Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 37 poz. 160

Na podstawie art. 231 pkt 1 i 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) wypadku – oznacza to wypadek określony w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,

2) wypadku śmiertelnym – oznacza to wypadek, w którego wyniku nastąpiła śmierć na miejscu wypadku lub w okresie 6 miesięcy od chwili wypadku,

3) wypadku ciężkim – oznacza to wypadek, w którego wyniku nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, a mianowicie: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia lub inne uszkodzenie ciała, albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, trwała, całkowita lub znaczna niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe poważne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała,

4) wypadku zbiorowym – oznacza to wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby.

5) pracowniku – oznacza to także uprawnionego do świadczeń przysługujących w związku z wypadkiem członka rodziny pracownika.

2. Każdy pracownik, który zauważył wypadek lub dowiedział się o nim, jest obowiązany natychmiast udzielić pomocy poszkodowanemu pracownikowi i zawiadomić o wypadku przełożonego pracownika poszkodowanego oraz służbę bezpieczeństwa i higieny pracy.

3. Przełożony pracownika poszkodowanego w wypadku jest obowiązany zabezpieczyć miejsce wypadku i niezwłocznie zawiadomić o wypadku kierownika zakładu pracy oraz służbę bezpieczeństwa i higieny pracy.

4. Kierownik zakładu pracy jest obowiązany zapewnić:

1) udzielenie pierwszej pomocy pracownikowi, który uległ wypadkowi,

2) zabezpieczenie miejsca wypadku,

3) zbadanie okoliczności i przyczyn wypadku,

4) sporządzenie właściwej dokumentacji wypadku.

2. Zgodę na uruchomienie urządzeń lub dokonanie innych zmian w miejscu wypadku wyraża kierownik zakładu pracy lub upoważniona przez niego osoba w uzgodnieniu ze społecznym inspektorem pracy, po sporządzeniu – jeżeli zachodzi potrzeba – szkicu lub fotografii miejsca wypadku.

3. Jeżeli zabezpieczenie miejsca wypadku zarządził organ prowadzący śledztwo lub dochodzenie albo inny właściwy organ, wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2, wymaga akceptacji tego organu.

4. Dokonywanie zmian w miejscu wypadku bez uzyskania zgody, o której mowa w ust. 2 i 3, jest dopuszczalne, jeżeli zachodzi konieczność ratowania osób lub mienia albo zapobieżenia grożącemu niebezpieczeństwu.

2. Okoliczności i przyczyny wypadków innych niż określone w ust. 1 ustala zespół powypadkowy, w którego skład wchodzą pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz oddziałowy (wydziałowy) społeczny inspektor pracy.

3. W zakładzie pracy, w którym nie działa służba bezpieczeństwa i higieny pracy, w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków uczestniczy kierownik zakładu pracy albo pracownik tego zakładu lub wyspecjalizowana osoba trzecia, której zakład pracy zlecił wykonywanie zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy.

4. W zakładzie pracy, w którym nie działa społeczna inspekcja pracy, w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków uczestniczy przedstawiciel pracowników znający przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy.

1) dokonać oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego urządzeń oraz zbadać warunki wykonywania pracy i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku,

2) przesłuchać poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala,

3) przesłuchać świadków wypadku,

4) zasięgnąć, w miarę potrzeby, opinii lekarza lub innych specjalistów.

2. Przed przesłuchaniem świadek powinien być uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

3. Zespół powypadkowy jest obowiązany wykorzystać materiały zebrane przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie, jeżeli materiały te zostaną mu udostępnione.

2. Kierownik zakładu pracy, na którego terenie zdarzył się wypadek, jest obowiązany zapewnić:

1) zorganizowanie niezwłocznie pomocy dla osób, które uległy wypadkowi lub którym zagraża niebezpieczeństwo,

2) zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób określony w § 4,

3) niezwłoczne zawiadomienie o wypadku macierzystego zakładu pracy pracownika,

4) udostępnienie niezbędnych informacji i materiałów oraz udzielenie wszechstronnej pomocy osobom badającym okoliczności i przyczyny wypadku.

3. Na wniosek macierzystego zakładu pracy pracownika poszkodowanego zakład pracy, na którego terenie zdarzył się wypadek, powinien na zasadach określonych w § 5 i 6 zbadać okoliczności i przyczyny wypadku oraz przekazać dokumentację wypadku macierzystemu zakładowi pracy.

2. Członek zespołu powypadkowego ma prawo złożenia do protokołu powypadkowego zdania odrębnego, które powinien uzasadnić.

3. W przypadku rozbieżności zdań członków zespołu powypadkowego o treści protokołu, decyduje kierownik zakładu pracy.

4. Do protokołu powypadkowego dołącza się protokoły przesłuchania poszkodowanego i świadków, pisemne opinie lekarza i innych specjalistów, szkice lub fotografie miejsca wypadku oraz inne dokumenty wskazujące okoliczności i przyczyny wypadku, a także odrębne zdanie złożone przez członka zespołu powypadkowego oraz zastrzeżenia, o których mowa w ust. 8, jeżeli zostały zgłoszone przez pracownika.

5. Jeżeli w toku ustalania okoliczności i przyczyn wypadku wystąpią uzasadnione przeszkody lub trudności, które uniemożliwiają sporządzenie protokołu powypadkowego w terminie określonym w ust. 1, w treści protokołu należy podać przyczyny opóźnienia.

6. Stwierdzenie w protokole powypadkowym, że wypadek nie jest wypadkiem przy pracy albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo pracownika do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku, wymaga szczegółowego uzasadnienia i wskazania odpowiednich dowodów stanowiących podstawę takich stwierdzeń.

7. Zespół powypadkowy jest obowiązany zapoznać poszkodowanego pracownika z treścią protokołu powypadkowego przed jego zatwierdzeniem.

8. Poszkodowany pracownik ma prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, o czym zespół powypadkowy jest obowiązany pouczyć pracownika.

2. Jeżeli wypadkowi uległ kierownik zakładu pracy, protokół powypadkowy zatwierdza jego zastępca lub upoważniona przez niego osoba.

3. Jeżeli do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego pracownika lub protokół ten nie odpowiada warunkom określonym w rozporządzeniu, kierownik zakładu pracy powinien zwrócić nie zatwierdzony protokół w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy.

4. Czynności określone w ust. 3 powinny być zakończone w ciągu 5 dni.

2. Protokół powypadkowy dotyczący wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych należy doręczyć niezwłocznie właściwemu terenowo organowi Państwowej Inspekcji Pracy.

3. Na żądanie organu założycielskiego zakładu pracy lub jednostki sprawującej nadzór nad zakładem protokoły powypadkowe dotyczące wypadków, o których mowa w ust. 2, powinny być przesyłane także do tego organu (jednostki).

2. Protokół powypadkowy wraz z załącznikami przechowuje się w aktach zakładu pracy przez 10 lat.

1) zarządzić zastosowanie właściwych środków profilaktycznych oraz środków mających na celu poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, a także określić osoby odpowiedzialne za wykonanie poleceń wydanych w związku z wypadkiem,

2) zapewnić omówienie okoliczności i przyczyn wypadku z kierownikami, mistrzami i pracownikami zainteresowanych komórek organizacyjnych zakładu pracy.

2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, ustala wzór statystycznej karty wypadku przy pracy i tryb jej przekazywania.

2. Zespół, o którym mowa w ust. 1, może być również powoływany wyłącznie do opracowywania zaleceń powypadkowych w celu prowadzenia przez zakład pracy działalności profilaktycznej.

Prezes Rady Ministrów: J. Olszewski