Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 125 poz. 800

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 26 października 1961 r. w Rzymie sporządzona została Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych w następującym brzmieniu:

Przekład

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych

Umawiające się Państwa, kierując się pragnieniem ochrony praw wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, postanowiły, co następuje:

Artykuł 1

Ochrona udzielona na mocy niniejszej konwencji nie narusza ani w żaden sposób nie powoduje uszczerbku ochrony praw autorskich do dzieł literackich i artystycznych. Dlatego też żadne z postanowień tej konwencji nie może być interpretowane ze szkodą dla tej ochrony.

Artykuł 2

1. W rozumieniu niniejszej konwencji objęcie ochroną prawa narodowego oznacza ochronę zapewnioną przez prawo krajowe Umawiającego się Państwa dla:

(a) wykonawców będących jego obywatelami – w odniesieniu do wykonań, które miały miejsce, były nadawane lub po raz pierwszy utrwalone na jego terytorium,

(b) producentów fonogramów będących jego obywatelami – w odniesieniu do fonogramów, które po raz pierwszy zostały utrwalone lub po raz pierwszy opublikowane na jego terytorium,

(c) organizacji nadawczych, których siedziby znajdują się na jego terytorium – w odniesieniu do nadań dokonywanych z nadajników umieszczonych na jego terytorium.

2. Objęcie ochroną prawa narodowego dotyczy ochrony zagwarantowanej w określonym zakresie i ograniczeń określonych w niniejszej konwencji.

Artykuł 3

W rozumieniu niniejszej konwencji poniższe terminy oznaczają:

(a) „wykonawcy” – aktorów, śpiewaków, muzyków, tancerzy i inne osoby, które odgrywają, śpiewają, odtwarzają, recytują, grają lub w inny sposób wykonują dzieła literackie i artystyczne;

(b) „fonogram” – wyłącznie dźwiękowe utrwalenie dźwięków danego wykonania lub innych dźwięków;

(c) „producent fonogramu” – osobę fizyczną lub prawną, która jako pierwsza utrwaliła dźwięki danego wykonania lub inne dźwięki;

(d) „publikacja” – udostępnienie publiczności odpowiedniej liczby egzemplarzy fonogramu;

(e) „zwielokrotnienie” – wykonanie jednego lub więcej egzemplarzy utrwalenia;

(f) „nadanie” – bezprzewodowe przekazanie dźwięków lub dźwięków i obrazów do odbioru publicznego;

(g) „wtórne nadanie” – równoczesne nadawanie przez organizację nadawczą programu innej organizacji nadawczej.

Artykuł 4

Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego wykonawców, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

(a) wykonanie ma miejsce w innym Umawiającym się Państwie;

(b) wykonanie jest zarejestrowane na fonogramie, który jest chroniony na mocy art. 5 niniejszej konwencji;

(c) wykonanie, które nie zostało utrwalone na fonogramie, jest przekazywane w nadaniu, które jest chronione na mocy art. 6 niniejszej konwencji.

Artykuł 5

1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego producentów fonogramów, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

(a) producent fonogramu jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa (kryterium obywatelstwa);

(b) pierwsze utrwalenie dźwięku zostało dokonane w innym Umawiającym się Państwie (kryterium utrwalenia);

(c) fonogram został po raz pierwszy opublikowany w innym Umawiającym się Państwie (kryterium publikacji).

2. Jeżeli fonogram został po raz pierwszy opublikowany w państwie nie będącym Umawiającym się Państwem, lecz gdy w ciągu trzydziestu dni od daty jego pierwszej publikacji został również opublikowany w Umawiającym się Państwie (publikacja równoczesna), to uważa się go za po raz pierwszy opublikowany w Umawiającym się Państwie.

3. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że nie będzie stosować kryterium publikacji lub, alternatywnie, kryterium utrwalenia. Notyfikacja może być złożona podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym czasie późniejszym; w tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po upływie sześciu miesięcy od jej złożenia.

Artykuł 6

1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego organizacje nadawcze, jeżeli jest spełniony jeden z następujących warunków:

(a) siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie,

(b) nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w innym Umawiającym się Państwie.

2. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że udzieli ochrony nadaniom tylko wtedy, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie i nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w tym samym Umawiającym się Państwie. Notyfikacja może być złożona podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym czasie późniejszym; w tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po upływie sześciu miesięcy od jej złożenia.

Artykuł 7

1. Ochrona zapewniona przez niniejszą konwencje wykonawcom daje możliwość zapobiegania:

(a) nadawaniu i publicznemu odtwarzaniu ich wykonania bez ich zgody, chyba że wykonanie wykorzystane w nadaniu lub publicznym odtwarzaniu stanowi samo w sobie wykonanie nadawane lub zostało dokonane z utrwalenia;

(b) utrwalaniu ich nie utrwalonego wykonania bez ich zgody;

(c) zwielokrotnieniu utrwalenia ich wykonania bez ich zgody;

(i) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane bez ich zgody;

(ii) jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż te, na które wykonawcy wyrazili zgodę;

(iii) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane zgodnie z postanowieniami art. 15, lecz zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach.

2. (1) Jeżeli nadanie zostało dokonane za zgodą wykonawców, to prawo krajowe Umawiającego się Państwa, od którego żąda się ochrony, powinno określić ochronę przed wtórnymi nadaniami, utrwalaniem w celu nadawania i zwielokrotnianiem takiego utrwalania w celu nadawania.

(2) Zasady i warunki wykorzystywania przez organizacje nadawcze utrwaleń dokonanych w celu nadawania są określane zgodnie z prawem krajowym Umawiającego się Państwa, od którego żąda się ochrony.

(3) Prawo krajowe, o którym mowa w punktach (1) i (2) niniejszego ustępu, nie może jednak stanowić o pozbawieniu wykonawców możliwości kontrolowania, na mocy umowy, ich stosunków z organizacjami nadawczymi.

Artykuł 8

Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, określić sposób, w jaki wykonawcy będą reprezentowani w związku z wykonywaniem swoich praw, jeżeli kilku z nich uczestniczy w tym samym wykonaniu.

Artykuł 9

Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, rozszerzyć ochronę przewidzianą przez niniejszą konwencję o artystów, którzy nie wykonują dzieł literackich i artystycznych.

Artykuł 10

Producenci fonogramów mają prawo udzielać lub odmawiać zgody na pośrednie bądź bezpośrednie zwielokrotnienie ich fonogramów.

Artykuł 11

Jeżeli Umawiające się Państwo, na mocy swego prawa krajowego, wymaga spełnienia formalności jako warunku udzielenia ochrony praw wykonawcom fonogramów bądź wykonawcom lub też jednym i drugim w odniesieniu do fonogramów, to formalności takie zostają uznane za spełnione, jeżeli wszystkie znajdujące się w obrocie handlowym egzemplarze opublikowanego fonogramu lub ich opakowania są zaopatrzone we wzmiankę zawierającą symbol i rok pierwszej publikacji, umieszczoną w taki sposób, aby w odpowiedni sposób informowała o prawie do ochrony; jeśli zaś takie egzemplarze lub ich opakowania nie umożliwiają identyfikacji producenta lub licencjobiorcy producenta (poprzez wymienienie jego nazwiska, znaku towarowego lub innego odpowiedniego oznaczenia), wzmianka powinna również zawierać nazwisko osoby, która – w kraju, gdzie dokonano utrwalenia – jest właścicielem praw tych wykonawców.

Artykuł 12

Jeżeli fonogram opublikowany dla celów handlowych lub zwielokrotnienie tego fonogramu zostało wykorzystane bezpośrednio do nadania lub publicznego odtworzenia, to użytkownik wypłaca wykonawcom lub producentom fonogramów lub jednym i drugim jednorazowe godziwe wynagrodzenie. Prawo krajowe może, w razie braku umowy między tymi stronami, określić warunki podziału tego wynagrodzenia.

Artykuł 13

Organizacje nadawcze mają prawo wydania lub odmowy zgody na:

(a) wtórne nadania ich nadań;

(b) utrwalenie ich nadań;

(c) zwielokrotnienie:

(i) utrwaleń – dokonanych bez ich zgody – ich nadań;

(ii) utrwaleń – dokonanych zgodnie z postanowieniami art. 15 – ich nadań,

jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach;

(d) publiczne odtwarzanie ich nadań telewizyjnych, jeżeli takie odtwarzanie udostępnia się publiczności za opłaceniem wstępu; prawo krajowe Państwa, od którego żąda się ochrony tego prawa, określi warunki, na jakich może być ono wykonywane.

Artykuł 14

Okres ochrony udzielonej na mocy niniejszej konwencji trwa co najmniej pełne dwadzieścia lat, licząc od końca roku, w którym:

(a) zostało dokonane utrwalenie – dla zawartych w nim fonogramów i wykonań;(b) miało miejsce wykonanie – dla wykonań nie zawartych w utrwaleniach;

(c) miało miejsce nadanie – dla nadań.

Artykuł 15

1. Umawiające się Państwo może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego wyłączenie z ochrony zagwarantowanej przez niniejszą konwencję w zakresie:

(a) prywatnego użytku;

(b) wykorzystania krótkich fragmentów w związku ze sprawozdaniami z bieżących wydarzeń;

(c) krótkotrwałego utrwalenia dokonanego przez organizacje nadawczą przy użyciu własnych urządzeń i na potrzeby własnych nadań;

(d) użytku wyłącznie dla celów oświatowych i badań naukowych.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu Umawiające się Państwo może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego takie same ograniczenia w odniesieniu do ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, jakie przewidują przepisy jego prawa krajowego w odniesieniu do ochrony praw autorskich dzieł literackich i artystycznych. Niemniej jednak licencje obowiązkowe mogą być ustanowione tylko w takim zakresie, jaki jest przewidziany w niniejszej konwencji.

Artykuł 16

1. Państwo, które staje się stroną niniejszej konwencji, podlega wszystkim zobowiązaniom i korzysta ze wszystkich płynących z niej korzyści. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Państwo to może jednak oświadczyć, że:

(a) w odniesieniu do art. 12:

(i) nie będzie stosować postanowień tego artykułu;

(ii) nie będzie stosować postanowień tego artykułu w niektórych zakresach;

(iii) nie będzie stosować tego artykułu w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa;

(iv) ograniczy ochronę przewidzianą w tym artykule w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa, w takim stopniu i do takich warunków, na których to Państwo udziela ochrony fonogramom po raz pierwszy utrwalonym przez obywatela Państwa składającego oświadczenie; niemniej jednak okoliczność, że Umawiające się Państwo, którego obywatelem jest producent, nie udziela ochrony temu samemu beneficjentowi lub beneficjentom, nie jest uznawane za różnicę w zakresie ochrony;

(b) w odniesieniu do art. 13 – nie będzie stosować punktu (d) tego artykułu; jeżeli Umawiające się Państwo składa takie oświadczenie, to inne Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do udzielania prawa przewidzianego w art. 13 (d) organizacjom nadawczym, których siedziby znajdują się w tym Państwie.

2. Jeżeli notyfikacja, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, została złożona po dacie złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, oświadczenie staje się prawomocne po upływie sześciu miesięcy od chwili jego złożenia.

Artykuł 17

Państwo, które w dniu 26 października 1961 r. udzieli ochrony producentom fonogramów wyłącznie na zasadzie kryterium utrwalenia, w notyfikacji, złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w chwili ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, może oświadczyć, że na potrzeby art. 5 będzie stosować wyłącznie kryterium utrwalenia, a na potrzeby art. 16 ust. 1 (a) (iii) i (iv) – kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa.

Artykuł 18

Państwo, które złożyło notyfikację zgodnie z art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 lub art. 17 może ograniczyć jej zakres lub wycofać ją w kolejnej notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 19

Nie naruszając innych postanowień niniejszej konwencji, art. 7 nie ma zastosowania, jeżeli wykonawca udzielił zgody na włączenie jego wykonania do utrwalenia utworu wizualnego lub audiowizualnego.

Artykuł 20

1. Niniejsza konwencja nie powoduje uszczerbku praw nabytych w Umawiającym się Państwie przed datą wejścia w życie tej konwencji dla tego Państwa.

2. Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do stosowania postanowień niniejszej konwencji do wykonań lub nadań, które miały miejsce, lub do fonogramów, które zostały utrwalone przed datą wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego Państwa.

Artykuł 21

Ochrona przewidziana w niniejszej konwencji nie narusza ochrony zapewnionej wykonawcom, producentom fonogramów i organizacjom nadawczym w inny sposób.

Artykuł 22

Umawiające się Państwa zastrzegają sobie prawo zawierania między sobą umów specjalnych, które przyznają wykonawcom, producentom fonogramów lub organizacjom nadawczym prawa w zakresie szerszym niż przyznane na mocy niniejszej konwencji lub zawierają inne postanowienia nie pozostające w sprzeczności z tą konwencją.

Artykuł 23

Niniejsza konwencja jest złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Do dnia 30 czerwca 1962 r. konwencja będzie otwarta do podpisu dla państw zaproszonych na konferencję dyplomatyczną w sprawie międzynarodowej ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji radiowych i telewizyjnych, które są stronami Powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.

Artykuł 24

1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu przez Państwa sygnatariuszy.

2. Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla państw zaproszonych na konferencję, o której mowa w art. 23, oraz dla państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, pod warunkiem że w każdym przypadku państwo to jest stroną Powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkiem Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.

3. Ratyfikacji, przyjęcia i przystąpienia dokonuje się przez złożenie odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 25

1. Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia szóstego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.

2. Następnie w odniesieniu do każdego kolejnego państwa niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.

Artykuł 26

1. Umawiające się Państwo zobowiązuje się do podjęcia kroków, zgodnie z jego konstytucją, niezbędnych do zapewnienia stosowania niniejszej konwencji.

2. W chwili składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia każde państwo musi być w stanie, zgodnie z jego prawem krajowym, wypełnić warunki niniejszej konwencji.

Artykuł 27

1. Każde państwo może podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub też w dowolnym czasie późniejszym oświadczyć w notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejsza konwencja obejmuje wszystkie terytoria, za których stosunki zagraniczne ponosi ono odpowiedzialność, pod warunkiem że Powszechna konwencja o prawie autorskim lub Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych stosuje się do tego terytorium lub terytoriów. Notyfikacja, o której mowa, wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania.

2. Notyfikacje, o których mowa w art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1, art. 17 i art. 18, mogą być rozszerzone na terytoria wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 28

1. Umawiające się Państwo może wypowiedzieć konwencję we własnym imieniu lub w imieniu terytorium lub też terytoriów, o których mowa w art. 27.

2. Wypowiedzenie powinno być dokonane przez złożenie notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wchodzi w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty jego otrzymania.

3. Prawo wypowiedzenia nie przysługuje Umawiającemu się Państwu przed upływem pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego Państwa.

4. Umawiające się Państwo przestaje być stroną niniejszej konwencji, jeżeli nie jest stroną ani Powszechnej konwencji o prawie autorskim, ani członkiem Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.

5. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do terytorium, o którym mowa w art. 27, od chwili, w której Powszechna konwencja o prawie autorskim lub Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych nie ma zastosowania do tego terytorium.

Artykuł 29

1. Po upływie pięcioletniego okresu obowiązywania niniejszej konwencji Umawiające się Państwo może, przez złożenie notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji w celu poddawania rewizji tej konwencji. Sekretarz Generalny zawiadamia o tym wniosku wszystkie Umawiające się Państwa. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od daty złożenia notyfikacji u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych nie mniej niż połowa liczby Umawiających się Państw powiadomi go o swoim poparciu dla tego wniosku, to Sekretarz Generalny zawiadomi Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych, którzy zwołają konferencję rewizyjną we współpracy z Międzyrządowym Komitetem, o którym mowa w art. 32.

2. Przyjęcie rewizji niniejszej konwencji wymaga poparcia dwóch trzecich głosów państw uczestniczących w konferencji rewizyjnej, pod warunkiem że większość ta obejmuje dwie trzecie państw, które podczas konferencji rewizyjnej są stronami niniejszej konwencji.

3. W razie przyjęcia konwencji poddającej rewizji niniejszą konwencję w całości lub w jej części, jeśli konwencja rewidująca nie stanowi inaczej:

(a) niniejsza konwencja przestanie być otwartą dla ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia od daty wejścia w życie konwencji rewizyjnej;

(b) niniejsza konwencja pozostanie w mocy w odniesieniu do stosunków między Umawiającymi się Państwami lub do stosunków z tymi państwami, które nie stały się stronami konwencji rewizyjnej.

Artykuł 30

Wszelkie spory, jakie mogą wyniknąć między dwoma lub większą liczbą Umawiających się Państw w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, a które nie zostały rozwiązane drogą negocjacji, na wniosek jednej ze stron sporu o wydanie decyzji są kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, chyba że strony uzgodniły inny tryb rozstrzygnięcia sporu.

Artykuł 31

Bez uszczerbku dla postanowień art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 17, nie można wnosić zastrzeżeń do niniejszej konwencji.

Artykuł 32

1. Niniejszym powołuje się Międzyrządowy Komitet, który ma następujące zadania:

(a) badanie problemów stosowania i funkcjonowania niniejszej konwencji oraz

(b) zbieranie propozycji i przygotowywanie dokumentacji ewentualnej rewizji niniejszej konwencji.

2. Komitet składa się z przedstawicieli Umawiających się Państw wybranych z uwzględnieniem właściwych proporcji geograficznych. Liczba członków wynosi sześć przy dwunastu lub mniejszej liczbie Umawiających się Państw, dziesięć – w razie trzynastu do osiemnastu Umawiających się Państwach i dwanaście – powyżej osiemnastu Umawiających się Państw.

3. Komitet zostanie utworzony dwanaście miesięcy po wejściu w życie niniejszej konwencji, w drodze wyborów zorganizowanych między Umawiającymi się Państwami, dysponującymi po jednym głosie, przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych, zgodnie z zasadami przyjętymi uprzednio przez większość wszystkich Umawiających się Państw.

4. Komitet wybiera swojego przewodniczącego oraz urzędników. Komitet ustala swój regulamin. Regulamin ten określa w szczególności zasady działania Komitetu w przyszłości oraz sposób dobierania swoich członków, tak aby zapewnić rotację wśród różnych Umawiających się Państw.

5. W skład Sekretariatu Komitetu wchodzą urzędnicy Międzynarodowego Biura Pracy, Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury, Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych wyznaczonych odpowiednio przez dyrektorów generalnych i dyrektora tych instytucji.

6. Zebrania Komitetu, zwoływane według uznania większości członków, powinny odbywać się kolejno w siedzibach Międzynarodowego Biura Pracy, Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.

7. Wydatki członków Komitetu są ponoszone przez rządy ich państw.

Artykuł 33

1. Niniejsza konwencja jest sporządzona w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie trzy teksty są równie autentyczne.

2. Ponadto urzędowe teksty tej konwencji będą sporządzone w językach niemieckim, włoskim i portugalskim.

Artykuł 34

1. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Państwa zaproszone na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych:

(a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia;

(b) o dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;

(c) o notyfikacjach, oświadczeniach i innych komunikatach przewidzianych w tej konwencji;

(d) o zaistnieniu sytuacji, o których mowa w art. 28 ust. 4 i 5.

2. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych o wnioskach skierowanych do niego zgodnie z art. 29 oraz o wszelkich informacjach otrzymanych od Umawiających się Państw na temat rewizji niniejszej konwencji.

Na dowód powyższego niżej podpisani, odpowiednio upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Rzymie dnia dwudziestego szóstego października 1961 r. w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim. Uwierzytelnione odpisy zostaną dostarczone przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wszystkim państwom zaproszonym na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkim państwom członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektorowi Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.

Wersja w języku angielskim

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych;

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższej konwencji;

– konwencja jest przyjęta i potwierdzona oraz będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 31 grudnia 1996 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati