Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 28 poz. 146

Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) zarządza się, co następuje:

2. Wojskowe areszty garnizonowe tworzy i znosi dowódca okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu – na wniosek komendanta garnizonu.

3. Areszty dyscyplinarne jednostek wojskowych mogą tworzyć i znosić dowódcy jednostek wojskowych w porozumieniu z dowódcą (komendantem) garnizonu, za zgodą dowódcy okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych.

4. O utworzeniu i zniesieniu wojskowego aresztu dyscyplinarnego zawiadamia się niezwłocznie właściwego miejscowo prokuratora garnizonowego.

5. Rodzaj pomieszczeń, urządzeń, wyposażenia i dokumentacji wojskowego aresztu dyscyplinarnego określa załącznik do rozporządzenia.

2. Komendant wojskowego aresztu dyscyplinarnego kieruje służbą profosów aresztu; podlega on bezpośrednio dowódcy (komendantowi) garnizonu lub dowódcy jednostki wojskowej, zależnie od podporządkowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego.

3. Zakres działania komendanta i profosa wojskowego aresztu dyscyplinarnego określają przepisy dotyczące wojskowych organów porządkowych.

2. Prawo kontrolowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego jednostki wojskowej mają dowódca jednostki wojskowej i jego zastępcy, oficer dyżurny jednostki wojskowej i jego pomocnik, przełożeni tych żołnierzy i osoby przez nich upoważnione na piśmie.

3. Prawo kontrolowania wojskowych aresztów dyscyplinarnych mają również prokuratorzy i sędziowie wojskowi, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach.

4. Kontrolującemu należy umożliwić niezwłoczne przeprowadzenie kontroli aresztu, a zwłaszcza rozmowę z ukaranym żołnierzem bez udziału innych osób, wgląd w dokumentację prowadzoną w areszcie i wszystkich jego pomieszczeń.

5. Zależnie od podporządkowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego odpowiednio dowódca (komendant) garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej są obowiązani co najmniej raz w miesiącu kontrolować cele i inne pomieszczenia aresztu, w którym ukarani żołnierze przebywają lub wykonują prace porządkowe.

1) odpis prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, wydanego w trybie określonym w regulaminie dyscyplinarnym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, uwierzytelniony przez dowódcę kompanii (równorzędnego), niezależnie od tego, kto karę wymierzył, zaopatrzony w pieczęć urzędową jednostki wojskowej;

2) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do umieszczenia ukaranego żołnierza w wojskowym areszcie dyscyplinarnym.

2. Przyjęcie ukaranego żołnierza do wojskowego aresztu dyscyplinarnego odnotowuje się w książce ewidencji osób umieszczonych w areszcie.

3. W książce, o której mowa w ust. 2, odnotowuje się niezwłocznie dane osobowe ukaranego żołnierza, datę i godzinę jego przyjęcia do wojskowego aresztu dyscyplinarnego, dane osoby doprowadzającej oraz podstawę umieszczenia w areszcie, naruszenie dyscypliny wojskowej lub ustalonego w areszcie porządku, datę i godzinę zwolnienia z aresztu, przyjęcie do depozytu i zwrot z depozytu rzeczy ukaranego żołnierza oraz w miarę potrzeby inne dane.

2. Dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe oraz inne przedmioty, o których mowa w ust. 1, wpisuje się do książki ewidencji osób umieszczonych w areszcie, z określeniem cech charakterystycznych dla tych dokumentów, pieniędzy i przedmiotów. Wykaz rzeczy przyjętych do depozytu podpisują osoba przyjmująca oraz ukarany żołnierz.

2. Ukaranego żołnierza podoficera nie umieszcza się w celi, w której odbywa karę aresztu żołnierz w stopniu wojskowym szeregowego.

3. Umieszczenie ukaranego żołnierza w celi jednoosobowej może nastąpić, gdy wynika to z zaleceń lekarza lub psychologa.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ukaranych żołnierzy odbywających karę aresztu w wojskowym areszcie garnizonowym, z tym że skierowanie tych żołnierzy przez dowódcę jednostki wojskowej do udziału w szkoleniu programowym następuje po porozumieniu z komendantem garnizonu.

3. Po zakończeniu szkolenia programowego, o którym mowa w ust. 1, ukarani żołnierze wracają niezwłocznie do aresztu.

2. Ukarany żołnierz, przyjęty do wojskowego aresztu dyscyplinarnego, ma obowiązek wykonywania, wydanych w zakresie czynności służbowych, rozkazów komendanta (profosa aresztu) oraz innych wojskowych organów porządkowych, a także poleceń osób kierujących szkoleniem programowym, w którym uczestniczy ukarany żołnierz, oraz osób kierujących pracami porządkowymi i innymi zajęciami nakazanymi temu żołnierzowi.

2. Przy przyjęciu ukaranych żołnierzy do aresztu komendant (profos) zaznajamia ich z obowiązującym w areszcie porządkiem.

3. Tekst porządku dnia, o którym mowa w ust. 1, powinien być umieszczony w każdej celi.

2. Spośród ukaranych żołnierzy umieszczonych w celi wieloosobowej wyznacza się starszego celi. Do obowiązków starszego celi należy dbałość o przestrzeganie przez ukaranych żołnierzy ustalonego w areszcie porządku oraz obowiązków określonych w ust. 1, a także informowanie obsługi aresztu o potrzebach bytowych i zdrowotnych ukaranych żołnierzy.

2. Jeżeli wymagają tego względy sanitarne lub porządkowe, dowódca (komendant) garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej, któremu podlega wojskowy areszt dyscyplinarny, mogą na czas ściśle określony ograniczyć posiadanie przedmiotów wymienionych w ust. 1.

3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje również oficerowi inspekcyjnemu garnizonu i oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej.

2. Ukarany żołnierz może, za zgodą komendanta (profosa) aresztu, korzystać z indywidualnej posługi religijnej w terminach innych, niż określa to ustalony w areszcie porządek.

2. Przedmioty znalezione w czasie kontroli, których posiadanie jest niedozwolone, podlegają przekazaniu do depozytu. Przepis § 12 stosuje się odpowiednio.

2. Z chwilą zapadnięcia zmroku cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego i korytarze powinny być oświetlone. Oświetlenie w celach mieszkalnych powinno być odpowiednie do czytania i wykonywania prac porządkowych lub innych nakazanych zajęć.

3. Cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego powinny być wyposażone w leżanki podnoszone i zamykane po upływie czasu przeznaczonego na sen oraz umocowane na stałe do podłogi: stolik, taborety i szafki.

4. Ukaranemu żołnierzowi profos wojskowego aresztu dyscyplinarnego wydaje na czas snu materac, koc, prześcieradło i poduszkę z poszewką, a gdy temperatura w pomieszczeniu wynosi mniej niż +18 C – dodatkowy koc.

5. Pomieszczenia wojskowego aresztu dyscyplinarnego dezynfekuje się i poddaje innym zabiegom sanitarnym; dezynfekcję prowadzi się nie rzadziej niż dwa razy w miesiącu.

6. Cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego sprzątają wszyscy żołnierze w nich przebywający, a pozostałe pomieszczenia aresztu – tylko szeregowi.

2. Na czas uczestniczenia w szkoleniu programowym, wykonywania prac porządkowych oraz przebywania z innych powodów poza wojskowym aresztem dyscyplinarnym ukaranym żołnierzom wydaje się umundurowanie (ubranie robocze) określone w odrębnych przepisach.

2. Sposób nadzoru nad żołnierzami uczestniczącymi w szkoleniu programowym, o którym mowa w § 14, określają odpowiednio dowódca (komendant) garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej.

2. Ukarany żołnierz ma prawo co najmniej raz w tygodniu dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów osobistego użytku za pieniądze złożone do depozytu albo otrzymane przekazem pocztowym.

2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednego listu osobistego w czasie odbywania kary aresztu.

2. Ukarany żołnierz może otrzymać w ciągu dnia tylko jedno widzenie. Widzenie może odbywać się jednocześnie nie więcej niż z dwoma osobami pełnoletnimi, bez względu na liczbę osób towarzyszących. W uzasadnionych przypadkach komendant aresztu może zezwolić na zwiększenie liczby widzeń w ciągu dnia lub na udzielenie widzenia z większą liczbą osób odwiedzających.

3. Decyzję o obecności profosa przy widzeniu podejmuje komendant wojskowego aresztu dyscyplinarnego.

4. W razie naruszenia przez ukaranego żołnierza lub osobę odwiedzającą ustalonego sposobu odbywania widzenia, widzenie może być przerwane lub zakończone przed czasem przeznaczonym na widzenie.

5. Zasady i sposób odbywania widzeń podaje się do wiadomości osobom odwiedzającym.

2. Skargi i meldunki dotyczące wykonywania kary aresztu i sposób ich załatwiania podlegają ewidencjonowaniu.

2. Składanie skarg i meldunków zbiorowych, jak również przez poszczególnych ukaranych żołnierzy w imieniu ogółu lub grupy umieszczonych w areszcie jest niedozwolone.

3. Skargi i meldunki związane z działalnością wojskowego aresztu dyscyplinarnego komendant aresztu przedstawia bezzwłocznie przełożonym, którym areszt podlega, a pozostałe przesyła organom wskazanym przez ukaranego żołnierza.

4. O sposobie załatwienia skargi lub meldunku związanego z działalnością wojskowego aresztu dyscyplinarnego organ wojskowy właściwy do ich załatwienia powiadamia ukaranego żołnierza za pośrednictwem komendanta aresztu, w terminie nie dłuższym niż trzy dni, jeżeli ukarany nadal odbywa karę w areszcie, a jeżeli ukarany żołnierz został już zwolniony z aresztu – za pośrednictwem przełożonego żołnierza, w terminie określonym w odrębnych przepisach o załatwianiu skarg i meldunków żołnierzy.

1) został on skierowany bez dokumentów oraz przyborów osobistych, o których mowa w § 8,

2) spowodowałoby to przekroczenie normatywów zaludnienia cel mieszkalnych aresztu.

2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, ukaranego żołnierza odprowadza się do macierzystej jednostki wojskowej. Komendant (profos) aresztu zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej o przyczynach odmowy przyjęcia ukaranego żołnierza do odbycia kary aresztu.

1) po odbyciu kary aresztu,

2) w razie uchylenia kary aresztu przez uprawnionego przełożonego w trybie określonym w regulaminie dyscyplinarnym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

3) z chwilą zarządzenia na piśmie niezwłocznego zwolnienia ukaranego żołnierza przez prokuratora wojskowego, gdy stwierdzi on w wyniku kontroli, że umieszczenie żołnierza w areszcie jest bezprawne, albo z chwilą otrzymania nakazu zwolnienia wydanego przez sąd wojskowy.

2. Żołnierz zwalniany z wojskowego aresztu dyscyplinarnego rozlicza się z profosem aresztu z przedmiotów wydanych mu na czas pobytu w areszcie.

Minister Obrony Narodowej: p. o. J. Milewski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 3 marca 1995 r. (poz. 146)

WYKAZ POMIESZCZEŃ, URZĄDZEŃ, WYPOSAŻENIA I DOKUMENTACJI WOJSKOWEGO ARESZTU DYSCYPLINARNEGO

1. Pomieszczenia:

– pomieszczenie dla komendanta aresztu i profosów,

– magazyn podręczny do przechowywania depozytów, umundurowania, ubrań roboczych, koców, poduszek, bielizny pościelowej i osobistej, przyborów do spożywania posiłków oraz książek, prasy codziennej i czasopism,

– izba (miejsce) gospodarcza,

– izba (miejsce) do suszenia ubrań roboczych i umundurowania,

– cele mieszkalne wieloosobowe i pojedyncze,

– umywalnia (toalety).

2. Urządzenia celi mieszkalnej aresztu (wieloosobowej lub pojedynczej):

– w oknach żelazne kraty od wewnątrz osłonięte siatką ochronną,

– w drzwiach okienka do obserwacji, zamki (kłódki) zamykane jednakowym kluczem (dwa klucze przechowywane w pokoju dowódcy warty, a jeden – u komendanta aresztu lub profosa),

– leżanki podnoszone z zamknięciem zabezpieczającym ich opuszczenie,

– stoliki, szafki i taborety przymocowane do podłogi,

– grzejniki centralnego ogrzewania osłonięte odpowiednią obudową (przy ogrzewaniu piecowym drzwiczki od pieców na zewnątrz cel),

– urządzenia sygnalizacyjne do wzywania obsługi aresztu przez ukaranych żołnierzy przebywających w celach.

3. Wyposażenie:

– godło (w pomieszczeniu komendanta aresztu),

– środki (urządzenia) łączności,

– sprzęt kwaterunkowy i gospodarczy,

– pościel (zgodnie z tabelą należności),

– zegar,

– światło zastępcze,

– termometr wewnętrzny,

– urządzenie do podgrzewania posiłków,

– rezerwowe zestawy przyborów do utrzymania higieny osobistej i do spożywania posiłków,

– ubrania robocze,

– bielizna osobista,

– apteczka z opisem stosowania leków i środków opatrunkowych,

– zbiornik na kawę,

– książki, prasa codzienna i czasopisma.

4. Dokumentacja:

– instrukcja dla obsługi aresztu,

– plan rozmieszczenia pomieszczeń aresztu,

– książka ewidencji osób umieszczonych w areszcie,

– teczka do przechowywania dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia do aresztu lub zwolnienia z aresztu,

– instrukcja o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej,

– książka skarg i meldunków,

– regulamin wykonywania kary aresztu i porządek dnia (w każdej celi),

– wyciąg ze spisu abonentów centrali telefonicznej (lub książka telefoniczna),

– spis sprzętu w pomieszczeniu.