Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 3 poz. 15

Na podstawie art. 69 pkt 1, art. 129 ust. 2, art. 133 pkt 1, art. 161 ust. 2 i art. 170 ust. 2, w związku z art. 206 ust. 2 i art. 193 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165), art. 61 ust. 1 pkt 1 i art. 99 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) i art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:

1) żołnierzom w czynnej służbie wojskowej,

2) małoletnim i kandydatom na żołnierzy zawodowych, pobierającym naukę odpowiednio w orkiestrach lub szkołach wojskowych,

3) emerytom wojskowym,

4) rencistom wojskowym,

5) członkom rodzin:

a) żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową,

b) żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową,

c) emerytów wojskowych,

d) rencistów wojskowych,

6) współmałżonkom i dzieciom kandydatów na żołnierzy zawodowych,

7) uprawnionym do wojskowej renty rodzinnej członkom rodzin pozostałym po:

a) żołnierzach zmarłych w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej,

b) zmarłych emerytach lub rencistach wojskowych,

c) żołnierzach zmarłych po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, jeżeli w dniu śmierci spełniali oni warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby ich prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone,

8) nie uprawnionym do wojskowej renty rodzinnej wdowom po żołnierzach, o których mowa w pkt 7 lit. a), jeżeli pozostają w stanie wolnym i wychowują dziecko żołnierza w wieku do 18 lat,

9) ociemniałym żołnierzom nie będącym emerytami lub rencistami wojskowymi, którzy utracili wzrok w związku ze służbą wojskową, oraz członkom ich rodziny uznanym za przewodników (opiekunów) tych żołnierzy.

1) współmałżonek,

2) dzieci (własne, przysposobione, obce wzięte na utrzymanie i wychowanie, pasierbowie), wnuki i rodzeństwo pozostające na utrzymaniu żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego), które:

a) nie przekroczyło 18 lat życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat, albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat życia przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo

b) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego pod lit. a),

3) rodzice żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego) pozostający na jego utrzymaniu, którzy nie mają uprawnień do korzystania ze świadczeń zdrowotnych zakładów opieki zdrowotnej innych niż tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej, jeżeli są inwalidami I lub II grupy albo ukończyli: ojciec 60 lat, matka 50 lat życia.

2. Za rodziców żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego) uważa się również ojczyma, macochę oraz osobę przysposabiającą.

3. Za członków rodziny żołnierza uważa się również niezdolne do pracy osoby, które wychowywały i utrzymywały żołnierza w okresie jego małoletności, jeżeli pozostają na utrzymaniu żołnierza, a nie ma innych osób zobowiązanych do ich utrzymania.

4. Za osoby pozostające na utrzymaniu żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego) w rozumieniu ust. 1-3 uważa się te osoby, które nie mają żadnego własnego źródła dochodu uzyskiwanego z zatrudnienia albo uzyskują taki dochód z innych źródeł niż zatrudnienie, który nie przekracza kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

5. Organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej może w szczególnie uzasadnionych przypadkach przyznać na czas określony uprawnienia do świadczeń zdrowotnych innym członkom rodziny żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego), którzy pozostają na jego wyłącznym utrzymaniu.

2. Organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej może w szczególnie uzasadnionych przypadkach przyznać osobom określonym w ust. 1 uprawnienia do świadczeń zdrowotnych na czas dłuższy.

3. Uprawnienia do świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują żołnierzom i członkom ich rodzin, o których mowa w art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36).

1) żołnierze zawodowi i żołnierze odbywający okresową służbę wojskową oraz członkowie ich rodzin,

2) emeryci i renciści wojskowi oraz członkowie ich rodzin,

3) członkowie rodzin pozostali po zmarłych żołnierzach zawodowych, emerytach i rencistach wojskowych, określonych w § 1 pkt 7.

2. W uzasadnionych przypadkach żołnierzom niezawodowym mogą być przyznane bezpłatnie inne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze na podstawie decyzji organu wojskowego upoważnionego przez Ministra Obrony Narodowej.

3. Żołnierzowi, który doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo wskutek choroby pozostającej w związku z tą służbą, przysługuje uprawnienie do bezpłatnego otrzymania każdego przedmiotu ortopedycznego i środka pomocniczego wymienionego w ust. 1 i 2, niezależnie od rodzaju odbywanej przez niego służby wojskowej.

4. Uprawnienia określone w ust. 3 przysługują również małoletnim kandydatom na żołnierzy zawodowych.

1) w miejscowości, w której przebywają, nie została zorganizowana wojskowa pomoc lecznicza albo korzystanie z tej pomocy jest niemożliwe lub utrudnione,

2) zachodzi przypadek wymagający natychmiastowej pomocy leczniczej,

3) przewóz chorego do wojskowego zakładu opieki zdrowotnej zagrażałby życiu lub zdrowiu,

4) zachodzi konieczność leczenia na oddziale, którego nie prowadzi właściwy wojskowy zakład opieki zdrowotnej, albo leczenia specjalistycznego ambulatoryjnego, którego nie może zapewnić wojskowa służba zdrowia.

2. Świadczenia zdrowotne publicznych zakładów opieki zdrowotnej innych niż tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej przez okres 60 dni od dnia zwolnienia ze służby przysługują bezpłatnie również żołnierzom zwolnionym z:

1) zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,

2) przeszkolenia wojskowego w jednostkach wojskowych, odbywanego przez absolwentów szkół wyższych,

3) czynnej służby wojskowej w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych,

4) czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

3. Jeżeli w dniu zwolnienia z czynnej służby wojskowej żołnierz przebywa w zakładzie opieki zdrowotnej zamkniętej, bez względu na podporządkowanie tego zakładu, okres, przez który przysługuje mu prawo do świadczeń, ustalony w ust. 1 i 2, liczy się od dnia wypisania z tego zakładu.

4. Żołnierzom, którzy zostali zwolnieni z niezawodowej służby wojskowej wskutek orzeczenia przez wojskową komisję lekarską czasowej niezdolności do służby wojskowej (kat. „B”), bez względu na przyczynę powstania tej niezdolności, świadczenia zdrowotne przysługują przez okres trwania tej niezdolności.

5. Jeżeli w czasie odbywania niezawodowej służby wojskowej żołnierz nagle zachorował albo uległ wypadkowi, przysługują mu po wyczerpaniu uprawnień określonych w § 4 świadczenia zdrowotne innych publicznych zakładów opieki zdrowotnej przez czas leczenia tej choroby lub skutków wypadku po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej.

2. Członkami rodziny żołnierzy uprawnionymi do świadczeń zdrowotnych są osoby określone w § 2.

1) poborowym odbywającym służbę zastępczą,

2) osobom odbywającym służbę w obronie cywilnej,

3) osobom wykonującym obowiązek szkolenia ludności w zakresie powszechnej samoobrony,

4) osobom wykonującym świadczenia osobiste, jeżeli zachorowały albo doznały uszczerbku na zdrowiu podczas lub w związku z wykonywaniem tych świadczeń,

5) rozwiedzionemu współmałżonkowi żołnierza zawodowego (emeryta lub rencisty wojskowego), który ma prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.

2. Zakres bezpłatnych świadczeń zdrowotnych dla żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej wskutek orzeczenia czasowej niezdolności do służby wojskowej (kat. „B”) obejmuje również przedmioty ortopedyczne oraz środki pomocnicze.

1) dla żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową oraz osób, o których mowa w § 1 - książeczka zdrowia,

2) dla żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej - wpis w wojskowym dokumencie osobistym żołnierza dotyczący zwolnienia go z tej służby,

3) dla żołnierza uznanego za czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej - wpis w wojskowym dokumencie osobistym oraz orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej, stwierdzające tę niezdolność i czas jej trwania,

4) dla członków rodzin żołnierzy wymienionych w § 9 ust. 1 i 2 - zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej lub wojskowego komendanta uzupełnień, stwierdzające odbywanie czynnej służby wojskowej przez żołnierza,

5) dla poborowych wymienionych w § 11 pkt 1 - wpis w wojskowym dokumencie osobistym o odbywaniu tej służby,

6) dla osób wymienionych w § 11 pkt 2 - wpis w wojskowym dokumencie osobistym o odbywaniu tej służby,

7) dla osób wymienionych w § 11 pkt 3, które odbywają ćwiczenia lub przeszkolenie na obozie szkoleniowym albo wykonują obowiązek szkolenia ludności w zakresie powszechnej samoobrony - wezwanie do odbycia ćwiczeń (przeszkolenia) albo zaświadczenie komendanta formacji obrony cywilnej lub kierownika jednostki organizacyjnej, w której jest odbywana służba w obronie cywilnej, stwierdzające wykonywanie tego obowiązku;

8) dla osób wymienionych w § 11 pkt 4 - decyzja wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) o wykonywaniu świadczenia osobistego,

9) dla osób wymienionych w § 11 pkt 5 - zaświadczenie odpowiednio dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, lub szefa wojskowego biura emerytalnego wypłacającego zaopatrzenie, stwierdzające prawo do alimentów na podstawie przedłożonego wyroku lub ugody sądowej.

2. Nie podlegają zwrotowi koszty:

1) nabycia leków, których stosowanie nie było konieczne,

2) zabiegów kosmetycznych,

3) nabycia przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.

3. W razie wątpliwości, czy nabycie leku było konieczne, decyzję podejmuje właściwy naczelny specjalista wojskowej służby zdrowia.

4. Osoby uprawnione do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej mogą być skierowane na leczenie za granicą, na podstawie odrębnych przepisów.