Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 8 poz. 41

Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214) zarządza się, co następuje:

2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, który został inwalidą, może być zdolny do pracy, częściowo niezdolny do pracy lub całkowicie niezdolny do pracy.

2. W celu ustalenia, czy u funkcjonariusza nastąpiło długotrwałe naruszenie sprawności organizmu, komisja lekarska ocenia, czy rozpoznane schorzenia spowodowały upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 12 miesięcy, mogące jednak ulec poprawie według wiedzy lekarskiej.

2. Orzekając o częściowej niezdolności do pracy, komisja lekarska ocenia, czy funkcjonariusz może wykonywać pracę w zmniejszonym zakresie bądź w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy.

2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy bierze się pod uwagę, czy zdolność ta może być zachowana wyłącznie w tych warunkach.

1) stwierdzenia, czy nastąpiła całkowita utrata zdolności do służby oraz czy istnieje zdolność do pracy,

2) określenia grupy inwalidztwa, do której funkcjonariusz zostaje zaliczony,

3) ustalenia daty lub okresu powstania inwalidztwa, a także daty powstania stwierdzonej grupy inwalidztwa,

4) ustalenia, czy zachodzi potrzeba leczenia, protezowania lub szkolenia przysposabiającego do pracy,

5) ustalenia, czy inwalida wymaga stałej opieki osoby drugiej przy wykonywaniu podstawowych czynności życiowych,

6) ustalenia wskazań i przeciwwskazań dotyczących zatrudnienia inwalidy,

7) ustalenia terminu badania kontrolnego,

8) ustalenia, w odniesieniu do każdej stwierdzonej grupy inwalidztwa, czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą oraz czy powstało wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.

2. Komisja lekarska wyznacza termin badania kontrolnego w okresie wcześniejszym, jeżeli zachodzi przypuszczenie, że ustalona w orzeczeniu grupa inwalidztwa może ulec zmianie przed upływem terminów określonych w ust. 1.

3. Komisja lekarska może orzec, że badanie kontrolne jest zbędne, lub ustalić termin tego badania po okresie dłuższym, jeżeli przebieg choroby powodującej inwalidztwo wskazuje, że zmiana grupy inwalidztwa ustalonej w orzeczeniu nie nastąpi w ogóle lub może nastąpić po okresach późniejszych niż wymienione w ust. 1.

4. Nie przeprowadza się badań kontrolnych inwalidów, którzy ukończyli 55 lat życia lub gdy inwalidztwo trwa dłużej niż 10 lat.

1) naruszenie sprawności organizmu uzasadniające uznanie funkcjonariusza za całkowicie niezdolnego do służby nadal istnieje,

2) inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy inwalidztwa zalicza się badanego,

3) inwalidztwo nadal pozostaje w związku ze służbą,

4) badany inwalida jest zdolny do pracy i czy istnieją przeciwwskazania zdrowotne do podjęcia określonych rodzajów zatrudnienia.

Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski