Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 62 poz. 311

Na podstawie art. 128 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 i z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254) zarządza się, co następuje:

1) rozpoznawania zagrożeń oraz oceny i prognozowania ich rozwoju i skutków,

2) alarmowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, z wyjątkiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, do działań ratowniczych oraz dysponowania tymi jednostkami,

3) przyjmowania i przekazywania właściwym służbom meldunków o powstaniu miejscowych zagrożeń,

4) kierowania akcjami ratowniczymi mającymi na celu likwidację miejscowych zagrożeń,

5) analizy i dokumentowania przebiegu akcji ratowniczej.

2. Zadania należące również do innych służb ratowniczych Państwowa Straż Pożarna wykonuje we współdziałaniu z tymi służbami.

1) alarmowania i żądania od osób fizycznych, prawnych, organizacji i instytucji włączenia się do akcji ratowniczej w celu udzielenia niezbędnej pomocy,

2) uzyskania danych od właściciela, zarządcy lub użytkownika budynku, obiektu lub terenu w zakresie niezbędnym do oceny i prognozy skutków zaistniałego zdarzenia,

3) organizowania oraz prowadzenia szkolenia i ćwiczeń w zakładach pracy.

2. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej prowadzą akcję ratowniczą do czasu zakończenia ewakuacji ludzi i mienia ze strefy bezpośredniego zagrożenia oraz zatrzymania emisji toksycznych środków przemysłowych (TSP).

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, prowadzone są przez szkoły Państwowej Straży Pożarnej oraz ośrodki szkolenia wyznaczone przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.

1) lekki samochód ratownictwa drogowego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 100 mieszkańców,

2) ciężki samochód ratownictwa technicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

3) lekki samochód rozpoznania chemiczno-ekologicznego i radiologicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 200 000 mieszkańców,

4) ciężki samochód ratownictwa chemicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

5) samochód ratownictwa wodnego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

6) ciężki samochód dźwig ratowniczy z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 4 000 000 mieszkańców,

7) samochód dźwig do 20 t – co najmniej jeden na 500 000 mieszkańców,

8) przyczepa do oddzielania olejów od wody z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jedna na 500 000 mieszkańców.

2. Wyposażenie Państwowej Straży Pożarnej w pożarnicze statki powietrzne, śródlądowe i morskie ustala się w porozumieniu z podmiotami, które utworzyły jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

3. Zaopatrzenie Państwowej Straży Pożarnej w chemiczne środki gaśnicze i środki neutralizacji następuje za pośrednictwem krajowych i wojewódzkich baz tych środków.

4. Lokalizację sprzętu i baz, o których mowa w ust. 1, a także ich normatywne wyposażenie ustala Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.

Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski