Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 36 poz. 176

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 4 listopada 1950 r. została sporządzona w Rzymie Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmieniona następnie protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona protokołem nr 2*⁾ w następującym brzmieniu:

Przekład

PROTOKÓŁ Nr 2

do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, o nadaniu Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka kompetencji do wydawania opinii doradczych

Państwa-członkowie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu:

mając na uwadze postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej „Konwencją”), a zwłaszcza artykuł 19 powołujący, obok innych organów, Europejski Trybunał Praw Człowieka (zwany dalej „Trybunałem”);

uznając za celowe nadanie Trybunałowi kompetencji do wydawania, pod pewnymi warunkami, opinii doradczych,

uzgodniły, co następuje:

1. Trybunał może, na wniosek Komitetu Ministrów, wydawać opinie doradcze w kwestiach prawnych dotyczących wykładni Konwencji i protokołów dodatkowych.

2. Powyższe opinie nie mogą dotyczyć treści i zakresu praw i wolności określonych w rozdziale I Konwencji i protokołach, ani jakichkolwiek innych zagadnień, które Komisja, Trybunał lub Komitet Ministrów mogłyby rozpatrywać w wyniku postępowania podjętego na podstawie postanowień Konwencji.

3. Decyzje Komitetu Ministrów w sprawie wniosku o opinię doradczą Trybunału podejmowane są większością dwóch trzecich głosów przedstawicieli uprawnionych do zasiadania w Komitecie.

Trybunał rozstrzyga, czy wniosek o wydanie opinii doradczej, przedłożony przez Komitet Ministrów, mieści się w jego kompetencjach doradczych określonych w artykule 1 niniejszego protokołu.

1. Wniosek o wydanie opinii doradczej Trybunał rozpatruje na posiedzeniu plenarnym.

2. Opinia doradcza Trybunału zawiera uzasadnienie.

3. Jeżeli opinia doradcza nie wyraża w całości lub w części jednomyślnego poglądu sędziów, każdy z sędziów jest uprawniony do załączenia opinii odrębnej.

4. Opinię doradczą Trybunału przekazuje się Komitetowi Ministrów.

Kompetencje Trybunału wynikające z artykułu 55 Konwencji rozszerza się odnośnie do ustanowienia przepisów regulaminowych oraz określenia stosownej procedury, jeżeli Trybunał uzna to za konieczne dla celów niniejszego protokołu.

1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy, sygnatariuszy Konwencji, które mogą stać się jego stronami przez:

a) podpisanie bez zastrzeżeń odnośnie do ratyfikacji lub przyjęcia;

b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia, po którym nastąpi ratyfikacja lub przyjęcie.

Dokumenty ratyfikacyjne bądź przyjęcia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

2. Niniejszy protokół wejdzie w życie z dniem, w którym wszystkie państwa-strony Konwencji staną się stronami protokołu, zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu.

3. Z dniem wejścia w życie niniejszego protokołu artykuły od 1 do 4 uznaje się za integralną część Konwencji.

4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje państwom-członkom Rady:

a) każde podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia;

b) każde podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;

c) złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia;

d) datę wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r. w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z państw-sygnatariuszy.

Wersja angielska

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie 15 grudnia 1992 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

*⁾ Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie protokołami 3, 5 i 8, ale bez protokołu nr 2, została opublikowana w Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284.