Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 33 poz. 151

Na podstawie art. 208 § 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

2. Remont jednostki pływającej obejmuje prace konserwacyjne, naprawcze i modernizacyjne po awarii, naprawy gwarancyjne, naprawy między rejsami oraz przeglądy i naprawy w celu uzyskania odpowiedniej klasy od instytucji klasyfikacyjnej.

3. Pracami niebezpiecznymi są prace w miejscach, w których istnieje niebezpieczeństwo wybuchu, uduszenia, poparzenia, zatrucia, porażenia prądem elektrycznym, napromieniowania substancjami radioaktywnymi, utonięcia, upadku z dużej wysokości, a w szczególności prace wewnątrz zbiorników, kotłów, kanałów studni, prace pod wodą, prace na wysokości (np. na rusztowaniach, masztach, na zewnątrz burt), prace spawalnicze w pobliżu materiałów łatwo palnych i wybuchowych, prace w stacjach transformatorowych, prace przy aparatach rentgenowskich i urządzeniach laserowych, prace z użyciem materiałów żrących i toksycznych, prace transportowe i przeładunkowe.

2. Kierownik zakładu pracy ustala wykaz komórek organizacyjnych zakładu oraz jednostek gospodarczych, działających na terenie zakładu, w których powinny znajdować się plany rozmieszczenia jednostek pływających.

2. Przed przystąpieniem do prac niebezpiecznych mistrz obowiązany jest uzgodnić z kierującym budową lub remontem czas, termin i sposób wykonania tych prac oraz zapewnić nadzór nad ich przebiegiem.

2. Odpady materiałowe i inne zbędne przedmioty powinny być usuwane z jednostki pływającej bezpośrednio po zakończeniu pracy, a najpóźniej po zakończeniu zmiany roboczej.

2. Niedozwolone jest pozostawianie materiałów, odpadów, narzędzi pracy i oprzyrządowania na rusztowaniach, w pobliżu otworów i luków nie zabezpieczonych zrębnicami lub na krawędziach pokładów, a także w miejscach, w których mogłyby stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia pracowników.

2. Oprzyrządowanie i narzędzia, o których mowa w ust. 1, powinny być poddawane okresowej kontroli stanu technicznego, zgodnie z instrukcjami zakładowymi lub wymaganiami producenta.

3. Napraw oprzyrządowania i narzędzi, o których mowa w ust. 1, powinni dokonywać wyłącznie pracownicy do tego uprawnieni.

2. W pomieszczeniach, w których nie można zapewnić skutecznej wentylacji lub ogrzewania, należy zaopatrzyć pracowników w niezbędny sprzęt ochrony indywidualnej.

2. Rodzaj oświetlenia oraz sposób rozmieszczenia punktów świetlnych powinny zapewniać ochronę pracowników przed olśnieniem.

2. Na terenie zakładu powinny być wyznaczone i oznakowane drogi pożarowe.

2. Szczegółowe zasady korzystania z dróg na terenie zakładu i wewnątrz pomieszczeń produkcyjnych, zapewniające bezpieczeństwo pracy, określają instrukcje zakładowe.

2. Otwarte luki o zrębnicach niższych niż 0,75 m oraz inne otwory znajdujące się na jednostkach pływających powinny być zabezpieczone w sposób chroniący pracowników przed możliwością wpadnięcia.

2. Krawędzie doków i pochylni w miejscach, w których różnica poziomów przekracza 1 m, należy zabezpieczyć barierkami.

2. Każda budowana lub remontowana jednostka pływająca, której długość przekracza 30 m, powinna posiadać co najmniej dwa połączenia komunikacyjne z lądem lub inną jednostką pływającą.

2. Ciężar przewożonych ładunków nie może przekraczać dopuszczalnego udźwigu danego środka transportu.

3. Kierowcy platform samobieżnych, poruszających się po terenie zakładu, powinni posiadać co najmniej kwalifikacje wymagane od kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t oraz upoważnienie zakładu do prowadzenia tych pojazdów.

4. Kierowcy pojazdów mechanicznych przeznaczonych do przewozu ładunków spakietowanych lub pojemników powinni posiadać co najmniej kwalifikacje wymagane od kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym do 3,5 t.

5. Kierowcy żurawi samojezdnych powinni posiadać kwalifikacje określone w ust. 3 oraz uprawnienia dźwignicowego.

2. Zawiesi i łańcuchów nie można siłą wciskać w rozwarcie haka.

3. Jednocięgnowych zawiesi linowych nie wolno wykonywać z lin współzwitych.

4. Przedłużanie zawiesi przez ich łączenie jest dozwolone tylko za pomocą szakli.

5. Maksymalne obciążenie zawiesi połączonych w sposób określony w ust. 4 nie może przekroczyć najwyższego, dopuszczalnego obciążenia roboczego zawiesia najsłabszego.

6. Stan techniczny lin i łańcuchów, zawiesi i podnośników oraz należących do nich uchwytów i łączników powinien być sprawdzany w drodze oględzin zewnętrznych każdorazowo przed wydaniem do użytkowania przez wydającego oraz przed użyciem przez użytkownika. Kryteria oceny stanu technicznego określają instrukcje zakładowe lub dokumentacja techniczno-ruchowa producenta.

2. W miejscach styku z ostrymi krawędziami zawiesia powinny być chronione podkładkami zabezpieczającymi liny lub łańcuchy przed uszkodzeniem.

3. Łańcuchy lub liny opasujące ładunek należy układać bez węzłów i przekręceń. Zagięcia zawiesia linowego powinny być oddalone od końca pętli mocującej co najmniej o 0,3 m i znajdować się poza zaplotem.

4. Rodzaj i długość zawiesi używanych przy pracach transportowych określają instrukcje zakładowe.

1) 90% dopuszczalnego udźwigu łącznego, jeśli operację wykonują suwnice pracujące zespołowo,

2) 85% dopuszczalnego udźwigu łącznego, jeśli operację wykonują żurawie pracujące zespołowo.

2. Użycie do podnoszenia zespołowego dźwignic o różnych jednostkowych udźwigach dopuszczalnych wymaga zgody nadzoru dźwignicowego zakładu.

2. Podczas pracy zespołowej dźwigów pływających należy w rejonie ich pracy wstrzymać wszelki ruch innych jednostek pływających.

2. Rusztowania i inne elementy, znajdujące się w pobliżu podnoszonego lub opuszczanego ładunku, nie mogą znajdować się w odległości mniejszej niż 1 m od obwodu okręgu, jaki może zatoczyć najbardziej wysunięty element obracającego się ładunku.

2. Sytuacje, w których dozwolone jest ręczne naprowadzanie, o którym mowa w ust. 1, oraz wchodzenie pod lub na przedmiot zawieszony na dźwignicy, a także sposób zabezpieczenia pracowników określają instrukcje zakładowe.

2. Środki transportu kołowego, przewożące elementy, których rozmiary powodują przekroczenie obrysów skrajni dróg wewnątrzzakładowych, powinny być pilotowane i oznakowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo transportu.

2. Uchwyty służące do transportu przy montażu i dociąganiu sekcji oraz wieszaniu wciągników powinny być atestowane, a wielkość dopuszczalnego obciążenia powinna być na nich oznakowana w sposób widoczny i trwały.

3. Spawanie uchwytów nośnych może być wykonane przez spawacza posiadającego odpowiednie uprawnienia. Obok spawu powinny być odbite w sposób widoczny znaki rozpoznawcze spawacza i odbierającego.

2. Odległość pomostu od kadłuba statku lub innej konstrukcji nie może przekraczać 0,1 m.

1) podczas burzy i przy wietrze o sile powyżej 5° w skali Beauforta,

2) w czasie gęstej mgły, gołoledzi, ciągłych opadów deszczu lub śniegu.

2. Rusztowanie powinno być zamocowane w sposób wykluczający możliwość odsunięcia się od burty jednostki pływającej.

3. Przebywanie osób na pomostach roboczych rusztowania w czasie jego przemieszczania jest zabronione.

1) podczas burzy lub przy wietrze o sile powyżej 5° w skali Beauforta,

2) przy temperaturze poniżej –10°C,

3) w czasie gęstej mgły, gołoledzi, ciągłych opadów deszczu lub śniegu.

2. Rurociągi i armatura instalacji gazów technicznych, pary i wody powinny być oznakowane zgodnie z wymaganiami Polskich Norm i szczegółowych instrukcji zakładowych.

3. Główne zawory odcinające dopływ gazów technicznych na statek, każdorazowo po zakończeniu pracy, powinny być zamykane.

2. Oprócz oświetlenia ogólnego na jednostce pływającej należy stosować oświetlenie awaryjne z własnym źródłem zasilania, włączające się automatycznie w wypadku zaniku napięcia oświetlenia ogólnego.

3. W każdym wypadku stosowania urządzeń i instalacji tymczasowych, zasilanych prądem zmiennym o napięciu do 42 V, należy ocenić, czy w danych warunkach nie istnieje konieczność stosowania niezbędnego zabezpieczenia.

4. Do zasilania elektrycznych narzędzi i przyrządów montażowych, obrabiarek oraz urządzeń używanych do obsługi procesu budowy jednostek pływających wolno stosować napięcie przekraczające 42 V, pod warunkiem spełnienia wymagań ochrony przeciwporażeniowej, o których mowa w ust. 1.

2. Tymczasowe instalacje elektroenergetyczne powinny być oznakowane w sposób trwały za pomocą tabliczek znamionowych, opasek metalowych lub w inny sposób.

3. Uruchomienie i eksploatacja tymczasowych instalacji elektroenergetycznych i gazów technicznych na jednostkach pływających powinny odbywać się pod nadzorem pracownika uprawnionego do ich obsługi.

4. Rozdzielacze tlenu i acetylenu oraz punkty czerpania sprężonego powietrza na jednostce pływającej powinny być rozmieszczone w sposób umożliwiający ułożenie przewodów tak, aby nie utrudniały swobodnego i bezpiecznego poruszania się pracowników po tej jednostce.

2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, użycie gazów w butlach wymaga określenia środków koniecznych do zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W wypadku jednoczesnego wykonywania w kilku miejscach prac, o których mowa w ust_: 1, nadzór powinien być zapewniony we wszystkich miejscach wykonywania tych prac.

2. Transport wewnątrzzakładowy aparatury zawierającej substancje promieniotwórcze powinien odbywać się z zachowaniem szczególnej ostrożności pod nadzorem pracownika obsługującego tę aparaturę.

3. Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa transportu, o którym mowa w ust. 2, określają instrukcje zakładowe.

1) prawidłowość wykonanych prac spawalniczych,

2) zgodność wykonania uchwytów z dokumentacją techniczną oraz znaki rozpoznawcze spawacza i odbierającego spawanie uchwytów,

3) odłączenie wszystkich połączeń sekcji z podłożem i podporami,

4) usunięcie z sekcji zbędnych uchwytów, klamer i innego sprzętu montowanego oraz ziemi, wody, lodu i śniegu,

5) ciężar sekcji i nośność dźwignicy lub zespołu dźwignic,

6) przygotowanie stanowiska składowania lub montażu do ułożenia sekcji,

7) zgodność doboru zawiesi, uchwytów i trawersów z dokumentacją techniczną,

8) prawidłowość oświetlenia i warunki pogodowe.

2. Niedozwolone jest odwracanie sekcji przy użyciu dźwignicy, której wysokość podnoszenia jest mniejsza od długości (wysokości) tej sekcji w płaszczyźnie obrotu.

3. W razie wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa pracy przy przemieszczaniu sekcji, czynność tę należy przerwać, a sekcję opuścić.

2. Odłączenie zawiesi po opuszczeniu sekcji może nastąpić po sprawdzeniu, czy sekcja jest prawidłowo ułożona.

1) poszczególne stanowiska pracy przed uderzeniem liny w razie jej zerwania,

2) pochylnię i strefę działania liny przed dostępem osób nie zatrudnionych przy przesuwaniu.

2. Stan techniczny urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy sprawdzać każdorazowo przed użyciem.

2. Z chwilą zamknięcia bram i wypompowania wody ze stanowiska do wodowania należy zapewnić nadzór nad bramami i stacją pomp.

1) przygotowanie akwenu,

2) założenia organizacyjno-techniczne w zależności od rodzaju wodowania,

3) rodzaje niezbędnych prób do wykonania przed wodowaniem,

4) środki bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej.

2. Kierujący wodowaniem oraz pilot powinni posiadać szczegółowy wykaz załogi biorącej udział w wodowaniu. Po przeprowadzeniu wodowania pilot powinien sprawdzić według wykazu, czy wszyscy członkowie załogi opuścili jednostkę pływającą.

3. Na jednostkach pływających wodowanych z pochylni wzdłużnych, doków lub podnośników mogą przebywać w czasie wodowania wyłącznie pracownicy obsługujący operację wodowania.

4. Kierujący wodowaniem powinien mieć zapewnioną bezpośrednią łączność z lądem i holownikami.

2. Ocenę stateczności jednostki pływającej w kolejnych fazach wyposażania należy przeprowadzić zgodnie z dokumentacją opracowaną na podstawie pomiarów wykonanych po wodowaniu: jednostki prototypowej, jednostki ze znacznymi zmianami konstrukcyjnymi oraz każdej piątej jednostki serii.

3. Ustawienie na pokładzie jednostki pływającej ciężarów oraz przepompowywanie zbiorników, mogące mieć wpływ na jej stateczność, może nastąpić wyłącznie za zgodą kierującego budową lub remontem.

4. Przed przystąpieniem do przegłębiania jednostki pływającej należy sprawdzić, czy rozmieszczenie ciężarów nie spowoduje utraty stateczności poprzecznej tej jednostki.

5. W czasie trwania prac wyposażeniowych wykonywanych na jednostce pływającej znajdującej się na wodzie należy zabezpieczyć zawory zaburtowe, w szczególności kingstonowe, przed przypadkowym ich otwarciem przez osoby nie upoważnione.

2. Pochylnie rufowe statków i konstrukcje z nimi związane powinny być zabezpieczone barierkami ochronnymi i krawężnikami. Jeżeli ze względów technologicznych zabezpieczenie takie nie jest. możliwe, niedozwolone jest urządzanie przejść w pobliżu pochylni.

2. Jeżeli ponton jest bez nadburcia lub barierki ochronnej, pracownicy na nim zatrudnieni są obowiązani nosić kamizelki ratunkowe.

1) przeprowadzić odbiór jakościowy montażu instalacji zgodnie z wymaganiami określonymi w dokumentacji technicznej,

2) zainstalować i wyregulować urządzenia kontrolno-pomiarowe i sygnalizacyjne, a urządzenia do awaryjnego otwierania lub zamykania zaworów zabezpieczyć przed dostępem osób nie upoważnionych,

3) zabezpieczyć pomieszczenia, w których następuje napełnienie instalacji gazami skroplonymi lub czynnikami chłodniczymi, przed dostępem osób nie zatrudnionych przy tych czynnościach.

1) przeprowadzić kontrolę jakości obwodu i prawidłowości osłonięcia części będących pod napięciem,

2) zabezpieczyć obwody nie uruchamiane przed dopływem prądu elektrycznego,

3) wyznaczyć stały nadzór nad uruchamianymi obwodami instalacji elektrycznej.

2. Włączenie napięcia może zostać dokonane po porozumieniu z kierującym budową lub remontem i pod nadzorem mistrza odpowiedzialnego za montaż instalacji elektrycznej.

2. Wykonywanie prac w oddanej do eksploatacji sieci elektrycznej po włączeniu napięcia dozwolone jest wyłącznie za zgodą mistrza, po odłączeniu obwodu od źródła zasilania, wyjęciu z tablicy rozdzielczej bezpieczników, założeniu tablic ostrzegawczych, przeprowadzeniu koniecznych prac przygotowawczych i zwarciu faz obwodu.

1) żurawi pokładowych i bomów przeładunkowych,

2) urządzeń łodziowych,

3) urządzeń kotwiczno-cumowniczych,

4) pokryw luków,

5) pokryw nad rampami zjazdowymi,

6) masztów

powinny być wykonywane pod nadzorem mistrza. Przed przystąpieniem do tych prac mistrz powinien dokonać wpisu do odpowiedniego rejestru zgodnie z obowiązującymi w zakładzie zasadami, a terminy i zakres prac uzgodnić z kierującym budową lub remontem.

2. Rejony pod miejscem wykonywanych prac na wysokości, o których mowa w ust. 1, należy wydzielić i oznakować odpowiednimi tablicami informacyjnymi.

2. Podjęcie i prowadzenie prac związanych z wydzielaniem się łatwo palnych substancji na jednostkach pływających może nastąpić jedynie na podstawie pisemnego zezwolenia wydanego w trybie ustalonym w zakładzie, np. przez wpis do książki prac pożarowo niebezpiecznych.

2. Składowiska naczyń z kwasami służącymi do wytrawiania, urządzone na terenie, o którym mowa w ust. 1, powinny być wydzielone dodatkowym ogrodzeniem.

3. Przy wejściach na teren, o którym mowa w ust. 1 i 2, należy umieścić tablice ostrzegawcze.

4. Ładowanie materiałów hutniczych do wanien, w których następuje wytrawianie na otwartym terenie, może odbywać się wyłącznie przy użyciu pojemników i mechanicznych urządzeń dźwignicowych, zapewniających bezpieczeństwo pracy.

5. Wanny znajdujące się na terenie otwartym powinny być zaopatrzone w pokrywy.

6. Po zakończeniu pracy wanny należy zakryć.

7. W pomieszczeniach lub na terenie trawialni powinny być założone instalacje wodociągowe, służące do zmywania i spłukiwania pomieszczeń i urządzeń.

8. W trawialniach powinny przebywać jednocześnie co najmniej dwie osoby, nie licząc stałej obsługi urządzeń dźwignicowych.

2. Przy malowaniu systemem hydrodynamicznym węże doprowadzające farbę do pistoletów powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi.

3. W czasie przerw w pracy ciśnienie w przewodach pneumatycznych i hydraulicznych urządzeń natryskowych powinno być zredukowane do ciśnienia atmosferycznego.

4. Instalacje i urządzenia do malowania, laminowania i izolowania powinny być zabezpieczone przed gromadzeniem się ładunków elektrostatycznych przez ich uziemienie lub w inny skuteczny sposób.

2. Pojemniki, w których następuje podgrzewanie substancji określonych w ust. 1, należy osłonić przed przedostawaniem się wody do ich wnętrza.

3. Urządzeń, o których mowa w ust. 1, nie wolno stosować na jednostkach pływających oraz ustawiać w pobliżu materiałów łatwo palnych.

4. Niedozwolone jest przenoszenie roztopionych substancji, o których mowa w ust. 1, w naczyniach otwartych oraz po drabinach.

2. W czasie malowania zbiorników i pomieszczeń trudno dostępnych, z wyjątkiem drobnych prac malarskich (poprawek, uzupełnień), oraz w czasie pracy w pomieszczeniach, w których może pracować tylko jedna osoba, należy zapewnić ubezpieczenie osób pracujących wewnątrz.

3. Na jednostkach pływających nie wolno malować ani laminować systemem natryskowym pomieszczeń mniejszych niż 15 m³.

4. Szczegółowe zasady pracy w zbiornikach określają zakładowe instrukcje technologiczne.

5. Odzież i obuwie pracowników zatrudnionych przy pracy z substancjami łatwo palnymi nie może powodować iskrzenia.

2. W przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się użycie łatwo palnych rozpuszczalników przy przestrzeganiu wymogów określonych w odrębnych instrukcjach.

3. Przy pracach określonych w ust. 1 i 2 stosowanie rozpuszczalników lub innych niebezpiecznych i szkodliwych substancji za pomocą rozpylania aparatami natryskowymi jest niedozwolone.

1) zakończenie prac spawalniczych i z otwartym ogniem w rejonie siłowni,

2) gotowość systemu przeciwpożarowego wodnego na całej jednostce,

3) gotowość systemu gaszenia pożaru w siłowni lub zainstalowanie równorzędnej instalacji gaśniczej technologicznej,

4) gotowość oświetlenia awaryjnego w rejonie siłowni,

5) gotowość awaryjnego zamykania świetlików i drzwi grodziowych w siłowni, zaworów szybko zamykających paliwa, wyłączania wentylatorów siłowni, otwierania zaworów spustu freonu za burtę.

2. Organizację przygotowania jednostek do prób na uwięzi określają instrukcje zakładowe.

2. Próby, o których mowa w ust. 1, powinny być przeprowadzane zgodnie z instrukcjami technologicznymi producentów maszyn i urządzeń podlegających próbom i zakładowymi instrukcjami technologicznymi.

2. Podczas przeprowadzania prób gaszenia siłowni i innych pomieszczeń na jednostce pływającej mogą znajdować się wyłącznie pracownicy uczestniczący w tych próbach.

3. Pomieszczenia, w których dokonywane są próby gaszenia, powinny być zabezpieczone przed wydostaniem się na zewnątrz czynników szkodliwych. Po przeprowadzeniu prób gaszenia należy pomieszczenia poddać dokładnym zabiegom przewietrzania, a następnie sprawdzić stopień stężenia czynników szkodliwych.

4. Po przeprowadzeniu prób instalacji gaśniczych urządzenia służące do awaryjnego uruchomienia tych instalacji należy zabezpieczyć przed dostępem osób nie upoważnionych.

5. Podczas przeprowadzania prób pomieszczeń chłodzonych należy upewnić się, że w pomieszczeniach tych nie ma ludzi.

1) zapewnić przebieg prób nie zagrażający nabrzeżom i obiektom zakładowym lub portowym,

2) zabezpieczyć jednostkę pływającą dodatkowymi cumami,

3) zabezpieczyć przed zerwaniem cum sąsiednie jednostki pływające,

4) zabezpieczyć ster jednostki pływającej, a także stery jednostek pływających znajdujących się w pobliżu rejonu prób,

5) usunąć z akwenu przedmioty, które mogłyby zakłócić przebieg prób,

6) wywiesić tablice ostrzegawcze i tablice informujące jednostki przepływające obok o dokonywanej próbie,

7) zapewnić wachty maszynowe i pokładowe.

1) zabezpieczone przed dostępem osób nie upoważnionych,

2) wyposażone w niezbędne zabezpieczenia (w tym również przeciwporażeniowe) i urządzenia sygnalizacyjne,

3) nadzorowane przez wyznaczonego pracownika.

2. Jednostka pływająca przygotowana do wyjścia w morze celem odbycia prób morskich powinna spełniać warunki bezpieczeństwa żeglugi oraz wymagane warunki sanitarne.

2. Kierownik prób przekazuje kapitanowi dzienny harmonogram prób i uzgadnia z nim miejsce i sposób ich wykonania. Dotyczy to w szczególności takich prób, jak: dewiacja kompasów, cyrkulacja, próby urządzeń kotwicznych i połowowych.

2. Mistrz jest obowiązany zorganizować nadzór w celu zapewnienia bezpieczeństwa i pomocy pracownikom wchodzącym do zbiorników, o których mowa w ust. 1.

1) pasażerskiej,

2) należącej do marynarki wojennej.

3) której ciężar przekracza nominalną nośność doku,

4) która utraciła pływalność lub ma poważnie uszkodzony kadłub,

5) której normalne dokowanie jest utrudnione,

przeprowadza się zgodnie z zakładowymi instrukcjami technologicznymi.

2. Holowanie i przestawianie jednostek pływających wolno powierzać wyłącznie pilotom posiadającym odpowiednie uprawnienia.

1) cumowanie zasadnicze – dla siły wiatru do 9° w skali Beauforta,

2) cumowanie w warunkach sztormowych – dla siły wiatru powyżej 9° w skali Beauforta,

3) cumowanie statków i obiektów pływających, znajdujących się w akwenach zakładowych podczas wodowania jednostki,

4) cumowanie do prób silnika głównego na uwięzi,

5) cumowanie do realizacji niektórych (nietypowych) procesów technologicznych

należy realizować zgodnie z zasadami określonymi przez urząd morski oraz zakładowe instrukcje technologiczne.

2. Podczas cumowania zabrania się przebywania osób nie upoważnionych w obrębie lin i urządzeń cumowniczych zarówno na pokładzie jednostki pływającej, jak i na nabrzeżu.

2. Do cumowania jednostek pływających należy używać wyłącznie pachołków i przewłok specjalnie przeznaczonych do tego celu na pokładach oraz pachołków i pierścieni znajdujących się na nabrzeżu.

Minister Przemysłu i Handlu: W. Niewiarowski