Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 135 poz. 634

Na podstawie art. 133 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) „ustawa” - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496),

2) „Centralny Zarząd” - Centralny Zarząd Służby Więziennej,

3) „okręgowy inspektorat” - okręgowy inspektorat Służby Więziennej,

4) „Dyrektor Generalny” - Dyrektora Generalnego Służby Więziennej,

5) „dyrektor okręgowy” - dyrektora okręgowego Służby Więziennej,

6) „funkcjonariusz” - funkcjonariusza Służby Więziennej,

7) „ośrodek szkolenia” - ośrodek szkolenia Służby Więziennej,

8) „ośrodek doskonalenia” - ośrodek doskonalenia kadr Służby Więziennej,

9) „przewinienie” - czyn podlegający odpowiedzialności dyscyplinarnej,

10) „przełożony” - przełożony właściwy w sprawach osobowych funkcjonariusza.

2. Wymierzenie kary dyscyplinarnej powinno być poprzedzone dokładnym ustaleniem rodzaju przewinienia i okoliczności, w jakich przewinienie zostało popełnione. Obwinionemu należy umożliwić złożenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień.

2. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien ponadto uwzględniać: skutki przewinienia, czy popełnione było pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego oraz czy w stosunku do funkcjonariusza jest już orzeczona kara dyscyplinarna.

2. Postępowanie dyscyplinarne ma na celu w szczególności:

1) ustalenie, czy przewinienie rzeczywiście zostało popełnione oraz w jakim czasie i przez kogo,

2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia przewinienia.

2. Postępowanie dyscyplinarne można wszcząć także na wniosek sądu, prokuratora, organu powołanego do orzekania w sprawach o wykroczenia albo innego zainteresowanego organu, instytucji lub innej osoby.

2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być ukończone w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia.

1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion przewinienia,

2) postępowanie karne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym, a czyn nie stanowił naruszenia dyscypliny służbowej,

3) sprawca przewinienia nie podlega orzecznictwu dyscyplinarnemu,

4) sprawca przewinienia zmarł,

5) nastąpiło przedawnienie,

6) postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się.

2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć, w szczególności gdy:

1) okoliczności popełnionego przewinienia nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny służbowej jest znikome,

2) sprawca przewinienia pisemnie zgłosi wystąpienie ze służby,

3) wystąpiła długotrwała choroba sprawcy przewinienia.

2. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinno zawierać:

1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza wydającego postanowienie,

2) datę i miejsce wydania,

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,

4) powołanie podstawy prawnej,

5) określenie zarzucanego przewinienia,

6) podanie przepisu, który został naruszony,

7) oznaczenie osoby albo zespołu osób wyznaczonych do prowadzenia postępowania,

8) uzasadnienie,

9) pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie.

2. Postępowanie dyscyplinarne przeciwko oficerom Służby Więziennej przeprowadza funkcjonariusz w stopniu oficera.

1) sprawa dotyczy go bezpośrednio,

2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej,

3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub pokrzywdzonego, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania karnego, dotyczących wyłączenia sędziego z mocy prawa od udziału w sprawie,

4) był świadkiem zdarzenia,

5) pomiędzy nim a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.

2. Prowadzącego postępowanie dyscyplinarne można wyłączyć od udziału w tym postępowaniu z innych uzasadnionych przyczyn.

3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.

4. O zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 1 prowadzący postępowanie dyscyplinarne funkcjonariusz powiadamia przełożonego, który go wyznaczył, a jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony - powiadamia wyższego przełożonego.

5. O wyłączeniu prowadzącego postępowanie dyscyplinarne decydują przełożeni, o których mowa w ust. 4, na jego wniosek lub z urzędu.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do wykonywania czynności wyjaśniających.

7. Obwiniony i pokrzywdzony mają prawo złożyć do przełożonego wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub 2, a jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony - do wyższego przełożonego.

8. Nieuwzględnienie wniosku, o którym mowa w ust. 7, wymaga wydania postanowienia.

2. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, można zwrócić się do kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, położonej najbliżej miejsca, w której czynność ta ma być dokonana.

3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych w sprawie sporządza się protokół, chyba że osoby te złożyły pisemne oświadczenia, które prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna za wystarczające.

4. Materiały przekazane przez organy, instytucje lub osoby określone w § 7 ust. 2 włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.

2. Przepis § 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

3. Na postanowienie przysługuje zażalenie, o ile rozporządzenie tak stanowi.

4. Zażalenie wnosi się w terminie 3 dni od doręczenia postanowienia do przełożonego, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do wyższego przełożonego.

1) odmowy składania wyjaśnień,

2) zgłaszania wniosków dowodowych,

3) przeglądania akt.

2. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne nie może odmówić przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy.

3. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy:

1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,

2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,

3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić.

4. Oddalenie wniosku wymaga wydania postanowienia.

2. W uzasadnionych przypadkach przełożony może przedłużyć postępowanie dyscyplinarne na czas oznaczony.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez funkcjonariusza jest oczywiste i pozostawienie go w służbie godzi w jej interes.

3. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, może zawiesić postępowanie dyscyplinarne, gdy zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania.

4. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.

5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania.

2. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje prowadzący postępowanie. Na postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postępowania obwinionemu przysługuje zażalenie.

3. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.

2. Sprawozdanie kończące postępowanie dyscyplinarne powinno zawierać:

1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który prowadził postępowanie,

2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego,

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,

4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz jego skutków,

5) opis ustalonego stanu faktycznego na podstawie zebranych dowodów,

6) wnioski dotyczące umorzenia postępowania dyscyplinarnego bądź wymiaru kary, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających.

1) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego,

2) uznaniu obwinionego za winnego popełnienia przewinienia i wymierzeniu kary.

2. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, należy wydać nie później niż w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia sprawozdania kończącego postępowanie dyscyplinarne.

3. Umorzenie postępowania dyscyplinarnego wymaga wydania postanowienia.

4. Obwinionego nie wysłuchuje się w razie:

1) tymczasowego aresztowania,

2) długotrwałej, obłożnej choroby,

3) odmowy stawienia się lub nie usprawiedliwionej nieobecności.

1) imię i nazwisko przełożonego, który wydał orzeczenie, z podaniem jego stopnia oraz stanowiska służbowego,

2) datę i miejsce wydania,

3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego,

4) opis zarzucanego obwinionemu czynu, wraz z podaniem przepisu, który został naruszony,

5) rozstrzygnięcie w sprawie,

6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia,

7) pouczenie o prawie wniesienia zażalenia,

8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.

2. Orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej doręcza się niezwłocznie obwinionemu; orzeczenie to przesyła się w terminie 3 dni do wyższego przełożonego.

1) Centralnym Zarządzie,

2) okręgowych inspektoratach.

2. Kierownicy jednostek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz jednostki organizacyjne, w których odbywa się rozprawa, zapewniają sądom dyscyplinarnym obsługę administracyjną.

1) funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie oraz pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości lub Dyrektora Generalnego,

2) dyrektorów okręgowych i ich zastępców,

3) dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych oraz ich zastępców,

4) komendantów ośrodków szkolenia i ich zastępców,

5) komendantów ośrodków doskonalenia i ich zastępców,

6) funkcjonariuszy delegowanych do pełnienia służby poza Służbą Więzienną.

2. Sąd dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 1, jest także właściwy do rozpoznawania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej w stosunku do funkcjonariuszy, co do których orzeczenie o ukaraniu wydał Minister Sprawiedliwości lub Dyrektor Generalny.

3. Sąd dyscyplinarny przy okręgowym inspektoracie jest właściwy do rozpoznawania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w okręgowym inspektoracie oraz w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej podległych dyrektorowi okręgowemu, z zastrzeżeniem ust. 2.

4. W stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w ośrodkach szkolenia, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 4, oraz odbywających szkolenie zawodowe w tych ośrodkach, właściwym do rozpoznania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej jest sąd dyscyplinarny działający przy okręgowym inspektoracie, na którego terenie położony jest ośrodek.

1) czterej funkcjonariusze - wybrani w drodze tajnego głosowania przez zebranie ogólne funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie oraz funkcjonariuszy pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości i Dyrektora Generalnego,

2) po jednym funkcjonariuszu - wybranym, w każdym okręgu, w drodze tajnego głosowania przez zebrania dyrektorów okręgowych i ich zastępców, dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych i ich zastępców, komendantów ośrodków szkolenia i komendantów ośrodków doskonalenia oraz ich zastępców.

2. W skład sądu dyscyplinarnego przy okręgowym inspektoracie wchodzą funkcjonariusze wybierani w drodze tajnego głosowania przez zebrania ogólne załóg jednostek organizacyjnych, podległych dyrektorowi okręgowemu, po dwóch z każdej jednostki, w tym co najmniej jeden oficer.

3. Ten sam funkcjonariusz nie może być członkiem więcej niż jednego sądu dyscyplinarnego.

2. Kadencja nowo wybranego sądu dyscyplinarnego rozpoczyna się od następnego dnia po zakończeniu kadencji poprzedniego sądu dyscyplinarnego.

2. Zebrania zwołują właściwi kierownicy jednostek organizacyjnych.

3. Udział w zebraniu wyborczym i głosowaniu jest obowiązkiem służbowym funkcjonariuszy.

4. Do ważności wyborów jest konieczna obecność co najmniej połowy funkcjonariuszy obowiązanych do udziału w zebraniu wyborczym.

5. Zebranie wyborcze wybiera w głosowaniu jawnym zwykłą większością głosów przewodniczącego zebrania oraz trzyosobową komisję wyborczą dla przeprowadzenia i ustalenia wyników wyborów.

2. Kandydatami na członków sądu dyscyplinarnego nie mogą być funkcjonariusze, wobec których jest wykonywana kara dyscyplinarna, oraz funkcjonariusze, przeciwko którym toczy się postępowanie karne lub dyscyplinarne.

3. Za wybranych uznaje się funkcjonariuszy, którzy otrzymali najwięcej głosów.

4. Kierownicy jednostek organizacyjnych, przy których utworzono sądy dyscyplinarne, organizują zebrania członków w celu ich ukonstytuowania się.

2. W przypadku nieobecności przewodniczącego sądu dyscyplinarnego zastępuje go wiceprzewodniczący starszy stopniem.

2. Członek sądu dyscyplinarnego nie może orzekać w sprawie obwinionego funkcjonariusza, pełniącego służbę w tej samej jednostce organizacyjnej Służby Więziennej, a także w sprawie, w której prowadził postępowanie dyscyplinarne.

3. Przepis § 12 stosuje się odpowiednio do członków składów orzekających, z tym że o wyłączeniu członka składu orzekającego zarządza przewodniczący sądu dyscyplinarnego.

1) zwolnienia ze Służby Więziennej,

2) przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej poza obszar terytorialnego działania danego sądu dyscyplinarnego.

2. Utrata mandatu członka sądu dyscyplinarnego następuje w razie skazania go prawomocnym wyrokiem sądu albo prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej.

3. Członek sądu dyscyplinarnego może zrzec się mandatu.

4. Mandat członka sądu dyscyplinarnego ulega zawieszeniu w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub dyscyplinarnego.

5. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego powiadamia kierowników jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, położonych na terenie jego działania, o wygaśnięciu, utracie, zrzeczeniu się lub zawieszeniu mandatu członka sądu dyscyplinarnego.

2. Wybory, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w jednostkach, w których nastąpiło wygaśnięcie, utrata lub zrzeczenie się mandatu członka sądu dyscyplinarnego.

2. W razie wymierzenia kary dyscyplinarnej zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, termin do wniesienia zażalenia wynosi 3 dni.

3. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem przełożonego, który wydał zaskarżone orzeczenie.

2. W razie wniesienia zażalenia przez obwinionego oraz przez wyższego przełożonego, przewodniczący sądu dyscyplinarnego doręcza im odpisy zażaleń.

3. W zażaleniu należy podać, czego domaga się strona skarżąca.

2. Ustanowienie obrońcy stwierdza się na piśmie.

3. Obrońca ma prawo w szczególności do:

1) zaznajomienia się z materiałami postępowania dyscyplinarnego,

2) zadawania pytań i składania wniosków dowodowych,

3) wnoszenia zażaleń na zarządzenia wydane w toku postępowania przed sądem dyscyplinarnym.

2. W razie wniesienia zażalenia na niekorzyść obwinionego, oskarżycielem w postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym jest funkcjonariusz wyznaczony przez wyższego przełożonego.

3. Przepisy § 12 i 39 ust. 3 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w ust. 1 i 2.

2. Zażalenie wniesione na niekorzyść obwinionego może spowodować orzeczenie także na jego korzyść.

2. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego odmawia przyjęcia zażalenia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne z mocy ustawy; na zarządzenie przewodniczącego stronom przysługuje zażalenie. W celu rozpatrzenia zażalenia przewodniczący sądu dyscyplinarnego wyznacza skład orzekający, który rozstrzyga o przyjęciu lub odmowie przyjęcia zażalenia na orzeczenie dyscyplinarne.

3. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego może przywrócić obwinionemu termin do wniesienia zażalenia, jeżeli obwiniony uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło wskutek nie zawinionej przez niego przeszkody.

4. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia składa się, wraz z zażaleniem, w trybie określonym w § 36 ust. 1.

2. Niestawiennictwo stron prawidłowo powiadomionych nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, o czym należy pouczyć strony.

2. Przewodniczący składu orzekającego w szczególności: otwiera, prowadzi i odracza rozprawę, zarządza przerwy w rozprawie, udziela głosu stronom, a także ogłasza orzeczenie sądu dyscyplinarnego.

3. Na zarządzenie przewodniczącego składu orzekającego stronom przysługuje zażalenie, gdy rozporządzenie tak stanowi. Na postanowienie sądu dyscyplinarnego, wydane na skutek zaskarżenia zarządzenia, zażalenie nie przysługuje.

2. Przed przystąpieniem do przesłuchania świadka lub biegłego przewodniczący składu orzekającego uprzedza o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Świadka przesłuchuje się w czasie nieobecności tych świadków, którzy nie złożyli jeszcze zeznań.

3. Strony mogą zadawać świadkom pytania i składać wnioski o przeprowadzenie dowodów; przepis § 16 stosuje się odpowiednio.

4. Na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie oddalenia wniosku dowodowego stronom przysługuje zażalenie do składu orzekającego.

5. Po zakończeniu postępowania dowodowego, przewodniczący składu orzekającego udziela głosu stronom.

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

2) przebieg rozprawy oraz oświadczenia i wnioski uczestników,

3) wydane w toku rozprawy postanowienia i zarządzenia,

4) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu rozprawy.

2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

2. Przebieg narady i głosowanie nad orzeczeniem są tajne.

3. Z przebiegu narady i głosowania nie sporządza się protokołu.

4. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący.

2. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego.

3. Podpisując orzeczenie, członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne.

1) utrzymaniu orzeczenia w mocy,

2) zmianie orzeczenia albo

3) uchyleniu orzeczenia i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez przełożonego, z jednoczesnym wytknięciem uchybień.

2. Jeśli pozwalają na to zebrane dowody, sąd dyscyplinarny zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych przypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez przełożonego.

1) oznaczenie sądu dyscyplinarnego, który je wydał, oraz członków składu orzekającego i oskarżyciela,

2) datę i miejsce wydania orzeczenia,

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,

4) treść zaskarżonego orzeczenia,

5) rozstrzygnięcie sądu dyscyplinarnego,

6) uzasadnienie faktyczne i prawne,

7) podpisy składu orzekającego i pieczęć sądu dyscyplinarnego.

2. Od orzeczeń wydanych przez sąd dyscyplinarny nie przysługuje środek odwoławczy.

3. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie orzeczenie do wykonania właściwemu przełożonemu, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wydania orzeczenia.

2. Wykonanie kary zarządza przełożony.

1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w razie wymierzenia kar upomnienia, nagany i surowej nagany.

2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni przewinienie - w razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,

3) wydaniu decyzji personalnej o mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w razie wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko,

4) wydaniu zarządzenia personalnego o utracie posiadanego stopnia i powrocie do stopnia bezpośrednio niższego - w razie wymierzenia kary obniżenia stopnia,

5) wydaniu zarządzenia personalnego o utracie przez ukaranego posiadanego stopnia i nadaniu stopnia szeregowego - w razie wymierzenia kary pozbawienia stopnia,

6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie przewinienia ukarany może być wydalony ze służby - w razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby,

7) wydaniu decyzji personalnej o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby,

8) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w razie wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów,

9) zabronieniu ukaranemu opuszczenia miejsca zakwaterowania w czasie wolnym od zajęć, przez czas trwania kary, oraz obowiązku meldowania się, nie częściej niż trzykrotnie w ciągu dnia, na wezwanie dyżurnego lub innego wyznaczonego funkcjonariusza - w razie wymierzenia kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania.

2. Przełożony, który wymierzył karę określoną w ust. 1 pkt 8:

1) zawiadamia organ właściwy do wydawania dokumentów uprawniających do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów o zatrzymaniu ukaranemu tych dokumentów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu,

2) przekazuje zatrzymane dokumenty organowi, o którym mowa w pkt 1, z podaniem podstawy prawnej, przyczyn i okoliczności ich zatrzymania - w razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby.

2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary.

3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, za które została mu wymierzona kara dyscyplinarna przed upływem okresu wymaganego do zatarcia uprzedniego ukarania, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich ukarań.

1) 1 miesiąca - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary upomnienia,

2) 3 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary nagany,

3) 6 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary surowej nagany,

4) 12 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,

5) 18 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe oraz kary obniżenia stopnia,

6) 24 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby oraz kary pozbawienia stopnia,

7) terminu, na jaki wymierzona została kara zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów,

8) okresu skoszarowania - w przypadku kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania.

2. Przepisów o zatarciu ukarania nie stosuje się w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby lub kary pozbawienia stopnia połączonej z karą wydalenia ze służby.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli kara została już wykonana, następuje zatarcie ukarania dyscyplinarnego.

2. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi.

1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe,

2) ujawnione zostały istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego,

3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione.

2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść ukaranego nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia.

2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może, w razie śmierci ukaranego, jego krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek.

2. Wznowienie lub odmowa wznowienia postępowania dyscyplinarnego następuje w drodze postanowienia.

3. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania, wydane przez wyższego przełożonego, przysługuje zażalenie do sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia.

4. Na postanowienie sądu dyscyplinarnego o odmowie wznowienia postępowania zażalenie nie przysługuje.

2. Uchylając zaskarżone orzeczenie wyższy przełożony lub sąd dyscyplinarny może postępowanie umorzyć.

2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są skuteczne, jeżeli nie są z nim sprzeczne.

3. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy niniejsze rozporządzenie, stosuje się niniejsze rozporządzenie.

2. Przełożony, który otrzymał zażalenie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje je niezwłocznie do właściwego sądu dyscyplinarnego, nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego powołania.

3. Sąd dyscyplinarny zobowiązany jest rozpatrzyć sprawę w terminie 30 dni od daty wpłynięcia zażalenia do sądu.

2. Pierwsza kadencja sądów dyscyplinarnych biegnie od dnia zarządzenia wyborów.

Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki