Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 52 poz. 228

Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:

1) § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Policjanci w toku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i administracyjno-porządkowych, podejmowanych w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń oraz wypełniania poleceń sądu, prokuratora, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, zwanych dalej „czynnościami służbowymi”, mają prawo:

1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,

2) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia,

3) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie powróciły do niego,

4) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary.”,

2) w § 8 po wyrazach „§ 1 pkt 2” dodaje się wyrazy „i 3”,

3) w § 10 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazie „zatrzymaną” dodaje się wyrazy „o której mowa w § 1 pkt 2”,

4) § 12 otrzymuje brzmienie:

„§ 12. 1. Czas zatrzymania liczy się od chwili faktycznego pozbawienia człowieka wolności, choćby poinformowanie o zatrzymaniu nastąpiło później.

2. Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu jednostki Policji przeznaczonym dla osób zatrzymanych, z tym że osobę, o której mowa w § 1 pkt 3, przetrzymuje się do czasu usunięcia przeszkody uniemożliwiającej konwojowanie do właściwego aresztu śledczego lub zakładu karnego, stosownie do art. 215⁴ § 2 Kodeksu karnego wykonawczego.

3. Osobę zatrzymaną, o której mowa w § 1 pkt 2, należy niezwłocznie zwolnić, gdy:

1) ustanie przyczyna zatrzymania,

2) sąd wydał postanowienie o zwolnieniu,

3) z opinii lekarza wynika, że zatrzymanie może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia osoby zatrzymanej,

– jednak nie później niż przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania, chyba że zostało wydane postanowienie o tymczasowym aresztowaniu.”,

5) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 23 kwietnia 1996 r. (poz. 228)

PROTOKÓŁ ZATRZYMANIA OSOBY