Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 59 poz. 300

Na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, N r 40, poz. 174 i N r 54, poz. 254) zarządza się, co następuje:

1) żołnierzy, którzy odbywają:

a) zasadniczą służbę wojskową,

b) nadterminową zasadniczą służbę wojskową,

c) przeszkolenie wojskowe,

d) ćwiczenia wojskowe,

e) okresową służbę wojskową;

2) żołnierzy nie będących w czynnej służbie wojskowej;

3) studentów wyższych szkół morskich.

2. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na wyższy stopień wojskowy, organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie, powiadamia o tym niezwłocznie odpowiednio przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień lub przełożonego uprawnionego do wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o mianowanie na stopień podporucznika.

2. Na stopień starszego szeregowego można mianować również szeregowych:

1) po odbyciu co najmniej połowy okresu nauki w wojskowej szkole podoficerskiej;

2) po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy zasadniczej służby wojskowej

- jeżeli osiągają bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

1) szeregowych i starszych szeregowych - z dniem ukończenia szkolenia w wojskowej szkole podoficerskiej;

2) starszych szeregowych, którzy ukończyli kurs instruktorsko-metodyczny i złożyli egzamin na podoficera - z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla podoficera.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) na stopnie starszego szeregowego i kaprala - dowódcy jednostek wojskowych, których ewidencją są objęci żołnierze;

2) na stopień starszego kaprala - dowódcy, o których mowa w pkt 1, jeżeli posiadają uprawnienia dyscyplinarne co najmniej dowódcy pułku, a w przypadku gdy uprawnień tych nie posiadają - ich przełożeni posiadający takie uprawnienia.

2. Na stopień kaprala mianuje się starszych szeregowych, którzy ukończyli kurs instruktorsko-metodyczny i złożyli egzamin na podoficera - z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla podoficera.

3. Na stopnie starszego kaprala i plutonowego mogą być mianowani, nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia poprzedniego mianowania, żołnierze posiadający odpowiednio stopień kaprala i starszego kaprala.

4. Warunkiem mianowań, o których mowa w ust. 1 i 3, jest osiąganie przez żołnierzy bardzo dobrych wyników w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej. Mianowanie żołnierza posiadającego stopień starszego kaprala na stopień plutonowego może nastąpić, jeżeli ponadto zajmuje on stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla żołnierza zawodowego.

1) do stopnia sierżanta włącznie - odbywający długotrwałe przeszkolenie wojskowe;

2) do stopnia starszego kaprala włącznie - odbywający krótkotrwałe przeszkolenie wojskowe.

2. Z dniem ukończenia szkolenia w szkole podchorążych rezerwy żołnierzy posiadających stopień szeregowego, starszego szeregowego i kaprala mianuje się na stopień starszego kaprala.

2. Z dniem ukończenia długotrwałego przeszkolenia wojskowego żołnierze posiadający stopień plutonowego mogą być mianowani na stopień sierżanta, jeżeli osiągają bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

1) na stopnie starszego szeregowego, kaprala i starszego kaprala - komendanci szkół podchorążych rezerwy, których ewidencją są objęci żołnierze;

2) na stopnie starszego szeregowego, kaprala, starszego kaprala, plutonowego i sierżanta - dowódcy jednostek wojskowych, których ewidencją są objęci żołnierze, jeżeli posiadają uprawnienia dyscyplinarne co najmniej dowódcy pułku, a w przypadku gdy uprawnień tych nie posiadają - ich przełożeni posiadający takie uprawnienia.

2. Na zakończenie odbywania ćwiczeń wojskowych podoficerowie mogą być mianowani na kolejny stopień wojskowy w korpusie podoficerów, jeżeli:

1) ćwiczenia te trwały co najmniej czternaście dni;

2) łączny czas odbytych przez nich ćwiczeń w posiadanym stopniu wojskowym wynosi co najmniej piętnaście dni, a jeżeli posiadają tytuł podchorążego - co najmniej dziesięć dni.

2. Na zakończenie odbywania ćwiczeń wojskowych chorążowie mogą być mianowani na kolejny stopień wojskowy w korpusie chorążych, jeżeli:

1) ćwiczenia te trwały co najmniej dwadzieścia dni;

2) łączny czas odbytych przez nich ćwiczeń w posiadanym stopniu wojskowym wynosi co najmniej piętnaście dni.

1) posiadają tytuł podchorążego i odbyli przeszkolenie wojskowe;

2) posiadają wyższe wykształcenie i ukończyli kurs przeszkolenia na oficerów

- jeżeli zdali egzamin na oficera i odbyli ćwiczenia wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej czternastu dni.

2. Na kolejny stopień wojskowy w korpusie oficerów można mianować oficerów, którzy w posiadanym stopniu wojskowym odbyli ćwiczenia wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej trzydziestu dni.

1) na stopień starszego szeregowego i stopnie wojskowe w korpusie podoficerów - przełożony żołnierza posiadający uprawnienia dyscyplinarne co najmniej dowódcy kompanii;

2) na stopnie wojskowe w korpusach chorążych i oficerów

- dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa ćwiczenia wojskowe.

2. Przepisy § 7 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

1) na stopnie starszego szeregowego i kaprala - dowódcy jednostek wojskowych, w których żołnierze odbywają ćwiczenia wojskowe;

2) na pozostałe stopnie wojskowe w korpusie podoficerów

- dowódcy, o których mowa w pkt 1, jeżeli posiadają uprawnienia dyscyplinarne co najmniej dowódcy pułku, a w przypadku gdy uprawnień tych nie posiadają - ich przełożeni posiadający takie uprawnienia;

3) na stopnie wojskowe w korpusie chorążych, z wyjątkiem stopnia młodszego chorążego - przełożony o uprawnieniach dyscyplinarnych dowódcy okręgu wojskowego (rodzaju sił zbrojnych), któremu podlega jednostka wojskowa, w której żołnierz odbywa ćwiczenia wojskowe.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko raz, nie wcześniej niż po odbyciu sześciu miesięcy okresowej służby wojskowej.

1) po odbyciu:

a) ćwiczeń wojskowych,

b) okresowej służby wojskowej;

2) w przypadkach uzasadnionych potrzebami sił zbrojnych.

2. Warunki, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio w razie wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej o mianowanie na stopień podporucznika.

1) do mianowania na stopień kaprala:

a) posiadanie wykształcenia w zakresie co najmniej szkoły zasadniczej oraz

b) złożenie egzaminu na podoficera;

2) do mianowania na stopień młodszego chorążego:

a) posiadanie wykształcenia w zakresie co najmniej szkoły średniej oraz

b) złożenie egzaminu na chorążego;

3) do wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o mianowanie na stopień podporucznika:

a) posiadanie wyższego wykształcenia, tytułu podchorążego i odbycie przeszkolenia wojskowego zakończonego złożeniem egzaminu na oficera oraz

b) odbycie ćwiczeń wojskowych w wymiarze co najmniej dziesięciu dni na stanowisku określonym posiadanym przydziałem mobilizacyjnym, z których uzyskał pozytywną opinię, z zastrzeżeniem § 29.

2. Egzaminy na podoficera organizują dowódcy jednostek wojskowych, a na chorążego - komendanci wojskowych ośrodków szkolenia, w których żołnierze odbywali ćwiczenia wojskowe.

1) mimo nieposiadania tytułu podchorążego i niezłożenia egzaminu na oficera, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 3 lit. a), jeżeli posiadają specjalność wojskową w grupie osobowej lekarzy korpusu osobowego medycznego bądź w grupie osobowej pilotów korpusu osobowego lotnictwa;

2) mimo nieodbycia ćwiczeń wojskowych, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 3 lit. b), w przypadkach uzasadnionych potrzebami sił zbrojnych, jeżeli posiadają specjalność wojskową w korpusach osobowych lotnictwa, marynarki wojennej, medycznym lub sprawiedliwości i obsługi prawnej, oraz przez okres co najmniej jednego roku - przydział mobilizacyjny lub zamustrowanie na statku żeglugi morskiej przewidzianym dla potrzeb mobilizacyjnych Marynarki Wojennej.

1) oficerów rezerwy - na kolejny stopień wojskowy w korpusie oficerów, do stopnia kapitana włącznie, jeżeli posiadają specjalność wojskową, o której mowa w § 29 pkt 2; w takim przypadku mianowanie może nastąpić w czasie posiadania przydziału mobilizacyjnego lub zamustrowania na statek żeglugi morskiej, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęło co najmniej pięć lat;

2) żołnierzy rezerwy oraz osoby nie będące żołnierzami - na kolejny lub odpowiedni stopień wojskowy w razie posiadania szczególnych kwalifikacji lub umiejętności do odbywania czynnej służby wojskowej.

2. Przepisy § 7 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

1) na stopień starszego szeregowego oraz na stopnie wojskowe w korpusie podoficerów, do stopnia sierżanta włącznie - wojskowi komendanci uzupełnień;

2) na stopień starszego sierżanta - szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych;

3) na stopnie wojskowe w korpusie podoficerów nie wymienione w pkt 1 i 2 oraz na stopnie wojskowe w korpusie chorążych, z wyjątkiem stopnia młodszego chorążego - dowódcy okręgów wojskowych (rodzajów sił zbrojnych).

1) na stopień starszego marynarza - po ukończeniu pierwszego semestru zajęć wojskowych, jeżeli w tym okresie wyróżnili się bardzo dobrymi wynikami w szkoleniu oraz złożyli przysięgę wojskową;

2) na kolejne stopnie wojskowe:

a) na stopień mata - w pozostałych semestrach zajęć wojskowych,

b) na stopień starszego mata - po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu z tych zajęć.

Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz