Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 40 poz. 202

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do publicznej wiadomości:

W dniu 15 grudnia 1956 r. została sporządzona w Paryżu Europejska konwencja o równoważności okresów studiów uniwersyteckich w następującym brzmieniu:

Przekład

EUROPEJSKA KONWENCJA

o równoważności okresów studiów uniwersyteckich

Rządy-sygnatariusze niniejszej konwencji, państwa członkowskie Rady Europy,

mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, sporządzoną w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.,

mając na uwadze Europejską konwencję kulturalną, podpisaną w Paryżu dnia 19 grudnia 1954 r.

uznając, że istotny wkład zostałby wniesiony we wzajemne zrozumienie w Europie, gdyby większa liczba studentów, w tym studentów języków nowożytnych, mogła studiować okresowo za granicą oraz gdyby zdane w tym czasie egzaminy i wysłuchane wykłady mogły być uznane przez macierzystą szkołę wyższą,

uznając, że uznanie okresów studiów odbytych za granicą mogłoby przyczynić się do rozwiązania problemu powstałego na skutek braku wysoko wykwalifikowanych naukowców,

uzgodniły, co następuje:

1. Dla celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony zostaną podzielone na kategorie w zależności od tego, czy kompetentnym organem władzy w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na terytorium danej strony jest:

(a) państwo,

(b) szkoła wyższa,

(c) państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.

Każda Umawiająca się Strona poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy, który organ władzy na jej terytorium jest kompetentny w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich.

2. Termin „szkoły wyższe” oznacza:

(a) uniwersytety,

(b) inne instytucje szkolnictwa wyższego, oficjalnie uznane przez odpowiednie władze Umawiającej się Strony, na której terytorium się znajdują, za posiadające charakter uniwersytetu.

1. Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, uznają cały okres studiów odbytych przez studenta języków nowożytnych w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy za równoważny z podobnym okresem studiów w macierzystej szkole wyższej, pod warunkiem że władze szkoły wyższej wydadzą studentowi świadectwo stwierdzające, ze spełnił on wymagania związane z tym okresem studiów.

2. Czas trwania okresu studiów, o których mowa w poprzednim ustępie, określą kompetentne organy władzy zainteresowanej Umawiającej się Strony.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, rozważą środki, jakie należy podjąć w celu uznania okresu studiów odbytego w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy przez studentów innych kierunków niż języki nowożytne, a w szczególności przez studentów nauk podstawowych i stosowanych.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1, będą dążyć, poprzez postanowienia jedno- i dwustronne, do ustalenia warunków uznawania przez macierzystą szkołę wyższą egzaminów zdanych oraz wykładów wysłuchanych w okresie studiów w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy za równoważne z podobnymi egzaminami oraz wykładami w macierzystej szkole wyższej.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (b) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, przekażą tekst niniejszej konwencji organom władz szkół wyższych znajdujących się na ich terytoriach oraz zachęcą je do przychylnego rozpatrywania i stosowania zasad przedstawionych w artykułach 2, 3 i 4.

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (c) ustępu 1 artykułu 1, będą stosować postanowienia artykułów 2, 3 i 4 w odniesieniu do szkół wyższych, dla których państwo jest kompetentnym organem władzy w kwestiach rozważanych w niniejszej konwencji, oraz będą stosować postanowienia artykułu 5 w odniesieniu do szkół wyższych, które w tych kwestiach same są kompetentnym organem władzy.

Każda z Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w ciągu roku od wejścia w życie niniejszej konwencji, pisemne oświadczenie o środkach podjętych w celu realizacji postanowień artykułów 2, 3, 4, 5 i 6.

Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje innym Umawiającym się Stronom informacje otrzymane od każdej z nich, zgodnie z postanowieniami artykułu 7 niniejszej konwencji, i będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o postępach w stosowaniu niniejszej konwencji.

1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po złożeniu trzech dokumentów ratyfikacyjnych.

3. W stosunku do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentu ratyfikacyjnego.

4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim państwom członkowskim Rady Europy wejście w życie konwencji, nazwy Umawiających się Stron, które ją ratyfikowały, oraz złożenie każdego kolejnego dokumentu ratyfikacyjnego.

5. Każda Umawiająca się Strona może określić terytoria, do których niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie, w oświadczeniu skierowanym do Sekretarza Generalnego Rady Europy, który poinformuje o tym każdą z Umawiających się Stron.

Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Każde państwo zaproszone w ten sposób może do niej przystąpić przez złożenie dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady, który powiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony. Każde państwo przystępujące będzie dla celów niniejszej konwencji uznane za państwo członkowskie Rady Europy. W stosunku do każdego państwa przystępującego niniejsza konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentu przystąpienia.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu przystępującemu rządowi-sygnatariuszowi.

Wersja w języku angielskim

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski