Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 141 poz. 945

1) restrukturyzacji przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa w wybranych działach gospodarki narodowej, zwanych dalej „działami”, oraz przyspieszenia prywatyzacji w tych działach,

2) wykorzystania części majątku Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych,

3) zapewnienia korzyści płynących z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa osobom, które nie nabyły akcji lub udziałów prywatyzowanych spółek na zasadach preferencyjnych albo nieodpłatnie.

2. Prawa i obowiązki Skarbu Państwa jako założyciela i akcjonariusza funduszy wykonuje Minister Skarbu Państwa.

3. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do funduszy stosuje się przepisy Kodeksu handlowego.

1) działy objęte tworzeniem funduszy,

2) listę spółek z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, których akcje mają być wniesione do funduszy,

3) listę przedsiębiorstw państwowych podlegających komercjalizacji w celu wniesienia ich akcji do funduszy,

4) listę funduszy oraz przedsiębiorstwa i spółki z list, o których mowa w pkt 2 i 3, których akcje mają być wniesione do poszczególnych funduszy.

2. Rada Ministrów może, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazać działy, w których utworzone fundusze mogą wydawać Skarbowi Państwa akcje uprzywilejowane co do głosu, przy czym uprzywilejowanie to nie będzie przekraczało dwóch głosów na jedną akcję. Uprzywilejowanie to wygasa w razie zbycia akcji przez Skarb Państwa, a akcje podlegają zamianie na akcje na okaziciela.

3. Przed wydaniem rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, muszą być wykonane analizy ekonomiczne dotyczące celowości utworzenia poszczególnych funduszy.

2. Do jednego funduszu mogą być wniesione akcje z kilku działów.

3. Określenie terminów utworzenia poszczególnych funduszy oraz terminów wniesienia do nich akcji spółek określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, należy do Ministra Skarbu Państwa jako założyciela funduszy. Wniesienie powinno nastąpić równocześnie w nie mniej niż trzech funduszach, zwanych dalej łącznie „grupą funduszy”.

2. Akcje funduszu są akcjami na okaziciela, z wyjątkiem akcji uprzywilejowanych, obejmowanych przez Skarb Państwa na podstawie ust. 1 i art. 8 w funduszach, o których mowa w art. 5 ust. 3.

2. Cenę emisyjną akcji funduszu określa uchwała, o której mowa w ust. 1, na podstawie wartości akcji spółek określonej w stosunku do wysokości ich kapitałów własnych.

3. Wysokość kapitału własnego spółki, o której mowa w ust. 2, ustalana jest:

1) na podstawie sprawozdania finansowego spółki na dzień jej przekształcenia, jeżeli spółka nie zakończyła pierwszego roku obrotowego,

2) na podstawie sprawozdania finansowego spółki za ostatni rok obrotowy zbadanego przez podmiot uprawniony do badania, w pozostałych przypadkach.

4. Spółki zakończą badanie sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 3, dokonane przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych, w terminie trzech tygodni od dnia bilansowego.

5. Wartość wniesionych przez Skarb Państwa do funduszu akcji spółek, ustaloną zgodnie z ust. 3, należy skorygować w oparciu o wielkość kapitału własnego, wynikającą z pierwszego po wniesieniu akcji, zbadanego przez podmiot uprawniony i zatwierdzonego sprawozdania finansowego spółki.

6. Różnica pomiędzy wartością wniesionych do funduszu akcji, ustaloną zgodnie z ust. 5, a dotychczasową ich wartością ustaloną zgodnie z ust. 3 wpływa na kapitał zapasowy funduszu.

7. W sprawozdaniu finansowym funduszu wartość akcji spółek określona w ust. 3, a następnie skorygowana zgodnie z ust. 5, będzie ujmowana jako cena nabycia.

8. Do wkładu, o którym mowa w ust, 1, oraz do akcji objętych na podstawie tego przepisu nie stosuje się przepisów art. 312, 313, 315 i 347 Kodeksu handlowego.

2. Skarb Państwa może wnieść do funduszy – spoza listy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2– akcje spółek, w których Skarb Państwa nie jest jedynym akcjonariuszem.

3. Akcje danej spółki mogą być wniesione tylko do jednego funduszu.

2. Część akcji funduszu należących do Skarbu Państwa może zostać umorzona bez spłaty, przy czym odpowiednio zwiększa się kapitał zapasowy, a zmniejsza kapitał akcyjny. Do obniżenia kapitału akcyjnego funduszu nie stosuje się w takim wypadku przepisu art. 441 § 1 Kodeksu handlowego.

2. Firmy spełniającej powyższe wymagania mogą używać wyłącznie fundusze.

3. Przepis ust. 1 nie stoi na przeszkodzie podejmowaniu i prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej przez fundusz.

2. W ciągu 2 lat od daty aktu założycielskiego funduszu powinien zostać złożony wniosek o dopuszczenie akcji funduszu do obrotu publicznego. Minister Skarbu Państwa, w zakresie praw, o których mowa wart. 3 ust. 2, obowiązany jest zapewnić wykonanie tego zadania.

3. Minister Skarbu Państwa corocznie przedkłada Sejmowi sprawozdanie z działalności w tym zakresie.

2. Fundusz nie może zaciągać pożyczek i kredytów oraz emitować obligacji, jeżeli w wyniku danej czynności łączna wartość zadłużenia funduszu przekroczyłaby 50% wartości netto aktywów funduszu.

2. Dopóki Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem funduszu:

1) walne zgromadzenia funduszu zwołuje Minister Skarbu Państwa z własnej inicjatywy albo na wniosek rady nadzorczej lub zarządu,

2) o dacie, miejscu i porządku obrad walnego zgromadzenia Minister Skarbu zawiadamia na piśmie radę nadzorczą i zarząd funduszu,

3) zgromadzenie otwiera i przewodniczy mu Minister Skarbu Państwa lub jego pełnomocnik.

2. Co najmniej dwie trzecie członków rady nadzorczej funduszu, w tym jej przewodniczący, powinno być obywatelami polskimi.

3. Do kadencji pierwszej rady nadzorczej funduszu nie stosuje się przepisu art. 381 § 1 Kodeksu handlowego. Kadencja ta upływa z dniem odbycia pierwszego walnego zgromadzenia, w którym mogą uczestniczyć akcjonariusze inni niż Skarb Państwa.

2. Członków zarządu powołuje się, pod rygorem nieważności powołania, spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu. Do konkursu stosuje się odpowiednio przepisy o przeprowadzaniu konkursu na stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, z tym że konkurs ogłasza i zadania komisji konkursowej wykonuje rada nadzorcza.

3. Statut funduszu może przewidywać inny sposób powołania zarządu; postanowienie takie może zostać wprowadzone najwcześniej na pierwszym walnym zgromadzeniu, w którym akcjonariusze inni niż Skarb Państwa posiadają większość głosów.

4. Członkiem zarządu może być wyłącznie obywatel polski. Przepis ten obowiązuje do dnia odbycia pierwszego walnego zgromadzenia, w którym mogą uczestniczyć akcjonariusze inni niż Skarb Państwa.

2. Do emisji i obrotu świadectwami stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754), chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.

3. Dla każdej grupy funduszy emitowana jest odrębna seria świadectw.

2. Obrót wtórny świadectwami może być dokonywany poza rynkiem regulowanym i bez pośrednictwa domów maklerskich; w tym zakresie nie stosuje się ograniczeń zawartych w art. 5 ustawy, o której mowa w art. 17.

3. Sprzedaż lub zamiana świadectw są wolne od opłaty skarbowej.

2. Minister Skarbu Państwa może, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wyłączyć akcje funduszu danej grupy od wydawania w zamian za świadectwa danej serii, jeżeli fundusz opóźnia się z przygotowaniem do wykonania zadania, o którym mowa w art. 11 ust. 2. Akcje takiego funduszu będą wydawane w zamian za świadectwa późniejszej serii.

3. Prawa wynikające ze świadectwa nie mogą podlegać zmianie po rozpoczęciu wydawania świadectw danej serii.

2. Na wymianę świadectw przeznacza się 50% akcji każdego z funduszy.

3. Pozostałe akcje funduszy, z wyjątkiem akcji, o których mowa w art. 16, przeznaczone są do zbycia na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 673).

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi termin i tryb wykonania uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, a także szczegółowe zasady wyceny świadectw.

3. Minister Skarbu Państwa w terminie i trybie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, przekazuje otwartemu funduszowi emerytalnemu, za każde świadectwo przyjęte na podstawie ust. 1, dodatkowo 0,4 świadectwa. Liczbę świadectw podlegających przekazaniu zaokrągla się do pełnej jednostki.

1) w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw danej serii ma ukończone 18 lat, a nie spełnia kryterium określonego w pkt 2 – jest uprawniony do otrzymania jednego świadectwa tej serii,

2) w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji pierwszej serii świadectw ma ukończone 50 lat – jest uprawniony do otrzymania trzech świadectw danej serii.

2. Prawo do otrzymania świadectwa jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu, z zastrzeżeniem przepisu art. 25 ust. 5.

3. Prawa, o którym mowa w ust. 1, nie nabywają osoby, które nabyły na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcje lub udziały spółek Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496), ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44 poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 47, poz. 298 i Nr 107, poz. 691), ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), ustawy, o której mowa w art. 8 ust. 1, oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939).

2. W terminie przeznaczonym na wydawanie świadectw każdy obywatel może wnieść, do organu sporządzającego spis osób uprawnionych, reklamację nieprawidłowości spisu.

3. Reklamację, o której mowa w ust. 2, składa się: co do osób mających zameldowanie na pobyt stały – do sporządzającego spis; co do osób nie mających stałego zameldowania – do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej; w braku miejsca ostatniego zameldowania – do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego.

4. Właściwy organ obowiązany jest do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji.

5. Decyzję doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób – również tym osobom. W razie śmierci uprawnionego, w przypadku uznania wniesionej przez niego reklamacji, prawo otrzymania świadectwa podlega dziedziczeniu.

6. Osoba mająca w tym interes prawny może wnieść, w ciągu 14 dni od daty wydania decyzji, skargę za pośrednictwem organu rozpatrującego reklamację do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy dołączyć zaskarżoną decyzję wraz z aktami sprawy. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym. Od postanowienia sądu przysługuje rewizja do sądu wojewódzkiego.

2. Minister Skarbu Państwa może powierzyć jednemu albo kilku bankom, domom maklerskim lub innym instytucjom finansowym czynności związane z wydaniem świadectw. O miejscach odbioru świadectw należy ogłosić w środkach masowego przekazu dostępnych na obszarze całego kraju.

2. Wydanie następuje za okazaniem dowodu osobistego uprawnionego oraz po złożeniu przez niego pisemnego oświadczenia, że nie nabył on na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcji lub udziałów spółek Skarbu Państwa na podstawie przepisów, o których mowa w art. 24 ust. 3.

3. Uprawniony może udzielić osobie pełnoletniej pisemnego pełnomocnictwa do odbioru świadectwa. Pełnomocnictwo powinno zawierać imię i nazwisko, serię i numer dowodu osobistego oraz adres zameldowania pełnomocnika, jak również adres zameldowania lub adres zamieszkania uprawnionego, jeżeli uprawniony nie ma adresu zameldowania. Pełnomocnik obowiązany jest przy odbiorze złożyć oświadczenie uprawnionego, o którym mowa w ust. 2, z podpisem notarialnie poświadczonym lub uwierzytelniony odpis protokołu, o którym mowa w ust. 4.

4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, może być również złożone ustnie wobec przewodniczącego zarządu gminy, sekretarza gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego. Oświadczenie składane jest do protokołu, podpisane przez osobę sporządzającą protokół i składającego oświadczenie. Do sporządzania protokołu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Termin zakończenia wydawania świadectw osobom, które wniosły reklamacje zgodnie z art. 25, przedłuża się o 10 tygodni.

2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5% wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej brutto, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc objęty statystyką przed wydaniem.

3. Wysokość opłaty i tryb jej wniesienia określi Minister Skarbu Państwa w drodze rozporządzenia.

2. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, termin rozpoczęcia wymiany świadectw danej serii.

3. Termin, o którym mowa w ust. 2, nie może przypadać przed dopuszczeniem do obrotu publicznego akcji wszystkich funduszy, których akcje mają być wydawane w zamian za te świadectwa.

2. Wpływami funduszu realizacyjnego są przychody z opłat za wydanie świadectw.

3. Środkami funduszu realizacyjnego dysponuje Minister Skarbu Państwa.

4. Fundusz realizacyjny nie jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów Prawa budżetowego.

2. W przypadku emisji kolejnej serii świadectw po likwidacji funduszu realizacyjnego tworzy się kolejny fundusz realizacyjny na zasadach określonych w przepisach poprzedzających.

1) w ich wyniku fundusz osiąga lub przekracza 10%, 25%, 33% i 50% liczby akcji danej spółki,

2) łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu, którego akcje lub udziały fundusz nabywa, łącznie z wartością rocznej sprzedaży towarów konkurentów tego podmiotu, których akcje lub udziały fundusz posiada, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru przekracza 20 milionów ECU.

2. Użyte w ust. 1 wyrażenia „towar” i „konkurent” mają znaczenie nadane im w art. 2 ustawy, o której mowa w art. 34,

3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może, w ciągu miesiąca od daty otrzymania zgłoszenia, wydać decyzję zakazującą zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1.

4. Zawarcie umowy, o której mowa w ust. 1, jest dopuszczalne dopiero po upływie miesiąca od dnia zawiadomienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, o ile Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie wydał w tym terminie decyzji zakazującej jej zawarcia.

1) przynajmniej 50% akcji każdej z łączących się spółek znajduje się w posiadaniu tego samego funduszu,

2) przynajmniej 50% akcji spółki przejmującej i przejmowanej znajduje się w posiadaniu tego samego funduszu.

1) władz wykonawczych innej osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność gospodarczą,

2) władz nadzorczych jednostki, o której mowa w ust. 1, w której Skarb Państwa lub inne państwowe osoby prawne mają łącznie większość akcji lub udziałów.

2. Członek rady nadzorczej funduszu nie może być równocześnie członkiem władz wykonawczych lub nadzorczych:

1) innego funduszu,

2) narodowego funduszu inwestycyjnego lub firmy zarządzającej jego majątkiem,

3) towarzystwa funduszy inwestycyjnych,

4) powszechnego towarzystwa emerytalnego.

podlega grzywnie do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 5.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 działając w imieniu osoby prawnej.

„Rozdział 5

Przestępstwa w zakresie prywatyzacji mienia Skarbu Państwa

Art. 121¹. Kto, nie będąc uprawniony do otrzymania od Skarbu Państwa świadczenia określonego przez przepisy o prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, w celu wyłudzenia takiego świadczenia składa fałszywe oświadczenie w sprawach przewidzianych przez te przepisy,

podlega karze grzywny do 5 000 złotych.”

1) w art. 21 w ust. 1:

a) pkt 41 otrzymuje brzmienie:

„41) dochód uzyskany przez podatnika ze sprzedaży:

a) świadectwa udziałowego wydanego sprzedającemu zgodnie z przepisami o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji,

b) świadectw udziałowych wymienialnych na akcje funduszy przemysłowych, wydanych sprzedającemu zgodnie z przepisami o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych.”,

b) w pkt 59 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 60 w brzmieniu:

„60) dochody uzyskane z tytułu przeniesienia własności świadectw udziałowych funduszu przemysłowego na rzecz otwartych i pracowniczych funduszy emerytalnych lub w zamian za nabycie jednostek uczestnictwa w otwartym albo specjalistycznym funduszu inwestycyjnym, dokonanego zgodnie z przepisami o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych.”;

2) w art. 52 w pkt 1 w lit. b) po wyrazach „narodowych funduszy inwestycyjnych” dodaje się wyrazy „oraz świadectw udziałowych wymienialnych na akcje funduszy przemysłowych”.

„31) dochody funduszy przemysłowych, utworzonych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 141, poz. 945), pochodzące z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

32) dochody funduszy, o których mowa w pkt 31, pochodzące ze sprzedaży akcji spółek wniesionych do tych funduszy przez Skarb Państwa.”

„4. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, określić szczególne warunki, którym ma odpowiadać rachunkowość funduszy przemysłowych.”

1) w art. 38 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Uprawnieni pracownicy oraz rolnicy lub rybacy przed nieodpłatnym nabyciem akcji składają oświadczenie, że nie otrzymali świadectwa udziałowego funduszy przemysłowych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 141, poz. 945).”;

2) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu:

„Art. 38a. Uprawnienia, o których mowa w niniejszym rozdziale, nie przysługują osobom, które otrzymały świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych {Dz. U. Nr 141, poz. 945).”

„10) proponowania nabycia, nabywania lub przenoszenia praw z akcji spółki wniesionych do funduszu przemysłowego, jeżeli stronami umów są wyłącznie pracownicy spółki lub fundusze przemysłowe.”

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski