Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 98 poz. 483

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 kwietnia 1994 r. zostało sporządzone w Marakeszu Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO) w następującym brzmieniu:

Przekład

POROZUMIENIE Z MARAKESZU USTANAWIAJĄCE ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU

Strony niniejszego Porozumienia,

uznając, iż ich stosunki w dziedzinie handlu i przedsięwzięć gospodarczych powinny zmierzać do podniesienia standardu życia, zapewnienia pełnego zatrudnienia oraz wysokiego i stale rosnącego poziomu dochodów realnych i efektywnego popytu, jak również rozwoju produkcji i handlu towarami i usługami przy optymalnym wykorzystaniu światowych zasobów zgodnie z celami trwałego rozwoju, mając przy tym na względzie ochronę i zachowanie środowiska i zwiększenie środków na realizację tego celu zgodnie z ich potrzebami na różnych poziomach rozwoju gospodarczego,

uznając ponadto, ze potrzebne są skuteczne wysiłki w celu zapewnienia, by kraje rozwijające się, a zwłaszcza najmniej rozwinięte spośród nich, mogły uzyskać taki udział we wzroście handlu międzynarodowego, jaki odpowiada potrzebom ich rozwoju gospodarczego,

pragnąc przyczynić się do realizacyjnych zamierzeń przez przystępowanie do wzajemnych i wspólnie korzystnych przedsięwzięć zmierzających do znacznego obniżenia taryf celnych i innych barier w handlu oraz do usunięcia dyskryminacyjnego traktowania w międzynarodowych stosunkach handlowych,

postanawiając zatem rozwinąć zintegrowany, skuteczniejszy i trwały wielostronny system handlowy, obejmujący Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu, wyniki poprzednich starań o liberalizację handlu oraz wszystkie rezultaty Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych,

zdecydowane zachować podstawowe zasady i sprzyjać realizacji celów przyświecających wielostronnemu systemowi handlowemu,

uzgadniają, co następuje:

Ustanowienie Organizacji

Niniejszym ustanawia się Światową Organizację Handlu (zwaną dalej WTO).

Zakres działania WTO

1. WTO będzie stanowić wspólne ramy instytucjonalne dla stosunków handlowych, utrzymywanych między jego Członkami, w sprawach dotyczących porozumień i związanych z nimi instrumentów prawnych zawartych w załącznikach do niniejszego porozumienia.

2. Porozumienia i związane z nimi instrumenty prawne zawarte w załącznikach 1, 2 i 3 (zwane dalej „Wielostronnymi porozumieniami handlowymi”) stanowią integralne części niniejszego porozumienia, wiążące dla wszystkich Członków.

3. Porozumienia i związane z nimi instrumenty prawne zawarte w załączniku 4 (zwane dalej „Fakultatywnymi porozumieniami handlowymi”) stanowią również część porozumienia dla tych Członków, którzy je przyjęli, i są dla tych Członków wiążące. Porozumienia zawarte w załączniku 4 nie stwarzają ani obowiązków, ani praw dla Członków, którzy ich nie przyjęli.

4. Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu 1994 wymieniony w załączniku 1A (zwany dalej GATT 1994) jest pod względem prawnym odrębny od Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z dnia 30 października 1947 r., dołączonego do Aktu końcowego przyjętego na zakończenie drugiej sesji Komitetu Przygotowawczego Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie handlu i zatrudnienia, z późniejszymi korektami, poprawkami lub zmianami (zwanego dalej GATT 1947).

Funkcje WTO

1. WTO będzie ułatwiać wprowadzenie, stosowanie i funkcjonowanie niniejszego porozumienia i Wielostronnych porozumień handlowych, sprzyjać realizacji ich celów, a także stworzy ramy wprowadzania, stosowania i funkcjonowania Fakultatywnych porozumień handlowych.

2. WTO będzie stanowić forum negocjacji dotyczących wielostronnych stosunków handlowych jego Członków w dziedzinach objętych porozumieniami wymienionymi w załącznikach do niniejszego porozumienia. WTO może również stanowić forum dla dalszych negocjacji pomiędzy Członkami w sprawie wielostronnych stosunków handlowych oraz stanowić ramy dla wdrażania wyników tych negocjacji, o czym może zadecydować Konferencja Ministerialna.

3. WTO będzie administrować Uzgodnieniem w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów (zwanym dalej Uzgodnieniem o rozstrzyganiu sporów lub DSU), zawartym w załączniku 2 do niniejszego porozumienia.

4. WTO będzie administrować Mechanizmem przeglądu polityki handlowej (zwanym dalej TPRM), zawartym w załączniku 3 do niniejszego porozumienia.

5. W celu osiągnięcia większej spójności w formułowaniu globalnej polityki gospodarczej WTO będzie współpracować według właściwości z Międzynarodowym Funduszem Walutowym oraz z Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju i jego afiliowanymi agendami.

Struktura WTO

1. Powołana będzie Konferencja Ministerialna złożona z przedstawicieli wszystkich Członków, która będzie zbierała się przynajmniej raz na dwa lata. Konferencja Ministerialna będzie realizowała funkcje WTO i podejmowała w tym celu odpowiednie działania. Konferencja Ministerialna będzie uprawniona do podejmowania decyzji we wszystkich sprawach związanych z Wielostronnymi porozumieniami handlowymi na wniosek Członka, przy zachowaniu wymogów co do trybu podejmowania decyzji przewidzianych w niniejszym porozumieniu oraz w odpowiednim Wielostronnym porozumieniu handlowym.

2. Powołana będzie Rada Generalna złożona z przedstawicieli wszystkich Członków, która będzie zbierała się w miarę potrzeby. Rada Generalna będzie pełniła funkcje Konferencji Ministerialnej w przerwach między jej sesjami. Rada Generalna będzie też wykonywała czynności przypisane jej niniejszym porozumieniem. Rada Generalna ustanowi swój regulamin postępowania oraz będzie zatwierdzać regulaminy postępowania komitetów, o których mowa w ustępie 7.

3. Rada Generalna będzie zbierała się w miarę potrzeby w celu wykonywania czynności Organu Rozstrzygania Sporów, przewidzianego w Uzgodnieniu o rozstrzyganiu sporów. Organ Rozstrzygania Sporów może mieć swego własnego przewodniczącego i ustanowi taki regulamin postępowania, jaki uzna za konieczny dla spełniania tych czynności.

4. Rada Generalna będzie zbierała się w miarę potrzeby w celu wykonywania czynności Organu Przeglądu Polityki Handlowej przewidzianego w TPRM. Organ Przeglądu Polityki Handlowej może mieć swego własnego przewodniczącego i ustanowi taki regulamin postępowania, jaki uzna za konieczny dla spełniania tych czynności.

5. Powołana będzie Rada do spraw Handlu Towarami, Rada do spraw Handlu Usługami oraz Rada do spraw Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (zwana dalej Radą do spraw TRIPS), które będą działały pod ogólnym kierownictwem Rady Generalnej. Rada do spraw Handlu Towarami będzie nadzorowała funkcjonowanie Wielostronnych porozumień handlowych wymienionych w załączniku 1A. Rada do spraw Handlu Usługami będzie nadzorowała funkcjonowanie Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (dalej zwanego GATS). Rada do spraw Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej będzie nadzorowała funkcjonowanie porozumienia w sprawie handlowych aspektów własności intelektualnej (zwanego dalej Porozumieniem w sprawie TRIPS). Rady tę będą pełniły funkcje wyznaczone dla nich odpowiednimi porozumieniami i przez Radę Generalną. Ustanowią one swoje regulaminy postępowania podlegające zatwierdzeniu przez Radę Generalną. Członkostwo w tych Radach będzie otwarte dla przedstawicieli wszystkich Członków. Rady te będą zbierały się w miarę potrzeby w celu wypełniania swoich funkcji.

6. Rada do spraw Handlu Towarami, Rada do spraw Handlu Usługami oraz Rada do spraw TRIPS mogą w miarę potrzeby ustanawiać swoje organy pomocnicze. Organy te ustanowią swoje regulaminy postępowania podlegające zatwierdzeniu przez odpowiednie Rady.

7. Konferencja Ministerialna powoła Komitet do spraw Handlu i Rozwoju, Komitet do spraw Ograniczeń Wprowadzanych dla Ochrony Bilansu Płatniczego oraz Komitet do spraw Budżetu, Finansów i Administracji, które będą pełniły funkcje przewidziane dla nich niniejszym porozumieniem i Wielostronnymi porozumieniami handlowymi oraz wszelkie dodatkowe funkcje wyznaczone dla nich przez Radę Generalną, oraz może ustanowić dodatkowe Komitety o takich zakresach czynności, jakie uzna za stosowne. W zakres funkcji Komitetu do spraw Handlu i Rozwoju będą wchodzić okresowe przeglądy specjalnych postanowień wielostronnych porozumień handlowych działających na korzyść Członków – krajów najmniej rozwiniętych i występowanie do Rady Generalnej o podjęcie odpowiednich działań. Członkostwo w tych Komitetach jest otwarte dla przedstawicieli wszystkich Członków.

8. Organy przewidziane Fakultatywnymi porozumieniami handlowymi będą wypełniały funkcje przewidziane dla nich tymi porozumieniami i będą działały w ramach instytucjonalnych WTO. Organy te będą regularnie informować Radę Generalną o swojej działalności.

Stosunki z innymi organizacjami

1. Rada Generalna podejmie odpowiednie kroki dla ustanowienia efektywnej współpracy z innymi organizacjami międzyrządowymi, których działalność ma związek z funkcjami WTO.

2. Rada Generalna może podjąć odpowiednie działania dotyczące prowadzenia konsultacji i współpracy z organizacjami pozarządowymi zajmującymi się sprawami powiązanymi z działalnością WTO.

Sekretariat

1. Ustanawia się Sekretariat WTO (zwany dalej Sekretariatem), kierowany przez Dyrektora Generalnego.

2. Konferencja Ministerialna mianuje Dyrektora Generalnego i ustanowi przepisy regulujące uprawnienia, obowiązki, warunki zatrudnienia i kadencję Dyrektora Generalnego.

3. Dyrektor Generalny będzie mianował członków personelu Sekretariatu i ustalał ich obowiązki oraz warunki zatrudnienia zgodnie z przepisami przyjętymi przez Konferencję Ministerialną.

4. Obowiązki Dyrektora Generalnego i personelu Sekretariatu będą miały charakter ściśle międzynarodowy. Wypełniając swoje obowiązki Dyrektor Generalny i personel Sekretariatu nie będą zabiegać o instrukcje ani stosować się do instrukcji jakiegokolwiek rządu, ani jakiejkolwiek władzy spoza WTO. Powstrzymają się od jakichkolwiek działań, które mogą wywrzeć negatywny wpływ na ich status jako funkcjonariuszy międzynarodowych. Członkowie WTO będą uznawać międzynarodowy charakter obowiązków Dyrektora Generalnego i personelu Sekretariatu i nie będą ubiegać się o wpływ na wykonywanie przez nich tych czynności.

Budżet i składki członkowskie

1. Dyrektor Generalny będzie przedstawiał Komitetowi Budżetu, Finansów i Administracji projekt budżetu rocznego i sprawozdanie finansowe WTO. Komitet Budżetu, Finansów i Administracji będzie dokonywał oceny projektu budżetu rocznego i sprawozdania finansowego, przedstawionych przez Dyrektora Generalnego, i proponował stosowne zalecenia Radzie Generalnej. Projekt budżetu rocznego będzie podlegał zatwierdzeniu przez Radę Generalną.

2. Komitet Budżetu, Finansów i Administracji będzie przedstawiał Radzie Generalnej projekty przepisów finansowych, wśród nich postanowienia ustalające:

a) wielkość składek wnoszonych przez Członków na pokrycie kosztów WTO oraz

b) środki, jakie mają być podjęte wobec Członków zalegających z wpłatami.

Przepisy finansowe będą oparte, o ile to będzie możliwe, na przepisach i praktykach GATT 1947.

3. Rada Generalna będzie zatwierdzać przepisy finansowe i projekt budżetu rocznego większością dwóch trzecich głosów, stanowiącą ponad połowę Członków WTO.

4. Każdy Członek będzie bezzwłocznie dokonywać na rzecz WTO wpłaty swego udziału w kosztach, zgodnie z przepisami finansowymi przyjętymi przez Radę Generalną.

Status WTO

1. WTO będzie posiadać osobowość prawną i uzyska od każdego ze swych Członków taką zdolność prawną, jaka może być konieczna do wykonywania jej funkcji.

2. WTO uzyska od każdego ze swych Członków takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do wykonywania jej funkcji.

3. Funkcjonariusze WTO i przedstawiciele jej Członków również uzyskają od każdego z Członków takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do niezależnego wykonywania ich funkcji związanych z WTO.

4. Przywileje i immunitety, które mają być przyznane przez Członków dla WTO, jej funkcjonariuszom i przedstawicielom Członków, będą podobne do przywilejów i immunitetów przewidzianych w Konwencji o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 21 listopada 1947 r.

5. WTO może zawrzeć porozumienie w sprawie swojej siedziby.

Podejmowanie decyzji

1. WTO będzie kontynuowała praktykę podejmowania decyzji w drodze consensusu, stosowaną w ramach GATT 1947¹. Jeżeli decyzja nie może być podjęta w drodze consensusu, sprawa będąca przedmiotem decyzji będzie rozstrzygana w drodze głosowania, chyba że przepisy stanowią inaczej. Na sesjach Konferencji Ministerialnej i Rady Generalnej każdy Członek WTO będzie miał jeden głos. Wspólnoty Europejskie, korzystając ze swego prawa głosu, będą miały liczbę głosów równą liczbie ich państw członkowskich będących członkami WTO². Jeżeli w niniejszym porozumieniu lub w odpowiednim Wielostronnym porozumieniu handlowym nie przewidziano inaczej, decyzje Konferencji Ministerialnej oraz Rady Generalnej będą podejmowane większością oddanych głosów³.

2. Konferencja Ministerialna i Rada Generalna będą mieć wyłączne uprawnienia dokonywania interpretacji niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych porozumień handlowych. W przypadku interpretacji jakiegokolwiek Wielostronnego porozumienia handlowego zawartego w załączniku 1 będą one wykonywały takie uprawnienia na podstawie zalecenia Rady nadzorującej działanie odnośnego porozumienia. Decyzja przyjmująca interpretacje będzie podejmowana większością trzech czwartych Członków. Postanowienia niniejszego ustępu nie będą wykorzystywane w sposób naruszający postanowienia artykułu X w sprawie dokonywania poprawek.

3. W wyjątkowych okolicznościach Konferencja Ministerialna może zawiesić zobowiązanie nałożone na Członka przez niniejsze porozumienie lub przez jakiekolwiek Wielostronne porozumienie handlowe, pod warunkiem że taka decyzja uzyska aprobatę trzech czwartych⁴ Członków, o ile niniejszy ustęp nie stanowi inaczej.

a) Wniosek o zawieszenie, dotyczący niniejszego porozumienia, powinien być skierowany do Konferencji Ministerialnej w celu rozpatrzenia zgodnie z praktyką podejmowania decyzji w drodze consensusu. Konferencja Ministerialna wyznaczy termin nie przekraczający dziewięćdziesięciu dni w celu rozpatrzenia sprawy. Jeżeli w tym okresie consensus nie zostanie osiągnięty, decyzja w sprawie zawieszenia zobowiązań będzie podjęta większością trzech czwartych⁴ Członków.

b) Wniosek o zawieszenie, dotyczący Wielostronnych porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1A lub 1 B, lub 1C i załącznikach do nich, powinien być skierowany najpierw odpowiednio do Rady do spraw Handlu Towarami, Rady do spraw Handlu Usługami lub Rady do spraw TRIPS w celu rozpatrzenia w terminie nie przekraczającym dziewięćdziesięciu dni. Po upływie tego terminu właściwa Rada przedstawi sprawozdanie Konferencji Ministerialnej.

4. Decyzja Konferencji Ministerialnej przyznająca zawieszenie będzie stwierdzała wyjątkowe okoliczności uzasadniające taką decyzję, zasady i warunki stosowania zawieszenia oraz termin upływu jego ważności. Każde zawieszenie przyznane na okres dłuższy niż jeden rok będzie poddane przeglądowi przez Konferencję Ministerialną nie później niż rok po jego udzieleniu, a następnie w każdym kolejnym roku aż do jego wygaśnięcia. W trakcie każdego przeglądu Konferencja Ministerialna zbada, czy szczególne okoliczności uzasadniające zawieszenie nadal istnieją oraz czy spełnione zostały zasady i warunki, którymi obwarowano takie zawieszenie. Na podstawie dorocznego przeglądu Konferencja Ministerialna może przedłużyć, zmienić lub zakończyć zawieszenie.

5. Decyzje podjęte w oparciu o jakiekolwiek z Fakultatywnych porozumień handlowych, w tym jakiekolwiek decyzje interpretacyjne i zawieszenia, będą objęte postanowieniami tego porozumienia.

Poprawki

1. Każdy Członek WTO może wnieść propozycje poprawki do postanowień niniejszego porozumienia lub Wielostronnych porozumień handlowych wymienionych w załączniku 1 poprzez skierowanie takiej propozycji do Konferencji Ministerialnej. Rady wymienione w ustępie 5 artykułu IV mogą również przedstawiać Konferencji Ministerialnej propozycje dokonania poprawek w odpowiednim porozumieniu handlowym wymienionym w załączniku 1, którego funkcjonowanie nadzorują. Decyzja Konferencji Ministerialnej o skierowanie proponowanej poprawki do akceptacji Członków będzie wymagała consensusu przez okres dziewięćdziesięciu dni od formalnego przedłożenia tej propozycji Konferencji Ministerialnej, chyba że Konferencja Ministerialna zadecyduje o przedłużeniu tego okresu. Jeżeli nie stosuje się postanowień ustępów 2, 5 lub 6, w takiej decyzji zostanie określone, czy mają do niej zastosowanie postanowienia ustępów 3 lub 4. Jeżeli consensus zostanie osiągnięty, Konferencja Ministerialna niezwłocznie przedłoży proponowaną poprawkę Członkom do akceptacji. Przy braku consensusu w wyznaczonym terminie Konferencja Ministerialna podejmie decyzję większością dwóch trzecich Członków, czy przedstawić propozycję poprawki Członkom do akceptacji. Z wyjątkiem postanowień ustępów 2, 5 i 6, do proponowanej poprawki będą miały zastosowanie postanowienia ustępu 3, chyba że Konferencja Ministerialna postanowi większością trzech czwartych Członków o zastosowaniu ustępu 4.

2. Poprawki do postanowień niniejszego artykułu oraz do postanowień artykułów wymienionych poniżej mogą wejść w życie dopiero po akceptacji przez wszystkich Członków:

artykułu IX niniejszego porozumienia;

artykułów I i II GATT 1994;

artykułu II ustęp 1 GATS;

artykułu 4 Porozumienia w sprawie TRIPS.

3. Poprawki do postanowień niniejszego porozumienia lub do Wielostronnych porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1A i 1C, innych niż postanowienia wymienione w ustępach 2 i 6, mogące spowodować zmianę praw i obowiązków Członków, wejdą w życie dla Członków, którzy je przyjęli, po uprzednim przyjęciu przez dwie trzecie Członków, a następnie dla każdego innego Członka po ich akceptacji przez niego. Konferencja Ministerialna może zadecydować większością trzech czwartych Członków, że jakakolwiek poprawka, która weszła w życie na mocy niniejszego ustępu, ma taki charakter, że jakikolwiek Członek, który nie przyjmie jej w terminie wyznaczonym przez Konferencję Ministerialną, będzie miał prawo w każdym przypadku wycofać się z WTO lub pozostać Członkiem za zgodą Konferencji Ministerialnej.

4. Poprawki do postanowień niniejszego porozumienia oraz do Wielostronnych porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1A i 1C, innych niż postanowienia wymienione w ustępach 2 i 6, nie powodujące zmiany praw i obowiązków Członków, wejdą w życie w odniesieniu do wszystkich Członków po ich przyjęciu przez dwie trzecie Członków.

5. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ustępie 2 powyżej, poprawki do części I, II i III GATS oraz do odnośnych załączników wejdą w życie w odniesieniu do Członków, którzy je przyjęli, po przyjęciu przez dwie trzecie Członków, a następnie dla każdego przyjmującego Członka w momencie przyjęcia. Konferencja Ministerialna może zadecydować większością trzech czwartych Członków, że jakakolwiek poprawka dokonana zgodnie z powyższym postanowieniem ma taki charakter, iż jakikolwiek Członek, który nie przyjął jej w terminie wyznaczonym przez Konferencję Ministerialną, w każdym przypadku będzie miał prawo wycofać się z WTO lub pozostać Członkiem za zgodą Konferencji Ministerialnej. Poprawki do części IV, V i VI GATS i do odnośnych załączników wejdą w życie dla wszystkich Członków po ich przyjęciu przez dwie trzecie Członków.

6. Niezależnie od innych postanowień zawartych w niniejszym artykule, poprawki do Porozumienia w sprawie TRIPS, spełniające wymogi ustępu 2 artykułu 71 tego porozumienia, mogą być przyjęte przez Konferencję Ministerialną bez dalszego formalnego procesu ich przyjmowania.

7. Każdy Członek przyjmujący poprawkę do niniejszego porozumienia lub do Wielostronnych porozumień handlowych zamieszczonych w załączniku 1 złoży dokument przyjęcia Dyrektorowi Generalnemu WTO w okresie wyznaczonym przez Konferencję Ministerialną dla przyjęcia.

8. Każdy Członek WTO może zgłosić propozycję poprawki do postanowień Wielostronnych porozumień handlowych zamieszczonych w załącznikach 2 i 3, kierując ją do Konferencji Ministerialnej. Decyzja w sprawie przyjęcia poprawek do Wielostronnego porozumienia handlowego zamieszczonego w załączniku 2 będzie podejmowana w drodze consensusu, a poprawki te wejdą w życie dla wszystkich Członków po zatwierdzeniu przez Konferencję Ministerialną. Decyzje o przyjęciu poprawek do Wielostronnego porozumienia handlowego zawartego w załączniku 3 wejdą w życie dla wszystkich Członków po ich zatwierdzeniu przez Konferencję Ministerialną.

9. Konferencja Ministerialna, na wniosek Członków będących stronami jakiegoś porozumienia handlowego, może zadecydować wyłącznie w drodze consensusu, aby załączyć to porozumienie do załącznika 4. Konferencja Ministerialna, na wniosek Członków-stron Fakultatywnego porozumienia handlowego, może zadecydować o skreśleniu tego porozumienia z załącznika 4.

10. Poprawki do Fakultatywnego porozumienia handlowego będą regulowane przepisami odnośnego porozumienia.

Pierwotne członkostwo

1. Układające się strony GATT 1947, według stanu na dzień wejścia w życie niniejszego porozumienia, jak również Wspólnoty Europejskie, które przyjmą niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe i których listy koncesji i zobowiązań są dołączone do GATT 1994 r. oraz których listy szczegółowych zobowiązań są dołączone do GATS, staną się pierwotnymi Członkami WTO.

2. Od krajów uznanych przez ONZ za najmniej rozwinięte będzie wymagać się podjęcia jedynie takich zobowiązań i udzielenia takich koncesji, których zakres będzie zgodny z potrzebami ich indywidualnego rozwoju, potrzebami finansowymi i handlowymi lub możliwościami administracyjnymi i instytucjonalnymi.

Przystąpienie

1. Każde państwo lub odrębne terytorium celne posiadające pełną autonomię w prowadzeniu swych zewnętrznych stosunków handlowych oraz w innych sprawach, o których stanowi niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe, może przystąpić do niniejszego porozumienia na warunkach, które zostaną uzgodnione między nim a WTO. Takie przystąpienie będzie miało zastosowanie do niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych porozumień handlowych do niego dołączonych.

2. Decyzja o przystąpieniu będzie podejmowana przez Konferencję Ministerialną. Konferencja Ministerialna będzie zatwierdzała porozumienie w sprawie warunków przystąpienia większością dwóch trzecich Członków WTO.

3. Przystąpienie do Fakultatywnego porozumienia handlowego będzie regulowane postanowieniami odnośnego porozumienia.

Niestosowanie Wielostronnych porozumień handlowych między poszczególnymi Członkami

1. Niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe zamieszczone w załącznikach 1 i 2 nie będą miały zastosowania między którymkolwiek Członkiem a którymkolwiek innym Członkiem, jeżeli jeden z nich, stając się Członkiem WTO, nie wyrazi zgody na takie stosowanie.

2. Pierwotni Członkowie WTO, którzy byli układającymi się stronami GATT 1947, mogą odwołać się do ustępu 1 we wzajemnych stosunkach tylko wtedy, gdy zastosowali oni wcześniej artykuł XXXV tego Układu i gdy zastosowanie takie było w mocy we wzajemnych stosunkach tych układających się stron w momencie wejścia w życie dla nich tego porozumienia.

3. Ustęp 1 będzie stosowany w stosunkach pomiędzy Członkiem a innym Członkiem, który przystępuje na podstawie artykułu XII, tylko wtedy, gdy Członek nie zgadzający się na stosowanie powiadomi o tym Konferencję Ministerialną, zanim Konferencja Ministerialna zaakceptuje porozumienie w sprawie warunków przystąpienia.

4. Konferencja Ministerialna może dokonywać przeglądów funkcjonowania niniejszego artykułu w przypadkach szczególnych, na wniosek któregokolwiek Członka, i wydać odpowiednie zalecenia.

5. Niestosowanie Fakultatywnego porozumienia handlowego między jego stronami będzie regulowane postanowieniami takiego porozumienia.

Przyjmowanie, wejście w życie, deponowanie

1. Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przyjęcia w drodze podpisu lub w inny sposób przez układające się strony GATT 1947 i Wspólnoty Europejskie, spełniające warunki, aby stać się pierwotnymi Członkami WTO zgodnie z artykułem XI niniejszego porozumienia. Takie przyjęcie będzie dotyczyć niniejszego porozumienia oraz załączonych do niego Wielostronnych porozumień handlowych. Niniejsze porozumienie wraz z załączonymi Wielostronnymi porozumieniami handlowymi wejdą w życie z datą określoną przez Ministrów, zgodnie z ustępem 3 Aktu Końcowego obejmującego rezultaty Rundy Urugwajskiej Wielostronnych negocjacji handlowych, i pozostanie otwarte do przyjęcia przez okres dwóch lat od tej daty, chyba że Ministrowie zadecydują inaczej. Przyjęcie dokonane po wejściu w życie niniejszego porozumienia wejdzie w życie w trzydziestym dniu następującym po dacie takiego przyjęcia.

2. Członek, który przyjmie niniejsze porozumienie po jego wejściu w życie, wykona takie koncesje i zobowiązania wynikające z Wielostronnych porozumień handlowych, które mają być zrealizowane w okresie od wejścia w życie niniejszego porozumienia, tak jakby przyjął to porozumienie z datą jego wejścia w życie.

3. Do czasu wejścia w życie niniejszego porozumienia, jego tekst oraz teksty Wielostronnych porozumień handlowych będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947. Dyrektor Generalny pilnie przekaże uwierzytelniony tekst niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych porozumień handlowych, jak również zawiadomienie o każdym ich przyjęciu, wszystkim rządom i Wspólnotom Europejskim, które przyjęły to porozumienie. Niniejsze porozumienie i Wielostronne porozumienia handlowe oraz poprawki do nich od momentu wejścia w życie niniejszego porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego WTO.

4. Przyjęcie i wejście w życie Fakultatywnego porozumienia handlowego będą regulowane jego postanowieniami. Takie porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947. Od momentu wejścia w życie niniejszego porozumienia takie porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego WTO.

Wystąpienie

1. Każdy Członek może wystąpić z niniejszego porozumienia. Wystąpienie takie odnosić się będzie zarówno do niniejszego porozumienia, jak i Wielostronnych porozumień handlowych i nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania przez Dyrektora Generalnego WTO pisemnego zawiadomienia o wystąpieniu.

2. Wystąpienie z Fakultatywnego porozumienia handlowego regulowane jest jego postanowieniami.

Postanowienia różne

1. Jeżeli w niniejszym porozumieniu lub w Wielostronnych porozumieniach handlowych nie postanowiono inaczej, WTO będzie kierować się decyzjami, procedurami i zwyczajową praktyką, stosowanymi przez UKŁADAJĄCE SIĘ STRONY GATT 1947 oraz organy ustanowione w ramach GATT 1947.

2. W możliwie najszerszym zakresie. Sekretariat GATT 1947 stanie się Sekretariatem WTO, a Dyrektor Generalny przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947 będzie działał jako Dyrektor Generalny WTO, dopóki Konferencja Ministerialna nie mianuje Dyrektora Generalnego zgodnie z ustępem 2 artykułu VI niniejszego porozumienia.

3. W przypadku gdy zaistnieje sprzeczność pomiędzy postanowieniem niniejszego porozumienia a postanowieniem któregokolwiek z Wielostronnych porozumień handlowych, postanowienie niniejszego porozumienia jest decydujące w zakresie sprzeczności.

4. Każdy Członek zapewni zgodność swoich praw, przepisów i procedur administracyjnych z zobowiązaniami przewidzianymi w załączonych porozumieniach.

5. Nie można zgłaszać zastrzeżeń wobec jakiegokolwiek z postanowień niniejszego porozumienia. Zastrzeżenia w stosunku do jakiegokolwiek postanowienia Wielostronnych porozumień handlowych mogą być dokonane tylko w zakresie dopuszczonym przez postanowienia zawarte w tych porozumieniach. Zastrzeżenia wobec postanowienia Fakultatywnego porozumienia handlowego będą podlegały jego postanowieniom.

6. Niniejsze porozumienie zostanie zarejestrowane zgodnie z postanowieniami artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Sporządzono w Marakeszu dnia piętnastego kwietnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest autentyczny.

* * *

Uwagi wyjaśniające:

Pojęcie „kraj” lub ,,kraje”, użyte w niniejszym porozumieniu i w Wielostronnych porozumieniach handlowych, należy rozumieć jako obejmujące jakiekolwiek oddzielne terytorium celne Członka WTO.

W przypadku gdy oddzielne terytorium celne jest Członkiem WTO, pojęcie „narodowy”, użyte w niniejszym porozumieniu lub w Wielostronnych porozumieniach handlowych, należy rozumieć jako odnoszące się do tego terytorium celnego, chyba że stwierdzono inaczej.

¹ Przyjmuje się, że dany organ podjął decyzję w drodze consensusu w sprawie przedłożonej mu do rozpatrzenia, jeżeli żaden z Członków obecnych na posiedzeniu, na którym podejmowana jest decyzja, nie sprzeciwi się formalnie proponowanej decyzji.

² Liczba głosów Wspólnot Europejskich i ich państw członkowskich w żadnym przypadku nie może przekraczać liczby państw członkowskich Wspólnot Europejskich.

³ Decyzje Rady Generalnej działającej w charakterze Organu Rozstrzygania Sporów będą podejmowane tylko zgodnie z postanowieniami ustępu 4 artykułu 2 Uzgodnienia o rozstrzyganiu sporów.

⁴ Decyzja w sprawie zawieszenia zobowiązań, podjęta w związku z okresem przejściowym lub okresem stopniowego wprowadzania w życie postanowień, z których Członek wnioskujący nie wywiązał się w wyznaczonym terminie, może być podjęta jedynie w drodze consensusu.

WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW DO POROZUMIENIA

Załącznik 1

Załącznik 1 A: Wielostronne porozumienia w sprawie handlu towarami

Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu 1994

Porozumienie w sprawie rolnictwa

Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych

Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży

Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu

Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem

Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994

Porozumienie o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994

Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej

Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia

Porozumienie w sprawie licencjonowania importu

Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych

Porozumienie w sprawie środków ochronnych

Załącznik 1 B: Układ ogólny w sprawie handlu usługami, wraz z załącznikami

Załącznik 1C: Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej

Załącznik 2

Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów

Załącznik 3

Mechanizm przeglądu polityki handlowej

Załącznik 4

Fakultatywne porozumienia handlowe

Porozumienie w sprawie handlu samolotami cywilnymi

Porozumienie w sprawie zakupów rządowych

Międzynarodowe porozumienie mleczarskie

Międzynarodowe porozumienie o mięsie wołowym

Wersja w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostało ono uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,

– będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 maja 1995 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

POROZUMIENIE Z MARAKESZU USTANAWIAJĄCE ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU

Z załącznika 1A:

POROZUMIENIE W SPRAWIE STOSOWANIA ARTYKUŁU VII
Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994

Ogólny komentarz wstępny

1. Zasadniczą podstawą wartości celnej zgodnie z tym Porozumieniem jest „wartość transakcyjna” według definicji w Artykule 1. Artykuł 1 należy czytać razem z Artykułem 8, który przewiduje, między innymi, korekty ceny faktycznie zapłaconej lub należnej w przypadkach, kiedy pewne specyficzne elementy, o których sądzi się, że tworzą część wartości dla celów celnych są ponoszone przez kupującego, lecz nie są uwzględnione w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej importowanych towarów. Artykuł 8 umożliwia także włączenie do wartości transakcyjnej pewnych świadczeń kupującego na rzecz sprzedającego raczej w formie konkretnych towarów lub usług niż w postaci pieniędzy. Artykuły od 2 do 7 określają metody ustalania wartości celnej, jeżeli nie można jej ustalić zgodnie z postanowieniami Artykułu 1.

2. Jeżeli wartości celnej nie można ustalić zgodnie z postanowieniami Artykułu 1 powinien zwykle nastąpić proces konsultacji między administracją celną i importerem w celu ustalenia podstawy wartości zgodnej z postanowieniami Artykułów 2 lub 3. Może się zdarzyć, na przykład, że importer ma informację o wartości celnej identycznych lub podobnych towarów importowanych, która nie jest od razu dostępna dla administracji celnej w miejscu importu. Z drugiej strony administracja celna może mieć informację o wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, która nie jest łatwo dostępna dla importera. Proces konsultacji między dwiema stronami umożliwi wymianę informacji, podlegającej wymogom poufności handlowej mającej na celu określenie właściwej podstawy wartości dla celów celnych.

3. Artykuły 5 i 6 określają dwie podstawy ustalania wartości celnej, jeśli nie można jej ustalić w oparciu o wartość transakcyjną importowanych towarów bądź identycznych lub podobnych importowanych towarów. Zgodnie z ust. 1 Artykułu 5 wartość celna jest ustalana na podstawie ceny, po której towary są sprzedawane w stanie takim, w jakim były zaimportowane dla niepowiązanego nabywcy w kraju importu. Importer ma także prawo, aby wartość celna towarów dalej przetwarzanych po dokonaniu importu była ustalona zgodnie z postanowieniami Artykułu 5, jeśli wystąpi on z takim wnioskiem. Zgodnie z Artykułem 6 wartość celna jest ustalana na podstawie wartości kalkulowanej. Obie te metody powodują określone trudności i z tego powodu importerowi przysługuje prawo, zgodnie z postanowieniami Artykułu 4, do wyboru kolejności stosowania tych dwu metod.

4. Artykuł 7 wyjaśnia, jak ustalić wartość celną w przypadkach, gdy nie można jej ustalić zgodnie z postanowieniami któregokolwiek z poprzednich Artykułów.

Członkowie,

Mając na uwadze wielostronne negocjacje handlowe;

Pragnąc wesprzeć cele GATT 1994 i zapewnić dodatkowe korzyści dla handlu międzynarodowego prowadzonego przez kraje rozwijające się;

Uznając znaczenie postanowień Artykułu VII GATT 1994 i dążąc do wypracowania reguł jego stosowania celem zapewnienia większej jednolitości i pewności w ich stosowaniu;

Uznając potrzebę sprawiedliwego, jednolitego i neutralnego systemu wyceny towarów dla celów celnych, który wyklucza stosowanie arbitralnych lub fikcyjnych wartości celnych;

Uznając, że podstawą wyceny towarów dla potrzeb celnych powinna być, w możliwie największym zakresie, wartość transakcyjna wycenianych towarów;

Uznając, że wartość celna powinna być oparta na prostych i sprawiedliwych kryteriach, zgodnych z praktykami handlowymi i że postępowanie mające na celu ustalenie tej wartości powinno być jednolite bez różnicowania źródeł dostaw;

Uznając, że postępowanie mające na celu ustalenie wartości celnej nie powinno być stosowane dla zwalczania dumpingu;

Uzgadniają niniejszym co następuje:

Część I

Zasady ustalania wartości celnej

Artykuł 1

1. Wartością celną towarów importowanych jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary przy sprzedaży eksportowej do kraju importu skorygowana zgodnie z postanowieniami Artykułu 8, pod warunkiem, że:

(a) kupujący nie jest ograniczony w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów, z wyjątkiem ograniczeń, które:

(i) są nakładane lub wymagane przez prawo lub władze w kraju importu;

(ii) ograniczają obszar geograficzny, w którym towary mogą podlegać dalszej odsprzedaży; lub

(iii) nie wpływają istotnie na wartość towarów;

(b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość nie może być ustalona w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna;

(c) jakakolwiek część przychodów z jakiejkolwiek dalszej sprzedaży, dyspozycji lub użytkowania towarów przez kupującego nie przypada bezpośrednio czy też pośrednio sprzedającemu, za wyjątkiem przypadków, gdy dokonana jest odpowiednia korekta wartości, zgodnie z postanowieniami Artykułu 8; oraz

(d) kupujący i sprzedający nie są powiązani lub też w przypadkach, gdy kupujący i sprzedający są powiązani, wartość transakcyjna może być akceptowana dla potrzeb celnych na zasadach określonych w ust. 2.

2. (a) Przy ustalaniu, czy wartość transakcyjna jest do przyjęcia dla celów ust. 1 fakt, iż kupujący i sprzedający są powiązani w rozumieniu Artykułu 15, nie będzie sam w sobie podstawą do traktowania wartości transakcyjnej jako niemożliwej do przyjęcia. W takim przypadku okoliczności związane ze sprzedażą będą zbadane, a wartość transakcyjna będzie zaakceptowana pod warunkiem, że powiązanie nie wpłynęło na cenę. Jeżeli, w świetle informacji dostarczonych przez importera lub uzyskanych w inny sposób, administracja celna ma powody, aby uznać, iż powiązanie wpłynęło na cenę, powód taki powinna przedstawić importerowi, któremu da się rozsądną szansę ustosunkowania się. Na wniosek importera, informacja o takich powodach będzie przedłożona w formie pisemnej.

(b) W przypadku transakcji między osobami powiązanymi, wartość transakcyjna zostanie zaakceptowana i wartość celna towarów będzie wyceniana zgodnie z postanowieniami ust. 2, o ile importer wykaże, że taka wartość jest ściśle zbliżona do jednej z następujących, w tym samym lub zbliżonym czasie:

(i) wartości transakcyjnej, przy sprzedaży kupującemu nie powiązanemu ze sprzedającym, identycznych lub podobnych towarów na eksport do tego samego kraju importu;

(ii) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów ustalonej zgodnie z postanowieniami Artykułu 5;

(iii) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów ustalonej zgodnie z postanowieniami Artykułu 6;

Przy stosowaniu wyżej wymienionych kryteriów, będzie się odpowiednio uwzględniać wykazane różnice w poziomach handlu, ilościach, elementach wymienionych w Artykule 8 oraz koszty poniesione przez sprzedającego w sprzedażach, w których sprzedający i kupujący nie są powiązani, a koszty nie są ponoszone przez sprzedającego w sprzedażach, w których sprzedający i kupujący są powiązani;

(c) Kryteria, o których mowa w ust. 2(b) powinny być stosowane z inicjatywy importera i wyłącznie w celach porównawczych. Wartość zastępcza nie może być ustalana na mocy postanowień ust. 2(b).

Artykuł 2

1. (a) Jeśli wartość celna towarów importowanych nie może być ustalona na mocy postanowień Artykułu 1, za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych na eksport do tego samego kraju importu i eksportowanych w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna.

(b) Przy stosowaniu postanowień niniejszego Artykułu będzie przyjmowana wartość transakcyjna identycznych towarów sprzedawanych na tym samym szczeblu handlu i w zasadzie w tych samych ilościach, dla których ustalana jest wartość celna. W przypadku, gdy nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży będzie przyjmowana wartość transakcyjna identycznych towarów sprzedawanych na innym szczeblu handlu i/lub w innych ilościach, skorygowaną w celu uwzględnienia różnicy w szczeblu handlu i/lub ilości, pod warunkiem, że tego rodzaju korekta może być dokonana na podstawie przedłożonych dowodów określających wyraźnie zasadność i prawidłowość korekty, niezależnie od tego czy taka korekta prowadzi do zwiększenia czy też zmniejszenia wartości.

2. Gdy koszty i opłaty, o których mowa w ust. 2 Artykułu 8 są włączone do wartości transakcyjnej, będzie dokonana korekta w celu uwzględnienia istotnych różnic w takich kosztach i opłatach między towarami importowanymi a towarami identycznymi, wynikających z różnic w odległościach i rodzaju transportu.

3. Jeśli przy stosowaniu postanowień niniejszego Artykułu, stwierdzono więcej niż jedną wartość towarów identycznych, dla ustalenia wartości celnej towarów importowanych będzie przyjmowana wartość najniższa.

Artykuł 3

1. (a) Jeśli wartość celna towarów importowanych nie może być ustalona na podstawie postanowień Artykułów 1 i 2, za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną podobnych towarów sprzedawanych na eksport do tego samego kraju importu i eksportowanych w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna.

(b) Przy stosowaniu postanowień niniejszego Artykułu będzie przyjmowana wartość transakcyjna podobnych towarów sprzedawanych na tym samym szczeblu handlu i w zasadzie w tych samych ilościach, co towary, dla których ustalana jest wartość celna. W przypadku, gdy nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, będzie przyjmowana wartość transakcyjna podobnych towarów sprzedawanych na innym szczeblu handlu i/lub w innych ilościach, skorygowaną w celu uwzględnienia różnicy w szczeblu handlu i/lub ilości, pod warunkiem, że tego rodzaju korekta może być dokonana na podstawie przedłożonych dowodów, określających wyraźnie zasadność i prawidłowość korekty, niezależnie od tego czy taka korekta prowadzi do zwiększenia, czy też zmniejszenia wartości.

2. Gdy koszty i opłaty, o których mowa w ust. 2 Artykułu 8 są włączone do wartości transakcyjnej, będzie dokonana korekta, w celu uwzględnienia istotnych różnic w takich kosztach i opłatach między towarami importowanymi a towarami podobnymi, wynikających z różnic w odległościach i rodzaju transportu.

3. Jeśli przy stosowaniu postanowień niniejszego Artykułu, stwierdzono więcej niż jedną wartość towarów podobnych, dla ustalenia wartości celnej towarów importowanych będzie przyjmowana wartość najniższa.

Artykuł 4

Jeśli wartość celna towarów importowanych nie może być ustalona na podstawie postanowień Artykułów 1, 2 i 3, to będzie ona ustalana na podstawie postanowień Artykułu 5, lub gdy ustalenie wartości celnej nie może nastąpić na podstawie tego Artykułu, nastąpi ono na podstawie Artykułu 6, chyba że na wniosek importera, porządek stosowania Artykułów 5 i 6 zostanie odwrócony.

Artykuł 5

1. (a) Jeśli towary importowane albo towary podobne lub identyczne są sprzedawane w kraju importu w stanie takim, w jakim były importowane, ich wartość celna ustalona na mocy postanowień niniejszego Artykułu będzie oparta na cenie jednostkowej, po której towary importowane, dla których ustalana jest wartość celna, albo podobne lub identyczne są sprzedawane, w możliwie największych zagregowanych ilościach, w tym samym lub przybliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna, które są sprzedawane osobom nie powiązanym z osobami, od których kupują te towary, pod warunkiem pomniejszenia tej ceny o:

(i) marże zazwyczaj płacone lub uzgodnione do zapłacenia lub też narzuty, jaki są zazwyczaj stosowane w kraju importu, w związku z zyskiem i kosztami ogólnymi dotyczącymi sprzedaży towarów importowanych tego samego gatunku i rodzaju;

(ii) koszty transportu i ubezpieczenia i związane z nimi koszty, jakie są zazwyczaj ponoszone w kraju importu:

(iii) tam, gdzie jest to właściwe, koszty i opłaty, o których mowa w ust. 2 Artykułu 8; i

(iv) cło i inne podatki krajowe płatne w kraju importu w związku z importem lub sprzedażą towarów.

(b) Jeśli ani towary importowane, ani identyczne, ani podobne towary importowane nie są sprzedawane w tym samym lub przybliżonym terminie, co towary dla których ustalana jest wartość celna, to wartość celna będzie ustalona, z zastrzeżeniem postanowień ust. 1 (a) niniejszego Artykułu, na podstawie ceny jednostkowej, po której towary importowane lub identyczne bądź podobne towary importowane są sprzedawane w kraju importu w stanie w jakim zostały zaimportowane, w najkrótszym terminie po dokonaniu importu towarów, dla których ustalana jest wartość celna, lecz przed upływem 90 dni od daty ich importu.

2. Jeśli ani towary importowane, ani identyczne, ani podobne towary importowane nie są sprzedawane w kraju importu w stanie, w jakim zostały zaimportowane, wówczas, na wniosek importera, wartość celna będzie ustalona na podstawie ceny jednostkowej, po której importowane towary, po dalszym przetworzeniu, są sprzedawane w największych zagregowanych ilościach osobom w kraju importu, które nie są powiązane z osobami, od których kupią takie towary, z odpowiednim odliczeniem kosztów takiego przetworzenia i kosztów przewidzianych w ust. 1 (a) niniejszego Artykułu.

Artykuł 6

1. Wartość celna towarów importowanych ustalona na podstawie postanowień niniejszego Artykułu opierać się będzie na wartości kalkulowanej. Wartość kalkulowana będzie sumą:

(a) kosztów lub wartości materiałów i wytworzenia lub innych procesów zastosowanych w wytworzeniu towarów importowanych;

(b) kwoty na zyski i koszty ogólne równej kwocie zazwyczaj uzyskiwanej przy sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, co towary, dla których ustalana jest wartość celna, przez producentów w kraju eksportu przy eksporcie do kraju importu;

(c) kosztów lub wartości wszelkich innych wydatków niezbędnych dla uwzględnienia opcji ustalania wartości celnej wybranej przez danego Członka w ramach postanowień ust. 2, Artykułu 8.

2. Żaden z Członków nie może domagać się od osoby lub wymuszać na osobie, nie rezydującej na jego terytorium, przedłożenia czy też udostępnienia jakichkolwiek danych księgowych lub innych danych dla ustalenia wartości kalkulowanej. Jednakże informacje dostarczone przez producenta towarów dla celów ustalenia wartości celnej w ramach postanowień niniejszego Artykułu, mogą być weryfikowane w innym kraju przez władze kraju importu za zgodą producenta i pod warunkiem, że z dostatecznym wyprzedzeniem powiadomią o tym rząd takiego kraju i rząd ten nie wyrazi zastrzeżeń wobec takich czynności.

Artykuł 7

1. Jeśli wartość celna towarów importowanych nie może być ustalana zgodnie z postanowieniami Artykułów od 1 do 6, wartość taka będzie ustalana w inny rozsądny sposób zgodny z zasadami i ogólnymi postanowieniami niniejszego Porozumienia i Artykułu VII GATT 1994 i na podstawie danych dostępnych w kraju importu.

2. Zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu wartość celna nie może być ustalona na podstawie:

(a) ceny sprzedażnej w kraju importu towarów produkowanych w takim kraju;

(b) systemu polegającego na przyjmowaniu dla celów celnych wyższej z dwóch alternatywnych wartości;

(c) ceny rynku wewnętrznego kraju eksportu;

(d) kosztów produkcji, innych niż wartości kalkulowane identycznych lub podobnych towarów, ustalone zgodnie z postanowieniami Artykułu 6;

(e) ceny, po której towary są eksportowane do kraju innego niż kraj importu;

(f) minimalnych wartości celnych; lub

(g) arbitralnych lub fikcyjnych wartości.

3. Importer, o ile wystąpi z wnioskiem, zostanie poinformowany na piśmie o ustaleniu wartości celnej na podstawie postanowień niniejszego Artykułu i o metodzie zastosowanej do ustalenia tej wartości.

Artykuł 8

1. Przy ustalaniu wartości celnej w ramach postanowień Artykułu 1, do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej będą dodane:

(a) następujące koszty w zakresie, w jakim są one ponoszone przez kupującego, a nie włączone do ceny faktycznie płaconej lub należnej za towary:

(i) koszty prowizji i pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu;

(ii) koszty pojemników, traktowanych dla celów celnych jako stanowiące całość z towarami, dla których ustalana jest wartość celna;

(iii) koszty pakowania, zarówno robocizny jak i materiałów;

(b) przydzieloną odpowiednio wartość następujących towarów i usług dostarczanych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonych cenach, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą na eksport towarów importowanych, w zakresie, w jakim taka wartość nie była włączona do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej:

(i) materiały, komponenty, części i podobne elementy zawarte w towarach importowanych;

(ii) narzędzia, matryce, formy i podobne elementy używane przy produkcji towarów importowanych;

(iii) materiały zużyte przy produkcji towarów importowanych;

(iv) prace techniczno-inżynieryjne, rozwojowe, artystyczne i projektowe oraz plany i szkice, wykonywane gdzie indziej niż w kraju importu i niezbędne do produkcji towarów importowanych;

(c) honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które kupujący musi opłacać, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży towarów, dla których ustalana jest wartość celna, w zakresie, w jakim te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są włączone do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej;

(d) wartość jakiejkolwiek części przychodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania towarów importowanych, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu.

2. Przy formułowaniu swojego ustawodawstwa każdy Członek zapewni włączenie lub wyłączenie z wartości celnej, w całości lub częściowo, następujących elementów,

(a) kosztów transportu importowanych towarów do portu lub miejsca importu;

(b) kosztów załadunku, rozładunku i opłat manipulacyjnych związanych z transportem towarów importowanych do portu lub miejsca importu; oraz

(c) kosztów ubezpieczenia.

3. Doliczenia do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej, będą dokonywane na podstawie postanowień niniejszego Artykułu, jednakże w oparciu o obiektywne i wyważone dane.

4. Przy ustalaniu wartości celnej nie będzie się dokonywać doliczeń do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszym Artykule.

Artykuł 9

1. W przypadkach, gdy dla ustalenia wartości celnej niezbędne jest przeliczenie walut, przyjmuje się taki kurs, który jest w odpowiedni sposób publikowany przez właściwe władze w kraju importu i odzwierciedla na tyle efektywnie, na ile jest to możliwe, w odniesieniu do każdego okresu, którego dotyczy taka publikacja, bieżącą wartość takiej waluty w transakcjach handlowych wyrażoną w walucie kraju importu.

2. Używany będzie przelicznik kursowy stosowany w okresie, w jakim dokonano eksportu lub importu, zależnie od ustawodawstwa każdego Członka.

Artykuł 10

Wszelkie informacje, które ze swojej istoty są poufne lub udostępniane na zasadach poufności dla celów ustalenia wymiaru wartości celnej, będą traktowane przez właściwe władze jako ściśle poufne i nie będą przez nie udostępniane bez wyraźnej zgody osoby lub rządu udzielających takiej informacji, z wyjątkiem takiego zakresu, w jakim ujawnienie może być wymagane w kontekście postępowania sądowego.

Artykuł 11

1. Ustawodawstwo każdego Członka będzie przewidywać w odniesieniu do zasad ustalania wartości celnej, prawo importera lub jakiejkolwiek innej osoby, od której wymagana jest płatność cła, do odwołań bez kary.

2. Wstępne prawo do odwołania bez kary może być zrealizowane poprzez instancję administracji celnej lub organ niezależny, jednak ustawodawstwo każdego Członka będzie zapewniać prawo do składania odwołań bez kary do organu sądowego.

3. Zawiadomienie o decyzji w sprawie odwołania będzie przekazane odwołującemu się, a uzasadnienie takiej decyzji będzie dostarczone w formie pisemnej. Odwołujący się będzie poinformowany o wszelkich prawach do dalszego odwołania.

Artykuł 12

Prawa, przepisy, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne o charakterze ogólnym, ustanawiające stosowanie niniejszego Porozumienia, będą opublikowane przez kraj importujący zgodnie z Artykułem X GATT 1994.

Artykuł 13

Jeśli przy ustalaniu wartości celnej importowanych towarów powstaje konieczność odroczenia ostatecznego ustalenia wartości celnej, to importer będzie miał pomimo tego prawo odebrać je od organu celnego, jeżeli – w przypadku istnienia takiego wymogu – dostarczy wystarczającej gwarancji w formie zabezpieczenia, depozytu lub innego właściwego instrumentu zapewniającego uiszczenie należności celnych, którym ostatecznie mogą towary podlegać. Prawodawstwo każdego Członka zapewni tego rodzaju przepisy dla takich okoliczności.

Artykuł 14

Uwagi w Załączniku I do niniejszego Porozumienia stanowią integralną część tego porozumienia, a Artykuły Porozumienia powinny być rozumiane i stosowane łącznie z odpowiadającymi im uwagami. Załączniki II i III również stanowią integralną część niniejszego Porozumienia.

Artykuł 15

1. W niniejszym Porozumieniu:

(a) „wartość celna towarów importowanych” oznacza wartość towarów dla celów pobierania należności celnych ad valorem od towarów importowanych;

(b) „kraj importu” oznacza kraj lub terytorium celne kraju importu: a

(c) „wytworzony” obejmuje wyhodowany, wyprodukowany i wydobyty.

2. W niniejszym Porozumieniu:

(a) „towary identyczne” oznaczają towary, które są takie same pod każdym względem, włączając cechy fizyczne, jakość i renomę. Niewielkie różnice w wyglądzie nie wykluczałyby ich uznania za towary identyczne, odpowiadające pod innymi względami definicji;

(b) „towary podobne” oznaczają towary, które aczkolwiek nie będąc podobnymi pod każdym względem, posiadają podobne cechy i podobny skład materiałowy, co pozwala im pełnić te same funkcje i być towarami handlowo zamiennymi. Jakość towarów, ich renoma, posiadanie znaku handlowego zaliczają się do czynników, które należy uwzględniać przy ustalaniu, czy towary są podobne;

(c) określenia „towary identyczne” i „towary podobne” nie obejmują towarów, w zależności od przypadku, które włączają lub odzwierciedlają prace techniczno-inżynieryjne, rozwojowe, artystyczne, projektowe oraz plany i szkice, w stosunku do których nie dokonano korekty zgodnie z ust. 1(b)(iv) Artykułu 8, ponieważ elementy te zostały wykonane w kraju importu;

(d) towary nie będą uważane za „towary identyczne” lub „towary podobne”, o ile nie zostały wyprodukowane w tym samym kraju, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;

(e) towary wytworzone przez inną osobę będą brane pod uwagę jedynie, gdy brak jest identycznych lub podobnych towarów, w zależności od przypadku, wytworzonych przez tę samą osobę, która wytworzyła towary, dla których ustalana jest wartość celna.

3. W niniejszym Porozumieniu pojęcie „towary tego samego gatunku lub rodzaju” oznacza towary zawierające się w grupie lub asortymencie towarowym, wytwarzane przez określoną gałąź przemysłu lub branżę przemysłową i obejmujące towary identyczne lub podobne.

4. Dla celów niniejszego Porozumienia, osoby uważane są za powiązane tylko gdy:

(a) są one nawzajem funkcjonariuszami lub członkami władz w firmie drugiej osoby;

(b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej;

(c) są one pracodawcą i pracobiorcą;

(d) którekolwiek z osób nawzajem, bezpośrednio lub pośrednio posiadają, kontrolują lub władają co najmniej 5 procentami lub więcej akcji lub udziałów w kapitale zakładowym, uprawniających do prawa głosu;

(e) jedna z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą;

(f) obie są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez osobę trzecią;

(g) kontrolują one wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio, osobę trzecią; lub

(h) są one członkami tej samej rodziny.

5. Osoby związane ze sobą w działalności gospodarczej w której jedna z nich jest wyłącznym agentem, wyłącznym dystrybutorem lub wyłącznym koncesjonariuszem (jakkolwiek nazwanym) drugiej osoby, będą uważane dla celów niniejszego Porozumienia za powiązane, jeśli podlegają kryteriom ust. 4.

Artykuł 16

Na pisemny wniosek importer będzie miał prawo uzyskać od administracji celnej kraju importu pisemne wyjaśnienie, w jaki sposób została ustalona wartość celna towarów importera.

Artykuł 17

Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie interpretowane jako ograniczenie lub poddawanie w wątpliwość praw administracji celnych do satysfakcjonującego je upewnienia się o prawdziwości i dokładności jakiegokolwiek oświadczenia, dokumentu czy deklaracji, przedłożonych dla celów wartości celnej.

Część II

Zarządzanie Porozumieniem, konsultacje i rozstrzyganie sporów

Artykuł 18

Instytucje

1. Niniejszym ustanawia się Komitet Ustalania Wartości Celnej (zwany dalej w niniejszym Porozumieniu „Komitetem”) składający się z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet wybierze przewodniczącego i będzie spotykać się zazwyczaj raz do roku lub, gdy przewidziano inaczej w odpowiednich postanowieniach niniejszego Porozumienia, w celu zapewnienia Członkom możliwości konsultowania zagadnień związanych z zarządzaniem systemem wyceny celnej przez któregokolwiek z Członków w takim zakresie, w jakim może dotyczyć to funkcjonowania Porozumienia lub popierania jego celów i wykonywania wszelkich innych czynności, jakie mogą mu być zlecone przez Członków. Sekretariat WTO będzie działał jako sekretariat Komitetu.

2. Ustanowiony zostanie Komitet Techniczny Ustalania Wartości Celnej (zwany w niniejszym Porozumieniu „Komitetem Technicznym”) pod auspicjami Rady Współpracy Celnej (zwanej dalej w niniejszym Porozumieniu „CCC”), który będzie wykonywał czynności opisane w Załączniku II do niniejszego Porozumienia i który będzie funkcjonował zgodnie z regułami procedury zawartymi w nim.

Artykuł 19

Konsultacje i rozstrzyganie sporów

1. Jeżeli w niniejszym Porozumieniu nie postanowiono inaczej, do konsultacji i rozstrzygania sporów zgodnie z niniejszym Porozumieniem ma zastosowanie Uzgodnienie o rozstrzyganiu sporów.

2. Jeżeli którykolwiek Członek uzna, że jakiekolwiek korzyści wynikające dla niego, bezpośrednio lub pośrednio, z tytułu uczestnictwa w Porozumieniu są zniweczone lub naruszone lub też, że osiągnięcie któregokolwiek z celów niniejszego Porozumienia napotyka na przeszkody wynikające z działania podjętego przez innego Członka lub innych Członków, może on wystąpić o konsultacje z Członkiem lub Członkami, których to dotyczy, mając na uwadze osiągnięcie wzajemnie zadawalającego rozwiązania sprawy. Każdy z Członków będzie życzliwie rozpatrywać jakikolwiek wniosek o konsultacje zgłoszony przez innego Członka.

3. Komitet Techniczny zapewni, na życzenie, doradztwo i pomoc Członkom prowadzącym konsultacje.

4. Na wniosek którejś ze stron sporu lub ze swej własnej inicjatywy, panel powołany do zbadania sporu związanego z postanowieniami niniejszego Porozumienia może zwrócić się do Komitetu Technicznego o zbadania wszelkich kwestii wymagających merytorycznego rozpatrzenia. Panel ustali mandat dla Komitetu Technicznego w konkretnym sporze i wyznaczy termin odbioru raportu Komitetu Technicznego. Panel rozpatrzy raport Komitetu Technicznego. W przypadku, gdy Komitet Techniczny nie jest w stanie osiągnąć consensusu w przedłożonej mu sprawie zgodnie z niniejszym ust., panel umożliwi stronom sporu prezentację stanowisk w tej sprawie panelowi.

5. Poufna informacja dostarczona panelowi nie będzie ujawniana bez formalnego upoważnienia wydanego przez osobę, organ lub władze dostarczające takiej informacji. Jeżeli o taką informację zwrócono się do panelu, lecz panel nie został upoważniony do jej udzielenia, przekazane zostanie niepoufne streszczenie tej informacji potwierdzone przez osobę, organ lub władze dostarczające informację.

Część III

Specjalne i odmienne traktowanie

Artykuł 20

1. Członkowie – kraje rozwijające się nie będący stronami Porozumienia w sprawie stosowania Artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z dnia 12 kwietnia 1979 roku mogą odroczyć stosowanie postanowień niniejszego Porozumienia na okres nie przekraczający 5 lat od dnia wejścia w życie Porozumienia WTO dla tych Członków. Członkowie – kraje rozwijające się, którzy pragną odroczyć stosowanie Porozumienia, odpowiednio złożą notyfikację w tej sprawie na ręce Dyrektora Generalnego WTO.

2. Dodatkowo do ust. 1, Członkowie – kraje rozwijające się, nie będący stronami Porozumienia w sprawie stosowania Artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z dnia 12 kwietnia 1979 roku, mogą odroczyć stosowanie ust. 2(b)(iii) Artykułu 1 oraz Artykułu 6 na okres nie przekraczający 3 lat od momentu wprowadzenia przez siebie w życie wszelkich innych postanowień niniejszego Porozumienia. Członkowie – kraje rozwijające się, którzy pragną odroczyć stosowanie wymienionych w tym ustępie postanowień, złożą stosownie notyfikację w tej sprawie na ręce Dyrektora Generalnego WTO.

3. Członkowie – kraje rozwinięte udzielą, na wzajemnie uzgodnionych warunkach, pomocy technicznej Członkom – krajom rozwijającym się, którzy o nią wystąpią. Na tej podstawie Członkowie – kraje rozwinięte opracują programy pomocy technicznej, które mogą obejmować, między innymi, szkolenie personelu, pomoc przy przygotowywaniu środków wprowadzających Porozumienie w życie, dostęp do źródeł informacji dotyczących metodologii wyceny celnej oraz doradztwo odnośnie stosowania postanowień niniejszego Porozumienia.

Część IV

Postanowienia końcowe

Artykuł 21

Zastrzeżenia

Bez uzyskania zgody pozostałych Członków nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia.

Artykuł 22

Legislacja narodowa

1. Każdy Członek zapewni, nie później niż w dniu wprowadzenia przez siebie w życie postanowień niniejszego Porozumienia, zgodność prawa, przepisów i postępowania administracyjnego z postanowieniami niniejszego Porozumienia.

2. Każdy Członek będzie informować Komitet o wszelkich zmianach w prawie i przepisach, które dotyczą niniejszego Porozumienia oraz w stosowaniu takiego prawa i przepisów.

Artykuł 23

Przegląd

Komitet będzie dokonywał corocznego przeglądu stosowania i funkcjonowania niniejszego Porozumienia, biorąc pod uwagę jego cele. Komitet będzie corocznie informował Radę Handlu Towarami o działalności w okresie objętym takimi przeglądami.

Artykuł 24

Sekretariat

Niniejsze Porozumienie będzie obsługiwane przez Sekretariat WTO. z wyjątkiem czynności konkretnie zleconych Komitetowi Technicznemu, który będzie obsługiwany przez Sekretariat CCC.

ZAŁĄCZNIK I

UWAGI INTERPRETACYJNE

Uwaga ogólna

Kolejność stosowania metod ustalania wartości celnej

1. Artykuły od 1 do 7 określają sposób, w jaki wartość celna towarów importowanych powinna być ustalana na podstawie postanowień niniejszego Porozumienia. Metody ustalania wartości celnej przedstawione są według kolejności stosowania. Podstawowa metoda ustalania wartości celnej zdefiniowana jest w Artykule 1 i towary importowane powinny być wyceniane zgodnie z postanowieniami tego Artykułu, ilekroć spełnione są warunki w nim przewidziane.

2. Jeżeli wartość celna nie może być ustalona na podstawie postanowień Artykułu 1. to winna być ona ustalona na podstawie pierwszego kolejnego Artykułu, na którego podstawie taka wartość celna może zostać określona. Z wyjątkiem postanowień Artykułu 4, jedynie wtedy, gdy wartość celna nie może być ustalona na podstawie postanowień danego Artykułu, można stosować metodę wskazaną w następnym w kolejności Artykule.

3. Jeżeli importer nie wnioskuje, aby kolejność stosowania Artykułu 5 i 6 została odwrócona, należy stosować normalną kolejność. Jeśli importer wystąpi jednak z takim wnioskiem, a następnie okaże się, że ustalenie wartości celnej na podstawie postanowień Artykułu 6 jest niemożliwe, to wartość celna powinna być ustalona na podstawie postanowień Artykułu 5, o ile może być w taki sposób ustalona.

4. Jeżeli wartość celna nie może być ustalona na podstawie postanowień Artykułów od 1 do 6, to należy ją ustalić na podstawie postanowień Artykułu 7.

Stosowanie ogólnie akceptowanych zasad księgowości

1. „Ogólnie akceptowane zasady księgowości” dotyczą przyjętego consensusu lub szerokiej autorytatywnej akceptacji, w danym kraju i czasie, co do rozumienia tego, jakie zasoby gospodarcze oraz zobowiązania powinny być zapisane jako aktywa i pasywa, jakie zmiany w aktywach i pasywach podlegają zapisom, jak takie aktywa i pasywa oraz ich zmiany mają być mierzone, jaka informacja winna być ujawniana i w jakim trybie oraz jaka powinna być sprawozdawczość finansowa. Te standardy mogą mieć formę generalnych wytycznych ogólnego stosowania, jak również szczegółowych praktyk i procedur.

2. Dla celów niniejszego Porozumienia administracja celna każdego Członka będzie wykorzystywać informacje opracowane w sposób zgodny z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości w danym kraju, właściwe z punktu widzenia odpowiedniego artykułu Porozumienia. Na przykład, określenie zwyczajowych zysków i kosztów ogólnych, na podstawie postanowień Artykułu 5, powinno być przeprowadzane z wykorzystaniem informacji opracowanej zgodnie z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości w kraju importu. Z drugiej strony, określenie zwyczajowych zysków i kosztów ogólnych, na podstawie postanowień Artykułu 6, powinno być przeprowadzone wykorzystując informacje w sposób zgodny z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości kraju produkcji. Jako dalszy przykład, określenie elementu, o którym mowa w ust. 1(b)(ii) Artykułu 8 podejmowane w kraju importu powinno być przeprowadzone w sposób zgodny z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości tego kraju.

Uwaga do Artykułu 1

Cena faktycznie płacona lub należna

1. Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita płatność za towary importowane, dokonana lub mająca być dokonana przez kupującego dla lub na rzecz sprzedającego. Płatność nie koniecznie musi przyjmować formę transferu pieniężnego. Płatność może być dokonywana akredytywą lub dokumentami płatniczymi. Płatność może być dokonywana bezpośrednio lub pośrednio. Przykładem płatności pośredniej może być spłacenie przez kupującego w całości lub częściowo kredytu zaciągniętego przez sprzedającego.

2. Czynności podjęte przez kupującego na własny rachunek, inne niż uzasadniające dokonanie korekty zgodnie z zasadami Artykułu 8, nie jest uważana za pośrednią płatność na rzecz sprzedającego, nawet jeśli prowadzona jest z korzyścią dla sprzedającego. Przy określaniu wartości celnej koszty takich czynności nie będą zatem dodawane od ceny faktycznie zapłaconej lub należnej.

3. Wartość celna towarów importowanych nie będzie zawierać następujących opłat lub kosztów pod warunkiem, że będą one wydzielone z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za towary importowane:

(a) opłat za prace budowlane, konstrukcyjne, montażowe, konserwacje lub nadzór techniczny, dokonanych po przywozie towarów importowanych, takich jak obiekty przemysłowe, maszyny czy urządzenia;

(b) kosztów transportu po przywozie towarów;

(c) ceł i podatków w kraju importu.

4. Cena faktycznie zapłacona lub należna dotyczy ceny towarów importowanych. Zatem przepływ dywidendy lub inne płatności, od kupującego do sprzedającego, które nie dotyczą towarów importowanych, nie są częścią wartości celnej.

Ust. 1(a)(iii)

Wśród ograniczeń które powodują, że cena faktycznie zapłacona lub należna jest nie do przyjęcia, mieszczą się ograniczenia nie wpływające istotnie na wartość towaru. Przykładem takich ograniczeń może być wymóg eksportera samochodów, aby importer nie wystawiał, ich i nie sprzedawał przed określoną datą, od której zaczyna się rocznik modelu.

Ust. 1(b)

1. Jeżeli sprzedaż lub cena są uzależnione od pewnych warunków lub świadczeń, których wartość nie może być ustalona w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna, to wartość transakcyjna nie będzie przyjęta dla celów celnych. Poniżej podane są niektóre przykłady takich sytuacji:

(a) sprzedający ustala cenę towarów importowanych pod warunkiem, że kupujący zakupi również inne towary w określonych ilościach;

(b) cena towarów importowanych jest uzależniona od ceny czy też cen, po których kupujący towary importowane sprzedaje inne towary sprzedającemu towary importowane;

(c) cena jest ustalona na bazie formy płatności nie związanej z towarami importowanymi; na przykład, gdy towary importowane są półfabrykatami, które są dostarczane przez sprzedającego pod warunkiem, że sprzedający otrzyma określoną ilość produktów gotowych.

2. Warunki lub świadczenia dotyczące produkcji lub marketingu towarów importowanych, nie będą jednak powodować odrzucania wartości transakcyjnej. Na przykład, fakt, iż kupujący dostarcza sprzedającemu prace inżynieryjno-techniczne i plany, wykonane w kraju importu, nie będzie prowadzić do odrzucania wartości transakcyjnej dla celów Artykułu 1. Podobnie, jeżeli kupujący podejmuje na własny rachunek, nawet, jeśli dzieje się to w porozumieniu ze sprzedającym, czynności związane z marketingiem towarów importowanych, wartość takich czynności nie jest częścią wartości celnej ani też takie czynności nie będą powodować odrzucenia wartości transakcyjnej.

Ust. 2

1. Ust. 2(a) i 2(b) przewidują różne sposoby stwierdzania akceptowalności wartości transakcyjnej.

2. Ust. 2(a) przewiduje, iż w przypadku, gdy kupujący i sprzedający są ze sobą powiązani, okoliczności związane ze sprzedażą będą zbadane i wartość transakcyjna będzie zaakceptowana jako wartość celna, pod warunkiem, że powiązanie nie wpłynęło na cenę. Nie należy przy tym rozumieć tego w ten sposób, że okoliczności sprzedaży powinny być badane we wszystkich przypadkach, gdy kupujący i sprzedający są powiązani. Badanie takie będzie wymagane tylko wówczas, gdy są wątpliwości co do akceptowalności ceny. Gdy administracja celna nie ma wątpliwości co do akceptowalności ceny, powinna ona być przyjęta bez domagania się dodatkowych informacji od importera. Na przykład, administracja celna mogła już uprzednio zbadać powiązanie lub już posiadać szczegółowe informacje o kupującym i sprzedającym, na podstawie czego ustaliła, iż powiązanie nie wpłynęło na cenę.

3. Jeżeli administracja celna nie może zaakceptować wartości transakcyjnej bez dalszego badania sprawy, to powinna dać możliwość importerowi przedłożenia dalszych szczegółowych informacji, które mogą być niezbędne dla zbadania okoliczności sprzedaży.

W tym kontekście administracja celna powinna być przygotowana do zbadania odpowiednich aspektów transakcji, włączając w to sposób układania przez kupującego i sprzedającego ich stosunków handlowych i sposób, w jaki dana cena została osiągnięta, w celu ustalenia, czy powiązanie wpłynęło na wysokość ceny. Tam, gdzie można wykazać, że kupujący i sprzedający, mimo, iż są powiązani w rozumieniu Artykułu 15, kupują i sprzedają jeden od drugiego, jak gdyby nie byli oni powiązani, wskazuje to, że powiązanie nie miało wpływu na cenę. Na przykład, jeśli cena została ustalona w sposób zgodny z normalną praktyką cenową danej gałęzi produkcji lub w sposób, w jaki sprzedający ustala ceny dla nie powiązanych z nim kupujących, wskazywałoby to, że powiązanie nie miało wpływu na cenę. Jako dalszy przykład, jeśli jest wykazane, że cena zapewnia zwrot wszelkich kosztów oraz zysk odpowiadający ogólnym zyskom przedsiębiorstwa, uzyskanym w reprezentatywnym okresie czasu (np. w skali rocznej), przy sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, wskazywałoby to, że nie miało to wpływu na cenę.

4. Ust. 2(b) zapewnia importerowi możliwość wykazania, że wartość transakcyjna jest ściśle zbliżona do wartości „testowej”, zaakceptowanej już wcześniej przez administrację celną i tym samym możliwa jest do przyjęcia, zgodnie z postanowieniami Artykułu 1. Jeżeli zostały spełnione wymogi testu przewidziane w ust. 2(b), to nie jest konieczne badanie kwestii wpływu powiązania, zgodnie z ust. 2(a). Jeśli administracja celna posiada już wystarczające informacje, na podstawie których można ustalić bez dodatkowych, szczegółowych badań, że spełniony został wymóg jednego z testów przewidzianych w ust. 2(b), to nie ma wówczas powodu do domagania się od importera, by wykazał, że test może być spełniony. W ust. 2(b) termin „niepowiązani kupujący” oznacza kupujących, którzy nie są powiązani ze sprzedającym w żadnym konkretnym przypadku.

Ust. 2(b)

Aby ustalić czy wartość jest „ściśle zbliżona” do innej wartości, musi się uwzględnić cały szereg czynników, na które składają się: rodzaj importowanych towarów, rodzaj gałęzi przemysłu, sezon, w którym towary są sprowadzane oraz fakt, czy różnica w wartości jest istotna handlowo. Z uwagi na to, że czynniki te mogą się różnić w poszczególnych przypadkach, byłoby niemożliwe stosowanie jednolitych metod, jak na przykład dopuszczalne odchylenie procentowe dla każdego przypadku. Na przykład, niewielka różnica w wartości może się okazać niedopuszczalna w przypadku pewnego rodzaju towarów, podczas gdy w przypadku innego rodzaju towarów, nawet znaczna różnica może okazać się dopuszczalna dla ustalenia, czy wartość transakcyjna jest ściśle zbliżona do wartości „testowej”, o której mowa w ust. 2(b) Artykułu 1.

Uwaga do Artykułu 2

1. Przy stosowaniu Artykułu 2 administracja celna będzie, wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, posługiwać się sprzedażą identycznych towarów, sprzedawanych na tym samym szczeblu handlu i w zasadzie w tych samych ilościach, co towary, dla których ustalana jest wartość celna. Jeśli nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, to można posługiwać się sprzedażą identycznych towarów, która spełnia którykolwiek z trzech następujących warunków:

(a) sprzedaż na tym samym szczeblu handlu lecz w innych ilościach;

(b) sprzedaż na innym szczeblu handlu lecz w zasadzie w tych samych ilościach;

lub

(c) sprzedaż na innym szczeblu handlu i w innych ilościach.

2. Po ustaleniu sprzedaży spełniającej jeden z trzech wymienionych warunków, zostaną dokonane korekty uwzględniające, w zależności od przypadku:

(a) jedynie czynniki ilościowe;

(b) jedynie różnicę w szczeblach handlu; lub

(c) zarówno różnicę w ilości, jak i w szczeblu handlu.

3. Określenie „i/lub” pozwala na elastyczny dobór sprzedaży i konieczne korekty któregokolwiek z trzech opisanych wyżej warunków ich dokonywania.

4. Dla celów Artykułu 2, wartość transakcyjna identycznych towarów oznacza wartość celną, skorygowaną zgodnie z postanowieniami ust. 1(b) i 2 , która została już przyjęta na podstawie postanowień Artykułu 1.

5. Warunkiem dokonania korekty z tytułu różnicy w szczeblu handlu lub różnych ilości jest to, by taka korekta, niezależnie od tego, czy prowadzi do zwiększenia, czy też do zmniejszenia wartości, była dokonywana jedynie na podstawie dowodów rzeczowych, które wyraźnie uzasadniają zasadność i prawidłowość takiej korekty, np. list cenowych, zawierających ceny odnoszące się do różnych szczebli handlu czy też ilości. Na przykład, jeżeli importem, dla którego ustalana jest wartość celna, jest dostawa 10 jednostek, podczas gdy jedynymi identycznymi towarami importowanymi, dla których istnieje ustalona cena transakcyjna, była partia 500 jednostek, przy czym ustalono, że sprzedający udziela rabatów ilościowych, korekta może być dokonana po uzyskaniu wglądu do listy cenowej sprzedającego i ustaleniu ceny, po której realizowana jest sprzedaż 10 jednostek. Nie jest wymagane, by sprzedaż musiała być dokonywana w partiach 10 jednostek, jeżeli tylko stwierdzono wiarygodność listy cenowej w odniesieniu do sprzedaży w innych ilościach. Przy braku takiej obiektywnej wskazówki, ustalanie wartości celnej na bazie postanowień Artykułu 2 nie jest właściwe.

Uwaga do Artykułu 3

1. Przy stosowaniu Artykułu 3 administracja celna będzie, wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, posługiwać się sprzedażą podobnych towarów sprzedawanych na tym samym szczeblu handlu i w zasadzie w tych samych ilościach, co towary, dla których ustalana jest wartość celna. Jeśli nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, można posługiwać się sprzedażą podobnych towarów, która spełnia którykolwiek z trzech następujących warunków:

(a) sprzedaż na tym samym szczeblu handlu lecz innych ilości;

(b) sprzedaż na innym szczeblu handlu lecz w zasadzie w tych samych ilościach; lub

(c) sprzedaż na innym szczeblu handlu i w innych ilościach.

2. Po ustaleniu sprzedaży spełniającej jeden z trzech wymienionych warunków, zostaną dokonane korekty uwzględniające, w zależności od przypadku:

(a) jedynie czynniki ilościowe;

(b) jedynie różnicę w szczeblu handlu; lub

(c) zarówno różnicę w ilości, jak i w szczeblu handlu.

3. Określenie „i/lub” pozwala na elastyczny dobór sprzedaży i konieczne korekty któregokolwiek z trzech opisanych wyżej warunków ich dokonywania.

4. Dla celów Artykułu 3, wartość transakcyjna podobnych towarów oznacza wartość celną, skorygowaną zgodnie z postanowieniami ust. 1(b) i 2. która została już przyjęta na podstawie postanowień Artykułu 1.

5. Warunkiem dokonania korekty z tytułu różnicy w szczeblu handlu lub różnych ilości jest to, by taka korekta, niezależnie od tego, czy prowadzi do zwiększenia, czy też do zmniejszenia wartości, była dokonywana jedynie na podstawie dowodów rzeczowych, które wyraźnie uzasadniają zasadność i prawidłowość takiej korekty, np. list cenowych, zawierających ceny odnoszące się do różnych szczebli handlu czy też ilości. Na przykład, jeżeli importem, dla którego ustalana jest wartość celna, jest dostawa 10 jednostek, podczas gdy jedynymi podobnymi towarami importowanymi, dla których istnieje ustalona cena transakcyjna, była partia 500 jednostek, przy czym ustalono, że sprzedający udziela rabatów ilościowych, korekta może być dokonana po uzyskaniu wglądu do listy cenowej sprzedającego i ustaleniu ceny, po której realizowana jest sprzedaż 10 jednostek. Nie jest wymagane, by sprzedaż musiała być dokonywana w partiach 10 jednostek, jeżeli tylko stwierdzono wiarygodność listy cenowej w odniesieniu do sprzedaży w innych ilościach. Przy braku takiej obiektywnej wskazówki, ustalanie wartości celnej na bazie postanowień Artykułu 3 nie jest właściwe.

Uwaga do Artykułu 5

1. Określenie „cena jednostkowa, po której... towary są sprzedawane w największych zagregowanych ilościach”, oznacza cenę, po której sprzedawana jest największa ilość jednostek w sprzedażach osobom nie powiązanym z osobami, od których te osoby kupują takie towary na pierwszym szczeblu handlu po zaimportowaniu, na którym to szczeblu miały miejsce takie sprzedaże.

2. Przykładem tego może być sprzedaż na podstawie listy cenowej, która zapewnia uprzywilejowane ceny jednostkowe przy zakupach dokonywanych w większych ilościach

Największa ilość jednostek sprzedanych po danej cenie wynosi 80; tym samym jednostkowa cena największej zagregowanej ilości wynosi 90.

3. W innym przykładzie występują dwie sprzedaże. W pierwszej sprzedaży 500 jednostek sprzedanych jest po cenie 95 jednostek pieniężnych za sztukę. W drugiej sprzedaży 400 jednostek sprzedawanych jest po cenie 90 jednostek pieniężnych za sztukę. W tym przypadku największa ilość jednostek sprzedanych po danej cenie wynosi 500; tym samym cena jednostkowa największej zagregowanej ilości wynosi 95.

4. W trzecim przykładzie występują następujące sytuacje, w których różne ilości sprzedawane są po różnych cenach.

(a) Sprzedaże

(b) Łącznie

W tym przykładzie największa ilość jednostek sprzedana po danej cenie wynosi 65; tym samym cena jednostkowa największej zagregowanej ilości wynosi 90.

5. Żadna sprzedaż w kraju importu, o której mowa w ust. 1 powyżej, osobie, która dostarcza bezpośrednio lub pośrednio, bezpłatnie lub po obniżonym koszcie jakikolwiek z elementów wymienionych w ust. 1(b) Artykułu 8 na użytek w związku z produkcją i sprzedażą na eksport importowanych towarów, nie będzie brana pod uwagę w ustalaniu ceny jednostkowej dla celów Artykułu 5.

6. Należy uwzględniać, że „zysk i koszty ogólne”, o których mowa w ust. 1 Artykułu 5 powinny być liczone całościowo. Dane dla celów takiego odliczenia powinny być ustalane na podstawie informacji dostarczonej przez lub w imieniu importera, chyba że podane przez importera dane nie są niezgodne z uzyskiwanymi przy sprzedażach w kraju importu towarów importowanych tego samego gatunku lub rodzaju. Jeżeli dane importera są niezgodne z takimi danymi, suma zysków i kosztów ogólnych, może być oparta o odpowiednie informacje, inne niż informacje dostarczone przez importera lub w jego imieniu.

7. „Koszty ogólne” obejmują bezpośrednie i pośrednie koszty marketingu danych towarów.

8. Podatki miejscowe należne z tytułu sprzedaży towarów, których nie odliczono na podstawie postanowień ust. 1(a)(iv) Artykułu 5, będą odejmowane na podstawie postanowień ust. 2(a)(i) Artykułu 5.

9. Przy ustalaniu zarówno marży lub zwyczajowych zysków i kosztów ogólnych w rozumieniu postanowień ust. 1 Artykułu 5, zagadnienie, czy określone towary są tego samego gatunku lub rodzaju, co inne towary, musi być rozstrzygane każdorazowo z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących. Należy zbadać sprzedaże w kraju importu możliwie najwęższej grupy towarów importowanych tego samego gatunku lub rodzaju, która obejmuje towary, dla których ustalana jest wartość celna. Dla celów Artykułu 5 „towary tego samego gatunku lub rodzaju” obejmują zarówno towary importowane z tego samego kraju, co towary dla których ustalana jest wartość celna, jak i towary importowane z innych krajów.

10. Dla celów ust. 1(b) Artykułu 5 „możliwie najwcześniej” będzie oznaczać datę, z którą dokonano sprzedaży towarów importowanych lub identycznych, czy też podobnych towarów importowanych w ilościach wystarczających dla ustalenia ceny jednostkowej.

11. Przy stosowaniu metody, o której mowa w ust. 2 Artykułu 5, odliczenie dotyczące wartości dodanej w procesie dalszego przetworzenia zostanie oparte na obiektywnych i wymiernych danych dotyczących kosztu takich czynności. Podstawą kalkulacji powinny być stosowane w przemyśle formuły, receptury, metody kalkulowania i inne praktyki stosowane w przemyśle.

12. Uznaje się, że metoda wyceny, o której mowa w ust. 2 Artykułu 5, nie powinna być zazwyczaj stosowana, jeżeli towary importowane tracą swoją tożsamość w wyniku dalszego przetworzenia. Mogą jednakże występować przypadki, gdy, mimo utraty tożsamości, wartość dodana w wyniku przetworzenia może być ściśle ustalona bez większych trudności. Z drugiej strony mogą również występować sytuacje, gdy towary importowane zachowują swoją tożsamość, ale stanowią tak znikomy element towarów sprzedawanych w kraju importu, że stosowanie tej metody wyceny byłoby nieuzasadnione. W świetle powyższego, każda sytuacja tego rodzaju musi być rozpatrywana dla każdego przypadku oddzielnie.

Uwaga do Artykułu 6

1. Przyjmuje się jako ogólną zasadę, że wartość celna ustalana na mocy niniejszego Porozumienia oparta jest na informacjach łatwo dostępnych w kraju importu. Celem ustalenia wartości kalkulowanej może być jednak konieczne zbadanie kosztów produkcji towarów, dla których ustalana jest wartość celna, i innych informacji, które muszą być uzyskane spoza kraju importu. Ponadto, w większości przypadków producenci towarów znajdują się poza jurysdykcją władz kraju importu. Stosowanie wartości kalkulowanej będzie ograniczone w zasadzie do przypadków, gdy sprzedający i kupujący są powiązani, a producent jest gotów do przedłożenia władzom celnym kraju importu niezbędnych kosztorysów i zapewnienia możliwości ich weryfikacji, która może być konieczna.

2. „Koszty lub wartość”, o których mowa w ust. 1(a) Artykułu 6 mają być ustalone na podstawie informacji związanych z produkcją towarów, dla których ustalana jest wartość celna, udostępnionych przez producenta lub w jego imieniu. Ma ona być oparta na księgowości handlowej producenta, pod warunkiem, że taka księgowość prowadzona jest zgodnie z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości w kraju produkcji towarów.

3. „Koszty lub wartość” obejmuje koszt elementów, wymienionych w ust. 1(a)(ii) i 1(a)(iii) Artykułu 8. Obejmuje ono również wartość jakiegokolwiek elementu, o którym mowa w ust. 1(b) Artykułu 8, który został bezpośrednio lub pośrednio dostarczony przez kupującego, w związku z produkcją towarów importowanych, wyliczoną w odpowiednich proporcjach zgodnie z odpowiednią Uwagą do Artykułu 8. Wartość prac o których mowa w ust. 1(b)(iv) Artykułu 8, wykonanych w kraju importu, powinna być włączana jedynie w takim zakresie, w jakim obciążają producenta. Przyjmuje się, że żaden koszt lub wartość tych prac nie może być liczona dwa razy przy ustalaniu wartości kalkulowanej.

4. „Kwota zysku i kosztów ogólnych”, o której mowa w ust. 1(b) Artykułu 6 ma być ustalana na podstawie informacji dostarczonej przez producenta lub w jego imieniu, o ile podane przez niego dane nie są niezgodne z danymi, które są zazwyczaj podawane przez producentów w kraju eksportu w eksporcie do kraju importu przy sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, co towary, dla których określana jest wartość celna.

5. Należy w tym kontekście uwzględnić, że „kwota zysku i kosztów ogólnych” musi być traktowana całościowo. Wynika z tego, iż jeżeli w którymkolwiek przypadku zysk wykazany przez producenta jest niski, a koszty ogólne producenta wysokie, to zysk producenta i koszty ogólne wzięte razem, mogą być mimo wszystko zgodne z tymi, które normalnie występują przy sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju. Taka sytuacja może powstać na przykład, gdy towar został wprowadzony na rynek kraju importu, a producent zakłada zerowy lub niski zysk, aby zrównoważyć wysokie koszty ogólne związane z wprowadzeniem towaru na rynek. Jeśli producent może wykazać niski zysk przy sprzedaży towarów importowanych z uwagi na szczególne okoliczności handlowe, faktyczne dane dotyczące zysku powinny być uwzględniane pod warunkiem, że podaje on istotne przyczyny handlowe uzasadniające te dane, a jego polityka cenowa zgodna jest ze zwyczajową polityką cenową w danej branży. Tego rodzaju sytuacja może powstać w przypadku, gdy producenci zostali zmuszeni do czasowej obniżki cen z uwagi na nieprzewidziany spadek popytu lub gdy sprzedają towary uzupełniające asortyment towarów produkowanych w kraju importu i zakładają niskie zyski celem utrzymania konkurencyjności. Jeżeli dane producenta dotyczące zysku i kosztów ogólnych nie są zgodne z danymi występującymi zazwyczaj przy sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, co towary dla których ustalana jest wartość celna, dokonywanej przez producentów w kraju eksportu przy eksporcie do kraju importu, kwota zysku i kosztów ogólnych może bazować na właściwej informacji, innej niż dostarczona przez producenta towarów lub w jego imieniu.

6. Gdy dla celów ustalenia wartości kalkulowanej wykorzystano inne informacje niż dostarczone przez producenta lub w jego imieniu, władze kraju importu, na wniosek importera, poinformują go o źródle takiej informacji, wykorzystanych danych i kalkulacjach opartych na tych danych, z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 10.

7. „Koszty ogólne”, o których mowa w ust. 1(b) Artykułu 6 obejmują koszty bezpośrednie i pośrednie wytwarzania i sprzedaży towarów na eksport, nie objęte postanowieniami ust. 1(a) Artykułu 6.

8. To, czy pewne towary są „tego samego gatunku lub rodzaju”, co inne towary, musi być ustalane dla każdego poszczególnego przypadku, w odniesieniu do okoliczności łączących się ze sprawą. Przy ustalaniu zwyczajowych zysków i kosztów ogólnych na podstawie postanowień Artykułu 6, należy zbadać najwęższą grupę towarów sprzedawanych na eksport do kraju importu, dla której dostępne są potrzebne informacje, zawierającą towary, dla których ustalana jest wartość celna. Dla celów Artykułu 6 „towary tego samego gatunku lub rodzaju” muszą pochodzić z tego samego kraju, co towary podlegające wycenie.

Uwaga do Artykułu 7

1. Wartość celna ustalona na podstawie Artykułu 7 powinna być w możliwie największym stopniu, oparta na uprzednio ustalonych wartościach celnych.

2. W ramach Artykułu 7 powinny być stosowane metody opisane w Artykułach od 1 do 6, jednakże rozsądna elastyczność w stosowaniu takich metod będzie zgodna z celami i postanowieniami Artykułu 7.

3. Poniżej podane są niektóre przykłady tej rozsądnej elastyczności:

(a) Towary identyczne – wymóg, że towary identyczne powinny być wyeksportowane w tym samym lub przybliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna, może być interpretowany elastycznie: identyczne towary importowane, produkowane w kraju innym niż kraj eksportu towarów, dla których ustalana jest wartość celna, mogą również być podstawą ustalania wartości celnej; można stosować wartości celne identycznych towarów importowanych, ustalone już na podstawie postanowień Artykułów 5 i 6.

(b) Towary podobne – wymóg, iż towary podobne powinny być wyeksportowane w tym samym lub przybliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna, może być interpretowany elastycznie; podobne towary produkowane w kraju innym niż kraj eksportu, dla których ustalana jest wartość celna, mogą również być podstawa ustalania wartości celnej; można stosować wartości celne podobnych towarów importowanych ustalone wcześniej na podstawie postanowień Artykułów 5 i 6.

(c) Metoda odliczeniowa – wymóg, iż towary powinny być sprzedane w „stanie takim, w jakim były importowane” ujęty w ust. 1(a) Artykułu 5, może być interpretowany elastycznie; wymóg „90 dni” może być stosowany elastycznie.

Uwaga do Artykułu 8

Ust. 1(a)(i)

Określenie „prowizja od zakupu” oznacza opłaty dokonywane przez importera swojemu agentowi za usługi związane z reprezentowaniem go za granicą przy zakupie towarów dla których ustalana jest wartość celna.

Ust. 1(b)(ii)

1. Przy przydzielaniu elementów, o których mowa w ust. 1(b)(ii) Artykułu 8, do towarów importowanych, należy uwzględnić dwa czynniki: wartość samego elementu i sposób jej przydzielenia do towarów importowanych. Przydzielanie takich elementów powinno być dokonywane w sposób rozsądny, właściwy w stosunku do okoliczności i zgodnie z ogólnie akceptowanymi zasadami księgowości.

2. Odnośnie wartości elementu, jeżeli importer nabywa ten element po danym koszcie od sprzedającego, który nie jest z nim powiązany, wartością elementu jest ten koszt. Jeżeli element został wytworzony przez importera lub osobę z nim powiązaną, wartością będzie koszt jego wytworzenia. Jeżeli element był uprzednio użytkowany przez importera, wówczas, niezależnie od tego czy został on nabyty czy też wytworzony przez takiego importera, pierwotny koszt nabycia lub wytworzenia powinien zostać pomniejszony w stopniu odpowiadającym takiemu zużyciu, celem wyliczenia wartości tego elementu.

3. Po ustaleniu wartości elementu, niezbędne jest przydzielenie tej wartości do towarów importowanych. Istnieją w tym zakresie różne możliwości. Na przykład, wartość ta może być przydzielona do pierwszej dostawy, jeśli importer pragnie zapłacić jednorazowo cło od całej wartości. Innym przykładem może być przydzielenie tej wartości, na wniosek importera, do pewnej ilości jednostek wyprodukowanych do chwili pierwszej dostawy. Jako dalszy przykład, na wniosek importera, wartość taka może być przydzielona do całej przewidywanej produkcji w przypadkach zakontraktowania całej tej produkcji lub udzielenia promesy jej dostarczenia. Metoda stosowana przez administrację celną będzie zależeć od dokumentacji przedłożonej przez importera.

4. Ilustracją powyższego może być sytuacja, gdy importer przekazuje producentowi formę do produkcji towarów importowanych, kontraktując nabycie 10 000 jednostek. W chwili nadejścia pierwszej dostawy składającej się z 1 000 jednostek, producent wyprodukował już 4 000 jednostek. Importer może zwrócić się do administracji celnej o przydzielenie wartości formy do 1 000 jednostek, 4 000 jednostek lub 10 000 jednostek.

Ust. 1(b)(iv)

1. Doliczenia za elementy wymienione w ust. 1(b)iv) Artykułu 8 powinny być oparte na obiektywnych i wymiernych danych. Dla ułatwienia zarówno importerowi, jak i administracji celnej ustalenia wartości, które należy doliczyć, powinny być w możliwie najszerszym zakresie stosowane dane łatwo dostępne w ewidencji handlowej importera.

2. W przypadku elementów dostarczonych przez kupującego, które zostały przez niego zakupione lub udostępnione drogą wypożyczenia, doliczany będzie koszt zakupu lub wypożyczenia. Nie będą dokonywane doliczenia za elementy, które są dostępne jako własność publiczna, poza kosztami pozyskania ich kopii.

3. Łatwość obliczenia wartości, które mają być dodane, zależy od struktury poszczególnych firm, metod zarządzania, jak również metod księgowania.

4. Na przykład, możliwe jest, iż firma importująca różnorodne produkty z szeregu krajów prowadzi ewidencję swojego ośrodka projektowego poza granicami kraju importu w taki sposób, iż możliwe jest dokładne ustalenie kosztów odnoszących się do danego produktu.. W takich przypadkach możliwa jest bezpośrednia korekta na podstawie postanowień Artykułu 8.

5. W innym przypadku firma może wykazywać koszty ośrodka projektowego poza granicami kraju urzędowania, jako koszty ogólne, bez odniesienia do poszczególnych towarów. W takim przypadku stosowana korekta zgodnie z Artykułem 8 mogłaby zostać dokonana w odniesieniu do towarów importowanych przez przydzielenie całości kosztów ośrodka projektowego do całej produkcji korzystającej z tego ośrodka i dodanie tak przydzielonego kosztu na bazie jednostkowej do importu.

6. Różne warianty wymienionych powyżej okoliczności wymagają, rzecz jasna, uwzględnienia różnych czynników przy ustalaniu właściwej metody przydzielania.

7. W przypadkach, gdy wytwarzanie elementu, o którym mowa, dokonywane jest w kilku krajach i obejmuje dłuższy okres czasu, korekta powinna ograniczać się do wartości faktycznie dodanej do tego elementu poza granicami kraju importu.

Ust. 1(c)

1. Honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, o których mowa w ust. 1(c) Artykułu 8. mogą obejmować między innymi płatności za patenty, znaki handlowe i prawa autorskie. Przy ustalaniu wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej czy należnej nie będą jednak dodawane opłaty za prawo do reprodukcji towarów importowanych w kraju importu.

2. Płatności dokonane przez kupującego za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży towarów importowanych, o ile nie są warunkiem sprzedaży do kraju importu, nie będą dodawane do ceny faktycznie płaconej lub należnej towarów importowanych.

Ust. 3

W przypadku braku obiektywnych i wymiernych danych odnośnie doliczeń wymaganych zgodnie z postanowieniami Artykułu 8, wartość transakcyjna nie może być ustalana na podstawie postanowień Artykułu 1. Ilustracją tego może być sytuacja, gdy honorarium jest płacone na podstawie ceny sprzedażnej w kraju importu jednego litra określonego towaru, który był zakupiony w imporcie wagowo i następnie rozpuszczony po zaimportowaniu. Jeżeli honorarium jest częściowo oparte na towarach importowanych, a częściowo na innych czynnikach, które nie mają nic wspólnego z towarami importowanymi (na przykład, gdy towary importowane są mieszane ze składnikami krajowymi i nie mogą być już odrębnie zidentyfikowane, lub gdy honorarium nie może być wyodrębnione ze specjalnego porozumienia finansowego między kupującym a sprzedającym, wówczas niewłaściwe byłoby zabieganie o doliczenie z tytułu honorarium. Jeżeli jednak kwota honorarium jest oparta tylko na towarach importowanych i może być wyraźnie ustalona, można dokonać doliczenia do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej.

Uwaga do Artykułu 9

Dla celów Artykułu 9 pojęcie „czas importu” może obejmować moment zgłoszenia do odprawy celnej.

Uwaga do Artykułu 11

1. Artykuł 11 przyznaje importerowi prawo do odwołania od decyzji podjętych przez administrację celną w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna. Odwołanie może być złożone najpierw do wyższej instancji w ramach administracji celnej, z tym, że importer będzie miał prawo do złożenia ostatecznego odwołania do sądu.

2. „Bez kary” oznacza, iż importer nie będzie podlegał grzywnie ani groźbie grzywny tylko z powodu skorzystania z prawa do odwołania. Płatność normalnych kosztów sądowych i honorariów prawników nie będzie uważana za grzywnę.

3. Nic w Artykule 11 nie będzie stanowić jednak dla Członka przeszkody w domaganiu się pełnego zapłacenia wymierzonego cła przed złożeniem odwołania.

Uwaga do Artykułu 15

Ust. 4

Dla celów Artykułu 15 określenie „osoby” obejmuje, tam gdzie jest to właściwe, osoby prawne.

Ust. 4(e)

Dla celów niniejszego Porozumienia uważa się, że jedna osoba kontroluje drugą osobę w tych przypadkach, gdy ta pierwsza jest w stanie wykonywać prawną lub faktyczną kontrolę nad czynnościami tej drugiej osoby.

ZAŁĄCZNIK II

Techniczny Komitet Ustalania Wartości Celnej

1. Zgodnie z Artykułem 18 niniejszego Porozumienia, ustanawia się Komitet Techniczny pod auspicjami Rady Współpracy Celnej (CCC) mając na uwadze osiągnięcie na szczeblu technicznym jednolitości w interpretacji i stosowaniu niniejszego Porozumienia.

2. Zadania Komitetu Technicznego obejmują co następuje:

(a) badanie poszczególnych problemów technicznych wynikających z bieżącego zarządzania systemem ustalania wartości celnej Członków i wydawanie opinii doradczych co do zastosowanych rozwiązań, na podstawie przedłożonych faktów;

(b) badanie, na wniosek, przepisów prawnych dotyczących wartości celnej, procedur i praktyk w takim zakresie, w jakim są one związane z niniejszym Porozumieniem i przygotowywanie raportów o wynikach takich badań;

(c) przygotowywanie i rozpowszechnianie rocznych raportów na temat technicznych aspektów funkcjonowania i statusu niniejszego Porozumienia;

(d) dostarczanie takich informacji i udzielanie takiego doradztwa w jakichkolwiek zagadnieniach dotyczących ustalania dla potrzeb celnych wartości celnej towarów importowanych, o jakie może wystąpić każdy Członek lub Komitet. Takie informacje lub doradztwo mogą przyjmować formę opinii doradczej, komentarza lub uwag wyjaśniających;

(e) ułatwianie pomocy technicznej Członkom, na ich wniosek, mając na uwadze wspieranie międzynarodowego uznania niniejszego Porozumienia;

(f) rozpatrywanie spraw przedłożonych mu przez panel zgodnie z Artykułem 19 niniejszego Porozumienia; i

(g) wykonywanie wszelkich innych zadań, jakie mogą mu być zlecone przez Komitet.

Uwagi ogólne

3. Komitet Techniczny będzie dążył do zakończenia w rozsądnie krótkim okresie prac dotyczących poszczególnych zagadnień, zwłaszcza zagadnień zleconych mu przez Członków, Komitet lub panel. Jak postanowiono w ust. 4 Artykułu 19, panel wyznaczy określony termin odbioru raportu Komitetu Technicznego, a Komitet Techniczny dostarczy swój raport w tym terminie.

4. Komitet Techniczny będzie przy pełnieniu swych funkcji odpowiednio obsługiwany przez Sekretariat CCC.

Zasady reprezentacji

5. Każdy Członek ma prawo być reprezentowany w Komitecie Technicznym. Każdy Członek może wyznaczyć jednego delegata i jednego lub więcej zastępców delegatów jako swoich przedstawicieli w Komitecie Technicznym. Taki Członek, w ten sposób reprezentowany w Komitecie Technicznym, jest zwany dalej w niniejszym Załączniku „członkiem Komitetu Technicznego”. Przedstawicielom członków Komitetu Technicznego mogą towarzyszyć doradcy. W posiedzeniach może brać również udział, jako obserwator, Sekretariat WTO.

6. Członkowie CCC, którzy nie są Członkami WTO, mogą być reprezentowani na posiedzeniach Komitetu Technicznego przez jednego delegata i jednego lub więcej zastępców delegata. Tacy przedstawiciele będą brać udział w posiedzeniach Komitetu Technicznego jako obserwatorzy.

7. Z zastrzeżeniem akceptacji Przewodniczącego Komitetu Technicznego. Sekretarz Generalny CCC (zwany w niniejszym Załączniku „Sekretarzem Generalnym”) może zapraszać przedstawicieli rządów, które nie są ani Członkami WTO, ani członkami CCC oraz przedstawicieli międzynarodowych organizacji rządowych i handlowych do wzięcia udziału w posiedzeniach Komitetu Technicznego jako obserwatorów.

8. Nominacje delegatów, zastępców delegatów i doradców biorących udział w posiedzeniach Komitetu Technicznego będą składane na ręce Sekretarza Generalnego.

Posiedzenia Komitetu Technicznego

9. Komitet Techniczny będzie zbierać się w miarę potrzeb, nie rzadziej jednak niż dwa razy do roku. Data każdego posiedzenia będzie ustalana przez Komitet Techniczny na poprzednim posiedzeniu. Data ta może ulec zmianie albo na wniosek każdego z członków Komitetu Technicznego poparty przez zwykłą większość członków Komitetu Technicznego albo, w przypadkach wymagających pilnego rozpatrzenia, na wniosek Przewodniczącego. Niezależnie od postanowień zawartych w pierwszym zdaniu niniejszego ustępu, Komitet Techniczny będzie zwoływany stosownie do potrzeb, w celu rozpatrzenia spraw przedkładanych mu przez panel lub zgodnie z postanowieniami Artykułu 19 niniejszego Porozumienia.

10. Posiedzenia Komitetu Technicznego będą przeprowadzane w siedzibie CCC o ile nie podjęto w tej sprawie innej decyzji.

11. Sekretarz Generalny będzie informował o dacie rozpoczęcia każdej sesji Komitetu Technicznego wszystkich jego członków i osoby, o których mowa w ust. 6 i 7, co najmniej z trzydziestodniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem pilnych przypadków.

Porządek dzienny

12. Wstępny porządek dzienny każdej sesji będzie opracowywany przez Sekretarza Generalnego i rozsyłany członkom Komitetu Technicznego i osobom, o których mowa w ust. 6 i 7 co najmniej trzydzieści dni przed sesją, z wyjątkiem pilnych przypadków.

Porządek taki będzie obejmować wszystkie punkty, których włączenie zostało zaaprobowane przez Komitet Techniczny na poprzedniej sesji, wszystkie punkty włączone przez Przewodniczącego z własnej inicjatywy oraz wszelkie punkty, o których włączenie wnioskowali Sekretarz Generalny, Komitet lub którykolwiek z członków Komitetu Technicznego.

13. Komitet Techniczny będzie ustalać porządek dzienny na początku każdej sesji. W czasie trwania sesji Komitet Techniczny może zmieniać porządek dzienny sesji.

Władze i prowadzenie sesji

14. Komitet Techniczny będzie dokonywał wyboru Przewodniczącego i jednego lub więcej wiceprzewodniczących spośród delegatów swoich członków. Przewodniczący i wiceprzewodniczący będą pełnić funkcję przez okres jednego roku. Ustępujący Przewodniczący i Wiceprzewodniczący mają prawo być ponownie wybrani. Mandat Przewodniczącego lub Wiceprzewodniczącego, którzy przestają być przedstawicielami członka w Komitecie Technicznym, wygasa automatycznie.

15. W przypadku, gdy Przewodniczący jest nieobecny na posiedzeniu lub jego części, będzie przewodniczył Wiceprzewodniczący. W takim przypadku będzie on miał takie same uprawnienia i obowiązki, co Przewodniczący.

16. Przewodniczący sesji będzie brał udział w obradach Komitetu Technicznego z racji swojej funkcji a nie jako przedstawiciel członka w Komitecie Technicznym.

17. Obok wykonywania innych uprawnień przypisanych Przewodniczącemu przez niniejsze przepisy, Przewodniczący będzie ogłaszał otwarcie i zamknięcie każdego posiedzenia, kierował dyskusją, udzielał głosu i zgodnie z niniejszymi przepisami, czuwał nad przebiegiem obrad. Przewodniczący może również przywołać mówcę do porządku, jeśli uwagi mówcy nie mają związku z daną sprawą.

18. W czasie dyskusji nad jakąkolwiek sprawą delegacja może wnieść wniosek proceduralny. W takiej sytuacji Przewodniczący niezwłocznie oznajmi swoje stanowisko. Jeżeli zostanie ono podważone, Przewodniczący przedstawi je delegacjom do podjęcia decyzji. Stanowisko zajęte przez Przewodniczącego jest obowiązujące, o ile nie zostanie ono odrzucone w głosowaniu.

19. Sekretarz Generalny lub wyznaczeni przez niego funkcjonariusze Sekretariatu CCC wykonują pracę sekretariatu sesji Komitetu Technicznego.

Quorum i głosowanie

20. Przedstawiciele zwykłej większości członków Komitetu Technicznego będą stanowić quorum.

21. Każdy członek Komitetu Technicznego będzie posiadał jeden głos. Decyzje Komitetu Technicznego będą podejmowane większością co najmniej dwóch trzecich głosów obecnych członków. Niezależnie od wyników głosowania w poszczególnych kwestiach, Komitet Techniczny może sporządzić pełny raport dotyczący danej sprawy dla Komitetu i CCC, ze wskazaniem różnych poglądów wyrażonych w dyskusji. Niezależnie od powyższych postanowień niniejszego ust., w sprawach przedłożonych przez panel Komitet Techniczny będzie podejmował decyzje przez consensus. Jeśli Komitet Techniczny nie osiągnie porozumienia w kwestii przedłożonej mu przez panel, wówczas Komitet Techniczny dostarczy raport wyszczególniający fakty dotyczące sprawy i wskazujący opinie członków.

Języki i dokumenty

22. Oficjalnymi językami Komitetu Technicznego będą języki angielski, francuski i hiszpański. Przemówienia i oświadczenia wygłoszone w jednym z tych trzech języków będą natychmiast przetłumaczone na pozostałe języki oficjalne, chyba że wszystkie delegacje zgodzą się odstąpić od tłumaczenia. Przemówienie lub oświadczenie wygłoszone w jakimkolwiek innym języku będą przetłumaczone na język angielski, francuski i hiszpański na tych samych warunkach, o ile zainteresowana delegacja zapewni tłumaczenie na język angielski, francuski lub hiszpański. Wyłącznie język angielski, francuski i hiszpański będą używane przy sporządzaniu oficjalnych dokumentów Komitetu Technicznego. Memoranda i korespondencja przesyłane do rozpatrzenia przez Komitet Techniczny muszą być opracowane w jednym z oficjalnych języków.

23. Komitet Techniczny sporządza sprawozdania ze wszystkich swoich posiedzeń oraz, o ile Przewodniczący uzna to za konieczne, protokoły lub streszczenia dyskusji z posiedzeń. Przewodniczący lub osoba przez niego wyznaczona składa sprawozdanie z prac Komitetu Technicznego na każdej sesji Komitetu i na każdej sesji CCC.

ZAŁĄCZNIK III

1. Pięcioletnie odroczenie zastosowania przez Członków – kraje rozwijające się postanowień niniejszego Porozumienia, zawarte w ust. 1 Artykułu 20 może być w praktyce niewystarczające dla pewnych Członków – krajów rozwijających się. W takich przypadkach Członek – kraj rozwijający się może przed końcem okresu określonego w ust. 1 Artykułu 20 wystąpić o wydłużenie takiego okresu i przyjmuje się, że Członkowie odniosą się przychylnie do takiego wystąpienia w przypadkach gdy dany Członek – kraj rozwijający się przedstawi stosowne uzasadnienie.

2. Kraje rozwijające się, które obecnie wyceniają towary na podstawie oficjalnie ustalonych wartości minimalnych mogą złożyć zastrzeżenie w celu umożliwienia im utrzymania takich wartości na zasadach ograniczonych i przejściowych zgodnie z takimi zasadami i warunkami, jakie będą mogły być przyjęte przez Członków.

3. Kraje rozwijające się, które uważają, że odwrócenie porządku kolejności na wniosek importera, przewidziane w Artykule 4 Porozumienia może być dla nich powodem faktycznych trudności, mogą złożyć zastrzeżenie do Artykułu 4 następującej treści:

„Rząd .... zastrzega sobie prawo postanowienia, że ust. 2 Artykułu 4 Porozumienia będzie stosowany tylko jeśli władze celne zgodzą się z wnioskiem o odwrócenie porządku Artykułów 5 i 6”.

Jeśli kraje rozwijające się złożą takie zastrzeżenie, Członkowie zgodzą się na nie zgodnie z Artykułem 21 Porozumienia.

4. Kraje rozwijające się mogą złożyć zastrzeżenie w odniesieniu do ust. 2 Artykułu 5 Porozumienia następującej treści:

„Rząd .... zastrzega sobie prawo postanowienia, że ust. 2 Artykułu 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odpowiedniej uwagi do niego, niezależnie od tego, czy importer wystąpi z takim wnioskiem”.

Jeśli kraje rozwijające się złożą takie zastrzeżenie, Członkowie zgodzą się na nie zgodnie z Artykułem 21 Porozumienia.

5. Pewne kraje rozwijające się mogą doświadczyć trudności w stosowaniu Artykułu 1 Porozumienia w zakresie, w jakim odnosi się on do importu do ich krajów realizowanego przez wyłącznych agentów, wyłącznych dystrybutorów i wyłącznych koncesjonariuszy. Jeśli takie problemy wystąpią w praktyce u Członków – krajów rozwijających się stosujących niniejsze Porozumienie, będzie przeprowadzone badanie tej kwestii na wniosek takich Członków, w celu znalezienia odpowiednich rozwiązań.

6. Artykuł 17 uznaje, że przy stosowaniu niniejszego Porozumienia administracje celne mogą potrzebować przeprowadzić dochodzenia dotyczące prawdziwości lub ścisłości jakiegokolwiek oświadczenia, dokumentu lub deklaracji złożonych im w celach wyceny celnej. Artykuł ów potwierdza w ten sposób, że można przeprowadzać dochodzenia, które, na przykład, mają na celu zweryfikowanie, czy elementy wartości zadeklarowane lub przedstawione służbom celnym w związku z ustalaniem wartości celnej są kompletne i poprawne. Członkowie, z zastrzeżeniem ich krajowych przepisów prawnych i procedur, mają prawo oczekiwać pełnej współpracy importerów przy tych dochodzeniach.

7. Cena faktycznie zapłacona lub należna zawiera wszystkie płatności faktycznie dokonane, lub które mają być dokonane jako warunek sprzedaży towarów importowanych, przez kupującego sprzedającemu, lub przez kupującego trzeciej stronie, by spełnić zobowiązanie sprzedającego.

Wersja w języku angielskim