Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 131 poz. 665

Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:

2. Za długotrwałe naruszenie sprawności organizmu uważa się takie naruszenie sprawności, które spowodowało upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 12 miesięcy, mogące jednak ulec — według wiedzy lekarskiej — poprawie.

2. Za częściową niezdolność do pracy uważa się możliwość wykonywania zatrudnienia w zmniejszonym zakresie bądź też wykonywania zatrudnienia w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy.

1) stwierdzenia, czy nastąpiła całkowita utrata zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz czy istnieje zdolność do pracy,

2) określenia grupy inwalidzkiej, do której żołnierz ma być zaliczony,

3) ustalenia daty lub okresu powstania inwalidztwa, a także daty powstania stwierdzonej grupy inwalidzkiej,

4) ustalenia, czy zachodzi potrzeba leczenia, protezowania lub szkolenia przysposabiającego do pracy,

5) ustalenia wskazań i przeciwwskazań dotyczących zatrudnienia inwalidów,

6) ustalenia terminu badania kontrolnego,

7) ustalenia w stosunku do każdej stwierdzonej grupy inwalidzkiej, czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową oraz czy powstało wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze,

8) ustalenia zdolności do służby na wypadek powszechnej mobilizacji.

2. Wojskowa komisja wyznacza termin badania kontrolnego w okresie wcześniejszym, jeżeli zachodzi przypuszczenie, że ustalona w orzeczeniu grupa inwalidzka może ulec zmianie przed upływem terminów określonych w ust. 1.

3. Wojskowa komisja lekarska może orzec, że badanie kontrolne jest zbędne, lub ustalić termin tego badania po okresie dłuższym, jeżeli przebieg choroby powodującej inwalidztwo wskazuje, że zmiana ustalonej w orzeczeniu grupy inwalidzkiej nie nastąpi w ogóle lub może nastąpić po okresie dłuższym niż określony w ust. 1.

4. Nie przeprowadza się badań kontrolnych inwalidów po ukończeniu przez kobiety 55 lat życia, przez mężczyzn 60 lat życia lub gdy inwalidztwo trwa nieprzerwanie dłużej niż 10 lat.

1) naruszenie sprawności organizmu uzasadniające uznanie żołnierza za całkowicie niezdolnego do zawodowej służby wojskowej nadal istnieje,

2) inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy inwalidów zalicza się badanego,

3) badany inwalida jest zdolny do pracy i czy istnieją przeciwwskazania zdrowotne do podjęcia określonych rodzajów zatrudnienia.

2. Związek śmierci emeryta lub rencisty wojskowego ze służbą wojskową ustala właściwa wojskowa komisja lekarska na wniosek wojskowego organu emerytalnego.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do emerytów i rencistów wojskowych — byłych żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.

3. O inwalidztwie, związku tego inwalidztwa lub śmierci ze służbą wojskową w stosunku do żołnierzy, emerytów i rencistów wojskowych, którzy pełnili służbę w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, orzekają wojskowe komisje lekarskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Minister Obrony Narodowej: w z. J. Milewski