Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 99 poz. 457

Na podstawie art. 77³ Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) Centralnej i okręgowych stacjach hodowli zwierząt oraz stacjach hodowli i unasienniania zwierząt,

2) okręgowych stacjach chemiczno-rolniczych,

3) wojewódzkich zakładach weterynarii,

4) wojewódzkich zakładach usług wodnych,

5) terenowych zespołach usług projektowych,

6) wojewódzkich zarządach melioracji i urządzeń wodnych,

7) wojewódzkich biurach geodezji i terenów rolnych,

8) wojewódzkich ośrodkach doradztwa rolniczego,

9) Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych,

10) Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie,

11) zakładach konserwacji urządzeń melioracyjnych.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do zatrudnionych:

1) uczniów odbywających naukę zawodu,

2) pracowników naukowo-badawczych, zatrudnionych w zakładach higieny weterynaryjnej,

3) pracowników naukowych i badawczo-technicznych zatrudnionych w Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych i stacjach doświadczalnych oceny odmian.

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2,

2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Dla inseminatorów i zootechników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, wynagrodzenie zasadnicze może być ustalone na podstawie szczegółowych zasad określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, o czym decyduje pracodawca we współdziałaniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

3. Dla pracowników wojewódzkich biur geodezji i terenów rolnych może być wprowadzona akordowa forma wynagradzania według zasad określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, o czym decyduje pracodawca we współdziałaniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.

1) 150 zł – dla profesora,

2) 100 zł – dla doktora habilitowanego,

3) 50 zł – dla doktora.

2. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, przysługuje tylko jeden dodatek. W razie zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej dodatków przysługuje dodatek w wyższej wysokości.

3. Dodatek przyznaje pracodawca po udokumentowaniu uprawnień przez pracownika. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia najbliższego miesiąca kalendarzowego po udokumentowaniu.

2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.

3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. W wypadku gdy praca w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla III stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

4) do 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla IV stopnia uciążliwości lub szkodliwości.

2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia oraz prac niebezpiecznych, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w takich warunkach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

1) po 20 latach pracy – 75% miesięcznego wynagrodzenia,

2) po 25 latach pracy – 100% miesięcznego wynagrodzenia,

3) po 30 latach pracy – 150% miesięcznego wynagrodzenia,

4) po 35 latach pracy – 200% miesięcznego wynagrodzenia,

5) po 40 latach pracy – 300% miesięcznego wynagrodzenia.

2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.

4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę – najwyższą.

10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej – różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

12. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, w dniu 1 lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

13. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2–11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia – po przepracowaniu co najmniej 15 lat,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – po przepracowaniu co najmniej 20 lat.

2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania.

1) 178 – dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 42 godziny,

2) 170 – dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 40 godzin.

2. Przepis ust. 1 pkt 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.

2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.

2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia.

3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala pracodawca uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. (poz. 457)

Załącznik nr 1

TABELA
MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Załącznik nr 2

TABELA
PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Załącznik nr 3

TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW

Załącznik nr 4

SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA WYNAGRODZENIA DLA INSEMINATORÓW I ZOOTECHNIKÓW

I. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze inseminatora oraz zasady i terminy rozliczeń wynagrodzenia rocznego inseminatorów

2. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze inseminatora ustala się jako iloczyn 1/12 liczby samic planowanych do unasiennienia przez inseminatora w roku, zwanej dalej „normą roczną”, i stawki jednostkowej za unasiennienie samicy, określonych w umowie o pracę.

3. Normę roczną samic do unasiennienia ustala pracodawca na każdy rok kalendarzowy.

4. Za każdy dzień usprawiedliwionej nieobecności w pracy (np. urlop wypoczynkowy, okolicznościowy, niezdolność do pracy ze względów zdrowotnych) norma roczna ulega obniżeniu o 1/365 w zaokrągleniu do jednej sztuki; po zakończeniu roku kalendarzowego pracodawca rozlicza inseminatora z wykonania normy rocznej, uwzględniając obniżenie normy.

5. Za samice unasiennione ponad normę roczną inseminator otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze obliczone według stawki jednostkowej za unasiennienie, o której mowa w ust. 2, wyliczonej jako stawka średnioroczna w danym roku kalendarzowym; rozliczenie rocznego wynagrodzenia zasadniczego następuje po zakończeniu roku, nie później jednak niż do końca pierwszego kwartału roku następnego.

6. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje inseminatorowi za każdy zabieg unasiennienia samicy, za który pracodawca pobiera opłatę.

II. Wynagrodzenie zasadnicze zootechników oceny wartości użytkowej krów

2. Za każdą krowę objętą oceną przez zootechnika w oborach – gospodarstwach, w zależności od liczebności stada, stosuje się następujące współczynniki – przeliczeniowe:

Załącznik nr 5

ZASADY AKORDOWEGO SYSTEMU WYNAGRADZANIA PRACOWNIKÓW WOJEWÓDZKICH BIUR GEODEZJI I TERENÓW ROLNYCH

1. Zasady akordowego systemu wynagradzania mogą być stosowane w przypadkach wykonywania czynności produkcyjnych, dla których ustalone są normy pracy.

2. Wynagrodzenie za pracę ustala się na podstawie liczby prawidłowo wykonanych i odebranych jednostek oraz norm pracy i stawek godzinowych wynagrodzenia zasadniczego wynikających z kategorii zaszeregowania roboty.

3. Zasady oceniania pracy oraz systemu dokumentowania postępu robót i ich kontroli ustala pracodawca we współdziałaniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

4. W akordzie zespołowym podstawą określania akordowego wynagrodzenia indywidualnego każdego członka zespołu jest wynagrodzenie akordowe wynikające z normy czasu dla całego zespołu i stawek godzinowych wynagrodzenia zasadniczego członków tego zespołu. Szczegółowe zasady rozliczania wynagrodzenia ustala pracodawca.

5. W akordzie zespołowym praca powinna być wykonana przez taki zespół pracowników i przy takim udziale pracy członków zespołu, który w konkretnych warunkach pozwala na uzyskanie najlepszych wyników techniczno-ekonomicznych.

6. W przypadkach gdy w akordzie zespołowym praca została wykonana przez zespół w większym lub mniejszym składzie liczbowym niż to przewidziano w normach pracy, wynagrodzenie akordowe ogółem nie ulega zmianie i stanowi podstawę do określenia akordowych wynagrodzeń każdego członka zespołu.

7. Przy pracy w pełnym składzie zespołu i czasie opowiadającym normie pracy, podział wynagrodzenia pomiędzy członków zespołu powinien być zgodny z podziałem wynikającym z ust. 4.

8. Na poczet wynagrodzenia akordowego za jednostkę określoną w normie pracy wypłaca się zaliczki płatne z dołu w wysokości nie przekraczającej 95% należności wynikającej z procentowego zaawansowania roboty. Suma zaliczek nie może przekraczać 90% wynagrodzenia należnego pracownikowi (zespołowi pracowników) za wykonaną robotę. 100% należności wypłaca się za prace wykonane prawidłowo, tj. nie zawierające wad i usterek, po odbiorze roboty. Tryb odbioru ustala pracodawca. Przy rozliczeniu całkowitego wynagrodzenia uwzględnia się w całości wszystkie wypłacone zaliczki i wypłaca kwoty wynikające z powstałych różnic. Wypłaty wynagrodzenia akordowego i zaliczek na poczet wynagrodzenia następują w terminach ustalonych dla wypłaty wynagrodzeń.

9. Pracownik, którego wynagrodzenie akordowe jest za okres rozliczeniowy, nie krótszy jednak od miesiąca, niższe z przyczyn od niego niezależnych od wynagrodzenia obliczonego według stawki płac jego osobistego zaszeregowania – otrzymuje w takim przypadku wynagrodzenie zasadnicze przysługujące mu w tym okresie.

10. Wysokość wypłaconych zaliczek na poczet wynagrodzenia przysługującego za daną robotę oblicza się narastająco, tj. różnice, o których mowa w ust. 9, podlegają jako nadpłaty rozliczeniu z nadwyżki uzyskanej w następnych okresach rozliczeniowych dotyczących danej roboty.

11. W przypadku gdy umowa o pracę zostanie zawarta lub rozwiązana po rozpoczęciu lub przed zakończeniem miesiąca kalendarzowego, postanowienia ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio, obliczając wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca.

12. Za czas przewidziany na przejazdy związane z wykonywaniem pracy na obiekcie oraz za inne czynności organizacyjno-likwidacyjne, z wyjątkiem czynności wymienionych w ust. 13, pracownik nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia. Czas ten jest wkalkulowany w normy pracy.

13. Za czas zużyty na przejazdy z wojewódzkiego biura do obiektu i z powrotem lub z jednego obiektu do następnego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie jedynie wówczas, gdy na skutek podróży służbowej przepracował on mniej godzin niż przewidziano na dany dzień w zakładowym regulaminie pracy. W tych przypadkach pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas zużyty na podróże, obliczone odpowiednio do straconego czasu pracy według stawki osobistego zaszeregowania, jednak w wysokości nie większej od przypadającej za czas pracy określony na dany dzień.

Załącznik nr 6

SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA ORAZ PRAC NIEBEZPIECZNYCH, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH

1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą.

5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np. spawanie, hartowanie,

6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.

2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) w warunkach narażenia na hałas,

4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego,

5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych,

6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy.

3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia.

4. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się również niebezpieczne prace:

1) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem i transportowaniem gazów i materiałów wybuchowych,

2) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia,

3) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy w energetyce,

4) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,

5) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo chorymi zakaźnie ludźmi bądź zwierzętami,

6) w kontakcie z ludźmi chorymi psychicznie lub upośledzonymi w znacznym stopniu,

7) w kontakcie ze skazanymi zatrudnionymi w przywięziennych zakładach pracy,

8) pod ziemią lub pod wodą,

9) z azotem ciekłym,

10) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m.

5. Do czwartego stopnia szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane z: benzydyną, alfa- i beta-naftyloaminą, chlorkiem winylu oraz innymi czynnikami o analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy.

6. Prace określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz w ust. 2 pkt 1–3 i 5 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higieniczno-sanitarnych.

7. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 6, dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.

8. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia oraz prac niebezpiecznych stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.

Załącznik nr 7

ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA PEŁNIENIE DYŻURU ZAKŁADOWEGO ORAZ ZA POZOSTAWANIE W GOTOWOŚCI DO PRACY

1. Za pełnienie dyżuru zakładowego pracownikowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę dyżuru w wysokości godzinowej stawki osobistego zaszeregowania, powiększone:

1) o 50% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika – za dyżury w dni robocze,

2) o 100% tego wynagrodzenia – za dyżury w dni ustawowo wolne od pracy (niedziele i święta).

2. Za pozostawanie poza zakładem pracy w gotowości do pracy umożliwiającej wezwanie pracownika do zakładu w wypadkach nie cierpiących zwłoki przysługuje pracownikowi dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pozostawania w gotowości do pracy w wysokości 25% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania. Za czas efektywnie wykonywanej pracy przysługuje pracownikowi wynagrodzenie jak za pełnienie dyżuru zakładowego.