Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 97 poz. 453

Na podstawie art. 77³ Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) zatrudnionych w następujących jednostkach państwowej sfery budżetowej będących jednostkami budżetowymi, zakładami budżetowymi lub gospodarstwami pomocniczymi:

a) zakładach obsługi i gospodarstwach pomocniczych podległych naczelnym i centralnym organom administracji rządowej, terenowym organom rządowej administracji ogólnej i organom specjalnej administracji rządowej,

b) resortowych ośrodkach szkolenia, dokształcania i doskonalenia kadr, tworzonych przez naczelne i centralne organy administracji rządowej,

c) jednostkach organizacyjnych informatyki,

d) stołówkach i bufetach pracowniczych,

e) zakładach działalności socjalnej,

f) domach wczasowych,

g) ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych,

h) zakładach prowadzących działalność poligraficzną i wydawniczą,

– zwanych dalej „jednostkami”,

2) straży przemysłowej działającej na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia1961 r. o Straży Przemysłowej (Dz. U. Nr 6, poz. 42 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192)

– zwanych dalej „pracownikami”.

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.

2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.

3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. W wypadku gdy praca w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

1) 10% najniższego wynagrodzenia – za znajomość pierwszego języka obcego,

2) 15% najniższego wynagrodzenia – za znajomość każdego następnego języka obcego.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia – dla III stopnia uciążliwości lub szkodliwości.

2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w takich warunkach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

1) starszego wartownika,

2) wartownika,

3) młodszego wartownika,

któremu powierzono przewodnictwo psów, przysługuje miesięczny dodatek za opiekę nad psem w wysokości do 10% najniższego wynagrodzenia.

1) 75 % miesięcznego wynagrodzenia – po 20 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia – po 25 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia – po 30 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia – po 35 latach pracy,

5) 300% miesięcznego wynagrodzenia – po 40 latach pracy.

2. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. h), w dniu 1 lipca 1996 r.:

1) po przepracowaniu nieprzerwanie 15 lat w tej jednostce przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia,

2) przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:

a) 75 % miesięcznego wynagrodzenia – po 25 latach pracy,

b) 100% miesięcznego wynagrodzenia – po 30 latach pracy,

c) 150% miesięcznego wynagrodzenia – po 35 latach pracy,

d) 200% miesięcznego wynagrodzenia – po 40 latach pracy,

e) 250% miesięcznego wynagrodzenia – po 45 latach pracy,

f) 300% miesięcznego wynagrodzenia – po 50 latach pracy.

3. Pracownik zatrudniony w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. h), po dniu 1 lipca 1996 r. nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w wysokości określonej w ust. 1.

4. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia, a także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

5. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.

6. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

7. Pracownik obowiązany jest udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

8. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

9. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

10. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

11. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę – najwyższą.

12. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 11, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej – różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

13. Przepisy ust. 11 i 12 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

14. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, w dniu 1 lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te wlicza się na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

15. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 4–13, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia – po przepracowaniu co najmniej 15 lat,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – po przepracowaniu co najmniej 20 lat.

2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany przez pracodawcę w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania.

1) 178 – dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 42 godziny,

2) 170 – dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 40 godzin,

3) 155 – dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 36,25 godzin.

2. Przepis ust. 1 pkt 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.

1) na II zmianie – w wysokości 10%,

2) na III zmianie – w wysokości 20%

– godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania.

2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

4. W razie zbiegu uprawnień do dodatku za pracę na III zmianie i do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w porze nocnej, przysługuje jedno z nich – korzystniejsze dla pracownika.

2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia.

3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala pracodawca, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 18 lipca 1996 r. (poz. 453)

Załącznik nr 1

TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Załącznik nr 2

TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Załącznik nr 3

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 4

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO

1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej „dodatkiem”, przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika.

2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.

3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.

4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający:

1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,

2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów,

3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w których językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.

5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5 lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej dobrym.

6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

8. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca po:

1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,

2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu.

9. Prawo do otrzymania dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:

1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające otrzymywanie dodatku,

2) uzyskał negatywną ocenę z ponownie składanego egzaminu.

Załącznik nr 5

SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH

1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technicznych utrzymuje się stale temperatura powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,

5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np. spawanie, hartowanie,

6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.

2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) w warunkach narażenia na hałas,

4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego,

5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych,

6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,

8) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia.

3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace:

1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,

3) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy,

4) pod ziemią.

4. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 3 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.

5. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę upoważnioną do tego rodzaju badań.

6. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.

Załącznik nr 6

ZASADY KORZYSTANIA Z BEZPŁATNYCH LUB CZĘŚCIOWO ODPŁATNYCH POSIŁKÓW

I. Pracownicy zatrudnieni w domach wczasowych

1. Prawo do posiłków przysługuje następującym pracownikom zatrudnionym w domach wczasowych:

1) kierownikowi domu wczasowego, zastępcy kierownika domu ds. żywienia, pracownikom kuchni oraz kelnerom – bezpłatnie,

2) pozostałym pracownikom domów wczasowych, nie wymienionym w pkt 1 – za odpłatnością w wysokości 50% stawki żywienia pracowników.

2. Dzienna stawka żywienia dla pracownika domu wczasowego wynosi 60% stawki obowiązującej dla wczasowicza, z podziałem na:

1) śniadanie –12%

2) obiad – 30%

3) kolację – 18%

3. Z posiłków, o których mowa w ust. 1, pracownik może korzystać:

1) w czasie wykonywania pracy w domu wczasowym w 8-godzinnym czasie pracy – z dwóch posiłków wydawanych w tym czasie; w przypadku wydłużonego czasu wykonywania pracy, pracownik ma prawo do otrzymywania posiłków wydawanych w tych godzinach pracy,

2) w okresie przygotowań do sezonu letniego i zimowego, przerw międzysezonowych lub międzyturnusowych, trwających nie dłużej niż 7 dni – z dwóch posiłków (śniadanie, obiad),

3) w dniach wolnych od pracy i w czasie choroby, trwających nie dłużej niż 3 dni – z dwóch posiłków (śniadanie, obiad).

4. Z posiłków spożywanych poza godzinami pracy pracownik może korzystać na zasadach pełnej odpłatności stawki żywienia pracownika.

5. Posiłki dla pracowników mogą być przyrządzane we wspólnej kuchni, lecz oddzielnie rozliczane dla pracowników i oddzielnie dla wczasowiczów.

II. Pracownicy zatrudnieni w stołówkach i bufetach pracowniczych wchodzących w skład stołówek

1. Pracownik bezpośrednio zatrudniony przy sporządzaniu posiłków w stołówkach i bufetach pracowniczych wchodzących w skład tych stołówek ma prawo do korzystania z dwóch posiłków na zasadzie odpłatności w dniach wykonywania pracy.

2. Odpłatność pracownika, o której mowa w ust. 1, wynosi 50% wartości surowców zużytych do wyprodukowania posiłków (obliczonych według obowiązujących cen detalicznych).