Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 100 poz. 627

Na podstawie art. 2a ust. 8 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje:

1) orzeczenie lekarskie o stanie zdrowia osoby zainteresowanej uwzględniające stałe lub okresowe naruszenie sprawności organizmu,

2) wiek, płeć, wykształcenie, zawód, posiadane kwalifikacje,

3) wykonywane zatrudnienie, warunki pracy,

4) możliwość dalszego wykonywania pracy,

5) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowej lub innej pracy, w tym także w warunkach specjalnych poprzez leczenie, rehabilitację lub reorientację zawodową,

6) możliwość poprawy w zakresie funkcjonowania w życiu codziennym, pełnieniu ról społecznych i bezpośrednich kontaktów ze środowiskiem poprzez leczenie, rehabilitację, szkolenie, zaopatrzenie w sprzęt pomocniczy i rehabilitacyjny, usługi i inne działania dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

2. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:

1) trwałe (stałe) – jeśli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy,

2) okresowe – jeśli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.

2. W razie wydania orzeczenia stwierdzającego okresowe zaliczenie do odpowiedniego stopnia niepełnosprawności ustala się termin ponownego rozpatrzenia sprawy po upływie okresu, w którym według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa lub pogorszenie stanu zdrowia, stanowiące podstawę do zmiany orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

1) spełnia warunki w zakresie dostępności, funkcjonalności i bezpieczeństwa pracy,

2) jest przystosowane i oprzyrządowane odpowiednio do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności,

3) umożliwia prowadzenie rehabilitacji.

2. Za niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się niezdolność do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia w warunkach innych niż warunki specjalne.

3. Za częściową niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się obniżenie zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia w porównaniu do zdolności, jakie wykazują pracownicy o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym mający pełną sprawność fizyczną i psychiczną.

2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która podjęła lub podejmie zatrudnienie w warunkach specjalnych, bierze się pod uwagę, czy zdolność ta może być zachowana i realizowana wyłącznie w tych warunkach.

3. W stosunku do osoby, która nie pozostaje w zatrudnieniu, ocenia się, czy ta osoba – biorąc pod uwagę stopień sprawności organizmu – ma obniżoną zdolność do wykonywania zatrudnienia w porównaniu do zdolności pracowników o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym mających pełną sprawność fizyczną i psychiczną.

1) imię i nazwisko osoby zainteresowanej, datę jej urodzenia oraz adres zamieszkania,

2) dane dotyczące wykształcenia, zawodu, posiadanych kwalifikacji oraz zatrudnienia,

3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia,

4) podpis osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.

2. Do wniosku załącza się posiadaną dokumentację medyczną oraz inne dokumenty umożliwiające ocenę stopnia niepełnosprawności.

2. Z posiedzenia sporządza się protokół, który podpisuje przewodniczący i członkowie składu orzekającego.

3. W posiedzeniu składu orzekającego bierze udział osoba zainteresowana, którą wzywa się na termin posiedzenia za zwrotnym poświadczeniem odbioru, najpóźniej na 14 dni przed posiedzeniem.

2. Jeżeli przyczyną niestawienia się na posiedzenie składu orzekającego jest długotrwała lub nie rokująca poprawy choroba uniemożliwiająca osobie stawiennictwo, stwierdzona odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, ustaleń mogą dokonać w miejscu pobytu osoby zainteresowanej członkowie składu orzekającego wyznaczeni przez przewodniczącego zespołu. Jedną z osób wyznaczonych przez przewodniczącego zespołu jest lekarz. W tym przypadku skład orzekający orzeka na podstawie ustaleń dokonanych przez wyznaczonych członków składu orzekającego.

2. Orzeczenie lekarskie wydawane jest na podstawie:

1) przeprowadzonego badania lekarskiego,

2) analizy dokumentacji medycznej,

3) wyników badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych lub obserwacji szpitalnej, na którą kieruje osobę zainteresowaną lekarz–przewodniczący składu orzekającego, uznając je za niezbędne do wydania orzeczenia.

3. Badania, konsultacje specjalistyczne i obserwacje szpitalne, o których mowa w ust. 2 pkt 3, wykonywane są w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

2. Skład orzekający może rozpoznać sprawę i wydać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności bez wzywania osoby zainteresowanej na posiedzenie – jeśli posiada ona orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 9 ust. 1 – i jeżeli uzna pozostałą dokumentację za wystarczającą. O terminie posiedzenia należy zawiadomić osobę zainteresowaną, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, informując ją o nieobowiązkowym stawiennictwie.

3. Orzeczenie składu orzekającego zapada większością głosów. W razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego składu orzekającego.

4. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny w sprawie, zgłasza na piśmie swoje zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Fakt zgłoszenia zdania odrębnego odnotowuje się w protokole.

5. Orzeczenia składu orzekającego podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego ogłasza przewodniczący na posiedzeniu.

1) oznaczenie zespołu i składu orzekającego, który je wydał,

2) datę wydania orzeczenia,

3) podstawę prawną,

4) nazwisko i imię osoby zainteresowanej,

5) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu,

6) określenie lub odmowę określenia stopnia niepełnosprawności,

7) datę lub okres zaistnienia niepełnosprawności,

8) okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności,

9) wskazania określone przez skład orzekający stosownie do art. 2a ust. 6 ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych,

10) uzasadnienie,

11) pouczenie o przysługującym odwołaniu,

12) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz podpisy członków składu orzekającego.

2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać wskazania faktów, które skład orzekający uznał za istotne w sprawie, dokumentów, na których się oparł, lub przyczyn, z powodu których odmówił zaliczenia do stopnia niepełnosprawności. W przypadkach gdy orzeczenie uwzględnia w całości żądanie osoby zainteresowanej, skład orzekający może odstąpić od uzasadnienia.

3. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności doręcza się na piśmie osobie zainteresowanej.

2. W przypadku orzeczenia o zaliczeniu do stopnia niepełnosprawności przewodniczący zespołu wydaje zainteresowanemu legitymację osoby niepełnosprawnej. Wzór legitymacji stanowi załącznik do rozporządzenia.

2. Tryb postępowania przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności określony w rozporządzeniu stosuje się do postępowania przed Krajowym Zespołem.

1) lekarze,

2) psycholodzy i pedagodzy,

3) doradcy zawodowi,

4) pracownicy socjalni,

5) inni specjaliści uznani za niezbędnych.

2. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz.

3. W posiedzeniu składu orzekającego musi brać udział przewodniczący i co najmniej 2 członków.

2. Sekretarz i pracownicy obsługi administracyjno-biurowej są zatrudniani na podstawie umowy o pracę.

1) o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji – za znaczny stopień niepełnosprawności,

2) o całkowitej niezdolności do pracy – za umiarkowany stopień niepełnosprawności,

3) o częściowej niezdolności do pracy oraz orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego – za lekki stopień niepełnosprawności.

2. Uznaje się zaliczenie na podstawie przepisów dotychczasowych do:

1) I grupy inwalidów – za znaczny stopień niepełnosprawności,

2) II grupy inwalidów – za umiarkowany stopień niepełnosprawności,

3) III grupy inwalidów – za lekki stopień niepełnosprawności.

3. Orzeczenia dotyczące stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a także stwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji, uznaje się za zaliczenie do:

1) I grupy inwalidów albo znacznego stopnia niepełnosprawności, jeśli przysługuje zasiłek pielęgnacyjny,

2) III grupy inwalidów albo lekkiego stopnia niepełnosprawności – w pozostałych przypadkach.

4. Przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński

Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 21 sierpnia 1997 r. (poz. 627)

WZÓR – LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ