Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 43 poz. 192

Na podstawie art. 49 § 1 oraz art. 222 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 16, poz. 73) zarządza się, co następuje:

2. Usługi pilotowe mogą być wykonywane przez osobę spełniającą warunki określone w ust. 1 oraz wpisaną na listę pilotów, prowadzoną dla każdego portu przez kapitana portu.

3. Usługi pilotowe mogą być wykonywane przez pilota do 65 roku życia.

1) pilotaż portowy:

a) obejmujący pilotowanie statków i innych obiektów pływających w portach morskich i na ich redach, a w odniesieniu do portów, które nie mają wyznaczonych red – pilotowanie statków i innych obiektów pływających w portach morskich i na ich kotwicowiskach oraz między portem a jego kotwicowiskami,

b) obejmujący pilotowanie statków i innych obiektów pływających na akwenach stoczniowych uczęszczanych przez statki morskie oraz na akwenach przyległych portów morskich określonych przez kapitana portu,

2) pilotaż trasowy – obejmujący pilotowanie statków i innych obiektów pływających na:

a) morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym poza obszarem objętym pilotażem portowym,

b) kotwicowiskach położonych poza akwenem wód wewnętrznych i morza terytorialnego,

c) torach wodnych łączących kotwicowiska z wodami morza terytorialnego i wewnętrznego,

3) pilotaż pełnomorski – obejmujący pilotowanie statków na pozostałych akwenach Morza Bałtyckiego lub na innych akwenach morskich, na których prawo do pilotażu wynika z umów międzynarodowych.

2. W portach morskich nie wymienionych w ust. 1 sposób wykonywania usług pilotowych ustalają dyrektorzy właściwych urzędów morskich.

3. W porcie morskim może być utworzona tylko jedna stacja pilotowa.

4. Stocznie mogą organizować i wykonywać pilotaż na akwenach stoczni, a po uzyskaniu zezwolenia kapitana portu – na trasie stocznia–reda–stocznia.

2. Regulamin stacji pilotowej zatwierdza dyrektor właściwego urzędu morskiego.

1) stopień kapitana żeglugi wielkiej albo kapitana żeglugi wielkiej rybołówstwa morskiego,

2) 12-miesięczną praktykę pływania na statkach na stanowisku kapitana w żegludze międzynarodowej,

3) 6-miesięczną praktykę w pilotowaniu statków, odbytą pod nadzorem pilotów wyznaczonych przez szefa pilotów w porozumieniu z kapitanem portu,

4) świadectwo złożenia egzaminu kwalifikacyjnego.

2. W portach innych niż Gdańsk, Gdynia, Świnoujście i Szczecin dyrektor właściwego urzędu morskiego może wydać dyplom pilota morskiego osobie mającej:

1) stopień oficera pokładowego I lub II klasy albo oficera pokładowego I lub II klasy rybołówstwa morskiego,

2) 12-miesięczną praktykę pływania na statkach na stanowisku oficera wachtowego w żegludze międzynarodowej oraz spełniającej warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

3. Na wniosek szefa pilotów kapitan portu może skrócić praktykę pilotową określoną w ust. 1 pkt 3 do 3 miesięcy.

1) do 130 m – w pierwszym roku pracy w charakterze pilota,

2) do 170 m – w drugim roku pracy,

3) do 200 m – w trzecim roku pracy,

4) powyżej 200 m – po trzecim roku pracy.

2. Uprawnienia do samodzielnego pilotowania zbiornikowców i innych statków przeznaczonych do przewozu ładunków niebezpiecznych, o długości całkowitej powyżej 200 m lub zanurzeniu powyżej 13 m, nabywa pilot po czwartym roku pracy i po ukończeniu kursu manewrowania dużymi statkami na modelach pływających – redukcyjnych.

3. Posiadanie uprawnień określonych w ust. 1 i 2, zwanych dalej „uprawnieniami pilotowymi”, na określony akwen stwierdza zaświadczenie wydane przez kapitana portu na wniosek szefa pilotów.

1) stopień kapitana żeglugi wielkiej albo kapitana żeglugi wielkiej rybołówstwa morskiego,

2) 72-miesięczną praktykę pływania na statkach na stanowisku kapitana, I oficera lub pilota morskiego, w tym co najmniej 24 miesiące na stanowisku kapitana statku o długości co najmniej 170 m, nabytą po uzyskaniu stopnia kapitana żeglugi wielkiej,

3) świadectwo złożenia egzaminu kwalifikacyjnego,

4) ukończony kurs manewrowania dużymi statkami na modelach pływających – redukcyjnych,

5) ukończony kurs obsługi i wykorzystania urządzenia do automatycznego prowadzenia nakresów radarowych.

2. Obowiązki pilota w pilotażu pełnomorskim mogą wykonywać posiadacze karty identyfikacyjnej pilota pełnomorskiego.

3. Kartę identyfikacyjną pilota pełnomorskiego wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego.

2. Negatywny wynik sprawdzianu powoduje konieczność ponownego złożenia egzaminu kwalifikacyjnego.

3. Osoby posiadające dyplom pilota morskiego lub kartę identyfikacyjną pilota pełnomorskiego, które w ciągu ostatnich 5 lat nie były zatrudnione w odpowiednim pilotażu przez okres 12 miesięcy, obowiązane są poddać się sprawdzianowi kwalifikacyjnemu przed komisją powołaną przez dyrektora właściwego urzędu morskiego.

2. W wypadku określonym w ust. 1 pilot może wstrzymać czynności pilotowe w oczekiwaniu na dyspozycje kapitana portu.

3. Kapitan portu, na wniosek pilota, może zarządzić przerwanie lub odwołanie czynności pilotowych, powiadamiając szefa pilotów o wydanych dyspozycjach.

2. Jeżeli naruszenie przez pilota przepisów miało związek z wypadkiem morskim podlegającym rozpatrzeniu przez izbę morską, kapitan portu może, jeżeli względy prewencyjne tego wymagają, ograniczyć lub zawiesić uprawnienia pilotowe pilota, do czasu wydania prawomocnego orzeczenia przez izbę morską, nie dłużej jednak niż na okres 6 miesięcy.

2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą przedstawiciele właściwego kapitanatu portu oraz pilotów.

3. Za udział w pracach komisji egzaminacyjnej przysługuje osobom wchodzącym w jej skład wynagrodzenie na zasadach przewidzianych dla członków komisji przeprowadzających egzaminy kwalifikacyjne dla członków załóg polskich statków morskich.

4. Programy egzaminów i sprawdzianów kwalifikacyjnych pilotów oraz wzory dyplomów, świadectw i zaświadczeń wydawanych pilotom określają szczegółowo przepisy wydane przez dyrektorów urzędów morskich za zgodą Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.

Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Waligórski