Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 118 poz. 566

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 3 listopada 1993 r. został sporządzony w Warszawie Układ o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką w następującym brzmieniu:

UKŁAD

o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką

Rzeczpospolita Polska i Republika Turecka, zwane dalej „Stronami”,

– pragnąc zacieśniać wzajemne więzi oparte na długotrwałych stosunkach dyplomatycznych, współpracy i przyjaźni między obu narodami,

– potwierdzając swoje zobowiązania wynikające ze wszystkich obowiązujących umów dwustronnych, a w szczególności z Traktatu o przyjaźni między Polską i Turcją z dnia 23 lipca 1923 r.,

– podkreślając wolę uzupełnienia tego traktatu umową dostosowaną do współczesnych potrzeb,

– przekonane o konieczności poszanowania zasad demokracji i sprawiedliwości oraz popierania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych swobód,

– zdecydowane umacniać pokój, stabilizację oraz bezpieczeństwo i współpracę w Europie,

– świadome znaczącej roli, jaką Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego i Unia Zachodnioeuropejska odgrywają w zakresie bezpieczeństwa w Europie,

– wierni prawu międzynarodowemu, w szczególności Karcie Narodów Zjednoczonych,

– uznając zasadnicze znaczenie postanowień Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z dnia 1 sierpnia 1975 r. Paryskiej karty Nowej Europy z dnia 21 listopada 1990 r. i innych dokumentów Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,

uzgodniły, co następuje:

1. Strony zobowiązują się umacniać przyjaźń i współpracę oraz pogłębiać zrozumienie i zaufanie istniejące między nimi.

2. Strony będą postępować we wzajemnych stosunkach zgodnie z zasadami suwerennej równości, zakazu stosowania siły lub groźby jej użycia, nienaruszalności granic, integralności terytorialnej państw, pokojowego rozstrzygania sporów, nieingerencji w sprawy wewnętrzne, przestrzegania praw człowieka i podstawowych swobód, równych praw narodów oraz ich prawa do samostanowienia.

1. Strony będą dążyć do umocnienia międzynarodowej stabilizacji, bezpieczeństwa i współpracy, w szczególności na kontynencie europejskim. Będą wspierały skuteczne funkcjonowanie zintegrowanych europejskich i transatlantyckich instytucji i mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo i budujących zaufanie. Strony będą także współdziałać w wypracowywaniu dalszych środków w ramach współpracy dwustronnej i regionalnej.

2. Strony będą współpracować na rzecz osiągnięcia możliwie najniższego poziomu sił zbrojnych i uzbrojenia w Europie w celu eliminacji potencjału umożliwiającego agresję zbrojną, uwzględniając jednocześnie potrzeby uzasadnione obroną i bezpieczeństwem państw, zgodnie z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych.

3. Strony będą działać wspólnie na rzecz umocnienia międzynarodowych mechanizmów mających na celu nierozprzestrzenianie oraz eliminację wszystkich broni masowego rażenia, a także na rzecz popierania uczestnictwa wszystkich państw w tych mechanizmach oraz ich pełnego stosowania.

1. Strony będą dążyć do trwałego przekształcenia Europy w kontynent, na którym będą przestrzegane prawa człowieka i podstawowe swobody oraz fundamentalne zasady demokracji i sprawiedliwości. W tym celu będą one współpracować w ramach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Rady Europy oraz innych organizacji międzynarodowych.

2. Strony będą działać na rzecz usuwania dzielących Europę różnic w poziomie rozwoju oraz przekształcania kontynentu europejskiego w obszar wspólnego dobrobytu i współpracy.

Strony będą prowadzić regularne konsultacje na różnych szczeblach w celu zapewnienia dalszego rozwoju i pogłębiania stosunków dwustronnych. Konsultacje te będą dotyczyć w szczególności bezpieczeństwa europejskiego i regionalnego.

Strony będą popierać bezpośrednie kontakty między parlamentami, partiami politycznymi, stowarzyszeniami, organizacjami gospodarczymi oraz związkami zawodowymi.

Strony będą popierać współpracę między ich terenowymi jednostkami administracji oraz będą zachęcać do powstawania związków miast bliźniaczych.

Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy kulturalnej. Strony otoczą szczególną opieką historyczne miejsca i dobra kultury związane z historią i tradycjami drugiej Strony.

1. Strony będą sprzyjać wzajemnie korzystnej współpracy gospodarczej, włączając wymianę handlową opartą na zasadach rynkowych. Stworzą one dogodne warunki takiej współpracy, z uwzględnieniem ochrony inwestycji, technologii, praw autorskich i patentowych; zawrą odpowiednie umowy w zakresie współpracy gospodarczej.

2. Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy naukowej i technicznej.

1. Strony potwierdzają swoje stanowisko przeciwne wszelkim rodzajom terroryzmu, niezależnie od motywów i celów działania sprawców. Strony uznają, że terroryzm nie może być usprawiedliwiony żadnymi okolicznościami.

2. Strony będą współpracować w zwalczaniu międzynarodowego terroryzmu, zorganizowanej przestępczości oraz przemytu broni, narkotyków i przedmiotów narodowego dziedzictwa, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem wewnętrznym każdej ze Stron.

Niniejszy układ nie jest wymierzony przeciwko jakiemukolwiek państwu i nie narusza jakichkolwiek praw ani zobowiązań wynikających z umów dwustronnych i wielostronnych obowiązujących w stosunkach każdej ze Stron z innymi państwami.

1. Niniejszy układ podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

2. Układ niniejszy zostaje zawarty na okres 10 lat. Będzie on automatycznie przedłużany na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie go w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do drugiej Strony przynajmniej na rok przed upływem kolejnego okresu ważności.

Sporządzono w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, rozstrzygający będzie tekst w języku angielskim.

Po zapoznaniu się z powyższym układem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,

– będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 1 grudnia 1993 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski