Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 57 poz. 237

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 3 czerwca 1993 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru o ochronie i popieraniu inwestycji w następującym brzmieniu:

Przekład

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru o ochronie i popieraniu inwestycji

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Singapuru, zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

dążąc do stworzenia pomyślnych warunków dla szerszej współpracy gospodarczej między nimi, a szczególnie dla inwestycji dokonywanych przez obywateli i spółki jednego Państwa na terytorium drugiego Państwa, opartych na zasadach równości i wzajemnych korzyści,

uznając, że popieranie i wzajemna ochrona takich inwestycji będzie przyczyniać się do rozwoju przedsiębiorczości gospodarczej i do wzrostu dobrobytu obydwu Państw,

uzgodniły, co następuje:

W rozumieniu niniejszej umowy:

1. Określenie „inwestycja” oznacza wszelkie mienie dopuszczone przez każdą Umawiającą się Stronę zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami, w tym, lecz nie wyłącznie, wszelkie:

a) mienie ruchome i nieruchome oraz inne prawa rzeczowe, takie jak hipoteka, użytkowanie, prawo zatrzymania lub zastaw;

b) udziały, akcje, wierzytelności i inne prawa w spółkach;

c) roszczenia pieniężne lub do wszelkich świadczeń umownych mających wartość gospodarczą;

d) prawo własności intelektualnej i goodwill oraz

e) koncesje gospodarcze nadane z mocy prawa lub umowy, w tym koncesje do poszukiwania, uprawy, wydobywania lub eksploatacji zasobów naturalnych.

2. Określenie „przychody” oznacza przychody pieniężne osiągnięte w wyniku inwestycji, w tym zyski, odsetki, przyrost majątku, dywidendy, należności licencyjne i honoraria.

3. Określenie „obywatel” oznacza:

a) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej – każdą osobę fizyczną, którą zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za jej obywatela;

b) w odniesieniu d0 Republiki Singapuru: – każdego obywatela w rozumieniu Konstytucji Republiki Singapuru.

4. Określenie „spółka” oznacza:

a) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej – każdą spółkę, firmę, stowarzyszenie lub zrzeszenie osób posiadające lub nie posiadające osobowości prawnej, utworzone lub zarejestrowane zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej;

b) w odniesieniu do Republiki Singapuru – każdą spółkę, firmę, stowarzyszenie lub zrzeszenie osób, utworzone lub zarejestrowane zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w Republice Singapuru.

5. Określenie „wolno wymienialna” oznacza walutę wolną od ograniczeń dewizowych, która może być przekazana za granicę w każdej walucie po przeważającym kursie rynkowym.

1. Niniejsza umowa ma zastosowanie jedynie:

a) w odniesieniu do terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – do wszystkich inwestycji dokonanych przez obywateli i spółki Republiki Singapuru zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Rzeczypospolitej Polskiej;

b) w odniesieniu do terytorium Republiki Singapuru – do wszystkich inwestycji dokonanych przez obywateli i spółki Rzeczypospolitej Polskiej i zatwierdzonych pisemnie przez właściwą wyznaczoną do tego przez Rząd Republiki Singapuru władzę, dokonanych na warunkach przez nią ustalonych.

2. Postanowienia poprzedniego ustępu mają zastosowanie do wszystkich inwestycji obywateli i spółek każdej z Umawiających się Stron na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, dokonanych przed lub po wejściu w życie niniejszej umowy.

1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać i stwarzać korzystne warunki dla obywateli i spółek drugiej Umawiającej się Strony do dokonywania na jej terytorium inwestycji zgodnych z jej ogólną polityką gospodarczą.

2. Inwestycje zatwierdzone zgodnie z postanowieniami artykułu 2 uzyskają uczciwe i sprawiedliwe traktowanie oraz ochronę zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

Żadna z Umawiających się Stron nie podda na swoim terytorium inwestycji dopuszczonych zgodnie z postanowieniami artykułu 2 lub przychodów uzyskanych przez obywateli i spółki drugiej Umawiającej się Strony traktowaniu mniej korzystnemu niż przyznaje ona inwestycjom lub przychodom obywateli i spółek jakiegokolwiek państwa trzeciego.

1. Postanowienia niniejszej umowy w odniesieniu do przyznania traktowania nie mniej korzystnego niż przyznane obywatelom i spółkom jakiegokolwiek państwa trzeciego nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące Umawiającą się Stronę do przyznania obywatelom i spółkom drugiej Umawiającej się Strony korzystnego traktowania, preferencji lub przywilejów wynikających z:

a) jakiegokolwiek regionalnego układu w sprawach celnych, walutowych lub handlowych (w tym w sprawie obszaru wolnego handlu) lub jakiejkolwiek umowy prowadzącej w przyszłości do takiego regionalnego układu; lub

b) jakiegokolwiek układu z państwem trzecim lub państwami trzecimi tego samego regionu geograficznego, którego celem jest popieranie współpracy regionalnej, współpracy w dziedzinie gospodarczej, socjalnej, zatrudnienia, przemysłowej lub walutowej w ramach określonych projektów.

2. Postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do spraw opodatkowania na terytorium każdej z Umawiających się Stron. Te sprawy będą regulowane umową między obu Umawiającymi się Stronami o unikaniu podwójnego opodatkowania i wewnętrznym ustawodawstwem każdej Umawiającej się Strony.

1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie żadnych działań prowadzących do wywłaszczenia, nacjonalizacji lub innych decyzji równoznacznych z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem w stosunku do inwestycji dokonanych przez obywateli lub spółki drugiej Umawiającej się Strony, chyba że takie działania będą podjęte w celach dopuszczonych przez prawo, w sposób niedyskryminacyjny, zgodnie z jej ustawodawstwem i za odszkodowaniem, które będzie rzeczywiście wykonalne i będzie dokonane bez nieuzasadnionej zwłoki. Takie odszkodowanie będzie, z zastrzeżeniem ustawodawstwa każdej Umawiającej się Strony, równe wartości inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem, nacjonalizacją lub przed podjęciem innej decyzji mającej skutek równoznaczny z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem. Kwota odszkodowania będzie wolno wymienialna i będzie podlegać swobodnemu transferowi.

2. Legalność działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych decyzji mających skutek równoznaczny z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem może być przedłożona przez zainteresowanego obywatela lub spółkę do rozpatrzenia przez właściwy sąd Umawiającej się Strony podejmującej działania zgodnie z jej ustawodawstwem.

3. Jeżeli Umawiająca się Strona wywłaszczy, znacjonalizuje lub podejmie działania mające skutek równoznaczny z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem w stosunku do mienia spółki mającej osobowość prawną lub utworzonej zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w jakiejkolwiek części jej terytorium i w której obywatele lub spółki drugiej Umawiającej się Strony posiadają udziały, to zapewni ona w stosunku do takich obywateli lub spółek drugiej Umawiającej się Strony, które są właścicielami tych udziałów, aby miały zastosowanie postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu w zakresie niezbędnym dla zapewnienia im odszkodowania.

Obywatele i spółki jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek, będą miały przyznane przez tę drugą Umawiającą się Stronę, w zakresie przywrócenia, odszkodowania, kompensaty lub innego uregulowania, traktowanie nie mniej korzystne niż druga Umawiająca się Strona przyznaje obywatelom lub spółkom jakiegokolwiek państwa trzeciego.

1. Każda Umawiająca się Strona zagwarantuje obywatelom lub spółkom drugiej Umawiającej się Strony swobodny transfer – zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami w oparciu o niedyskryminacyjne zasady – kapitału i przychodów z każdej inwestycji, w tym:

a) zysków, przyrostu kapitału, dywidend, należności licencyjnych i innego bieżącego dochodu osiąganego z każdej inwestycji;

b) kwot z całkowitej lub częściowej likwidacji jakiejkolwiek inwestycji;

c) spłaty pożyczki zaciągniętej w związku z inwestycjami;

d) opłat licencyjnych związanych ze sprawami, o których mowa w artykule 1 ust. 1 litera d);

e) płatności z tytułu pomocy technicznej, usług technicznych i honorariów z tytułu zarządzania;

f) płatności związanych z zamawianiem projektów;

g) zarobków obywateli drugiej Umawiającej się Strony zatrudnionych w związku z inwestycją na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony.

2. Żadne z postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu nie narusza swobodnego transferu odszkodowania wypłaconego na mocy postanowień artykułu 6 niniejszej umowy.

Transfery, o których mowa w artykułach 6–8 niniejszej umowy, będą dokonywane w walucie wymienialnej według przeważającego kursu w dniu transferu.

W celu uniknięcia jakiejkolwiek wątpliwości oświadcza się, że wszelkie inwestycje, z uwzględnieniem postanowień niniejszej umowy, podlegają ustawodawstwu obowiązującemu na terytorium Umawiającej się Strony, na którym takie inwestycje są dokonane.

Postanowienia niniejszej umowy nie ograniczają w żadnym razie prawa każdej Umawiającej się Strony do stosowania wszelkiego rodzaju zakazów lub ograniczeń lub podejmowania innych działań skierowanych dla zapewnienia podstawowych interesów bezpieczeństwa lub dla ochrony zdrowia publicznego albo zapobieżenia chorobom lub zarazom wśród zwierząt i roślin.

1. W przypadku gdy jedna z Umawiających się Stron (lub jej agencja, instytucja, osoba prawa publicznego lub wyznaczona przez nią korporacja) w wyniku odszkodowania przyznanego w odniesieniu do inwestycji lub jej części dokona płatności na rzecz jej obywateli i spółek w związku z jakimikolwiek roszczeniami na mocy postanowień niniejszej umowy, to druga Umawiająca się Strona uzna, że pierwsza Umawiająca się Strona (lub jej agencja, instytucja, osoba prawa publicznego lub wyznaczona przez nią korporacja) jest uprawniona na mocy subrogacji do sprawowania praw i dochodzenia roszczeń jej obywateli lub spółek. Przejęte prawa lub roszczenia nie mogą być większe niż pierwotne prawo lub roszczenie danego inwestora.

2. Jakakolwiek płatność dokonana przez jedną Umawiającą się Stronę (lub jakąkolwiek jej agencję, instytucję, osobę prawa publicznego lub wyznaczoną korporację) na rzecz jej obywateli i spółek nie narusza prawa takich obywateli lub spółek do wysuwania roszczeń w stosunku do drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z postanowieniami artykułu 13.

1. Każdy spór między inwestorem jednej Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną związany z inwestycją dokonaną na obszarze drugiej Umawiającej się Strony będzie rozstrzygany w miarę możliwości polubownie w drodze negocjacji między stronami sporu. Strona pragnąca rozstrzygnąć taki spór w drodze negocjacji poinformuje o swoich intencjach drugą stronę.

2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu w ciągu 6 miesięcy od daty powiadomienia drugiej strony, to Umawiająca się Strona i zainteresowany inwestor przekażą spór do rozstrzygnięcia w drodze koncyliacji zgodnie z Regulaminem w sprawie koncyliacji, opracowanym w roku 1980 przez Komisję Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego, lub w drodze arbitrażu zgodnie z Regulaminem arbitrażowym z roku 1976 opracowanym przez Komisję Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego, z zastosowaniem następujących postanowień:

a) w postępowaniu koncyliacyjnym będzie brało udział dwóch koncyliatorów, każdy z nich mianowany przez odnośną stronę sporu;

b) w postępowaniu arbitrażowym będą miały zastosowanie następujące zasady:

(i) Trybunał arbitrażowy składa się z trzech arbitrów. Każda strona mianuje jednego arbitra. Ci dwaj arbitrzy dokonają w drodze wzajemnego porozumienia wyboru przewodniczącego, będącego obywatelem trzeciego państwa, które posiada stosunki dyplomatyczne z rządami stron będących w sporze. Arbitrzy będą mianowani w ciągu dwóch miesięcy od dnia, w którym jedna ze stron w sporze poinformuje drugą stronę o jej zamiarze przedłożenia sporu do arbitrażu po upływie sześciu miesięcy, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu.

(ii) Wyrok arbitrażowy będzie wydany na podstawie postanowień niniejszej umowy, odpowiednich ustaw krajowych, w tym norm prawa kolizyjnego obowiązującego na terytorium Umawiającej się Strony, na którym powstał spór, jak również na podstawie powszechnie uznanych norm prawa międzynarodowego.

(iii) Jeżeli niezbędne nominacje nie zostaną dokonane w terminach określonych w ustępie 2 litera b) pkt (i), to każda z Umawiających się Stron, jeżeli nie zostanie osiągnięte między nimi inne porozumienie, może poprosić o dokonanie niezbędnych nominacji Sekretarza Generalnego Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych.

(iv) Trybunał podejmuje decyzje większością głosów.

(v) Decyzje trybunału arbitrażowego są ostateczne i wiążące, a strony zobowiązane są uznać i zastosować się do postanowień jego wyroku.

(vi) Trybunał arbitrażowy określa podstawy jego wyroku i na żądanie jednej ze stron podaje jego uzasadnienie,

(vii) Każda strona ponosi koszty własnego arbitra i jej udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszt przewodniczącego z tytułu jego funkcji arbitrażowej i pozostałe koszty trybunału ponoszą w równych częściach zainteresowane strony. Trybunał może jednak postanowić, że jedna ze stron poniesie wyższe koszty i ta decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron.

3. Zamiast postępowania arbitrażowego zgodnie z Regulaminem arbitrażowym z roku 1976 Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego strony mogą wybrać postępowanie zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Międzynarodowego Centrum Arbitrażowego Singapuru.

4. Postępowanie koncyliacyjne lub arbitrażowe będzie przeprowadzone w miarę możliwości w Singapurze.

5. Postanowienia tego artykułu nie naruszają prawa Umawiających się Stron do zastosowania postępowania określonego w artykule 14, jeżeli spór dotyczy interpretacji lub stosowania niniejszej umowy.

1. Każdy spór między Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będzie rozstrzygany w miarę możliwości w drodze rokowań.

2. Jeżeli spór nie może być uregulowany, to będzie on przedłożony przez jedną z Umawiających się Stron do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu. Trybunał arbitrażowy, zwany dalej „trybunałem”, będzie składał się z trzech arbitrów, w tym po jednym mianowanym przez każdą Umawiającą się Stronę, a trzeci, jako przewodniczący trybunału, będzie mianowany w drodze porozumienia przez Umawiające się Strony.

3. W ciągu dwóch miesięcy od złożenia wniosku o arbitraż każda Umawiająca się Strona mianuje jednego arbitra, a w ciągu następnych dwóch miesięcy od mianowania dwóch arbitrów Umawiające się Strony mianują trzeciego arbitra.

4. Jeżeli trybunał nie zostanie utworzony w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wniosku o arbitraż, każda ze stron może, przy braku innego uzgodnienia, poprosić Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o mianowanie arbitra lub arbitrów jeszcze nie mianowanych. Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli nie może spełnić prośby, to o spełnienie jej będzie poproszony Wiceprzewodniczący. Jeżeli Wiceprzewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli nie może spełnić prośby, to o dokonanie niezbędnych nominacji będzie proszony kolejno najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

5. Trybunał podejmuje decyzje większością głosów.

6. Postanowienia trybunału są ostateczne, a Umawiające się Strony uznają je i zastosują się do postanowień wyroku.

7. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty własnego arbitra i jej udziału w postępowaniu arbitrażowym oraz połowę kosztów przewodniczącego i pozostałych kosztów. Trybunał może jednak orzec, że jedna ze stron poniesie większą część kosztów i taka decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron.

8. Ponadto trybunał ustali własny regulamin procedury.

Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli istniejące lub przyszłe zobowiązania między Umawiającymi się Stronami zawierają w uzupełnieniu do niniejszej umowy dodatkowe postanowienia uprawniające inwestycje dokonane przez obywateli drugiej Umawiającej się Strony do traktowania bardziej korzystnego od przewidzianego w niniejszej umowie, to te postanowienia będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową. Każda Umawiająca się Strona będzie przestrzegać zobowiązań zgodnie z jej ustawodawstwem w uzupełnieniu do wymienionych w niniejszej umowie, przyjętych przez Umawiającą się Stronę, jej obywateli i spółki w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez obywateli i spółki drugiej Umawiającej się Strony.

1. Każda Umawiająca się Strona powiadomi drugą Umawiającą się Stronę w drodze oficjalnej noty o spełnieniu jej wewnętrznej procedury prawnej wymaganej dla wejścia w życie niniejszej umowy. Niniejsza umowa wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty późniejszej noty.

2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres piętnastu lat i będzie obowiązywała przez następne okresy, jeżeli po upływie początkowego okresu czternastu lat jedna z Umawiających się Stron nie powiadomi pisemnie drugiej Umawiającej się Strony o zamiarze wypowiedzenia niniejszej umowy. Nota o wypowiedzeniu wejdzie w życie po roku od daty jej otrzymania przez drugą Umawiającą się Stronę.

3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie noty o wypowiedzeniu niniejszej umowy postanowienia artykułów od 1 do 15 pozostaną w mocy przez okres następnych piętnastu lat od tej daty.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich właściwe Rządy, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Warszawie dnia 3 czerwca 1993 r. w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.

Wersja w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości. jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 7 października 1993 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski