Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 158 poz. 813

Na podstawie art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

1) sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, zwanej dalej „ewidencją”,

2) zakres danych (informacji szczegółowych) objętych tą ewidencją,

3) sposób i terminy sporządzania terenowych i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji,

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).

2. Ewidencja obejmuje dane dotyczące praw przedmiotowych i podmiotowych. W opisie przedmiotów wykorzystuje się dane gromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Informacje dotyczące praw podmiotowych wynikają z danych ujawnionych w księgach wieczystych i innych dokumentach.

3. Zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji obejmuje informacje dotyczące:

1) gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeśli zostały założone dla nieruchomości, w której skład wchodzą grunty,

2) budynków – ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych,

3) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i komunalnych – innych osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części,

4) miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych w pkt 3,

5) wpisu do rejestru zabytków.

2. Ewidencja stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie.

2. Działkę gruntu, zwaną dalej „działką”, stanowi ciągły obszar gruntu, jednorodny ze względu na stan prawny.

3. Działki graniczące ze sobą można wykazywać w ewidencji gruntów, nawet gdy stanowią przedmiot tych samych praw, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach szczególnych,

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach dotyczących stanu prawnego nieruchomości; dokumentami tymi są księgi wieczyste, zbiory dokumentów, akty notarialne, akty własności ziemi, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne,

3) ich wydzielenie jest celowe ze względu na stan faktyczny.

4. Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzekami, potokami, rowami i innymi), w razie wzajemnego przecinania się, stanowią odrębne działki, jeżeli:

1) wody powierzchniowe, z wyjątkiem płynących rurociągami lub krytymi kanałami, dzielą tereny kolejowe i drogi na odrębne działki,

2) kolej dzieli drogi na odrębne działki,

3) drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki.

5. Budynkiem, w rozumieniu rozporządzenia, jest budynek określony w przepisach prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. Za budynek uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną.

6. Lokalem w rozumieniu rozporządzenia jest lokal określony w przepisach o własności lokali.

7. Ewidencja nie obejmuje budynków:

1) położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,

2) na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

8. Pole powierzchni działki określa się w hektarach i wykazuje z dokładnością zapisu do jednego metra kwadratowego.

2. Podmiotami ewidencji są również użytkownicy (współużytkownicy) wieczyści oraz samoistni posiadacze (współposiadacze) gruntów.

3. Współwłaściciele, o których mowa w ust. 1, oraz współużytkownicy wieczyści i współposiadacze samoistni, o których mowa w ust. 2, są podmiotami ewidencjonowanymi wspólnie.

4. Podmioty ewidencji wykorzystywane są do identyfikacji gruntów oraz ich zaliczania do grup rejestrowych, o których mowa w § 25 ust. 1.

2. Wojewoda, wykonując zadania organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zapewnia współdziałanie organu prowadzącego ewidencję z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, w celu zapewnienia aktualności ewidencji, racjonalnego wykorzystania zasobów osobowych i sprzętowych, właściwego zabezpieczenia zbiorów oraz sprawnej obsługi osób korzystających z ewidencji, a także ustala administratora sieci komputerowej oraz określa tryb udzielania i zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników sieci.

3. Prowadzenie ewidencji obejmuje czynności prawno-administracyjne oraz techniczne. Czynności techniczne związane są z obsługą zbiorów danych ewidencyjnych i osób korzystających z tych zbiorów.

4. Czynności techniczne wykonuje ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, zwany dalej „ośrodkiem dokumentacji”.

2. Ewidencję prowadzi się w dostosowaniu do administracyjnego podziału kraju, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 21 ustawy.

3. Wgląd do ewidencji nie obejmuje źródłowej dokumentacji geodezyjnej.

4. Wyrysy i wypisy (wydruki) z ewidencji oraz kopie map ewidencyjnych są dokumentami urzędowymi, jeżeli zostały uwierzytelnione przez organ prowadzący ewidencję.

5. Opłaty za wydanie dokumentów wymienionych w ust. 4 stanowią środki Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.

2. Komputerowa baza danych ewidencyjnych stanowi integralną część państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

3. Wchodzące w skład bazy komputerowej zbiory danych podlegają archiwizacji.

2. Stan prawny i faktyczny dotyczy przedmiotu i podmiotu ewidencji.

3. Zapisy w ewidencji są zgodne z treścią danych, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentów uzyskanych w wyniku czynności urzędowych lub dostarczonych przez osoby zainteresowane.

2. Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są:

1) jednostka ewidencyjna,

2) obręb,

3) działka.

3. Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie.

2. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego.

2. Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10 000 lub 1:25 000.

3. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe.

4. Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw.

5. Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład.

6. W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu.

7. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb ewidencyjny.

8. Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej.

9. W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą działkę oznacza się nowym numerem porządkowym.

2. Zbiory główne stanowią:

1) Wykaz podmiotów oznaczony symbolem – WP,

2) Rejestr gruntów oznaczony symbolem – RG,

3) Rejestr budynków oznaczony symbolem – RB,

4) Kartoteka budynków oznaczona symbolem – KB,

5) Lista władających oznaczona symbolem – LW.

3. Zbiory pomocnicze stanowią:

1) Skorowidz działek oznaczony symbolem – SD,

2) Skorowidz adresów budynków oznaczony symbolem – SB,

3) Archiwum zapisów wycofanych oznaczone symbolem – AZ,

4) Dziennik zgłoszeń zmian oznaczony symbolem – DZ,

5) Zestawienie gruntów oznaczone symbolem – ZG.

2. Pozycję rejestrową tworzy pozycja wykazu podmiotów. Pozycję rejestrową stanowi ewidencyjny opis podmiotu zgodny z danymi wymienionymi w § 24 ust. 2. Pozycja ta jest określona numerem, który może być użyty tylko raz dla celów identyfikacyjnych.

3. W wykazie pozycji rejestrowych właściciele lokali figurują jako wspówłaściciele lub współużytkownicy wieczyści w częściach ułamkowych gruntu zabudowanego. Dane opisowe o budynku, w którym wyodrębniono lokale, znajdują się w kartotece budynku.

4. Dla każdego podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 3, tworzącego pozycję rejestrową określa się charakter współwłasności lub współużytkowania wieczystego (ułamkowa, łączna) oraz wysokość udziału we współwłasności lub współużytkowaniu.

5. Zakres informacji zawartych w wykazie podmiotów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Rejestr gruntów dzieli się na jednostki rejestrowe gruntów odpowiadające poszczególnym nieruchomościom położonym w granicach obrębu.

3. Jednostka rejestrowa gruntów, oznaczona identyfikatorem, zawiera informacje przedmiotowe i podmiotowe; informacje podmiotowe oznaczone są numerem pozycji rejestrowej, a informacje przedmiotowe tworzy ciąg ewidencyjnych opisów działek wchodzących w skład nieruchomości, zawierających dane wymienione w § 26 ust. 1.

4. Identyfikator jednostki rejestrowej gruntów składa się z:

1) symbolu oznaczonego literą „G”,

2) numeru pozycji rejestrowej,

3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.

5. Działki ewidencyjne, dla których stwierdza się jedynie posiadanie samoistne, wykazywane są w jednej jednostce rejestrowej gruntów dla określonej pozycji rejestrowej.

6. Zakres informacji zawartych w Rejestrze gruntów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Rejestr budynków dzieli się na jednostki rejestrowe budynków, odpowiadające poszczególnym nieruchomościom budynkowym.

3. Jednostkę rejestrową budynków, oznaczoną identyfikatorem, tworzy ciąg ewidencyjnych opisów budynków wchodzących w skład jednej nieruchomości budynkowej oraz informacja o powiązaniu z działką gruntową, na której te budynki są wzniesione.

4. Identyfikator jednostki rejestrowej budynków składa się z:

1) symbolu oznaczonego literą „B”,

2) numeru pozycji rejestrowej,

3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.

5. Zakres informacji zawartych w Rejestrze budynków określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Zakres danych zawartych w Kartotece budynków określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Pozycję listy oznaczoną w ramach jednostki ewidencyjnej numerem porządkowym, stanowiącym numer ewidencyjny władającego, tworzy ewidencyjny opis władającego zgodny z danymi określonymi w § 24 ust. 2 oraz numer grupy (podgrupy) rejestrowej.

3. Zakres danych zawartych w Liście władających określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

2. Skorowidz adresów budynków służy do identyfikacji adresu budynku z jednostką rejestrową i działką.

3. Zakres danych zawartych w Skorowidzu działek i Skorowidzu adresów budynków określają załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia.

2. Zakres informacji zawartych w Dzienniku zgłoszeń zmian określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

2. Zestawienie gruntów stanowi spis powierzchni ogółem i wartości wszystkich użytków i klas gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych (leśnych) i nieruchomości, z uwzględnieniem ich przynależności do poszczególnych grup rejestrowych.

3. Zestawienie gruntów sporządza się dla obrębu i jednostki ewidencyjnej.

4. Zakres danych zawartych w Zestawieniu gruntów określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.

2. Mapa ewidencyjna jest mapą numeryczną. Jej edycję stanowią mapy obrębowe o kroju arkuszowym.

3. Mapa ewidencyjna zawiera:

1) granice jednostek terytorialnego podziału państwa,

2) granice jednostek ewidencyjnych,

3) granice obrębów,

4) granice działek,

5) opis i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,

6) opis i kontury klas gleboznawczych,

7) usytuowanie budynków,

8) stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,

9) numery ewidencyjne działek,

10) numery porządkowe budynków,

11) numery ewidencyjne budynków,

12) numery punktów załamania linii granicznych,

13) nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,

14) informacje porządkowe przewidziane odrębnymi przepisami.

4. Mapa ewidencyjna, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, przyjmuje skale: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000.

1) określenie podmiotu,

2) numery pozycji rejestrowych,

3) rodzaj współwłasności lub współużytkowania wieczystego,

4) udział we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym,

5) numer grupy rejestrowej.

2. Określenie podmiotu ewidencji następuje przez podanie:

1) dla osób fizycznych:

a) nazwiska, imion oraz imion rodziców,

b) adresu stałego zamieszkania,

c) identyfikatora zgodnego z systemem PESEL,

2) dla osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej:

a) nazwy pełnej i skróconej,

b) siedziby,

c) identyfikatora zgodnego z rejestrem REGON,

d) numeru rejestru podmiotów gospodarczych,

3) dla Skarbu Państwa:

a) nazwy „Skarb Państwa”,

b) pełnej nazwy jednostki organizacyjnej, która Skarb Państwa reprezentuje,

c) siedziby jednostki organizacyjnej,

4) dla gminy (związku międzygminnego):

a) pełnej nazwy gminy (związku),

b) siedziby gminy (związku).

3. Do określenia podmiotu ewidencji mogą być stosowane także inne systemy identyfikacyjne.

1) grupa 1 – grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,

2) grupa 2 – grunty Skarbu Państwa przekazane w użytkowanie wieczyste,

3) grupa 3 – grunty państwowych osób prawnych,

4) grupa 4 – grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste,

5) grupa 5 – grunty gmin i związków międzygminnych, przekazane w użytkowanie wieczyste,

6) grupa 6 – grunty komunalnych osób prawnych,

7) grupa 7 – grunty osób fizycznych,

8) grupa 8 – grunty spółdzielni,

9) grupa 9 – grunty kościołów i związków wyznaniowych,

10) grupa 10 – grunty wspólnot gruntowych,

11) grupa 11 – grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich.

2. W ramach grupy 1 wyodrębnia się następujące podgrupy:

1) podgrupa 1.1 – grunty wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,

2) podgrupa 1.2 – grunty znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,

3) podgrupa 1.3 – grunty znajdujące się w zarządzie i posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,

4) podgrupa 1.4 – pozostałe grunty Skarbu Państwa.

3. W ramach grupy 4 wyodrębnia się podgrupy:

1) podgrupa 4.1 – grunty tworzące zasób gruntów komunalnych,

2) podgrupa 4.2 – grunty komunalne znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu jednostek organizacyjnych gmin i związków międzygminnych.

3) podgrupa 4.3 – pozostałe grunty gminy (związków międzygminnych).

4. W ramach grupy 7 wyodrębnia się podgrupy:

1) podgrupa 7.1 – grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych,

2) podgrupa 7.2 – grunty nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych.

5. W przypadku współwłasności grunty zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów.

6. Szczegółowe zasady zaliczenia gruntów do grup i podgrup rejestrowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

1) data ostatniej weryfikacji danych,

2) identyfikator działki składający się z właściwego identyfikatora rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego, uzupełnionego numerem obrębu i numerem działki,

3) identyfikator jednostki rejestrowej,

4) numer ewidencyjny władającego,

5) opis położenia działki,

6) numer rejonu statystycznego i obwodu spisowego,

7) wartość gruntu, o ile jest znana,

8) pole powierzchni ewidencyjnej,

9) numeryczny opis granic,

10) powierzchnie użytków z podziałem na klasy gruntu; powierzchnie możliwe do wyliczenia z numerycznych opisów konturów zawartych w mapie numerycznej wyłącza się z ewidencyjnego opisu działki,

11) oznaczenie księgi wieczystej lub innego dokumentu określającego własność,

12) oznaczenie gospodarstwa rolnego (leśnego), zgodnie z danymi organu właściwego w sprawach podatkowych,

13) numer wpisu do rejestru zabytków.

2. Numeryczny opis granic działki sporządza się przy użyciu współrzędnych uzyskanych w wyniku pomiarów bezpośrednich lub fotogrametrycznych, przedstawionych w państwowym geodezyjnym układzie odniesienia.

3. Kontury użytków gruntowych i klas gleboznawczych przedstawia się w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Elementy identyfikacyjne uzyskuje się w drodze pomiarów oraz digitalizacji map analogowych lub ortofotomapy.

4. Klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich zasięgi (kontury) i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów.

1) użytki rolne,

2) użytki leśne,

3) grunty zabudowane i zurbanizowane,

4) użytki ekologiczne oznaczone symbolem – E,

5) tereny różne oznaczone symbolem – Tr,

6) nieużytki oznaczone symbolem – N,

7) wody.

2. Użytki rolne dzielą się na:

1) grunty orne oznaczone symbolem – R,

2) sady oznaczone symbolem – S,

3) łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,

4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps.

3. Użytki leśne dzielą się na:

1) lasy i grunty leśne oznaczone symbolem – Ls,

2) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone symbolem – Lz.

4. Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:

1) tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem – B,

2) tereny przemysłowe oznaczone symbolem – Ba,

3) inne tereny zabudowane oznaczone symbolem – Bi,

4) zurbanizowane tereny nie zabudowane oznaczone symbolem – Bp,

5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone symbolem – Bz,

6) użytki kopalne oznaczone symbolem – K,

7) tereny komunikacyjne, w tym:

a) drogi oznaczone symbolem – dr,

b) koleje oznaczone symbolem – Tk,

c) inne komunikacyjne oznaczone symbolem – Ti.

5. Wody dzielą się na:

1) morskie wody wewnętrzne oznaczone symbolem – Wm,

2) wody śródlądowe płynące oznaczone symbolem – Wp,

3) wody śródlądowe stojące oznaczone symbolem – Ws,

4) rowy oznaczone symbolem – W.

6. Zurbanizowane tereny zabudowane, objęte klasyfikacją gleboznawczą, a także sady i użytki ekologiczne oznacza się w ewidencji symbolem złożonym z dwóch członów, z których pierwszy określa funkcję terenu, a drugi – rodzaj użytku, wynikający z przepisów w sprawie klasyfikacji gruntów i ustalony na obowiązującej mapie klasyfikacyjnej. Sadów i lasów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji.

7. Szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych użytków określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.

1) data ostatniej weryfikacji danych,

2) identyfikator budynku składający się z numeru działki w dacie założenia ewidencji budynkowej oraz numeru kolejnego budynku na tej działce; numer ten nie ulega zmianie przy podziałach działki,

3) aktualny numer działki, na której jest wzniesiony budynek,

4) liczba porządkowa w skorowidzu adresów,

5) numer jednostki rejestrowej z Rejestru gruntów lub Rejestru budynków,

6) numer i data wpisu do rejestru zabytków,

7) oznaczenie funkcji podstawowej budynku według wykazu kodów,

8) wartość budynku, jeżeli jest znana,

9) rok zakończenia budowy lub ostatniej modernizacji,

10) powierzchnia zabudowy w metrach kwadratowych,

11) liczba kondygnacji nadziemnych,

12) kod charakterystyki konstrukcyjno-budowlanej,

13) kod charakterystyki wyposażenia technicznego,

14) liczba lokali mieszkalnych,

15) liczba lokali o innym przeznaczeniu,

16) liczba garaży,

17) numery lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności w ramach budynków, wraz z podaniem ich funkcji i powierzchni użytkowych.

2. Kody charakterystyk budynku, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

1) przemysłowe, produkcyjne i energetyczne,

2) transportu i łączności,

3) handlowe i usługowe,

4) składowe,

5) biurowe,

6) ochrony zdrowia i opieki społecznej,

7) mieszkalne,

8) oświaty, nauki, kultury i kultu religijnego,

9) produkcyjne i usługowe rolnictwa oraz gospodarcze,

10) inne.

2. Kody funkcji budynków określa się zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych (KRŚT), wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r.

2. Dane zawarte w ewidencji podlegają zmianie z urzędu lub na wniosek osób wymienionych w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 ustawy.

3. Zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów normatywnych.

4. Wprowadzenie zmian na podstawie dokumentów nie wymienionych w ust. 3 oraz sprostowanie błędów i omyłek w ewidencji odbywa się w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Ewidencję zmodernizowaną lub założoną na podstawie niniejszego rozporządzenia prowadzi się w odniesieniu do poszczególnych obrębów.

1) zakładanie ewidencji,

2) modernizacja ewidencji,

3) gromadzenie i aktualizacja danych o gleboznawczej klasyfikacji gruntów,

4) wprowadzanie zmian w ewidencji,

5) przeprowadzanie postępowania ewidencyjnego,

6) obsługa osób korzystających z ewidencji.

7) zarządzanie systemem informatycznym i utrzymywanie jego gotowości do przekazywania danych,

8) archiwizacja danych.

2. Zbiory danych poszczególnych jednostek ewidencyjnych wchodzą do lokalnej bazy danych krajowego systemu informacji o terenie.

2. Ewidencję zakłada się, jeżeli:

1) ewidencja gruntów i budynków nie była założona w dniu wejścia w życie rozporządzenia,

2) ewidencja gruntów była założona, lecz ocena stanu technicznego wykazała brak jej przydatności dla celów modernizacji.

1) założenia ewidencji budynków i modernizacji istniejącej ewidencji gruntów albo

2) założenia ewidencji gruntów i budynków.

2. Projekt modernizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonuje się na zasadach określonych w § 40.

3. Organ prowadzący ewidencję opracowuje projekt i przedstawia go wojewodzie do zatwierdzenia. Zatwierdzenie odbywa się w drodze rozporządzenia opublikowanego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

4. Zatwierdzony projekt stanowi podstawę do przystąpienia do czynności związanych z ustaleniem wykonawcy przewidzianych w nim prac.

5. Zawiadomienia o projektowanym terminie przystąpienia do zakładania ewidencji i zakresie prac dokonuje się przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób ogłaszania.

1) komputerowych zbiorów danych,

2) operatu opisowo-kartograficznego,

3) operatu geodezyjno-prawnego.

2. Operat opisowo-kartograficzny jest standaryzowanym wydrukiem zawierającym połączone zawartości komputerowych zbiorów głównych i pomocniczych, w formie konwencjonalnych rejestrów i mapy.

3. Operat opisowo-kartograficzny prowadzi się w dostosowaniu do zachodzących zmian.

4. Operat geodezyjno-prawny jest zbiorem dowodów dokumentujących pierwotne wpisy do komputerowych zbiorów danych i podlega bieżącej aktualizacji w tej części, która dotyczy uzasadnień opisów ewidencyjnych. Operat jest przechowywany w ośrodku dokumentacji.

2. Stan prawny nieruchomości, która nie ma założonej księgi wieczystej ani zbioru dokumentów, może być wykazany na podstawie:

1) prawomocnych orzeczeń sądowych,

2) ostatecznych decyzji administracyjnych,

3) czynności prawnych dokonywanych w formie aktów notarialnych,

4) spisanych umów i ugód w postępowaniu sądowym i administracyjnym,

5) innych dokumentów posiadających moc dowodową dla ustalenia prawa własności lub władania.

3. Stwierdzenia stanu prawnego dokonuje się z uwzględnieniem dokumentów udostępnionych przez zainteresowanych.

4. Dokumenty potwierdzające stan prawny nieruchomości oraz protokoły i inne materiały o charakterze dowodowym, które powstały w trakcie czynności geodezyjno-prawnych, gromadzi się w zbiorze dowodów operatu geodezyjno-prawnego.

1) rozgraniczeniowym,

2) podziałowym (administracyjnym, sądowym),

3) scaleniowym i wymiany gruntów,

4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne,

5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych,

6) uwłaszczeniowym i innych postępowaniach administracyjnych,

7) innym dopuszczonym na podstawie przepisów zarządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5 sierpnia 1996 r. w sprawie rozgraniczania nieruchomości (Monitor Polski Nr 50, poz. 469).

2. Nie wymienione w ust. 1 granice ustalone w oparciu o zgodne oświadczenie woli osób zainteresowanych w procesie zakładania i modernizacji ewidencji są granicami uznawanymi za zgodne ze stanem prawnym.

3. Szczegółowe zasady i sposób ustalenia granic przy pracach związanych z założeniem i modernizacją ewidencji gruntów określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.

2. Podmiotom ewidencji doręcza się zawiadomienie o wyłożeniu projektu operatu opisowo-kartograficznego. Zawiadomienie powinno w szczególności zawierać informacje dotyczące:

1) założenia nowej ewidencji,

2) miejsca i terminu wyłożenia projektu operatu,

3) możliwości sprawdzenia danych ujawnionych w opracowanym projekcie operatu opisowo-kartograficznego i konsekwencji ich niesprawdzenia,

4) sporządzenia protokołu wyłożenia projektu operatu,

5) pouczenia, że niestawienie się w terminie i miejscu określonym w zawiadomieniu nie stanowi przeszkody dla ujawnienia danych w operacie opisowo-kartograficznym.

3. Protokół wyłożenia, sporządzany dla obrębu, powinien w szczególności zawierać:

1) datę i miejsce sporządzenia oraz oznaczenie obrębu i jednostki ewidencyjnej,

2) dane jednostki rejestrowej z opracowanego projektu operatu opisowo-kartograficznego,

3) oznaczenie osób zainteresowanych, wraz z adnotacją o ich stawieniu się lub niestawieniu się.

4) zgłoszone uwagi i wnioski lub adnotację o ich niezgłoszeniu oraz adnotację o przedłożonych dokumentach i podpis osoby sprawdzającej,

5) stanowisko organu prowadzącego ewidencję o zasadności zgłoszonych uwag i wniosków,

6) potwierdzenie wprowadzenia zmian do projektu operatu opisowo-kartograficznego,

7) oznaczenie i podpis osoby sporządzającej protokół wyłożenia.

4. Protokół wyłożenia dołącza się do projektu operatu geodezyjno-prawnego.

5. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega zatwierdzeniu przez organ prowadzący ewidencję gruntów. Podjęcie decyzji w tej sprawie poprzedza techniczna kontrola całości dokumentacji tworzącej ewidencję, przeprowadzona przez ośrodek dokumentacji.

6. Decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu operatu opisowo-kartograficznego podaje się do wiadomości zainteresowanym przez jej wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu oraz właściwego miejscowo urzędu gminy na okres 14 dni, a także przez podanie informacji w tej sprawie do wiadomości publicznej w sposób przyjęty w danej miejscowości. Decyzję podaje się ponadto do wiadomości publicznej w drodze obwieszczenia ogłoszonego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

7. Ostateczna decyzja w sprawie zatwierdzenia operatu opisowo-kartograficznego stanowi podstawę do wykonania przez ośrodek dokumentacji następujących czynności:

1) umieszczenia na dokumentach tego operatu adnotacji o ich zatwierdzeniu,

2) przyjęcia operatu geodezyjno-prawnego, operatu opisowo-kartograficznego oraz komputerowych zbiorów danych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

8. Ośrodek dokumentacji przekazuje organowi prowadzącemu ewidencję kopie dokumentów operatu opisowo-kartograficznego i geodezyjno-prawnego oraz komputerowych zbiorów danych, w zakresie ustalonym przez wojewodę. Z czynności przekazania sporządza się protokół.

2. Modernizacja ma na celu w szczególności:

1) zmianę techniki prowadzenia ewidencji,

2) ujednolicenie zakresu informacyjnego ewidencji i dostosowanie go do przepisów niniejszego rozporządzenia,

3) udokumentowanie przebiegu granic,

4) stworzenie warunków do współdziałania z systemem ksiąg wieczystych,

5) usprawnienie obsługi systemu podatkowego, zagospodarowania przestrzennego i statystyki publicznej.

3. Zmiana techniki prowadzenia ewidencji polega na:

1) wprowadzeniu systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie danymi, opartego na jednolitych standardach,

2) przejściu na komputerowe zbiory danych,

3) pełnym zintegrowaniu mapy z danymi opisowymi,

4) wprowadzeniu urzędowego postępowania zabezpieczającego wiarygodność danych,

5) założeniu komputerowych zbiorów danych archiwalnych,

6) wprowadzeniu operatu opisowo-kartograficznego dla udokumentowania stanów komputerowej bazy danych i umożliwienia bezpośredniego wglądu w ewidencję.

2. Postępowanie ewidencyjne obejmuje:

1) weryfikację danych,

2) archiwizację danych,

3) ochronę danych,

4) utrzymywanie łączności operacyjnej,

5) inne czynności, w dostosowaniu do warunków lokalnych.

1) sprawdzenie zgodności danych jednostki rejestrowej z treścią dokumentów dotyczących tej jednostki, zawartych w zbiorze dowodów,

2) porównanie zgodności danych dotyczących jednostki rejestrowej z wpisami zawartymi w księdze wieczystej, dotyczącej tej jednostki,

3) sprawdzenie zgodności wartości podanych w opisie przedmiotu z dokumentami źródłowymi,

4) porównanie treści mapy i sytuacji terenowej, w tym przedstawionej na zdjęciach lotniczych i stwierdzonej w trakcie inspekcji terenowych.

2. Weryfikację wykonuje się wyrywkowo w trybie kontroli doraźnych i kompleksowo co najmniej raz na 10 lat.

3. Wykonanie weryfikacji kompleksowych zapewnia organ prowadzący ewidencję.

4. Kontrole doraźne wykonuje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.

5. Datę weryfikacji danych odnotowuje się w objętych sprawdzeniem opisach ewidencyjnych.

2. Akta archiwalne ewidencji, o których mowa w art. 40 ust. 4 ustawy, stanowią:

1) operat gleboznawczej klasyfikacji gruntów,

2) roczniki zdezaktualizowanych operatów opisowo-kartograficznych,

3) roczne tabulogramy Dziennika zgłoszeń zmian.

3. Archiwum użytkowe służące do obsługi osób korzystających z ewidencji stanowią:

1) operat geodezyjno-prawny,

2) operat ewidencyjny,

3) Archiwum zapisów wycofanych.

4. W komputerowej bazie danych ewidencyjnych archiwizacji podlegają:

1) określenia podmiotów ewidencji,

2) oznaczenia (identyfikatory) ewidencyjne,

3) oznaczenia ksiąg wieczystych albo zbiorów dokumentów,

4) numeryczne opisy granic działek,

5) wartości nieruchomości,

6) powierzchnie działek.

5. Dzienniki zgłoszeń zmian prowadzi się systemem rocznym, zamyka się protokolarnie na dzień 31 grudnia każdego roku i przekazuje się do archiwum zakładowego ośrodka dokumentacji po upływie trzech lat od ich zamknięcia.

2. Ośrodek dokumentacji, realizujący zadania związane z krajowym systemem informacji o terenie, wprowadza dane do ewidencyjnych zbiorów komputerowych.

3. Imiennego upoważnienia wymaga wykonywanie czynności:

1) wprowadzenia lub wymiany danych powiązanych przestrzennie z innymi danymi,

2) scalenia wprowadzonych danych ze zbiorami istniejącymi,

3) korygowania elementów kontrolnych,

4) archiwizacji danych zdezaktualizowanych,

5) odnotowania wpisu.

4. Upoważnienia, o których mowa w ust. 3, wydaje i rejestruje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.

5. Kopie komputerowych zbiorów danych przechowuje się w wojewódzkim ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

1) komputerowe zbiory danych,

2) operat opisowo-kartograficzny,

3) zbiory dowodów wpisów,

4) archiwum zapisów wycofanych.

2. Operatem opisowo-kartograficznym dysponuje organ prowadzący ewidencję. Pozostałe składniki dokumentacji operacyjnej znajdują się w ośrodku dokumentacji.

2. Organ prowadzący ewidencję rejestruje zgłoszenie zmian objętych ewidencją.

3. Zgłoszenie wymaga formy pisemnej.

4. Za przyjęcie zgłoszonych zmian nie pobiera się opłat.

1) osoby zainteresowane,

2) właściwy organ w sprawach podatków: rolnego, leśnego i od nieruchomości,

3) właściwy miejscowo sąd rejonowy prowadzący księgi wieczyste w przypadku zmian dotyczących oznaczenia nieruchomości,

4) właściwe miejscowo organy statystyczne w zakresie zmian w cechach adresowych nieruchomości oraz dopisywanych i wykreślanych w ewidencji budynków.

2. Udzielanie informacji polega na ustnym przekazaniu wiadomości uzyskanych z komputerowych zbiorów danych bądź na umożliwieniu zainteresowanym wglądu do operatu opisowo-kartograficznego.

2. Treść i formę wypisu i wyrysu oraz treść klauzul związanych z uwierzytelnianiem określa załącznik nr 14 do rozporządzenia.

1) wykaz gruntów na dzień 1 stycznia każdego roku,

2) wykaz budynków na dzień 1 stycznia każdego roku.

2. Wykazy sporządza państwowa służba geodezyjna i kartograficzna w terminach:

1) dla gmin do dnia 1 lutego każdego roku,

2) dla województwa do dnia 15 marca każdego roku,

3) dla kraju do dnia 15 kwietnia każdego roku.

3. W terenowych i krajowych zestawieniach zbiorczych wykazuje się powierzchnie geodezyjne.

4. Szczegółowe zasady sporządzania urzędowych zestawień zbiorczych regulują odrębne przepisy.

2. Pole powierzchni w wykazie gruntów określa się z dokładnością do jednego hektara.

3. Wykaz gruntów zawiera powierzchnie gruntów oraz użytków gruntowych określonych w § 27.

2. Wykaz budynków, o których mowa w § 17, sporządza się według funkcji podstawowych wymienionych w § 29.

2. W przypadku założenia ewidencji budynków obsługę techniczną powierza się ośrodkowi dokumentacji.

2. Wykaz budynków, o którym mowa w § 58, sporządza się w sposób określony w ust. 1, z ograniczeniem do obszarów, dla których założono już Rejestr budynków lub Kartotekę budynków.

1) rozporządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Dz. U. Nr 27, poz. 159 i z 1962 r. Nr 41, poz. 194),

2) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 29 lipca 1955 r. w sprawie wzorów zgłaszania zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Monitor Polski Nr 71, poz. 894),

3) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 13 maja 1960 r. w sprawie wprowadzenia do ewidencji gruntów zmian we władaniu gruntami (Monitor Polski Nr 46, poz. 222, z 1962 r. Nr 48, poz. 234, z 1964 r. Nr 17 poz. 80, z 1965 r. Nr 69, poz. 400 i z 1967 r. Nr 47, poz. 235 oraz z 1970 r. Nr 42, poz. 319),

4) zarządzenie Ministrów Gospodarki Komunalnej oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 2 marca 1963 r. w sprawie wprowadzania do ewidencji gruntów zmian powstałych w wyniku zalesienia gruntów nieleśnych w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 26 i 27 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o zagospodarowaniu lasów i nieużytków nie stanowiących własności Państwa oraz niektórych lasów i nieużytków państwowych (Dz. Urz. Ministerstwa Rolnictwa nr 6, poz. 23 oraz Dz. Urz. Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr 7, poz. 45).

5) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (Monitor Polski Nr 11, poz. 98 i z 1988 r. Nr 7, poz. 62).

2. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych niniejszym rozporządzeniem do istniejących operatów ewidencji gruntów stosuje się przepisy, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: w z. J. Kalisz

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński

Załączniki do rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 813)

Załącznik nr 1

WYKAZ PODMIOTÓW – WP

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 2

REJESTR GRUNTÓW – RG

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 3

REJESTR BUDYNKÓW – RB

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 4

KARTOTEKA BUDYNKÓW – KB

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 5

LISTA WŁADAJĄCYCH – LW

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 6

SKOROWIDZ DZIAŁEK – SD

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 7

SKOROWIDZ ADRESÓW BUDYNKÓW – SB

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 8

DZIENNIK ZGŁOSZEŃ ZMIAN – DZ

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 9

ZESTAWIENIE GRUNTÓW – ZG

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 10

ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO GRUP I PODGRUP REJESTROWYCH

1. Grupę 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste, a także grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.

1.1. Podgrupę 1 grupy 1 stanowią grunty przejęte przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299, Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496) oraz grunty nabyte przez tę Agencję w drodze umów prawa cywilnego, które zgodnie z art. 12 wyżej wymienionej ustawy tworzą Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa. W szczególności podgrupa ta obejmuje grunty Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa:

1) oddane w dzierżawę i najem,

2) oddane na czas oznaczony administratorowi w celu gospodarowania,

3) użytkowane bezumownie lub odłogowane.

1.2. Podgrupę 2 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w posiadaniu tej jednostki organizacyjnej.

1.3. Podgrupę 3 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, znajdujące się w zarządzie, użytkowaniu lub posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

1.4. Podgrupę 4 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa nie objęte podgrupami 1.1., 1.2, 1.3, w tym:

1) administrowane przez organy administracji rządowej,

2) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych na podstawie dokumentów prawem przewidzianych, innych niż umowa oddaniu gruntów w użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego prawa,

3) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych, nie legitymujących się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie prawem przewidzianym.

Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

2. Grupę 2 stanowią grunty Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego osób prawnych i osób fizycznych.

3. Grupę 3 stanowią grunty, które są własnością państwowych osób prawnych, z wyłączeniem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób.

4. Grupę 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste, oraz grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w samoistnym posiadaniu gminnych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej.

4.1. Podgrupę 1 grupy 4 stanowią grunty tworzące zasób gruntów komunalnych, tymczasowo użytkowane przez osoby fizyczne i prawne na podstawie umów dzierżawy, najmu, użyczenia.

4.2. Podgrupę 2 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych:

1) przekazane w zarząd komunalnym jednostkom organizacyjnym, nie posiadającym osobowości prawnej, lub znajdujące się w posiadaniu tych jednostek organizacyjnych,

2) przekazane sołectwom na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253, Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496).

Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w samoistnym posiadaniu komunalnych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej.

4.3. Podgrupę 3 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych:

1) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych na podstawie dokumentów prawem przewidzianych, innych niż umowa o oddaniu gruntów w użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego prawa,

2) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych, nie legitymujących się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie przewidzianej prawem.

5. Grupę 5 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, będące przedmiotem użytkowania wieczystego osób prawnych i osób fizycznych.

6. Grupę 6 stanowią grunty, które są własnością komunalnych osób prawnych, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób.

7. Grupę 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, w tym:

1) stanowiące własność tych osób,

2) grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu osób fizycznych.

Do grupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela i nieznanego posiadacza.

7.1. Podgrupę 1 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, wchodzące w skład gospodarstw rolnych w rozumieniu przepisów podatkowych.

7.2. Podgrupę 2 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych, w rozumieniu przepisów podatkowych.

8. Grupę 8 stanowią grunty, które są własnością spółdzielni i ich związków, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu spółdzielni i ich związków.

9. Grupę 9 stanowią grunty, które są własnością kościołów i związków wyznaniowych, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu kościołów i związków wyznaniowych.

10. Grupę 10 stanowią grunty uznane w trybie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) za wspólnoty gruntowe oraz grunty stanowiące użytki rolne i leśne nie ustalonego właściciela, znajdujące się we wspólnym samoistnym posiadaniu mieszkańców wsi.

11. Grupę 11 stanowią grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób.

12. Grunty należące do podmiotu ewidencjonowanego wspólnie zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów.

Załącznik nr 11

SZCZEGÓŁOWE ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO POSZCZEGÓLNYCH UŻYTKÓW GRUNTOWYCH

1. Użytki rolne

1.1. Grunty orne

Do gruntów ornych zalicza się grunty zasiane lub zasadzone ziemiopłodami rolniczymi lub ogrodniczymi, a także ugory, odłogi, plantacje chmielu, szkółki drzew ozdobnych i krzewów, ogrody działkowe, szklarnie i inspekty.

1.2. Sady

Do sadów zalicza się grunty o powierzchni co najmniej 0,1000 ha zasadzone drzewami i krzewami owocowymi o zwartym nasadzeniu (minimum 600 drzew lub 200 krzewów na 1 ha), szkółki drzew i krzewów owocowych oraz winnice.

1.3. Łąki trwałe

Do łąk trwałych zalicza się grunty pokryte zwartą wieloletnią roślinnością, złożoną z licznych gatunków traw, roślin motylkowych i ziół, tworzących ruń łąkową, systematycznie koszoną, a w rejonach górskich – hale i połoniny z zasady koszone.

1.4. Pastwiska trwałe

Do pastwisk trwałych zalicza się grunty pokryte podobną jak na łąkach roślinnością, z reguły wypasane, a w rejonach górskich hale i połoniny, które z zasady nie są koszone, lecz wypasane.

2. Grunty leśne

2.1. Lasy i grunty leśne

Do gruntów leśnych zalicza się grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,1000 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków,

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane na potrzeby gospodarki leśnej: linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

2.2. Grunty zadrzewione i zakrzewione

Gruntami zadrzewionymi i zakrzewionymi są grunty porośnięte roślinnością leśną, których powierzchnia jest niższa od 0,1000 ha, a także:

1) kępy olszyn, brzóz i innych drzew i krzewów o niecałkowitym pokryciu terenu, występujące zazwyczaj wśród użytków zielonych,

2) tereny torfowisk, pokrytych częściowo kępami krzewów i drzew karłowatych,

3) grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami wierzb w dolinach rzek i obniżeniach terenu,

4) przylegające do wód powierzchniowych grunty porośnięte drzewami lub krzewami, stanowiące biologiczną strefę ochronną cieków i zbiorników wodnych,

5) jary i wąwozy pokryte drzewami i krzewami w sposób naturalny lub sztuczny w celu zabezpieczenia przed erozją,

6) stare wysypiska kamieni i gruzowiska pozagrodowe porośnięte drzewami i krzewami,

7) tereny nieczynnych cmentarzy, poza zwartymi kompleksami lasów, wykazywane dotychczas w ewidencji gruntów jako lasy,

8) grunty pod parkami wiejskimi, stanowiące zbiorowiska drzew i krzewów.

3. Grunty zabudowane i zurbanizowane

3.1. Tereny mieszkaniowe

Do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.) oraz grunty zajęte pod budynki gospodarcze (kotłownie, komórki, garaże, szopy, stodoły, wiaty, spichlerze, budynki inwentarskie itp.), a także ogródki przydomowe.

3.2. Tereny przemysłowe

Do terenów przemysłowych zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia służące produkcji przemysłowej, a także ujęcia wody, oczyszczalnie ścieków, stacje transformatorowe, hałdy i wysypiska, urządzenia magazynowo-składowe, bazy transportowe i remontowe itp.

3.3. Tereny zabudowane inne

Do terenów zabudowanych innych zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia związane z administracją, służbą zdrowia, handlem, kultem religijnym, rzemiosłem, usługami, nauką, oświatą, kulturą i sztuką, wypoczynkiem, łącznością itp., czynne cmentarze, grzebowiska zwierząt oraz inne grunty zabudowane, nie wymienione w pkt 4.1 i 4.2.

3.4. Zurbanizowane tereny nie zabudowane

Do zurbanizowanych terenów nie zabudowanych zalicza się grunty nie zabudowane, ale przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Zasięg tego użytku przyjmuje się z miejscowego planu zagospodarowania.

3.5. Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe

Do terenów rekreacyjno-wypoczynkowych zalicza się:

1) ośrodki wypoczynkowe, tereny zabaw dziecięcych, plaże, urządzone parki, skwery, zieleńce (poza pasami ulic),

2) tereny o charakterze zabytkowym: ruiny zamków, grodziska, kurhany, pomniki przyrody itp.,

3) tereny sportowe: stadiony, boiska sportowe, skocznie narciarskie, tory saneczkowe, strzelnice sportowe, kąpieliska itp.,

4) tereny spełniające funkcje rozrywkowe: lunaparki, wesołe miasteczka itp.,

5) ogrody zoologiczne i botaniczne,

6) tereny ochrony roślinnej nie zaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych.

3.6. Użytki kopalne

Do użytków kopalnych zalicza się grunty zajęte przez czynne odkrywkowe kopalnie węgla, siarki, gipsu, rud, żwiru, piasku, gliny, torfu, kamienia i innych kopalin.

3.7. Tereny komunikacyjne, w tym:

3.7.1. Drogi

Do dróg zalicza się grunty pod drogami, które ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na:

1) drogi krajowe,

2) drogi wojewódzkie,

3) drogi gminne oraz lokalne,

4) drogi zakładowe,

5) ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w pkt 1–4, należące do tej samej kategorii co drogi,

6) drogi ogólnodostępne nie zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych,

7) autostrady płatne i drogi ekspresowe płatne,

8) drogi prywatne.

Do dróg krajowych zalicza się drogi o znaczeniu ogólnokrajowym, obronnym, łączące stolicę z miastami wojewódzkimi i stanowiące najważniejsze połączenia międzywojewódzkie, a także o istotnym znaczeniu gospodarczym i turystycznym.

Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi stanowiące połączenia (inne niż krajowe) między miastami, gminami, wsiami, portami, stacjami kolejowymi i między dzielnicami w miastach.

Do dróg gminnych oraz lokalnych miejskich zalicza się pozostałe drogi na terenie gmin i miast, stanowiące uzupełniającą sieć służącą miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg zakładowych.

Zaliczenie do dróg krajowych, wojewódzkich i gminnych odbywa się na podstawie odrębnych przepisów.

Do dróg zakładowych zalicza się:

1) ogólnodostępne drogi stanowiące dojazdy od dróg krajowych, wojewódzkich, gminnych, lokalnych miejskich do gruntów określonych jednostek gospodarczych,

2) place pod dworcami kolejowymi, autobusowymi, portami, dworcami lotniczymi oraz ogólnodostępne dojazdy do ramp wyładowczych i placów składowych.

Do dróg ogólnodostępnych (nie zaliczonych do żadnej kategorii dróg publicznych) zalicza się drogi osiedlowe, dojazdowe do gruntów rolnych, lasów (drogi polne), drogi wiejskie, ulice, place i ciągi piesze. Do autostrad płatnych i dróg ekspresowych płatnych zalicza się drogi, o których mowa w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).

Drogi prywatne, które stanowią integralną część działki albo spełniają funkcję dojazdu do określonej działki, nie są wykazywane w ewidencji. Wyjątek stanowią drogi prywatne utwardzone, które należy zmierzyć i wykazywać jako szczegół sytuacyjny (odrębny użytek).

3.7.2. Tereny kolejowe

Do terenów kolejowych zalicza się grunty zajęte pod obiekty, budowle i inne urządzenia przeznaczone do wykonywania i obsługi ruchu kolejowego (torowiska kolejowe, stacje, rampy, magazyny, bocznice kolejowe itp.).

3.7.3. Inne tereny komunikacyjne

Do innych terenów komunikacyjnych zalicza się grunty zajęte pod:

1) porty lotnicze i inne budowle oraz urządzenia służące komunikacji lotniczej,

2) urządzenia portowe, przystanie, obiekty i budowle służące komunikacji wodnej,

3) naziemne obiekty, budowle i urządzenia górskich kolei linowych,

4) torowiska tramwajowe poza pasami ulic i dróg, a także obiekty i urządzenia związane z komunikacją miejską,

5) urządzone parkingi, poza lasami państwowymi, dworce autobusowe.

4. Użytki ekologiczne

Do użytków ekologicznych zalicza się zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, takich jak naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne „oczka wodne”, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nie użytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce itp. Użytki ekologiczne przyjmuje się na podstawie rozporządzenia odpowiedniego wojewody, zgodnie z art. 32 ustawy o ochronie przyrody.

5. Tereny różne

Do terenów różnych zalicza się wszystkie pozostałe tereny, których nie można zaliczyć do innych rodzajów użytków, takich jak:

1) grunty przeznaczone do rekultywacji,

2) wały ochronne nie przystosowane do ruchu kołowego,

3) tereny zamknięte, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy,

4) grunty położone na obszarach Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, wyłączone z produkcji leśnej.

Do terenów przeznaczonych do rekultywacji zalicza się zdegradowane lub zdewastowane grunty, takie jak: nieczynne hałdy, wysypiska, zapadliska i wyrobiska, tereny po działalności przemysłowej, nieczynne kopalnie odkrywkowe oraz ich obrzeża, miejsca po wydobyciu piasku, gliny, a także po poligonach wojskowych, dla których opracowano projekty rekultywacji.

6. Nieużytki

Do nieużytków zalicza się nie zakwalifikowane do użytków ekologicznych:

1) bagna (błota, kąpieliska, trzęsawiska, moczary, rojsty),

2) piaski (piaski ruchome, plaże nie urządzone, piaski nadbrzeżne, wydmy),

3) naturalne utwory fizjograficzne (urwiska, strome stoki, uskoki, skały, rumowiska),

4) wyrobiska po wydobywaniu kamienia, wapieni (wapienniki), piasku, żwiru i gliny.

7. Wody

7.1. Morskie wody wewnętrzne

1. Morskimi wodami wewnętrznymi są:

1) część Jeziora Nowowarpieńskiego i część Zalewu Szczecińskiego, wraz ze Świną i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdująca się na wschód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, oraz rzeka Odra pomiędzy Zalewem Szczecińskim a wodami portu Szczecin,

2) część Zatoki Gdańskiej zamknięta linią podstawową biegnącą od punktu o współrzędnych 54° 37'36” szerokości geograficznej północnej i 18° 49'18” długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Helskiej) do punktu o współrzędnych 54° 22'12” szerokości geograficznej północnej i 19° 21'00” długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Wiślanej),

3) część Zalewu Wiślanego znajdująca się na południowy zachód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie,

4) wody portów określone od strony morza linią łączącą najdalej wysunięte w morze stałe urządzenia portowe, stanowiące integralną część systemu portowego.

7.2. Wody śródlądowe płynące

Do wód śródlądowych płynących zalicza się grunty pod wodami płynącymi w rzekach, potokach górskich, kanałach i innych ciekach, o przepływach stałych lub okresowych, oraz źródła, z których cieki biorą początek, a także grunty pod wodami znajdującymi się w jeziorach i zbiornikach sztucznych, z których cieki wypływają lub do których wpływają.

7.3. Wody śródlądowe stojące

Do wód śródlądowych stojących zalicza się grunty pod wodami w stawach, jeziorach i zbiornikach innych niż określone w pkt 7.2.

7.4. Rowy

Do rowów zalicza się odwadniające lub nawadniające otwarte rowy melioracyjne.

Załącznik nr 12

ZASADY I SPOSÓB USTALANIA GRANIC PRZY PRACACH ZWIĄZANYCH Z ZAŁOŻENIEM I MODERNIZACJĄ EWIDENCJI

§ 1. 1. Granice nieruchomości, które są jednocześnie granicami jednostki ewidencyjnej lub obrębu, ustala się poprzez wznowienie znaków granicznych, w trybie określonym w art. 39 ustawy, a jeżeli nie istnieją dokumenty pozwalające na określenie pierwotnego położenia tych znaków, ustalenie tych granic następuje w postępowaniu rozgraniczeniowym, przeprowadzonym z urzędu.

2. Ustalenie granic działek, dla których istnieje dokumentacja sporządzona w trybie:

1) rozgraniczeniowym,

2) podziałowym,

3) scaleniowym i wymiany gruntów,

4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne,

5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych oraz decyzji administracyjnych,

6) innym, poprzedzonym protokolarnym ustaleniem granic nieruchomości, następuje w trybie określonym w art. 39 ustawy.

3. Ustalenie granic działek, do których nie odnoszą się ust. 1 i 2, następuje na podstawie:

1) zgodnego oświadczenia zainteresowanych stron, złożonego do protokołu ustalenia granic działek,

2) wyników wznowienia granic na podstawie dotychczasowej ewidencji gruntów, jeżeli zainteresowane strony nie złożyły zgodnego oświadczenia, o którym mowa w pkt 1, a jednocześnie dotychczasowa ewidencja gruntów zawiera wiarygodne dane umożliwiające ustalenie tych granic,

3) ostatniego spokojnego stanu posiadania, jeżeli nie ma możliwości ustalenia granic na podstawie przesłanek określonych w pkt 1 i 2.

4. Zgodne oświadczenie stron, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być podstawą do ustalenia granic, jeżeli jest ono wyraźnie sprzeczne z dowodami określającymi stan prawny nieruchomości, o których mowa w § 37 ust. 1 i 2. W takim przypadku ustalenie granic następuje w trybie określonym w ust. 3 pkt 2 lub ust. 3 pkt 3.

§ 2. Poza przypadkiem określonym w § 1 ust. 1 właściwy organ może wszcząć z urzędu postępowanie rozgraniczeniowe na terenie objętym zakładaniem lub modernizacją ewidencji, dla ustalenia przebiegu granic nieruchomości Skarbu Państwa lub gminy.

§ 3. O czynnościach ustalenia granic działek wykonawca, któremu powierzono modernizację lub założenie ewidencji gruntów, zwany dalej wykonawcą, powiadamia zainteresowanych właścicieli nieruchomości nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem.

§ 4. 1. Z czynności wznowienia znaków granicznych lub ustalenia granic działek w trybie określonym w § 1 ust. 3 wykonawca sporządza protokół według następującego wzoru:

2. Uzupełnieniem protokołu, o którym mowa w ust. 1, jest skorowidz działek sporządzony według następującego wzoru:

§ 5. Punkty załamania granic obrębu, dróg oraz rozgraniczeniowym lub w trybie określonym w § 1 gruntów Skarbu Państwa, które zostały wznowione ust. 3 pkt 1, podlegają utrwalaniu zgodnie z art. 29 w trybie art. 39 ustawy bądź ustalone w postępowaniu ust. 1 ustawy.

Załącznik nr 13

ETAPY MODERNIZACJI EWIDENCJI

Etap l

Prace przygotowawcze:

1. Przegląd i inwentaryzacja dokumentacji ewidencji gruntów dla wybranych obrębów.

2. Wykonanie analizy stanu istniejącego ewidencji.

3. Opracowanie i zatwierdzenie projektu modernizacji ewidencji.

Etap II

Porządkowanie i aktualizacja danych ewidencyjnych:

1. Uzgodnienie granic modernizowanych obrębów zgodnie z zaleceniami § 12 ust. 2 oraz uporządkowanie podziału obrębów na działki ewidencyjne.

2. Ustalenie przebiegu linii podziałowych wewnątrz obrębów według ustaleń § 12 ust. 3.

3. Ustalenie stanów prawnych nieruchomości.

4. Uzupełniające ustalenie granic działek.

5. Przegląd i weryfikacja konturów użytków oraz klasyfikacji gleboznawczej gruntów, wprowadzenie nowej klasyfikacji użytków.

6. Wykonanie pomiarów uzupełniających.

7. Przekwalifikowanie podmiotów według nowych grup rejestrowych.

8. Aktualizacja danych podmiotowych.

Etap III

Zakładanie zbiorów ewidencji w zakresie danych opisowych:

1. Przeniesienie danych z istniejących operatów ewidencji gruntów do tworzonych komputerowych zbiorów danych.

2. Pozyskanie i rejestracja brakujących danych.

3. Połączenie zbiorów komputerowych ewidencji.

4. Uruchomienie systemu informatycznego.

5. Pozyskanie danych z ksiąg wieczystych.

6. Archiwizacja danych zmienionych.

7. Eksploatacja systemu informatycznego w pełnym zakresie informacji opisowych.

Etap IV

Utworzenie mapy numerycznej

1. Częściowe pozyskanie oraz skompletowanie danych numerycznych dotyczących elementów treści mapy numerycznej.

2. Weryfikacja topologii tworzonej mapy numerycznej.

3. Utworzenie komputerowej bazy danych ewidencji w zakresie danych geometrycznych i opisowych.

4. Archiwizacja danych zmienionych.

5. Wyłożenie do publicznej oceny kompletnego operatu ewidencji i wprowadzenie uzgodnionych korekt w danych ewidencyjnych.

Załącznik nr 14

TREŚĆ I FORMA WYPISU I WYRYSU Z EWIDENCJI ORAZ KLAUZUL ZWIĄZANYCH Z ICH UWIERZYTELNIENIEM

§ 1. 1. Treść wypisu z ewidencji wydawanego dla celów prawnych stanowią:

1) oznaczenia organu i numer sprawy,

2) nazwa dokumentu i data jego sporządzenia,

3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu,

4) numer jednostki rejestrowej,

5) określenie podmiotu i władającego,

6) numer księgi wieczystej lub nazwa i numer dokumentu określającego prawa podmiotu,

7) numery działek,

8) opisy położenia działek,

9) numery arkuszy map, na których poszczególne działki są przedstawione,

10) pole powierzchni działek,

11) wartości działek,

12) powierzchnie użytków z rozbiciem na klasy w poszczególnych działkach,

13) klauzula o treści:

„Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków i jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej”

14) pieczęć urzędowa organu,

15) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ.

2. Na wypisach wydawanych państwowym jednostkom organizacyjnym dla innych celów zamiast klauzuli wymienionej w ust. 1 pkt 13 umieszcza się klauzulę o treści:

3. Na wypisach wydawanych jednostkom wykonawstwa geodezyjnego w ramach obsługi zgłoszenia roboty geodezyjnej umieszcza się klauzulę o treści:

„Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków, wydanym jednostce wykonawstwa geodezyjnego w związku ze zgłoszeniem roboty geodezyjnej – L.Dz. ...)”

4. Treść i forma wypisów zależna jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty mają służyć.

§ 2. Treść wyrysu z mapy ewidencyjnej, wydawanego dla celów prawnych, stanowi:

1) kopia odpowiedniego fragmentu mapy ewidencyjnej lub komputerowy wydruk fragmentu tej mapy,

2) oznaczenie organu i numer sprawy, wynikający z systemu kancelaryjnego,

3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu,

4) oznaczenie skali mapy,

5) oznaczenie kierunku północy,

6) klauzula o treści:

„Dokument niniejszy jest wyrysem z mapy ewidencyjnej i jest przeznaczony do dokonywania wpisu w księgach wieczystych”,

7) pieczęć urzędowa organu,

8) data sporządzenia dokumentu,

9) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ.

2. Przepisy § 1 ust. 2, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Treść i forma wypisów z kartoteki budynków i rejestru budynków uzależniona jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty mają służyć.

§ 4. Informacje zawarte na wypisach powinny być w miarę możliwości podawane w postaci odpowiednich tabulogramów.