozprawie w sposób określony w § 11 ust. 2, lub w razie usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego albo jego obrońcy.

2. Przewodniczący składu orzekającego może również wezwać rzecznika dyscyplinarnego do złożenia dodatkowych wyjaśnień. Następnie przesłuchuje się świadków, bada dokumenty lub przeprowadza inne dowody.

2. Postanowienie o uznaniu wniosków w sprawie powołania biegłych lub opracowania ekspertyz mogących mieć znaczenie w sprawie podejmuje skład orzekający.

2. Orzeczenie zapada większością głosów. Głosowanie odbywa się odrębnie co do winy i co do kary. Członek składu orzekającego nie może wstrzymać się od głosowania.

3. Członek składu orzekającego może zgłosić zdanie odrębne; wzmiankę o tym zamieszcza się w samym orzeczeniu.

1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej, imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta oraz datę rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia,

2) imię i nazwisko, adres, miejsce pracy i stanowisko zajmowane przez obwinionego oraz imię i nazwisko obrońcy obwinionego,

3) określenie zarzucanego czynu,

4) rozstrzygnięcie co do winy i co do kary,

5) uzasadnienie,

6) pouczenie o terminie i trybie wniesienia odwołania,

7) podpisy członków składu orzekającego,

2. Z ważnych przyczyn można odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nie dłuższy niż 3 dni. O terminie ogłoszenia orzeczenia przewodniczący składu orzekającego zawiadamia strony bezpośrednio po zakończeniu narady.

3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie zasadnicze motywy rozstrzygnięcia.

4. Orzeczenie doręcza się stronom z urzędu nie później niż w ciągu 7 dni od dnia jego ogłoszenia.

2. Odwołanie wnosi się do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

2. Komisja doręcza drugiej stronie odpis odwołania, po czym niezwłocznie przekazuje akta sprawy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej.

2. Przewodniczący Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przywraca uchybiony termin na wniosek strony, która uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło na skutek przeszkody przez nią nie zawinionej.

3. Wniosek o przywrócenie terminu strona powinna złożyć wraz z odwołaniem w terminie 7 dni od dnia ustania przeszkód w złożeniu odwołania.

4. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania przysługuje zażalenie do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

2. W ponownym rozpatrywaniu sprawy w komisji dyscyplinarnej nie może uczestniczyć członek komisji, który brał udział w wydaniu uchylonego orzeczenia.

1) po wydaniu orzeczenia wyjdą na jaw nowe fakty lub dowody, które mogłyby mieć istotny wpływ na treść orzeczenia,

2) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

3) komisja dyscyplinarna była nienależycie obsadzona lub którykolwiek z członków składu nie był obecny na całej rozprawie,

4) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nie uprawniona do orzekania lub podlegająca wyłączeniu,

5) orzeczono karę nie znaną ustawie,

6) orzeczenie nie zostało podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego,

7) brak wniosku rzecznika dyscyplinarnego,

8) orzeczenie zapadło pomimo tego, że nastąpiło przedawnienie,

9) sprawę rozpoznano pod usprawiedliwioną nieobecność obwinionego, przez co został on pozbawiony możliwości obrony.

2. Postanowienie o wznowieniu postępowania doręcza się ukaranemu, jego obrońcy i rzecznikowi dyscyplinarnemu, a jeżeli wniosek o wznowienie postępowania złożyła inna osoba – również tej osobie.

2. Na postanowienie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej nie przysługuje zażalenie.

2. Komisja dyscyplinarna wydaje postanowienie w sprawie zatarcia kary w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

3. W razie wydania postanowienia o zatarciu kary, odpis orzeczenia o ukaraniu dołączony do akt osobowych urzędnika podlega zniszczeniu.

2. Koszty biegłych powołanych przez komisję dyscyplinarną i zleconych przez nią ekspertyz ponosi urząd, przy którym działa komisja dyscyplinarna.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek