Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 22 poz. 76

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 23 czerwca 1975 r. została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 141 dotycząca organizacji pracowników rolnych i ich roli w rozwoju gospodarczym i społecznym w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA Nr 141

dotycząca organizacji pracowników rolnych i ich roli w rozwoju gospodarczym i społecznym

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam dnia 4 czerwca 1975 r. na swej sześćdziesiątej sesji,

uznając, że znaczenie pracowników rolnych w świecie czyni sprawą pilną włączenie ich do procesu rozwoju gospodarczego i społecznego w celu polepszenia w sposób trwały i skuteczny warunków ich pracy i życia,

biorąc pod uwagę, że w wielu krajach świata, a zwłaszcza w krajach rozwijających się, ziemia i siła robocza są wykorzystywane w sposób niedostateczny i że fakty te wymagają zachęcenia pracowników rolnych do rozwijania niezależnych i aktywnych organizacji, zdolnych do ochrony i obrony interesów swych członków i do zapewnienia im efektywnego udziału w procesie rozwoju gospodarczego i społecznego,

uznając, że istnienie takich organizacji może i powinno przyczynić się do złagodzenia uporczywego niedostatku artykułów żywnościowych w różnych częściach świata,

uznając, że reforma rolna jest w wielu krajach rozwijających się zasadniczym czynnikiem wpływającym na polepszenie warunków pracy i życia pracowników rolnych i że z tej przyczyny organizacje pracowników rolnych powinny czynnie współpracować i uczestniczyć w procesie jej przeprowadzania,

przypominając postanowienia istniejących międzynarodowych konwencji i zaleceń w zakresie pracy, a w szczególności Konwencji o prawie zrzeszania się (rolnictwo) z 1921 r., Konwencji o wolności związkowej i ochronie praw związkowych z 1948 r. Konwencji o prawie organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 r., które przyznają wszystkim pracownikom, w tym również pracownikom rolnym, prawo do zakładania wolnych i niezależnych organizacji, jak również postanowienia licznych konwencji i zaleceń międzynarodowych w zakresie pracy, mających zastosowanie do pracowników rolnych, które; nawołują m. in. do uczestniczenia organizacji pracowników w ich realizacji;

uznając, że Organizacja Narodów Zjednoczonych i organizacje wyspecjalizowane, a zwłaszcza Międzynarodowa Organizacją Pracy i Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa, są zainteresowane reformą rolną i rozwojem wsi;

uznając, że podane niżej normy zostały opracowane przy współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa i że w celu uniknięcia podwójnych wysiłków będzie kontynuowana współpraca z tą Organizacją oraz z Organizacją Narodów Zjednoczonych, zmierzająca do rozwoju i zabezpieczenia stosowania tych norm,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski, dotyczące organizacji pracowników rolnych i ich roli w rozwoju gospodarczym i społecznym, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego trzeciego czerwca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego piątego roku niniejszą konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji o organizacjach pracowników rolnych z 1975 r.:

Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich rodzajów organizacji pracowników rolnych, łącznie z organizacjami, które nie zrzeszają wyłącznie tych pracowników, ale ich reprezentują.

1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie „pracownicy rolni” oznacza wszystkie osoby wykonujące na obszarach rolnych zajęcia rolne, rzemieślnicze lub inne, zrównane z nimi lub z nimi związane, niezależnie od tego, czy chodzi o pracowników najemnych, czy też, z zastrzeżeniem ustępu 2 niniejszego artykułu, o osoby pracujące na własny rachunek, jak np. dzierżawców, połowników lub drobnych właścicieli ziemskich.

2. Niniejsza konwencja ma zastosowanie tylko do tych dzierżawców, połowników lub drobnych właścicieli ziemskich, których głównym źródłem dochodu jest rolnictwo i którzy uprawiają ziemię sami tylko przy pomocy swych rodzin lub korzystają z pomocy osób trzecich jedynie okresowo oraz którzy:

a) nie zatrudniają stale siły roboczej lub '

b) nie zatrudniają dużej liczby pracowników sezonowych albo ;

c) nie zlecają uprawy swojej ziemi połownikom lub dzierżawcom.

1. Wszystkie grupy pracowników rolnych, zarówno pracownicy najemni, jak i osoby pracujące na własny rachunek, mają prawo – bez potrzeby uzyskiwania na to uprzedniego zezwolenia – do tworzenia organizacji według swego wyboru, jak również prawo do przyłączania się do tych Organizacji tylko pod jednym warunkiem – przestrzegania statutu tych organizacji.

2. Zasady wolności związkowej będą w pełni przestrzegane; organizacje pracowników rolnych będą niezależne, tworzone na zasadzie dobrowolności i nie będą podlegały żadnej ingerencji, przymusowi lub środkom represyjnym.

3. Uzyskanie osobowości prawnej przez organizacje pracowników rolnych nie może być uzależnione od takich warunków, które ograniczałyby stosowanie postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu.

4. Pracownicy rolni i ich organizacje będą zobowiązane, podobnie jak inne osoby lub zorganizowane kolektywy; do przestrzegania obowiązujących w kraju przepisów prawnych przy realizacji swych uprawnień przewidzianych w niniejszym artykule.

5. Ustawodawstwo krajowe nie powinno naruszać ani być stosowane w sposób naruszający gwarancje przewidziane w niniejszym artykule.

Jednym z celów polityki krajowej dotyczącej rozwoju wsi będzie ułatwianie tworzenia i rozwoju, na zasadzie dobrowolności, silnych i niezależnych organizacji pracowników rolnych jako skutecznego środka zapewniającego tym pracownikom, bez jakiejkolwiek dyskryminacji – w myśl Konwencji dotyczącej dyskryminacji (zatrudnienie i wykonywanie zawodu) z 1958 r. – uczestniczenie w rozwoju gospodarczym i społecznym oraz w korzyściach z tego wypływających.

1. W celu umożliwienia organizacjom pracowników rolnych odgrywania należnej roli w rozwoju gospodarczym i społecznym każdy członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, przyjmie i będzie stosował aktywną politykę popierania tych organizacji, zwłaszcza w celu usuwania przeszkód przy ich tworzeniu, rozwoju i wykonywaniu ich legalnej działalności, jak również dyskryminacji o charakterze ustawowym i administracyjnym, które mogłyby być stosowane wobec organizacji pracowników rolnych i ich członków.

2. Każdy członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zapewni, aby ustawodawstwo krajowe, uwzględniając specyficzne warunki sektora rolnego, nie stwarzało przeszkód w tworzeniu i rozwoju organizacji pracowników rolnych.

Będą podjęte środki w celu uzyskania możliwie jak najszerszego zrozumienia dla konieczności rozwoju organizacji pracowników rożnych i dla udziału, jaki mogą one wnieść dla polepszenia możliwości zatrudnienia i ogólnych warunków pracy i życia na obszarach wiejskich, jak również dla zwiększenia i lepszego podziału dochodu narodowego.

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch członków.

3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

1. Każdy członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć, po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie, aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie dziesięcioletniego okresu wymienionego w poprzednim ustępie nie skorzysta z możliwości wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany konwencją na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięcioletniego, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez członków Organizacji.

2. Zawiadamiając członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji.

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji, jeśli nowa konwencja nie stanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 9, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie,

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez członków.

2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej sześćdziesiątej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w dniu dwudziestego piątego czerwca 1975 r.

Na dowód czego dnia dwudziestego szóstego czerwca 1975 r. złożyli swe podpisy:

Przewodniczący Konferencji: Blas F. Ople

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy: F. Blanchard

Wersja w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 31 października 1991 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski