Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 67 poz. 289

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 20 stycznia 1993 r. został sporządzony w Warszawie Traktat koncyliacyjny i arbitrażowy między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w następującym brzmieniu:

TRAKTAT KONCYLIACYJNY I ARBITRAŻOWY

między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Szwajcarska Rada Związkowa,

pragnąc zacieśnić więzy przyjaźni, które istnieją między Rzecząpospolitą Polską i Konfederacją Szwajcarską, oraz popierając w interesie pokoju i bezpieczeństwa w Europie i na świecie rozwój procedur zmierzających do pokojowego, słusznego i sprawiedliwego załatwiania sporów między nimi,

zawarły niniejszy traktat:

A. Rokowania

Umawiające się Strony będą starały się załatwiać swe spory w drodze rokowań. Jeśli nie zostanie to osiągnięte w ciągu roku następującego po rozpoczęciu rokowań, każda ze Stron może poddać spór niżej opisanej procedurze koncyliacyjnej.

B. Koncyliacja

Wszelkie spory, które nie mogą być załatwione za pomocą rokowań w terminie przewidzianym w artykule 1, mogą być poddane koncyliacji przez każdą ze Stron w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do drugiej Strony.

Komisja Koncyliacyjna będzie utworzona w sposób następujący:

a) W pisemnej notyfikacji złożonej zgodnie z artykułem 2 Strona, która wszczyna postępowanie koncyliacyjne, wyznacza jednego członka Komisji, który może być jej obywatelem.

b) Druga Strona wyznaczy drugiego członka, który może być jej obywatelem, w ciągu 60 dni, licząc od otrzymania pisemnej notyfikacji.

c) W ciągu 90 dni, licząc od daty nominacji przewidzianej pod lit. b), Strony uzgodnią i wyznaczą trzeciego członka, który będzie przewodniczącym Komisji.

d) Wszystkie nominacje, które nie zostały uzgodnione w ciągu 150 dni, licząc od otrzymania pisemnej notyfikacji przewidzianej w artykule 2, będą dokonane przez Sekretarza Generalnego Rady Europy spośród obywateli państw trzecich.

e) W razie śmierci, rezygnacji lub przeszkody w wykonywaniu funkcji jednego z członków Komisji, musi on zostać niezwłocznie zastąpiony w ten sam sposób, w jaki został wyznaczony.

Komisja Koncyliacyjna może zaproponować Stronom środki zabezpieczające, które uzna za właściwe. Strony poinformują niezwłocznie Komisję o krokach podjętych w celu zastosowania takich środków.

1. Komisja Koncyliacyjna sama ustala miejsce obrad i swoją procedurę po konsultacji z przedstawicielami Stron. Komisja przestrzegać będzie zasady równości Stron i kontradyktoryjnego charakteru postępowania.

2. Komisja może w każdym momencie zawiesić postępowanie i wezwać Strony do wznowienia rokowań, biorąc ewentualnie pod uwagę jej zalecenia.

1. Strony biorą udział w całym postępowaniu i dostarczają Komisji Koncyliacyjnej wymagane przez nią dokumenty i informacje.

2. Niestawienie się jednej ze Stron nie wstrzymuje prac Komisji.

1. W ciągu sześciu miesięcy, które następują po zamknięciu postępowania, Komisja Koncyliacyjna sporządza poufne sprawozdanie zawierające zalecenia, które przekazuje niezwłocznie Stronom.

2. Strony poinformują pisemnie Komisję w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania jej sprawozdania, czy akceptują jej zalecenia. Przyjęcie przez Strony zaleceń Komisji oznacza porozumienie dotyczące załatwienia sporu.

C. Arbitraż

1. Każdy spór, który nie mógł być załatwiony na drodze procedury koncyliacyjnej przewidzianej w artykułach od 2 do 7, może być poddany przez każdą ze Stron procedurze arbitrażowej w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do drugiej Strony.

2. Strony mogą jednak uzgodnić zastosowanie procedury arbitrażowej bez stosowania postępowania koncyliacyjnego.

Trybunał Arbitrażowy tworzy się w ten sam sposób jak Komisję Koncyliacyjna, tak jak przewidziano to w artykule 3, przy czym, gdy nominacje nie nastąpiły w terminie określonym w artykule 3 lit. d), są one dokonywane przez Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeśli Prezes nie będzie w stanie dokonać nominacji lub jest obywatelem jednej ze Stron, wymagane nominacje będą dokonane przez Wiceprezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeśli z tych samych powodów Wiceprezes nie może dokonać przewidzianych nominacji, dokona ich najstarszy wiekiem członek Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie jest obywatelem żadnej ze Stron.

Trybunał Arbitrażowy może, na wniosek jednej ze Stron lub proprio motu, nakazać środki zabezpieczające, które uzna za stosowne dla ochrony wzajemnych praw Stron. Strony zastosują się do tych środków w dobrej wierze.

Trybunał Arbitrażowy sam ustala miejsce obrad i swoją procedurę, po konsultacji z przedstawicielami Stron. Trybunał uwzględnia przy tym zasady równości Stron, charakter kontradyktoryjny postępowania oraz jego podział na część pisemną i ustną.

1. Strony biorą udział w całym postępowaniu arbitrażowym. Nieobecność jednej ze Stron lub fakt, że nie wykorzystuje ona swoich środków procesowych, nie przeszkadza w kontynuowaniu postępowania.

2. Strony dostarczają Trybunałowi wymagane dokumenty i informacje.

1. Trybunał Arbitrażowy wydaje orzeczenie większością głosów swoich członków w ciągu dziewięciu miesięcy po zakończeniu postępowania arbitrażowego.

2. Orzeczenie arbitrażowe, które musi zawierać uzasadnienie, opiera się na prawie międzynarodowym. Na wniosek obydwu Stron, Trybunał może rozstrzygnąć spór ex equo et bono.

3. Orzeczenie jest natychmiast przekazywane Stronom. Jest ono obowiązujące i ostateczne dla Stron i powinno być wykonane w dobrej wierze.

4. W razie zakwestionowania orzeczenia lub wątpliwości w odniesieniu do jego znaczenia i zakresu, każda ze Stron może w ciągu 90 dni, licząc od momentu otrzymania orzeczenia, zażądać od Trybunału jego interpretacji.

D. Postanowienia ogólne

1. Postanowienia niniejszego traktatu nie mają zastosowania do sporów, które:

a) powstały przed wejściem w życie niniejszego traktatu,

b) Strony zgodziły się lub zgodzą się poddać innej procedurze pokojowego załatwiania sporów.

2. Strony mogą porozumieć się w każdym momencie odnośnie do uchylenia pewnych postanowień niniejszego traktatu, jeśli chodzi o załatwienie sporu w ramach traktatu.

Zanim spór nie zostanie załatwiony, Strony powstrzymają się od wszelkich działań mogących przyczynić się do zaostrzenia sytuacji i utrudnienia bądź uniemożliwienia załatwienia sporu środkami przewidzianymi w niniejszym traktacie.

Komisja Koncyliacyjna i Trybunał Arbitrażowy, przewidziane w niniejszym traktacie, decydują o swojej kompetencji.

1. Członkowie Komisji Koncyliacyjnej i Trybunału Arbitrażowego otrzymują wynagrodzenie ustalane przez Strony i wnoszone przez nie w równych częściach.

2. Każda ze Stron ponosi swoje własne koszty oraz połowę kosztów Komisji Koncyliacyjnej i Trybunału Arbitrażowego.

1. Traktat niniejszy podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Bernie w możliwie bliskim terminie.

2. Traktat wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Jest on zawarty na okres pięciu lat, licząc od daty jego wejścia w życie. Jeśli nie zostanie wypowiedziany w ciągu sześciu miesięcy przed upływem jego ważności, będzie uważany za przedłużony na następny okres pięciu lat. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do kolejnych okresów.

3. Jeśli postępowanie arbitrażowe lub koncyliacyjne będzie toczyło się w chwili wygaśnięcia traktatu, będzie ono kontynuowane zgodnie z jego postanowieniami bądź też porozumieniem zawartym przez Umawiające się Strony w celu zastąpienia traktatu.

Na dowód czego pełnomocnicy Stron podpisali niniejszy traktat.

Sporządzono w Warszawie dnia 20 stycznia 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Po zapoznaniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,

– będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 7 kwietnia 1993 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski