Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 86 poz. 398

2. Celem ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, zwanego dalej ubezpieczeniem kontraktów eksportowych, jest udzielanie krajowym podmiotom gospodarczym ochrony na wypadek strat poniesionych w trakcie realizacji kontraktu eksportowego, mogących powstać:

1) przed wysyłką towarów lub realizacją usług,

2) po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług.

1) ryzyko polityczne,

2) ryzyko katastrofalne,

3) ryzyko przewlekłej zwłoki w wypełnieniu zobowiązań płatniczych przez zagranicznego dłużnika publicznego, tj. taki podmiot, do którego nie mają zastosowania przepisy prawa upadłościowego, obowiązujące w kraju dłużnika.

2. Ryzyko polityczne obejmuje:

1) ogłoszenie powszechnego moratorium płatniczego przez rząd państwa dłużnika lub państwa uczestniczącego w regulowaniu należności,

2) wydanie lub zmianę aktów prawnych lub decyzji rządu bądź innego organu państwowego państwa dłużnika lub państwa trzeciego, które uczestniczy w realizacji kontraktu, uniemożliwiających wykonanie kontraktu lub świadczenie zamówionych usług,

3) wprowadzenie zakazu transferu należności w walucie płatności lub zakazu wymiany waluty narodowej na walutę płatności,

4) odmowę dokonania zapłaty z przyczyn nie związanych z wykonaniem kontraktu, gdy dłużnikiem jest państwo, dłużnik publiczny lub inny dłużnik, za którego poręczyło państwo,

5) przepisy prawne lub decyzje Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie handlu zagranicznego, które uniemożliwiają realizację kontraktu lub świadczenie zamówionych usług,

6) wybuch poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działań wojennych, powstania, rewolucji, zamieszek, przewlekłych masowych strajków,

7) ogłoszenie aktów nacjonalizacji.

3. Ryzyko katastrofalne obejmuje następujące klęski żywiołowe:

1) trzęsienie ziemi,

2) wybuch wulkanu,

3) cyklon,

4) tajfun,

5) powódź,

6) gwałtowny przypływ morski,

7) pożary o rozmiarach katastrofalnych.

4. Ryzyko przewlekłej zwłoki oznacza opóźnienie w zapłacie przez kontrahenta zagranicznego, wynoszące co najmniej dwa miesiące od upływu ustalonego w kontrakcie terminu płatności.

2. Ubezpieczenie kontraktów eksportowych w zakresie ryzyka handlowego obejmuje stwierdzoną niewypłacalność oraz przewlekłą zwłokę kontrahenta zagranicznego.

2. Ustawa budżetowa, z zastrzeżeniem art. 18, określa limit, do którego wysokości mogą być w danym roku ubezpieczane kontrakty eksportowe, a także przewidywane na dany rok wypłaty ze środków budżetu państwa z tytułu:

1) poręczeń kredytów zaciągniętych przez Korporację stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 1,

2) pożyczek udzielonych Korporacji z budżetu państwa, stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 2.

3. Korporacja prowadzi ubezpieczenie kontraktów eksportowych w imieniu własnym.

1) krajowe - w rozumieniu przepisów dewizowych - podmioty gospodarcze dokonujące eksportu krajowych towarów i usług,

2) jednostki finansujące kontrakty eksportowe, realizowane przez podmioty określone w pkt 1.

1) rodzaje kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem od ryzyka niehandlowego,

2) rodzaje kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem od ryzyka handlowego,

3) wytyczne w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów eksportowych.

2. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą oraz Ministrem Przemysłu i Handlu określa, w drodze rozporządzenia, minimalny procentowy udział składników pochodzenia krajowego w eksportowanym produkcie finalnym, umożliwiający uznanie tego produktu za krajowy.

2. Taryfę stawek za ubezpieczenie kontraktów eksportowych, opracowaną przez Korporację na podstawie wytycznych Rady Ministrów, zatwierdza Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.

2. Na rachunku, o którym mowa w ust. 1, gromadzone są:

1) składki z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych,

2) kwoty uzyskane w wyniku postępowań windykacyjnych i regresowych,

3) odsetki od środków gromadzonych na tym rachunku,

4) środki pieniężne określone w art. 13 ust. 2,

5) odsetki od lokat wolnych środków,

6) środki przekazane przez Ministra Finansów, zgodnie z art. 19.

3. Środki zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym nie stanowią przychodu Korporacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

4. Korporacja za zgodą Ministra Finansów może dokonywać lokaty wolnych środków; środki uzyskane z dochodów od tych lokat wpływają na rachunek, o którym mowa w ust. 1.

5. Nadwyżka środków na rachunku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek Ministra Finansów jest przekazywana do budżetu państwa.

6. W przypadku ogłoszenia upadłości Korporacji, środki pieniężne zgromadzone na rachunku, o którym mowa w ust. 1, nie wchodzą do masy upadłościowej; środki te Minister Finansów przeznacza na zaspokojenie zawartych przez Korporację umów ubezpieczenia kontraktów eksportowych, nadwyżkę zaś przekazuje do budżetu państwa.

2. W razie wątpliwości, czy powstała szkoda jest następstwem ryzyka określonego w art. 2-4, ciężar udowodnienia tego faktu spoczywa na ubezpieczającym.

2. Ubezpieczający zobowiązany jest przekazać Korporacji dokumenty i informacje oraz dokonać innych czynności potrzebnych do skutecznego dochodzenia praw, o których mowa w ust. 1, przez Korporację.

3. Zrzeczenie się przez ubezpieczającego, bez zgody Korporacji, wierzytelności i praw, o których mowa w ust. 1, zwalnia Korporację od obowiązku zapłaty odszkodowania.

2. Wypłata odszkodowań przez Korporację gwarantowana jest przez Skarb Państwa poprzez:

1) poręczenie przez Ministra Finansów w imieniu Skarbu Państwa kredytu bankowego zaciąganego przez Korporację,

2) udzielanie pożyczek ze środków budżetu państwa.

3. Minister Finansów może w szczególnie uzasadnionych wypadkach umorzyć pożyczkę, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Do poręczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344 i z 1994 r. Nr 76, poz. 344).

5. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić warunki i tryb udzielania poręczeń oraz udzielania i umarzania pożyczek, o których mowa w ust. 2 i 3.

2. Tryb sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, określa regulamin opracowany przez Ministra Finansów i zatwierdzony przez Radę Ministrów.

1) kwartalne - Ministrowi Finansów oraz Ministrowi Współpracy Gospodarczej z Zagranicą,

2) roczne - Radzie Ministrów, po uzyskaniu opinii Ministra Finansów i Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.

2. Zakres, formę i terminy składania sprawozdań oraz kontrolowanie ich prawidłowości określa, w drodze zarządzenia, Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.

1) art. 807 § 1, art. 810 oraz art. 811 Kodeksu cywilnego,

2) ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz. 201 oraz z 1994 r. Nr 4, poz. 17).

2. Środki uzyskane z tytułu dotychczas prowadzonej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, działalności w zakresie ubezpieczania kontraktów eksportowych od ryzyka niehandlowego Korporacja przekaże na rachunek, o którym mowa w art. 10 ust. 1.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa