Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 40 poz. 204

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do publicznej wiadomości:

W dniu 14 grudnia 1959 r. została sporządzona w Paryżu Europejska konwencja o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich w następującym brzmieniu:

Przekład

EUROPEJSKA KONWENCJA

o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich

Rządy-sygnatariusze, członkowie Rady Europy,

mając na uwadze Europejską konwencję kulturalną, podpisaną w Paryżu dnia 19 grudnia 1954 r.;

mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, sporządzoną w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.;

mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności okresów studiów uniwersyteckich, sporządzoną w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r.;

uznając za pożądane uzupełnienie powyższych konwencji o postanowienia przewidujące akademickie uznawanie kwalifikacji uniwersyteckich uzyskanych za granicą,

uzgodniły, co następuje:

W rozumieniu niniejszej konwencji:

(a) termin „szkoły wyższe” oznacza

(i) uniwersytety oraz

(ii) instytucje uznane za równorzędne przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium się znajdują, i posiadające uprawnienia do nadawania kwalifikacji na poziomie uniwersyteckim;

(b) termin „kwalifikacje uniwersyteckie” oznacza każdy stopień, dyplom lub świadectwo, przyznane przez szkołę wyższą znajdującą się na terytorium Umawiającej się Strony oraz poświadczające zakończenie okresu studiów wyższych;

(c) stopnie, dyplomy i świadectwa, przyznane w wyniku egzaminu częściowego, nie będą uznawane za kwalifikacje uniwersyteckie w znaczeniu punktu (b) niniejszego artykułu.

1. Dla celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony zostaną podzielone na kategorie w zależności od tego, czy kompetentnym organem władzy w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na terytorium danej Strony jest:

(a) państwo;

(b) szkoła wyższa;

(c) państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.

2. Każda z Umawiających się Stron w ciągu roku od wejścia w życie konwencji poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy, który z tych organów jest kompetentny w kwestii równoważności kwalifikacji akademickich.

1. Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 2 niniejszej konwencji, będą uznawać kwalifikacje uniwersyteckie przyznane przez szkołę wyższą znajdującą się na terytorium innej Umawiającej się Strony.

2. Akademickie uznanie zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich będzie uprawniać ich posiadacza do:

(a) kontynuowania studiów wyższych oraz przystąpienia do końcowych egzaminów akademickich w celu uzyskania tytułu lub stopnia, włączając w to doktorat, na takich samych warunkach, jakie mają zastosowanie wobec obywateli Umawiającej się Strony, jeśli przyjęcie na studia i dopuszczenie do egzaminów jest uwarunkowane posiadaniem kwalifikacji uniwersyteckich podobnych do wymaganych w krajowych szkołach wyższych;

(b) używania tytułu akademickiego, przyznanego przez zagraniczną szkołę wyższą, z zaznaczeniem jego pochodzenia.

W odniesieniu do punktu (a) ustępu 2 artykułu 3 niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może:

(a) wstrzymać się z uznaniem zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich w przypadku, gdy wymagania egzaminacyjne dla ich uzyskania nie obejmują niektórych przedmiotów – obowiązkowych dla uzyskania podobnych kwalifikacji krajowych – do czasu uzupełnienia brakujących egzaminów;

(b) wymagać od posiadaczy zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich zdania egzaminu testowego we własnym języku urzędowym lub jednym z własnych języków urzędowych, jeżeli dotychczasowe studia odbywały się w innym języku.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (b) ustępu 1 artykułu 2 niniejszej konwencji, przekażą tekst niniejszej konwencji kompetentnym organom władzy w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na ich terytoriach oraz zachęcą je do przychylnego rozpatrywania i stosowania zasad przedstawionych w artykułach 3 i 4.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (c) ustępu 1 artykułu 2 niniejszej konwencji, będą stosować postanowienia artykułów 3 i 4 w przypadku, gdy państwo jest organem władzy kompetentnym w kwestiach równoważności kwalifikacji uniwersyteckich, oraz będą stosować postanowienia artykułu 5 w przypadku, gdy państwo nie jest organem władzy kompetentnym w tych kwestiach.

Sekretarz Generalny Rady Europy może co pewien czas zwracać się do Umawiających się Stron z prośbą o dostarczenie pisemnego oświadczenia o środkach oraz decyzjach, podjętych w celu wykonania postanowień niniejszej konwencji.

Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje innym Umawiającym się Stronom informacje otrzymane od każdej z nich, zgodnie z postanowieniami artykułów 2 i 7 niniejszej konwencji, i będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o postępach w stosowaniu niniejszej konwencji.

Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może:

(a) naruszać korzystniejszych postanowień z zakresu uznawania zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich, zawartych w każdej innej konwencji, której sygnatariuszem jest jedna z Umawiających się Stron, lub podważać celowości zawarcia takiej konwencji przez jedną z Umawiających się Stron w późniejszym okresie bądź

(b) wpływać na obowiązek przestrzegania praw oraz uregulowań, obowiązujących na terytorium Umawiającej się Strony, dotyczących wjazdu, pobytu oraz wyjazdu cudzoziemców.

1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

2. Konwencja wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego.

3. W stosunku do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia złożenia jego dokumentu ratyfikacyjnego.

4. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Każde państwo zaproszone w ten sposób może do niej przystąpić przez złożenie dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady. W stosunku do każdego państwa przystępującego niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od dnia złożenia jego dokumentu przystąpienia.

5. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim członkom Rady Europy oraz każdemu państwu przystępującemu fakt złożenia kolejnych dokumentów ratyfikacyjnych i przystąpienia.

Każda Umawiająca się Strona może w chwili składania swojego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia bądź w dowolnym późniejszym terminie, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, złożyć oświadczenie, że niniejsza konwencja będzie stosowana na niektórych lub na wszystkich terytoriach, za których stosunki międzynarodowe Strona ta jest odpowiedzialna.

1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w dowolnym terminie po upływie pięcioletniego okresu jej obowiązywania, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, który powiadomi o tym pozostałe Umawiające się Strony.

2. Wypowiedzenie takie nabiera mocy w odniesieniu do zainteresowanej Umawiającej się Strony po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym otrzyma je Sekretarz Generalny Rady Europy.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Paryżu dnia 14 grudnia 1959 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu przystępującemu rządowi-sygnatariuszowi.

Wersja w języku angielskim

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmienne zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski