REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 47 poz. 302

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 29 kwietnia 1997 r.

w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci.

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:

§ 1.
1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci, zwanego dalej „Pełnomocnikiem”.

2. Pełnomocnik działa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jako podsekretarz stanu.

3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów.

§ 2.
1. Pełnomocnik koordynuje wypełnianie zadań zapewniających realizację pełni praw dzieci oraz poprawę warunków ich życia, wynikających z:

1) ustaw i uchwał Sejmu oraz aktów wykonawczych, a także innych dokumentów Rady Ministrów i jej organów,

2) rządowych programów przyjętych do realizacji,

3) umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a w szczególności Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r., oraz zaleceń organizacji międzynarodowych działających na rzecz dzieci.

2. Pełnomocnik realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, w szczególności przez:

1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej dzieci oraz warunków ich rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska sieroctwa, niepełnosprawności oraz zagrożenia patologiami społecznymi, a także ich wpływu na poziom życia i rozwój dzieci,

2) inicjowanie lub przygotowanie rozwiązań i regulacji prawnych oraz działań w zakresie kształtowania właściwych warunków życia dzieci, gwarancji respektowania ich praw i ochrony interesów, w tym:

a) rozwiązywania problemów sieroctwa naturalnego i społecznego oraz opieki zastępczej,

b) przeciwdziałania społecznym patologiom dotykającym dzieci oraz minimalizowania ich skutków,

c) zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także pozamedycznych (w tym potrzeb edukacyjnych, socjalnych, kulturowych, integracyjnych) dzieci niepełnosprawnych,

d) rozwijania pozaszkolnych, instytucjonalnych form pobudzania aktywności intelektualnej i fizycznej dzieci, w celu tworzenia optymalnych warunków ich rozwoju i samorealizacji,

3) obowiązkowe opiniowanie, udział w opracowywaniu regulacji prawnych oraz programów działań służących poprawie materialnych, społecznych oraz kulturowych warunków życia i rozwoju dzieci,

4) upowszechnianie idei podmiotowości dziecka, respektowania jego praw i ochrony interesów oraz kształtowanie właściwych relacji dorośli–dzieci,

5) inspirowanie i wspieranie działalności samopomocowej grup, organizacji i środowisk działających na rzecz dzieci oraz tworzenie płaszczyzny ich współpracy z Rządem.

3. Do zadań Pełnomocnika należy również:

1) współpraca z międzynarodowymi organizacjami oraz instytucjami, a także międzyrządowa współpraca dwustronna w sprawach dzieci,

2) czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, a także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie podpisywania kolejnych umów

– przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych.

§ 3.
1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współdziałaniu z właściwymi organami administracji rządowej, w szczególności z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet, z Ministrami: Edukacji Narodowej, Sprawiedliwości, Zdrowia i Opieki Społecznej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Spraw Zagranicznych, do których może zwracać się o udzielanie informacji i pomocy.

2. Pełnomocnik podejmuje współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz organizacjami pozarządowymi w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań.

3. Pełnomocnik może występować do właściwych organów i instytucji administracji rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego zainteresowań, których rozwiązanie należy do kompetencji tych organów i instytucji, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska.

4. Organy opracowujące projekty aktów prawnych są obowiązane do uzyskiwania opinii i stanowiska Pełnomocnika w zakresie spraw należących do jego właściwości.

§ 4.
Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
§ 5.
1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:

1) analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania,

2) coroczne informacje o swojej pracy.

2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2.

§ 6.
Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami.
§ 7.
Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 8.
Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 9.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Metryka
  • Data ogłoszenia: 1997-05-16
  • Data wejścia w życie: 1997-05-16
  • Data obowiązywania: 1997-05-16
  • Z mocą od: 1997-05-16
  • Dokument traci ważność: 1997-11-15
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA