Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 122 poz. 576

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

1) produktach naftowych – rozumie się przez to produkty otrzymywane z ropy naftowej, a w szczególności:

a) paliwa płynne, zwłaszcza benzyny, oleje napędowe, zwane ogólnie silnikowymi paliwami płynnymi,

b) oleje opałowe,

c) gazy węglowodorowe (C₃–C₄), zwane dalej „gazem płynnym”,

d) oleje silnikowe, przekładniowe i smary,

2) stacji paliw płynnych, zwanej dalej „stacją paliw” – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych stałych lub tymczasowych, przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji silnikowych paliw płynnych, olejów i smarów oraz gazu płynnego,

3) stałej stacji paliw – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych, w którego skład mogą wchodzić: budynek, podziemne zbiorniki magazynowe, odmierzacze paliw, instalacje technologiczne, wodnokanalizacyjne i energetyczne, urządzenia do wydawania gazu płynnego, podjazdy i zadaszenia oraz inne urządzenia usługowe,

4) tymczasowej stacji paliw, zwanej dalej „stacją kontenerową” – rozumie się przez to zespół tymczasowych obiektów budowlanych, w których skład mogą wchodzić zbiorniki, urządzenia i instalacje umieszczone naziemnie na konstrukcji umożliwiającej jej przemieszczanie,

5) bazie paliw płynnych, zwanej dalej „bazą paliw” – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych przeznaczonych do magazynowania lub przeładunku ropy naftowej i produktów naftowych oraz gazu płynnego, nie posiadający cech stacji paliw płynnych,

6) rurociągu dalekosiężnym, zwanym dalej „rurociągiem” – rozumie się przez to rurociąg łączący wydzielone obiekty nadania, odbioru i rozdziału ropy naftowej lub produktów naftowych, biegnący w terenie nie wydzielonym i służący do transportu ropy naftowej lub produktów naftowych, z wyjątkiem rurociągów w obrębie granic baz paliw na terenie portów, lotnisk, stacji kolejowych i innych zamkniętych zakładów,

7) ścianie osłonowej zbiornika, zwanej dalej „ścianą osłonową” – rozumie się przez to ścianę usytuowaną wokół zbiornika w odległości od 2 m do 2,5 m od jego płaszcza, wykonaną w sposób zabezpieczający przed rozlaniem ropy naftowej lub produktów naftowych w przypadku awarii zbiornika,

8) stacji gazu płynnego – rozumie się przez to urządzenia do magazynowania i dystrybucji gazu płynnego poza stacjami paliw płynnych jako samodzielne obiekty budowlane.

1) do I klasy niebezpieczeństwa pożarowego – ropę naftową i produkty naftowe o temperaturze zapłonu do 21°C (294,15 K) i niższej,

2) do II klasy niebezpieczeństwa pożarowego – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 21°C (294,15 K) do 55°C (328,15 K),

3) do III klasy niebezpieczeństwa pożarowego – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 55°C (328,15 K) do 100°C (373,15 K).

2. Ocenę oddziaływania obiektów wymienionych w ust. 1 na środowisko gruntowo-wodne sporządza się na podstawie warunków hydrogeologicznych i geologiczno-inżynierskich na terenie projektowanego obiektu i w jego otoczeniu oraz na podstawie istniejących materiałów geologicznych, wizji lokalnej, robót geologicznych i badań specjalnych – hydrogeologicznych, geotechnicznych i laboratoryjnych.

2. Dopuszcza się przyjmowanie innych wymiarów stref zagrożenia wybuchem niż wskazane w załączniku, w przypadku zastosowania rozwiązań technicznych uzasadniających ich przyjęcie zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach.

3. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla stanowisk i urządzeń nie wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia należy ustalać indywidualnie, zgodnie z odrębnymi przepisami.

4. W strefach zagrożenia wybuchem nie powinny być sytuowane budynki telemetrii, wpusty uliczne, nie zasyfonowane studzienki kanalizacyjne, ciepłownicze, teletechniczne i tym podobne.

1) zbiorniki i rurociągi zainstalowane naziemnie:

a) do 30 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 30 latach eksploatacji – badanie co 6 lat,

2) zbiorniki i rurociągi zainstalowane podziemnie:

a) do 20 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 20 latach eksploatacji – badanie co 5 lat.

2. Badaniom szczelności podlegają również zbiorniki i rurociągi bez względu na sposób ich zainstalowania przy przekazywaniu ich do eksploatacji i po każdym remoncie lub naprawie.

2. Bazy paliw przeznaczone do magazynowania, przeładunku i dystrybucji produktów naftowych oraz gazu płynnego powinny być budowane ze zbiornikami naziemnymi lub podziemnymi.

3. Zbiorniki do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych oraz gazu płynnego powinny być wykonane z materiałów niepalnych, odpornych na działanie tych produktów.

1) zabezpieczające przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz emisją par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego do powietrza atmosferycznego w procesach zasilania w te produkty baz paliw oraz w procesach przeładunku i wydawania tych produktów do cystern samochodowych i kolejowych,

2) do monitorowania i sygnalizacji przecieków produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Stężenie węglowodorów w powietrzu atmosferycznym na wylocie z instalacji odzysku par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego w procesach napełniania zbiorników magazynowych baz paliw oraz w procesach wydawania tych produktów do cystern samochodowych i kolejowych nie może przekraczać 35 g/m³ na godzinę.

4. W procesach odgórnego i oddolnego napełniania cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi I klasy niebezpieczeństwa pożarowego pary tych produktów powinny być odprowadzane do instalacji odzysku par lub do zbiornika z dachem stałym, z którego produkt jest wydawany, tworząc tak zwane wahadło gazowe.

5. W czasie odgórnego napełniania cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika-cysterny, a proces napełniania powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

6. Przy napełnianiu oddolnym cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka załadowczego nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka Dn 100.

* lub rozwiązania równoważne pod względem bezpieczeństwa przy zmniejszonej odległości.

2. Odległości określone w ust. 1 od budynków, krawędzi jezdni i granicy pasa wywłaszczeniowego kolei mierzy się od płaszcza zbiornika naziemnego lub jego ściany osłonowej, a przy zbiorniku podziemnym – od zaworu oddechowego.

3. Bazy paliw, w których zastosowane będą zbiorniki o różnej konstrukcji dachu (dach stały, dach pływający), powinny być sytuowane jak bazy paliw ze zbiornikami o dachach stałych.

4. Bazy paliw, w których magazynowane będą tylko produkty naftowe III klasy niebezpieczeństwa pożarowego podgrzewane powyżej temperatury zapłonu, należy sytuować jak bazy paliw ze zbiornikami naziemnymi z dachem stałym dla produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

2. Usytuowanie baz paliw na obszarach morskich oraz w granicach terytorialnych portów i przystani morskich należy uzgadniać z właściwym organem administracji morskiej, a w portach śródlądowych – z właściwym terenowym organem administracji rządowej.

1) 25 m od budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej,

2) 15 m od innych budynków,

3) 10 m od granicy pasa drogowego.

2. Odległość między obiektami technologicznymi powinna wynosić co najmniej 10 m, a między tymi obiektami a oczyszczalnią ścieków – co najmniej 15 m.

3. Obiekty technologiczne i oczyszczalnia ścieków powinny być oddalone co najmniej:

1) od kotłowni o 40 m,

2) od magazynu butli z gazem płynnym o 20 m,

3) od placów postojowych autocystern o 15 m,

4) od otwartych składowisk beczek z produktami naftowymi III klasy niebezpieczeństwa pożarowego o 10 m.

4. Między zbiornikami naziemnymi a obiektami określonymi w ust. 2 i 3, z wyjątkiem kotłowni, należy zachować odległość wynoszącą co najmniej 10 m, natomiast między zbiornikami podziemnymi – co najmniej 5 m.

5. Urządzenia technologiczne i inne obiekty związane z rurociągiem dalekosiężnym do transportu ropy naftowej i jej produktów, jeśli znajdują się na terenie bazy paliw, powinny być usytuowane zgodnie z wymaganiami określonymi w ust. 2 i 3.

6. Zbiorniki używane w procesach ciągłej eksploatacji i produkcji w obiektach technologicznych mogą być usytuowane bez ograniczeń odległości, a ich pojemność powinna być dostosowana do wymagań technologicznych i warunków eksploatacji lub produkcji.

7. Budynki, w których nie prowadzi się procesów technologicznych, powinny być oddalone od obiektów technologicznych i oczyszczalni ścieków, o których mowa w ust. 1 i 2, co najmniej o 15 m.

1) dla zbiorników do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 1000 m³ – 20 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 1000 m³ – 30 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 10 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń,

2) dla zbiorników do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 500 m³ – 5 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 500 m³ – 8 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 5 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń.

2. Zbiorniki naziemne, otoczone ścianą osłonową, mogą być usytuowane w stosunku do ogrodzenia bazy paliw w odległości o połowę mniejszej niż odległości określone w ust. 1.

2. Przy różnych średnicach zbiorników o odległości między nimi decyduje średnica większego zbiornika.

3. Odległość między zbiornikami ze ścianami osłonowymi liczy się od ścian osłonowych tych zbiorników.

4. Odległość od zbiornika otoczonego ścianą osłonową wysokości mniejszej niż 4/5 wysokości zbiornika powinna być taka jak dla zbiornika z dachem stałym.

5. Zbiorniki wyposażone w wewnętrzne membrany pływające powinny być sytuowane w odległościach ustalonych dla zbiorników naziemnych z dachem stałym.

2. Pojemność grupy zbiorników, bez względu na liczbę zbiorników, ich rodzaj i sposób usytuowania, nie powinna przekraczać 100 000 m³.

3. W przypadku gdy zbiorniki w grupie usytuowane są w jednym rzędzie, odległość pomiędzy skrajnymi zbiornikami nie powinna przekraczać 500 m.

2. Odległości określone w ust. 1 liczy się od płaszczy zbiorników.

3. Odległość grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, od grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, a także pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, może być zmniejszona o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

4. Przy usytuowaniu zbiorników naziemnych ze ścianami osłonowymi odległości pomiędzy ich grupami mogą być zmniejszone o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

5. Grupy zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej powinny być usytuowane w odległości:

1) 15 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego,

2) 10 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

6. Odległości pomiędzy:

1) grupami zbiorników podziemnych,

2) grupami zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej a zbiornikami podziemnymi o głównej osi poziomej

ustala się w zależności od potrzeb technologicznych i eksploatacyjnych.

1) jeżeli pojemność zbiornika nie przekracza 10 000 m³ – z jednej strony,

2) jeżeli pojemność zbiornika przekracza 10 000 m³ – z dwóch stron i o dwóch pasach ruchu.

2. Do zbiorników, w których magazynuje się produkty naftowe III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy doprowadzić drogę z jednej strony o jednym pasie ruchu.

3. Odległość od krawędzi drogi do grupy zbiorników naziemnych, w których magazynuje się ropę naftową lub produkty naftowe I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, mierzona od osi korony obwałowania lub ściany osłonowej, powinna wynosić co najmniej:

1) w przypadku usytuowania stanowiska rozdzielczego urządzeń gaśniczych pomiędzy drogą a obwałowaniem lub ścianą osłonową – 12 m,

2) w pozostałych przypadkach – 10 m.

4. Odległość od krawędzi drogi do grupy zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego oraz produktów o temperaturze zapłonu powyżej 100°C, powinna wynosić co najmniej 5 m, licząc od jej krawędzi do osi korony obwałowania lub ściany osłonowej.

5. Przy usytuowaniu drogi pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, a grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, odległość od krawędzi drogi do grup zbiorników magazynowych I i lI klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinna być zgodna z ust. 3, a do grup zbiorników III klasy niebezpieczeństwa pożarowego zgodna z ust. 4.

2. Przy skrzyżowaniu drogi wewnętrznej z torem kolejowym należy zapewnić objazd do drugiego dodatkowego przejazdu.

3. Garaż przetaczarek powinien być usytuowany w sposób zapewniający możliwość przejazdu przy zajętych torach ładunkowych.

2. Place składowe beczek powinny posiadać szczelną nawierzchnię z odpływem ścieków do kanalizacji przemysłowej.

3. W granicach placu składowego beczek pełnych należy rozmieszczać nie więcej niż 6 stosów beczek. Każdy stos powinien mieć długość nie większą niż 25 m i szerokość nie większą niż 15 m. Odległość między stosami beczek na jednym placu powinna wynosić co najmniej 5 m, między stosami zaś umieszczonymi na sąsiednich placach – co najmniej 15 m.

4. Beczki pełne w stosach należy układać na szerokość nie większą niż dwa rzędy z przejściami między każdymi dwoma rzędami nie mniejszymi niż 1 m i na wysokość nie większą niż 3 warstwy; dla beczek pustych dopuszcza się 4 warstwy.

5. Beczki z produktami naftowymi III klasy niebezpieczeństwa pożarowego w budynkach lub pod wiatami mogą być składowane w 3 warstwach.

6. Produkty naftowe I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego w opakowaniach mogą być składowane w specjalnie wydzielonych pomieszczeniach magazynowych w ilości nie przekraczającej 20 m³.

7. Przy magazynowaniu produktów naftowych w beczkach należy stosować zasadę oddzielnego magazynowania beczek pełnych i pustych, odpowiednio oznaczając miejsca składowania.

2. Ujęcia wody powinny zapewniać zapotrzebowanie wody do celów higienicznosanitarnych, przeciwpożarowych i gospodarczych bazy paliw.

2. Miejsca i otoczenia zainstalowanych urządzeń przeładunkowych dla ropy naftowej i produktów naftowych oraz place postojowe autocystern powinny mieć szczelną utwardzoną i zmywalną nawierzchnię ze spadkami do kratek ściekowych kanalizacji przemysłowej.

3. Szerokość pasa urządzeń przeładunkowych dla autocystern określają wymagania technologiczne, natomiast szerokość pasa urządzeń przeładunkowych dla cystern kolejowych obejmuje całe międzytorze, podtorze i pas terenów równoległy do torów zewnętrznych o szerokości 1,5 m, licząc od skraju szyny toru, oraz 3 m poza skrajnymi nalewakami.

2. Odległość pomiędzy płaszczem zbiornika naziemnego o osi głównej pionowej a górną wewnętrzną krawędzią obwałowania lub ściany osłonowej powinna być co najmniej równa połowie wysokości płaszcza wystającego ponad koronę obwałowania lub ściany osłonowej.

3. Zbiorniki naziemne o pojemności 10 000 m³ i większej, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy indywidualnie otoczyć wałem ziemnym lub ścianą osłonową w sposób zapewniający dostęp dla jednostek ratowniczo-gaśniczych przynajmniej z dwóch stron.

4. W jednym obwałowaniu można usytuować zbiorniki o pojemności do 5000 m³, lecz ich łączna pojemność nie może przekraczać 10 000 m³.

5. Zbiorniki o różnych pojemnościach należy sytuować:

1) o pojemności do 1000 m³ włącznie – najwyżej w 3 rzędach,

2) o pojemności powyżej 1000 m³ do 3200 m³ włącznie – najwyżej w 2 rzędach,

3) o pojemności ponad 3200 m³ – w jednym rzędzie.

6. Nie dopuszcza się sytuowania w jednym obwałowaniu zbiorników przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I lub II klasy niebezpieczeństwa pożarowego ze zbiornikami przeznaczonymi do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

7. Wymagana pojemność obwałowania wynosi:

1) dla 1 zbiornika – 100% jego pojemności,

2) dla 2 zbiorników – 75% ich łącznej pojemności,

3) dla 3 i więcej zbiorników – 50% ich łącznej pojemności.

8. Korona obwałowania lub ściana osłonowa powinna być wyższa od poziomu wylanej cieczy, co najmniej o 0,45 m.

9. Szerokość korony obwałowania powinna wynosić co najmniej 1 m. Na koronie powinien znajdować się utwardzony chodnik o szerokości co najmniej 0,5 m. Dopuszcza się wykonanie pochylni wjazdowych po obu stronach wału zgodnie z wymaganiami technologicznymi.

10. Na koronę obwałowania powinny prowadzić wejścia z dwóch stron, wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. Przewody kanalizacyjne powinny być wyposażone w zasuwy zamykane od strony zewnętrznej obwałowania, usytuowane w sposób nie naruszający jego struktury lub ściany osłonowej.

3. Zabrania się instalowania studzienek na przewodzie kanalizacyjnym pomiędzy obwałowaniem a urządzeniem zamykającym oraz umieszczania w obwałowaniu urządzeń nie związanych z instalacją technologiczną.

2. Nie wymaga się obwałowań dla zbiorników naziemnych:

1) otoczonych ścianą osłonową i wyposażonych w urządzenia do wykrywania nieszczelności (przecieków),

2) dwu płaszczowych o osi głównej poziomej oraz jednopłaszczowych, zabezpieczonych od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego.

2. Na przewodach odprowadzających ścieki na zewnątrz bazy paliw powinna znajdować się oczyszczalnia ścieków zapewniająca redukcję zanieczyszczeń do wartości określonych przez właściwy organ administracji.

3. Sieć kanalizacyjna powinna być wyposażona w zamknięcia wodne (hydrauliczne) znajdujące się w:

1) przewodach kanalizacyjnych służących do odprowadzenia ścieków z powierzchni obwałowanych,

2) przewodach kanalizacyjnych odpływowych przy obiektach technologicznych,

3) przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z nalewni kolejowej i autocysternowej,

4) przewodach kanalizacyjnych przed i za oddzielaczem produktów naftowych,

5) głównych trasach kanalizacyjnych co 200 m,

6) studzienkach węzłowych łączących główne trasy kanalizacyjne,

7) przykanalikach wpustów usytuowanych w strefach zagrożonych wybuchem.

4. Na przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z kratek ściekowych w pomieszczeniach, w których podłoga położona jest poniżej rzędnej otaczającego terenu, należy stosować zasuwy odcinające. Zasuwy te powinny być instalowane na zewnątrz budynków.

2. Zbiorniki naziemne o osi głównej poziomej oraz zbiorniki podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny być wyposażone w zawory oddechowe nadciśnieniowo-podciśnieniowe i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika. Zawory oddechowe dla zbiorników podziemnych o osi głównej poziomej powinny być zainstalowane na wysokości co najmniej 4 m od poziomu terenu.

3. Zbiorniki z dachem pływającym, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny posiadać dwustopniowe uszczelnienie dachu pływającego, to znaczy uszczelnienie wstępne i uszczelnienie dodatkowe usytuowane powyżej uszczelnienia wstępnego. Uszczelnienia te powinny być wykonane w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 95% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

4. Zbiorniki z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinny być połączone z instalacją odzysku par lub powinny mieć wewnętrzny dach pływający ze wstępnym uszczelnieniem, wykonanym w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 90% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

5. Zbiorniki naziemne i podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny posiadać kominki wentylacyjne.

6. Zbiorniki z dachami stałymi oraz zbiorniki o osi głównej poziomej przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego podgrzewanych powyżej temperatury zapłonu powinny być wyposażone w kominki wentylacyjne i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika.

7. Zbiorniki z dachami pływającymi powinny być wyposażone w zawory napowietrzająco-odpowietrzające. Zawory te nie wymagają zabezpieczenia przed przedostaniem się ognia, jeżeli znajdują się w strefie chronionej stałą instalacją gaśniczą pianową.

8. Liczba zaworów oddechowych, urządzeń zabezpieczających przed przedostawaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika lub kominków wentylacyjnych, ich parametry pracy i konstrukcje powinny być dostosowane do charakterystyki technicznej zbiornika, warunków eksploatacji, właściwości magazynowanego produktu oraz warunków klimatycznych.

9. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania olejów przepracowanych należy traktować jak zbiorniki do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

10. Do izolacji cieplnej zbiorników należy stosować materiały co najmniej trudno zapalne i nie rozprzestrzeniające ognia oraz odporne na działanie produktów naftowych.

11. Podpory, na których ustawione są zbiorniki naziemne do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 120 minut.

12. Zbiorniki naziemne przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinny być malowane zewnętrznie farbami o zdolności odbijania promieniowania cieplnego, wynoszącej co najmniej 70%.

13. Zbiorniki naziemne i podziemne powinny być chronione przed korozją.

14. Na zbiornikach naziemnych o osi głównej pionowej należy umieścić napisy informujące o klasie niebezpieczeństwa pożarowego magazynowanego produktu oraz o pojemności zbiornika. Wysokość znaków graficznych napisu powinna wynosić co najmniej 1 m. Przy zbiornikach naziemnych o osi głównej poziomej i podziemnych należy umieszczać odpowiednie tablice informacyjne.

1) ustalania aktualnego stanu napełnienia zbiornika produktem,

2) sygnalizacji o najwyższym i najniższym dopuszczalnym poziomie napełnienia zbiornika.

2. Zbiorniki, a także wszystkie urządzenia technologiczne i wszystkie budynki powinny być chronione przed wyładowaniami atmosferycznymi.

3. Zbiorniki podziemne nie mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż 3 m od fundamentów budynku.

4. Dopuszcza się zbiorniki podziemne o osi głównej poziomej:

1) dwupłaszczowe,

2) jednopłaszczowe posadowione w szczelnej wannie lub obudowie,

3) jednopłaszczowe zabezpieczone od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego,

4) jednopłaszczowe z tworzyw sztucznych.

2. Dopuszcza się wykonywanie rurociągów technologicznych z innych tworzyw charakteryzujących się niezbędnymi właściwościami wytrzymałościowymi, odpornością chemiczną oraz przewodnictwem elektrycznym.

3. Rury przeznaczone do przetłaczania ropy naftowej i produktów naftowych powinny spełniać wymagania określone w odrębnych przepisach.

2. Rurociągi dla produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego nie powinny być układane z rurociągami gazowymi, parowymi, cieplnymi, kablami energetycznymi oraz rurociągami wodociągowymi i kanalizacyjnymi, a ponadto powinny być uziemione i zabezpieczone przed zetknięciem się z przewodami elektrycznymi. Podpory rurociągów powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

2. Rurociągi w obwałowaniu zbiorników powinny być prowadzone jako naziemne. W miejscu przejścia rurociągów przez obwałowanie powinny być przewidziane podpory stałe, a przejścia rurociągów przez ściany osłonowe i obwałowania powinny być szczelne.

3. Zabrania się przeprowadzania rurociągów przez obwałowania i ściany osłonowe w rurach ochronnych.

4. Niedopuszczalne jest:

1) prowadzenie rurociągów nad lub pod budynkami, chyba że są one związane funkcjonalnie z tymi budynkami,

2) prowadzenie rurociągów bez rur ochronnych pod drogami, torami kolejowymi i placami.

5. Odległość rurociągu od fundamentów budynku w rzucie poziomym nie może być mniejsza niż 3 m.

6. Rurociągi powinny mieć kompensacje zabezpieczające przed skutkami wydłużeń termicznych.

2. Po ułożeniu rurociągu w wykopie przed jego zasypaniem należy sprawdzić szczelność powłoki izolacyjnej, która powinna wykazywać minimalną odporność na przebicie 14 kV, jednak nie większą od 25 kV.

3. Ochrona elektrochemiczna powinna być wykonana zgodnie z wymaganiami Polskich Norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.

4. Rurociągi podziemne ułożone w strefach prądów błądzących powinny być chronione przed utratą potencjału ochronnego.

2. Stałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym o pojemności ponad 3200 m³ oraz dla zbiorników z dachem pływającym o pojemności ponad 10000 m³.

3. Półstałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym i pływającym o pojemności mniejszej od określonej w ust. 2.

2. Zapas środka pianotwórczego powinien wystarczać na okres co najmniej 30-minutowego zużycia, a zapas wody – na dwugodzinne zużycie do gaszenia zbiornika i obwałowania, z uwzględnieniem liczby prądownic pianowych na największym zbiorniku.

1) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia zbiornika z dachem stałym o średnicy do 20 m, a dla zbiorników o większych średnicach na każdy dodatkowy metr – 0,2 dm³/ min ∙ m²,

2) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia zbiornika z dachem pływającym, przyjmując powierzchnię pomiędzy płaszczem a burtą ochronną na pontonie dachu,

3) 3 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni zbiornika naziemnego otoczonego ścianą osłonową,

4) 3 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni obwałowania bez uwzględnienia powierzchni zbiornika,

5) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni obwałowania zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej.

1) dla zbiorników z dachem stałym:

 2) dla zbiorników z dachem pływającym:

1) obwodowa z dopuszczalnymi odgałęzieniami, nie dłuższymi jednak niż 300 m,

2) zasilana z pompowni dwoma niezależnymi przewodami,

3) stale wypełniona wodnym roztworem środka pianotwórczego, jeżeli odległość od pompowni do najdalszego stanowiska rozdzielczego przekracza 500 m,

4) wyposażona w hydranty z nasadami tłocznymi Dn 75 w odległości co 100 m na sieci obwodowej i odgałęzionej, wraz z szafkami wyposażonymi w węże tłoczne Dn 75 i prądownice pianowe,

5) odporna na działanie korozyjne środków pianotwórczych.

1) zbiorniki naziemne z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego,

2) zbiorniki naziemne z dachem pływającym do magazynowania ropy naftowej oraz produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

2. Zbiorniki naziemne otoczone ścianami osłonowymi stalowymi zrasza się w przypadkach, gdy ściana ta jest o 1/5 niższa od zbiornika; przy równych wysokościach zbiornika i ściany osłonowej zrasza się ścianę osłonową.

3. Nie jest wymagane stosowanie urządzeń zraszaczowych dla zbiorników naziemnych izolowanych cieplnie.

2. Dla zbiorników o wysokości ponad 12 m należy przewidzieć dwa rurociągi pierścieniowe ze zraszaczami, w tym jeden usytuowany w połowie jego wysokości. Pierścień podzielony na odcinki wymaga doprowadzenia wody o wydajności 60 dm³/godz. ∙ m² powierzchni płaszcza. Należy stosować zraszacze o średnicy otworu co najmniej 6 mm.

1) zbiorniki przeciwpożarowe, usytuowane przy pompowni przeciwpożarowej, z dwugodzinnym zapasem wody,

2) dowolna sieć wodociągowa gwarantująca nieprzerwany pobór wody co najmniej przez dwie godziny o wystarczającej wydajności i ciśnieniu,

3) otwarte zbiorniki wodne (rzeki, jeziora, baseny portowe, kanały itp.).

2. Łączne zużycie wody należy ustalić jako sumę największego zużycia wody przeznaczonej dla zraszania największego zbiornika oraz wszystkich zbiorników sąsiednich usytuowanych w odległości mniejszej od jednej średnicy tego zbiornika.

3. Sieć wodna rozprowadzająca wodę do zraszania powinna spełniać warunki określone w § 50 pkt 1 i 2 i powinna być stale wypełniona wodą.

2. Stanowisko rozdzielcze powinno być wykonane z materiałów niepalnych o odporności ogniowej co najmniej 120 minut i wyposażone w telefon oraz oświetlone.

2. Agregaty pompowe, w tym jeden rezerwowy, powinny być wyposażone w silniki o napędzie elektrycznym podłączone do rozdzielnicy zasilanej dwustronnie. W razie braku dwustronnego zasilania funkcję dodatkowego źródła zasilania może spełniać agregat prądotwórczy.

3. W pompowni należy umieścić zbiorniki przeznaczone do magazynowania środka pianotwórczego do stałej instalacji gaśniczej pianowej oraz przewidzieć pomieszczenia do zmagazynowania środka pianotwórczego, przeznaczonego do prowadzenia akcji gaśniczej przez jednostki straży pożarnej, przy wykorzystaniu ich sprzętu i instalacji pianowej półstałej.

2. W przypadku zastosowania półstałych urządzeń gaśniczych pianowych, dwugodzinny zapas wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników i ich powierzchni obwałowanych powinien być zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie grup tych zbiorników.

3. Zapas wody do zewnętrznego gaszenia pożaru w innych przypadkach niż określone w ust. 1 i 2 powinien być ustalony na podstawie przepisów i norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania oraz zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie chronionych obiektów.

4. W bazie paliw podłączonej do zewnętrznej sieci wodociągowej nie przewiduje się przeciwpożarowych zbiorników wodnych do zewnętrznego gaszenia pożaru obiektów, o których mowa w ust. 3.

5. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.

1) w pompowni,

2) w dyspozytorni bazy,

3) na stanowisku kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

4) na każdym stanowisku rozdzielczym,

5) w rejonie nalewaków autocysternowych i kolejowych,

6) w rejonie obiektów technologicznych i budynków, które znajdują się w zasięgu hydrantów.

2. W stałych urządzeniach gaśniczych pianowych i zraszaczowych zasuwa odcinająca stanowisko rozdzielcze od sieci obwodowej powinna być uruchamiana za pomocą urządzeń elektrycznych:

1) z dyspozytorni bazy,

2) ze stanowiska kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

3) na stanowisku rozdzielczym.

3. Za pomocą urządzeń elektrycznych powinny być uruchamiane także zasuwy na rurociągach podających na zbiornik pianę i wodę do zraszania.

1) lokalna sieć sygnalizacji alarmowej – akustycznej i świetlnej,

2) lokalna sieć łączności telefonicznej z centralą telefoniczną bazy mającą bezpośrednie połączenie ze stanowiskiem kierowania komendy rejonowej Państwowej Straży Pożarnej.

1) elektryczna syrena alarmowa,

2) świetlna sygnalizacja w miejscach ogólnie widocznych,

3) przyciski uruchamiające syreny alarmowe i sygnalizację świetlną, rozmieszczone odpowiednio na terenie bazy paliw.

2. Lokalną sieć łączności telefonicznej powinny stanowić aparaty telefoniczne połączone z centralą telefoniczną bazy i zainstalowane:

1) na stanowisku kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

2) przy każdym stanowisku rozdzielczym instalacji przeciwpożarowej,

3) w pompowni przeciwpożarowej,

4) w centralnej dyspozytorni lub operatorni bazy,

5) w pompowniach i rozdzielniach produktowych,

6) na frontach spustowo-nalewowych kolejowych i autocysternowych,

7) w magazynach olejowych,

8) w innych, szczególnie zagrożonych pożarem obiektach bazy.

1) zawory bezpieczeństwa,

2) zawory odcinające,

3) poziomowskaz z niezależnym wskaźnikiem maksymalnego dopuszczalnego napełnienia, z wyjątkiem poziomowskazów cieczowych,

4) samoczynnie działające zawory zabezpieczające przed wypływem gazu w wypadku awarii (zawory zwrotne lub nadmiarowe) na króćcach fazy ciekłej, z wyjątkiem zaworów odwodnienia,

5) manometr.

2. Dla zbiorników o pojemności do 10 m³ odległości określone w ust. 1 w kolumnach 2 i 4 powinny mieścić się w granicach bazy paliw gazu płynnego.

3. Odległości określone w ust. 1 w kolumnie 2 mogą ulec zmniejszeniu o połowę w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 minut, zasłaniającej zbiornik od strony rozpatrywanego obiektu.

4. Dla zbiorników o łącznej pojemności do 10 m³ za ścianę, o której mowa w ust. 3, można uważać ścianę budynku o odporności ogniowej co najmniej 120 minut bez otworów okiennych i drzwiowych na całej wysokości w pasie równym rzutowi równoległemu zbiornika, poszerzonym o 2 m po obu stronach.

2. Butle pełne i nominalnie puste (zawierające tylko fazę gazową) powinny być składowane oddzielnie, w oznakowanych miejscach.

2. Na placach otwartych butle składowane na paletach i w kontenerach transportowych powinny być składowane w oddzielnych stosach, odległych od siebie co najmniej o 2,5 m. Masa gazu płynnego składowanego w stosie nie może przekraczać łącznie 15000 kg.

3. Składowisko butli na placu otwartym nie może być usytuowane poniżej poziomu terenu, a podłoże powinno być wolne od zagłębień i odpowiednio utwardzone.

1) do 440 kg gazu – 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

2) powyżej 440 kg do 5500 kg gazu – 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 9 kg,

3) dla magazynów o masie gazu powyżej 5500 kg – na każde dodatkowe 10000 kg gazu dodatkowo 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

4) dla magazynów o masie gazu 440 kg do 25000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 10 dm³/s,

5) dla magazynów o masie gazu powyżej 25000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 20 dm³/s.

1) stałe urządzenia zraszaczowe,

2) wentylację grawitacyjną,

3) wentylację mechaniczną czynną w czasie pracy urządzeń napełniających o wydajności co najmniej 4 wymian/godz.,

4) wentylację mechaniczną awaryjną o wydajności co najmniej 10 wymian/godz.,

5) stałą instalację wykrywania niebezpiecznego stężenia gazu w powietrzu.

1) wentylacja mechaniczna pomieszczeń do napełniania butli z urządzeniami rozlewczymi i transportowymi butli,

2) stała instalacja wykrywania niebezpiecznego stężenia gazu z wentylacją awaryjną.

2. Napełnianie lub opróżnianie cystern samochodowych w bazach lub rozlewniach gazu płynnego powinno odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne urządzenia do załadunku lub wyładunku gazu płynnego.

2. Przejścia rurociągów technologicznych przez ściany powinny być wykonane w rurach ochronnych i uszczelnione.

2. Pojemność pojedynczego zbiornika magazynowego stałej stacji paliw nie powinna przekraczać 100 m³.

3. Pojemność pojedynczego zbiornika magazynowego kontenerowej stacji paliw nie powinna być większa niż 20 m³, a łączna pojemność zbiorników nie powinna przekraczać 35 m³.

1) przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek i zbiorników wodnych,

2) emisją par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego do powietrza atmosferycznego w procesach napełniania zbiorników magazynowych stacji paliw oraz wydawania tych produktów do zbiorników pojazdów samochodowych.

1) 1 m więcej, niż wynosi zasięg strefy zagrożenia wybuchem – od pawilonu stacji przeznaczonego do równoczesnego przebywania w nim nie więcej niż 50 osób bez prowadzenia usług hotelarskich,

2) 10 m – od budynków o konstrukcji niepalnej, z wyjątkiem wymienionych w pkt 1,

3) 20 m – od innych budynków i lasu.

2. Odległości od obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie muszą być zachowane w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 min, usytuowanej od strony tych obiektów, oddalonej co najmniej o 1 m od odmierzacza paliw, studzienki spustowej, rury pomiarowej oraz mającej wymiary co najmniej o 1 m większe od wymiarów rzutu tych obiektów w ich kierunku.

3. Odległości od obiektów nie wymienionych w ust. 1 określają przepisy szczególne lub Polskie Normy wprowadzone do obowiązkowego stosowania.

1) 10 m – od podziemnych elementów budowli ochronnych dla obrony cywilnej,

2) 3 m – od fundamentów budynków,

3) 40 m – od gazociągów wysokiego ciśnienia.

2. Odległości instalowania zbiorników i rurociągów technologicznych w stałych stacjach paliw od wodociągów, przewodów kanalizacyjnych, kabli energetycznych i telekomunikacyjnych oraz gazociągów nie wymienionych w ust. 1 pkt 3 określają odrębne przepisy.

1) 55°C (328,15 K) i niższej w szczelnie zamkniętych opakowaniach o pojemności 1 dm³ i łącznej ich pojemności do 50 dm³,

2) powyżej 55°C (328,15 K) w opakowaniach konfekcjonowanych w ilościach bez ograniczeń.

2. Wody opadowe z dróg i placów oraz stacji paliw, na których nie jest dokonywane przyjmowanie i wydawanie produktów naftowych, mogą być kierowane bezpośrednio na przyległe tereny.

1) dwupłaszczowe,

2) jednopłaszczowe umieszczone w szczelnej wannie,

3) jednopłaszczowe z wykładziną z tworzyw sztucznych,

4) jednopłaszczowe z tworzyw sztucznych.

2. Przyłącza spustowe przewodów wlewowych do zbiorników magazynowych powinny być usytuowane w sposób zapewniający swobodny dojazd do tych zbiorników cysterny samochodowej zaopatrującej stacje w paliwo.

3. Przyłącze odprowadzenia par powinno być usytuowane zawsze z prawej strony przyłączy spustowych paliwa.

4. Rozstawienie poziome przyłączy powinno wynosić co najmniej 0,25 m.

5 Wszystkie przyłącza powinny być wyposażone w szybkozłącza „kamlok”, przy czym łączniki zewnętrzne (męskie) powinny znajdować się na przyłączu w stacji paliw i autocysternie, a łączniki wewnętrzne (żeńskie) na przewodzie elastycznym.

2. Dopuszcza się łączenie przewodów oddechowych w jeden wspólny przewód – oddzielny dla paliw płynnych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego i oddzielny dla paliw płynnych II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

3. Przewód oddechowy zbiornika przeznaczonego do magazynowania paliw płynnych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinien być zaopatrzony w zawór oddechowy nad- i podciśnieniowy z siatką ochronną, a dla paliw płynnych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego – w kominek wentylacyjny z siatką ochronną.

4. Przyłącza na kolektorach oddechowych, służące do odprowadzania par produktów naftowych podczas napełniania zbiorników magazynowych stacji paliw, powinny posiadać zawory samozamykające z siatkami ochronnymi lub bezpiecznikami przeciwwybuchowymi.

5. Przewody oddechowe mogą być umieszczone przy ścianie pawilonu lub słupach zadaszenia, pod warunkiem, że wylot przewodu będzie wystawał ponad dach na wysokość co najmniej 0,5 m i będzie oddalony co najmniej o 2 m od okien, otworów dymowych i spalinowych oraz wentylacyjnych.

2. Zastosowana izolacja przeciwkorozyjna dla zbiorników i rurociągów powinna wykazywać odporność na przebicie co najmniej 14 kV, jednak nie większe od 25 kV.

2. Rozmieszczenie odmierzaczy paliw na wysepkach powinno zapewniać właściwą obsługę pojazdów i umożliwiać swobodne przejścia pomiędzy odmierzaczami oraz pozwalać na rozmieszczenie podręcznego sprzętu przeciwpożarowego, o którym mowa w § 147.

1) w zbiornikach podziemnych o pojemności do 20 m³ i łącznej pojemności do 30 m³,

2) w zbiornikach naziemnych o pojemności do 5 m³ i łącznej pojemności do 10 m³,

3) w zbiornikach przewoźnych o łącznej pojemności do 3 m³,

4) w butlach stalowych o łącznej masie gazu do 1350 kg w magazynach do tego celu przeznaczonych oraz 350 kg na stanowisku wydawania gazu płynnego do butli o masie gazu do 5 kg.

2. W odległości co najmniej 8 m od zbiorników magazynowych, kontenerów, magazynów składowania gazu płynnego w butlach, stanowisk do wydawania gazu płynnego do butli turystycznych i tankowania pojazdów samochodowych nie mogą się znajdować nie zasyfonowane studzienki kanalizacyjne, a także studzienki wodociągowe i ciepłownicze oraz nie powinno być otworów do pomieszczeń, w których podłoga znajduje się poniżej przyległego terenu.

1) 10 m – od budynku stacji paliw,

2) 10 m – od krawędzi drogi lub granicy działki,

3) 30 m – od budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego,

4) 20 m – od innych budynków i lasu,

5) 1,5 wysokości słupa – od elektrycznej linii napowietrznej.

2. Odległości, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem ust. 1 pkt 5, mogą być zmniejszone o połowę w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego, zgodnej z wymaganiami określonymi w § 75 ust. 3.

1) tankowaniu gazem płynnym pojazdów samochodowych, przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem,

2) wymianie butli napełnionych gazem płynnym o masie do 11 kg na butle opróżnione, przeznaczone do gazu płynnego,

3) napełnianiu butli turystycznych gazem płynnym o masie do 5 kg, pod warunkiem zachowania ustalonych wymagań bezpieczeństwa, przy czym zabrania się napełniania butli z instalacji przeznaczonych do tankowania pojazdów samochodowych.

2. Dopuszcza się magazynowanie w jednym pomieszczeniu butli opróżnionych z butlami napełnionymi gazem płynnym pod warunkiem ich oddzielnego składowania.

2. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania gazu płynnego mogą być eksploatowane tylko po otrzymaniu decyzji zezwalającej na eksploatację, wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego.

2. Zawory odcinające na zbiornikach i butlach po ich napełnieniu gazem płynnym powinny podlegać kontroli szczelności, a butle – kontroli wagowej.

3. Przewody odprowadzenia gazu płynnego z zaworów bezpieczeństwa powinny być wyprowadzone na wysokość co najmniej 3 m ponad poziom terenu. Nie dotyczy to zbiorników magazynowych o pojemności do 5 m³.

2. Zasilanie stacji paliw w gaz płynny może się odbywać za pomocą cystern samochodowych lub innych pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów niebezpiecznych klasy 2 oraz w butlach stalowych lub zbiornikach przewoźnych.

1) 2 agregaty proszkowe lub śniegowe 25 kg,

2) 1 gaśnicę proszkową lub śniegową 6 kg dla stacji z jednym odmierzaczem paliw,

3) 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 6 kg dla stacji więcej niż z jednym odmierzaczem paliw,

4) 3 koce gaśnicze, w tym 1 koc dla stanowiska wydawania gazu płynnego,

5) 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 6 kg na każde stanowisko wydawania gazu płynnego.

1) stacje pomp,

2) liniowe stacje zaworów (zasuw),

3) rozdzielnie technologiczne,

4) urządzenia inżynierskie (przejścia przez przeszkody naturalne i sztuczne),

5) instalacje i obiekty elektrochemicznej ochrony rurociągów przed korozją,

6) linie i urządzenia elektroenergetyczne do zasilania stacji pomp, stacji zaworów, stacji ochrony katodowej oraz linie i urządzenia do sterowania tymi obiektami,

7) linie i urządzenia łączności oraz systemy telemechaniki.

1) strefy ochrony ujęć i źródeł wody,

2) udokumentowane złoża kopalin surowców mineralnych przewidywanych do eksploatacji,

3) obszary przyrodniczo chronione.

2. Minimalna szerokość strefy bezpieczeństwa dla jednego rurociągu, w zależności od jego średnicy nominalnej, powinna wynosić co najmniej:

1) do 400 mm – 30 m,

2) powyżej 400 mm do 600 mm – 35 m,

3) powyżej 600 mm – 40 m.

3. Dla każdego następnego rurociągu strefę bezpieczeństwa powiększa się o 5 m.

1) od osi mostu kolejowego lub drogowego dróg I i II klasy przy szerokości lustra wody w stanie normalnym większej od 20 m – w odległości co najmniej 150 m,

2) od osi mostu drogowego dróg pozostałych klas przy szerokości lustra wody w stanie normalnym mniejszego od 20 m – w odległości co najmniej 100 m.

1) od mostów kolejowych, drogowych i budowli wodnych 300 m,

2) od przystani, dworców rzecznych i ujęć wodnych 1000 m.

1) od pompowni usytuowanej na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem do budynków i podstacji energetycznej oraz do ogrodzenia – 20 m,

2) od zbiornika podziemnego resztek produktów naftowych licząc od jego krawędzi do pompowni i budynków – 5 m,

3) pomiędzy budynkami technologicznymi a ogrodzeniem – 5 m, a pomiędzy budynkami – zgodnie z warunkami technicznymi dla tych budynków.

1) na gruntach użytków rolnych 1,0 m,

2) na bagnach i gruntach torfowych podlegających wysuszeniu 1,1 m,

3) na gruntach skalnych i bagnach, na których nie ma przejazdu samochodów i sprzętu rolniczego 0,6 m.

2. Dopuszcza się ułożenie kabla pod rurociągiem, jeżeli górna tworząca rurociągu jest w ziemi na głębokości 0,6 m.

2. Zezwala się na układanie dwóch rurociągów o średnicy nominalnej poniżej Dn 300 w jednym wspólnym wykopie w rozstawie co najmniej 1,0 m.

1) tereny bagienne,

2) tereny górskie,

3) tereny zagrożone szkodami górniczymi,

4) naturalne i sztuczne przeszkody terenowe.

1) przy szerokości przeszkody wodnej większej niż 50 m,

2) niezależnie od szerokości rzeki, jeżeli szerokość terenu zalewowego wynosi więcej niż 500 m,

3) w innych przypadkach uzasadnionych analizą hydrologiczną.

2. Przy przejściach rurociągów wieloliniowych dopuszcza się układanie rurociągów parami w jednym wykopie w odległościach osiowych nie mniejszych niż wartość pięciu średnic przewodu większej średnicy rurociągu.

2. Kąt skrzyżowania rurociągów z torami kolejowymi użytku niepublicznego oraz pozostałymi drogami nie powinien być mniejszy od 45°.

1) 1500 m w przypadku torów kolei zelektryfikowanej o napięciu zasilania od 1 do 3 kV w strefie zmiennych potencjałów,

2) 20 m w przypadku pozostałych torów trakcji elektrycznej.

2. Rurociągi powinny być układane w ten sposób, aby spoiny wzdłużne znajdowały się w górnej części rurociągu o kącie 120° od pionu.

1) na równych odcinkach trasy w odległości od 20 do 30 km,

2) przy zróżnicowanej rzeźbie terenu w odległościach do 10 km,

3) na obu brzegach przeszkody wodnej, gdzie szerokość lustra wody jest większa niż 20 m,

4) przed autostradami i torami kolejowymi od strony napływu produktu.

1) odpowiedniej powłoki dla rurociągów układanych w ziemi (bitumicznej lub z tworzyw sztucznych),

2) pokrycia malarskiego dla rurociągów ułożonych nad ziemią lub powłok metalizacyjnych, cynkowych lub z tworzyw sztucznych.

1) dla stali w ziemi i w wodzie – 0,85 V,

2) dla stali w środowisku beztlenowym, w którym możliwe jest działanie bakterii redukujących siarczany – 0,95 V.

1) na około jeden kilometr wzdłuż całej trasy rurociągu, łącząc je z kilometrowym znakowaniem trasy,

2) w miejscach przyłącza ochrony katodowej,

3) przy przejściach pod drogami i torami kolejowymi z niezależnym wyprowadzeniem od rurociągu i rury ochronnej,

4) przy przejściach przez przeszkody wodne,

5) przy skrzyżowaniach w miejscach zbliżeń z innymi urządzeniami podziemnymi,

6) w strefie prądów błądzących.

1) osiągnięcie projektowanych parametrów pracy rurociągu,

2) kontrolę ciśnień roboczych i przepływu na całym odcinku rurociągu,

3) prowadzenie ciągłych pomiarów i sygnalizacji, która powinna umożliwiać szybkie wykrycie awarii lub przecieku i spowodować natychmiastowe przerwanie tłoczenia, zamknięcie wszystkich zaworów liniowych celem ograniczenia wycieku produktu,

4) łączność dyspozytorską i trasową konieczną do sprawnej eksploatacji rurociągu.

1) mają zastosowanie do obiektów istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia, zagrażających życiu ludzi lub środowisku,

2) nie mają zastosowania do obiektów, dla których do dnia wejścia w życie rozporządzenia zostało wydane pozwolenie na budowę, a decyzja w tym zakresie była ostateczna, i które nie zagrażają życiu ludzi lub środowisku.

1) przenikaniem produktów naftowych do gruntu oraz do wód powierzchniowych i gruntowych,

2) emisją par benzyn do powietrza atmosferycznego w procesach zasilania baz paliw oraz w procesach przeładunku i wydawania benzyn do cystern samochodowych i kolejowych.

1) w urządzenia kontrolno-pomiarowe sygnalizujące wycieki silnikowych paliw płynnych do gruntu i wód gruntowych,

2) w urządzenia zabezpieczające przed emisją par benzyn do powietrza atmosferycznego przy napełnianiu zbiorników magazynowych stacji paliw,

3) w urządzenia umożliwiające ograniczenie emisji par benzyn przy tankowaniu pojazdów samochodowych.

2. Wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego w stacjach paliw płynnych oraz stacjach gazu płynnego istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia mogą być spełnione w inny sposób niż określony w rozporządzeniu, w uzgodnieniu z właściwą terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej.

Minister Przemysłu i Handlu: w z. J. Markowski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu
z dnia 30 sierpnia 1996 r. (poz. 576)

WYMIARY STREF ZAGROŻENIA WYBUCHEM

DLA URZĄDZEŃ TECHNOLOGICZNYCH BAZ PALIW, STACJI PALIW I GAZU PŁYNNEGO ORAZ RUROCIĄGÓW DALEKOSIĘŻNYCH DO TRANSPORTU ROPY NAFTOWEJ I PRODUKTÓW NAFTOWYCH

1. Dla urządzeń technologicznych, przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego ustala się następujące strefy zagrożenia wybuchem (Z1 i Z2):

1) pompa ustawiona na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem:

a) Z1 – 1,5 m w poziomie od dławicy pompy i połączeń kołnierzowych,

– 1 m w górę oraz w dół do ziemi,

b) Z2 – 1,5 m w poziomie od strefy Z1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

2) studzienka, w której znajdują się armatura, rurociągi lub inne urządzenia o połączeniach kołnierzowych:

Z1 – wewnątrz studzienki,

3) komora czyszczaka:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od głowicy komory czyszczaka,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

4) połączenia kołnierzowe armatury i rurociągów:

Z2 – 1 m w górę, 1,5 m w poziomie i do ziemi,

5) studzienka zlewowa:

Z2 – w promieniu 1 m od osi przewodu spustowego,

6) odmierzacz paliw:

a) Z1 – wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

b) Z2 – wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa,

7) zbiornik podziemny:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego (odpowietrzenia),

8) zbiornik naziemny o osi głównej poziomej:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

9) cysterna samochodowa lub kolejowa, w której właz w czasie spustu produktu jest otwarty:

Z2 – 1,5 m od włazu i płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

10) cysterna samochodowa na placach postojowych:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

11) cysterna kolejowa na torach dostawczych przed nalewnią bramową:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

12) cysterna kolejowa na torach zdawczo-odbiorczych:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

13) nalewak kolejowy i autocysternowy:

a) Z1 – w promieniu 2 m od włazu cysterny lub zaworu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 i w dół do ziemi,

14) nalewak beczkowy:

a) Z1 – w promieniu 0,5 m od otworu wlewowego,

b) Z2 –1 m od strefy Z1,

15) zbiornik z dachem stałym w obwałowaniu lub ze ścianą osłonową:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 i płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania,

16) zbiornik z dachem stałym otoczony ścianą osłonową:

a) Z1 –w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 oraz między płaszczem zbiornika a ścianą osłonową,

17) zbiornik z dachem pływającym w obwałowaniu:

a) Z1 – wewnątrz zbiornika nad dachem pływającym do obrzeża zbiornika,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1 i od płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania,

18) zbiornik z dachem pływającym otoczony ścianą osłonową:

a) Z1 – nad dachem zbiornika do obrzeża zbiornika,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1 i od płaszcza zbiornika oraz między zbiornikiem i ścianą osłonową,

19) kanał otwarty lub przykryty płytami ażurowymi instalacji z produktami naftowymi I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego z połączeniami kołnierzowymi:

Z1 – wewnątrz kanału,

20) zbiornik retencyjno-osadowy (podziemny, otwarty):

Z1 – wewnątrz zbiornika,

21) komora dopływowo-rozrządowa (podziemna, otwarta):

Z1 – wewnątrz komory,

22) pompownia ścieków przemysłowo-opadowych z pompami zatapianymi (podziemna, otwarta):

a) Z1 – 1 m nad powierzchnią cieczy,

b) Z2 – 1 m od strefy Z1,

23) separator zawiesiny (podziemny, otwarty):

Z1 – wewnątrz studzienki,

24) separator falisto-płytowy (podziemny, przykryty balami drewnianymi):

Z1 – wewnątrz studzienki,

25) pompownia z pompami zatapianymi odolejaczy (podziemna, przykryta płytą żelbetową z otworami montażowymi i włazowymi):

a) Z1 – wewnątrz pompowni,

b) Z2 – 2 m od krawędzi otworów: montażowego i włazowego na wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

26) odolejacz koalescencyjno-adsorbcyjny (podziemny, przykryty płytą stalową z otworami):

Z1 – wewnątrz odolejacza,

27) komora zbiornika slopów (zbiornik stalowy w wannie żelbetowej):

Z1 – wewnątrz zbiornika,

28) pompownia slopów na tacy:

Z2 – 1,5 m w górę i w poziomie od pompy i połączeń kołnierzowych i w dół do ziemi.

2. Dla urządzeń technologicznych, przeznaczonych do magazynowania, przeładunku i dystrybucji gazu płynnego, ustala się następujące strefy zagrożenia wybuchem (Z1 i Z2):

1) zbiorniki naziemne, podziemne lub przysypane o pojemności do 10 m³:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wszystkich króćców zbiornika,

2) zbiorniki o pojemności powyżej 10 m³do 110 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 3 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 1,5 m od króćców zbiornika,

3) zbiorniki o pojemności powyżej 110 m³ do 500 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 4 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 2 m od króćców zbiornika,

4) zbiorniki o pojemności powyżej 500 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 5 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 3 m od króćców zbiornika,

5) stanowiska przeładunkowe cystern kolejowych i autocystern:

Z2 – w promieniu 1,5 m od przyłącza napełniania lub opróżniania cysterny,

6) rozlewnia gazu płynnego:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od głowic napełniania butli,

b) Z2 – w całym pomieszczeniu napełniania butli,

7) pompownie i sprężarkownie gazu płynnego:

Z2 – wewnątrz pompowni i sprężarkowni oraz 2 m w poziomie na zewnątrz,

8) magazyn butli:

Z2 – wewnątrz pomieszczenia magazynu oraz 2 m na zewnątrz od otworów drzwiowych i wentylacyjnych, w poziomie i w dół do ziemi,

9) magazyn butli na placu otwartym lub pod zadaszeniem:

Z2 a) dla magazynu o masie gazu do 440 kg – 1 m od jego obrysu,

b) dla magazynu o masie gazu powyżej 440 kg do 5500 kg – 3 m od jego obrysu,

c) dla magazynu o masie gazu powyżej 5500 kg do 25 000 kg – 5 m od jego obrysu,

d) dla magazynu o masie gazu powyżej 25 000 kg do 150 000 kg – 10 m od jego obrysu,

e) dla magazynu o masie gazu powyżej 150 000 kg – 15 m od jego obrysu,

10) odmierzacz gazu płynnego:

Z1 – wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

Z2 – wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa.