Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 113 poz. 544

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 30 stycznia 1995 r. zostało sporządzone w Wilnie Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych w następującym brzmieniu:

POROZUMIENIE

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Litewskiej, zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie cła,

dążąc do rozwoju ruchu osobowego i towarowego między obydwoma państwami,

biorąc pod uwagę, że działania sprzeczne z przepisami celnymi przynoszą szkodę ekonomicznym interesom obydwu państw,

przekonane o tym, że przestrzeganie przepisów w sprawach celnych oraz walka z działaniami sprzecznymi z przepisami celnymi mogą być bardziej skutecznie realizowane przy współpracy organów celnych obu państw,

mając na uwadze zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 r., dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej,

uzgodniły, co następuje:

Definicje

Dla celów niniejszego porozumienia stosuje się następujące terminy:

1. „Przepisy celne” – przepisy prawne obowiązujące na terytoriach Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Litewskiej, dotyczące przywozu, wywozu i tranzytu towarów, jak również poddania ich wszelkim procedurom celnym, łącznie ze środkami zakazu, kontroli i ograniczeniami stosowanymi przez Umawiające się Strony;

2 „Organy celne” – w Rzeczypospolitej Polskiej: Prezes Głównego Urzędu Ceł, a w Republice Litewskiej: Departament Ceł przy Ministerstwie Finansów (Muitines Departamentas prie Lietuvos Respublikos Finansu Ministerijos);

3. „Działania sprzeczne z przepisami celnymi” – zarówno dokonane, jak i usiłowane czyny naruszające przepisy celne.

Zakres porozumienia

1. Organy celne będą wzajemnie sobie pomagać w zapobieganiu, prowadzeniu dochodzeń i zwalczaniu wszelkich działań sprzecznych z przepisami celnymi. Niniejsze porozumienie nie narusza sfer współpracy przewidzianych przez inne międzynarodowe zobowiązania Umawiających się Stron, a w szczególności dotyczących pomocy prawnej w sprawach karnych.

2. Pomoc w ramach niniejszego porozumienia będzie obejmowała, na wniosek, wymiar ceł, podatków, opłat i wszelkich innych należności, ustalanych i pobieranych zgodnie z przepisami celnymi.

3. Pomoc, o której mowa w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, będzie udzielana w postępowaniu administracyjnym oraz sądowym, włączając w to postępowanie prowadzone przez prokuraturę lub pod jej nadzorem.

4. Pomoc w ramach niniejszego porozumienia udzielana będzie zgodnie z przepisami prawnymi państwa Umawiającej się Strony proszonej o pomoc i w ramach kompetencji oraz możliwości organów celnych.

5. Organy celne będą udzielać sobie wzajemnie pomocy technicznej w szczególności poprzez:

– wymianę funkcjonariuszy celnych w celu zapoznania się z wykorzystywanymi środkami technicznymi, będącymi przedmiotem wzajemnego zainteresowania;

– szkolenie i pomoc w doskonaleniu zawodowych umiejętności funkcjonariuszy celnych;

– wymianę ekspertów w sprawach celnych;

– wymianę informacji zawodowych, naukowych i technicznych dotyczących spraw celnych.

Przekazywanie informacji

1. Organy celne będą, z własnej inicjatywy lub na wniosek, udzielać sobie wzajemnie wszelkich dostępnych informacji dotyczących osób, towarów, środków transportu, o których wiadomo lub podejrzewa się, że spowodowały lub mogą spowodować naruszenie przepisów celnych drugiej Umawiającej się Strony.

2. Organy celne będą, na wniosek, informować się wzajemnie, czy towary wywiezione z terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron zostały wprowadzone na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z prawem, czy też nielegalnie. Informacja ta, na wniosek, będzie zawierać szczegóły na temat odprawy celnej lub czynności kontrolnych zastosowanych w odniesieniu do tych towarów oraz szczegóły dotyczące tych towarów.

3. Organy celne, na wniosek, przekazują sobie dokumentację związaną z transportem i załadunkiem towarów, zawierającą informację o wartości, dysponowaniu towarem i jego przeznaczeniu.

4. Jeżeli organy celne proszone o pomoc nie posiadają informacji, o które poproszono zgodnie z postanowieniami swoich przepisów celnych, podejmą działania w celu uzyskania tych informacji.

5. Organy celne proszone o pomoc przekazują dokumenty, informacje i inne wiadomości we własnym języku, z dołączonym tłumaczeniem w języku możliwym do przyjęcia przez organ celny proszący o pomoc.

Akta i dokumenty

1. Organy celne przekazują sobie wzajemnie, na wniosek, raporty, dowody lub poświadczone kopie dokumentów, zawierające wszelkie dostępne informacje dotyczące ujawnionych lub planowanych transakcji, będących lub mogących być działaniami sprzecznymi z przepisami celnymi.

2. Na wyraźny wniosek kopie takich akt, dokumentów i innych materiałów będą odpowiednio poświadczane.

3. Dokumenty, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być zastąpione informacjami komputerowymi sporządzonymi w dowolnej formie. Wyjaśnienia dotyczące stosowania dokumentów lub informacji komputerowych powinny być przekazywane jednocześnie.

Nadzór nad osobami, towarami i środkami transportu

W ramach swoich możliwości organy celne będą, na wniosek, sprawować szczególny nadzór nad:

– określonymi osobami, o których wiadomo lub które podejrzewa się, że biorą udział w działaniach sprzecznych z przepisami celnymi,

– środkami transportu, o których wiadomo lub podejrzewa się, że są wykorzystywane do działań sprzecznych z przepisami celnymi,

– towarami wskazanymi przez organy celne jako przedmiot znaczącego przemytu do lub z terytorium ich państwa.

Dochodzenia

1. Jeżeli organy celne jednej Umawiającej się Strony wystąpią z wnioskiem, organy celne drugiej Umawiającej się Strony podejmą wszelkie oficjalne czynności wyjaśniające, dotyczące działań, które naruszają lub mogą naruszać przepisy celne. Wyniki czynności wyjaśniających przekażą one organom celnym występującym z wnioskiem.

2. Jeżeli organy celne proszone o pomoc uznają, że przedstawiciel organów celnych występujących z wnioskiem powinien być obecny podczas prowadzenia dochodzenia, powiadomią o tym organy celne występujące z wnioskiem.

3. Jeżeli przedstawiciel organów celnych występujących z wnioskiem ma być obecny podczas prowadzenia dochodzenia, organy celne występujące z wnioskiem powinny być powiadomione o czasie i miejscu działań podjętych w celu realizacji wniosku.

4. Jeżeli w okolicznościach przewidzianych niniejszym porozumieniem przedstawiciele organów celnych jednej Umawiającej się Strony znajdują się na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, powinni oni być zdolni do przedstawienia zakresu swoich uprawnień urzędowych. Nie mogą być umundurowani i uzbrojeni.

Wykorzystanie informacji i dokumentów

1. Informacje, dokumenty oraz inne wiadomości otrzymane w ramach wzajemnej pomocy mogą być wykorzystane dla celów wymienionych w niniejszym porozumieniu, łącznie z wykorzystaniem w postępowaniu administracyjnym i sądowym, włączając w to postępowanie prowadzone przez prokuraturę lub pod jej nadzorem. Informacje, dokumenty oraz inne wiadomości otrzymane w ramach wzajemnej pomocy mogą być użyte do innych celów tylko wówczas, gdy organy celne przekazujące wyrażą na to zgodę na piśmie.

2. Wszelkie informacje, dokumenty lub inne wiadomości przekazane albo otrzymane zgodnie z niniejszym porozumieniem będą podlegały w państwie je otrzymującym takiej samej ochronie w zakresie poufności i tajemnicy służbowej, jakiej w tym państwie podlegają tego samego rodzaju informacje, dokumenty i inne wiadomości uzyskane na jego terytorium.

3. Wykorzystanie takich informacji i dokumentów jako dowodu w sądach oraz znaczenie, jakie ma im być nadane, powinno być określone zgodnie z przepisami prawnymi państwa je otrzymującego.

Eksperci i świadkowie

Na wniosek organów celnych jednej Umawiającej się Strony organy celne drugiej Umawiającej się Strony mogą upoważnić funkcjonariuszy celnych do występowania w charakterze świadka lub eksperta w ramach udzielonego przez organy celne pełnomocnictwa w postępowaniach objętych niniejszym porozumieniem. Wniosek musi zawierać szczegółowe dane dotyczące przedmiotu prowadzonego postępowania i zakresu wyjaśnień, które świadkowie lub eksperci powinni przedstawić. We wniosku należy podać, jakie przedmioty, dokumenty lub poświadczone kopie dokumentów mogą być potrzebne do przedstawienia w toczącym się postępowaniu.

Forma i treść wniosku o pomoc

1. Wnioski o pomoc, stosownie do niniejszego porozumienia, przekazywane będą w formie pisemnej. Do wniosków będą załączane dokumenty niezbędne do ich realizacji. Jeśli wymagać tego będzie pilność sytuacji, mogą być przyjmowane także wnioski w formie ustnej. Muszą być one potwierdzone na piśmie tak szybko, jak to możliwe.

2. Wnioski, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, będą zawierać następujące informacje:

a) określenie organów celnych występujących z wnioskiem,

b) charakter postępowania,

c) przedmiot postępowania,

d) nazwy i adresy stron, których dotyczy postępowanie, jeśli są znane, oraz

e) krótki opis sprawy, która jest rozpatrywana, oraz kwestie prawne z nią związane.

Wyjątki od obowiązku udzielania pomocy

1. Jeżeli organy celne proszone o pomoc uznają, że realizacja wniosku może przynieść szkodę suwerenności, bezpieczeństwu, porządkowi publicznemu, interesom gospodarczym lub innym istotnym interesom ich państwa, to mogą one odmówić udzielenia pomocy całkowicie lub częściowo albo uzależnić realizację wniosku od spełnienia określonych warunków.

2. Jeżeli prośba o pomoc nie może być spełniona, organy celne występujące z wnioskiem będą o tym niezwłocznie powiadomione i poinformowane o przyczynach odmowy udzielenia pomocy.

Koszty

Umawiające się Strony zrzekną się wszelkich roszczeń o zwrot kosztów poniesionych przy wykonywaniu niniejszego porozumienia, z wyjątkiem wydatków poniesionych na świadków, ekspertów i tłumaczy innych niż urzędnicy państwowi. Zwrot kosztów związanych z realizacją postanowień ustępu 5 artykułu 2 może być przedmiotem odrębnych uzgodnień między organami celnymi Umawiających się Stron.

Pomoc

1. Współpraca i pomoc wzajemna przewidziana niniejszym porozumieniem będą realizowane bezpośrednio między organami celnymi. Organy te dokonają wzajemnie szczegółowych ustaleń co do jej stosowania.

2. Wszelka współpraca między lokalnymi organami celnymi powinna być podejmowana zgodnie z zasadami uzgodnionymi przez ich centralne organy celne.

3. Jeśli organ celny proszony o pomoc nie jest właściwym organem do realizacji wniosku, przekaże on wniosek do właściwego organu. Wszelka pomoc udzielana w ten sposób będzie przekazywana za pośrednictwem organu celnego proszonego o pomoc.

Stosowanie porozumienia

1. Porozumienie niniejsze będzie miało zastosowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i terytorium Republiki Litewskiej.

2. Prezes Głównego Urzędu Ceł Rzeczypospolitej Polskiej i Departament Ceł przy Ministerstwie Finansów Republiki Litewskiej będą kontaktować się bezpośrednio w celu rozpatrywania spraw wynikających z realizacji niniejszego porozumienia w ramach ich kompetencji.

Wejście w życie i wypowiedzenie

1. Umawiające się Strony notyfikują sobie wzajemnie w drodze not dyplomatycznych spełnienie wszelkich koniecznych do wejścia w życie porozumienia wymogów prawnych państw Umawiających się Stron. Porozumienie wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia otrzymania noty późniejszej.

2. Porozumienie niniejsze zawarte jest na czas nieokreślony. Może być wypowiedziane w formie notyfikacji w drodze dyplomatycznej i utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania takiej noty przez drugą Umawiającą się Stronę.

3. Postanowienia niniejszego porozumienia mogą być zmienione lub uzupełnione za zgodą Umawiających się Stron.

Sporządzono w Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,

– będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 maja 1995 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski