Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 71 poz. 307

Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121 i Nr 51, poz. 300 oraz z 1991 r. Nr 55, poz. 234) zarządza się, co następuje:

2. Do innych obywateli polskich zatrudnionych w placówkach na podstawie umowy o pracę stosuje się przepisy § 3 i 17 oraz odpowiednio przepis § 20 rozporządzenia.

3. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do obywateli polskich skierowanych do pracy w stacjach naukowych Polskiej Akademii Nauk za granicą.

1) tabelę stanowisk i zaszeregowania pracowników placówek, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę współczynników do obliczania wysokości wynagrodzenia walutowego w poszczególnych grupach zaszeregowania, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. (skreślony).

2. Wynagrodzenie walutowe ustalają minister właściwy do spraw zagranicznych oraz minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, przyjmując za podstawę wynagrodzenie w grupie zaszeregowania IXb pracowników placówek w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA), zwane dalej „wynagrodzeniem bazowym”.

3. Wynagrodzenie bazowe wynosi 800 USD.

4. Wynagrodzenie walutowe w grupie zaszeregowania IXb w poszczególnych państwach oblicza się od wynagrodzenia bazowego przy zastosowaniu wskaźnika kosztów utrzymania publikowanego w Biuletynie Statystycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych.

5. Minister właściwy do spraw zagranicznych oraz minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy mogą podwyższyć lub obniżyć wynagrodzenie walutowe, jeżeli uzasadnia to wartość waluty miejscowej w stosunku do dolara USA.

6. Wysokość wynagrodzenia walutowego w poszczególnych grupach zaszeregowania ustala się przy zastosowaniu współczynników określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

7. Pracownikowi skierowanemu do pracy w placówce na stanowisko ambasadora przysługuje dodatek w wysokości 25% wynagrodzenia walutowego ustalonego zgodnie z ust. 6.

1) w USA (bazowego) — o procent wzrostu kosztów utrzymania w tym państwie, opublikowany w Biuletynie Statystycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych z września roku poprzedzającego,

2) w pozostałych państwach — o procent wynikający z pomnożenia wynagrodzenia bazowego przez wskaźnik kosztów utrzymania, o którym mowa w § 3 ust. 4.

2. Przepis § 3 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

3. Zmiana wynagrodzenia walutowego następuje począwszy od 2000 r. corocznie z dniem 1 maja.

2. Wynagrodzenie walutowe za jeden dzień oblicza się w wysokości 1/30 części wynagrodzenia miesięcznego.

3. Wypłata wynagrodzenia walutowego następuje z góry w pierwszym dniu roboczym miesiąca. Za pierwszy miesiąc pracy wynagrodzenie jest wypłacane w dniu podjęcia pracy w placówce.

4. Wynagrodzenie walutowe pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wynagrodzenia określonego dla danego stanowiska za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

5. W razie odwołania pracownika z placówki w ciągu miesiąca, za który wypłacono mu wynagrodzenie walutowe, oraz w razie zgonu pracownika, wynagrodzenie wypłacone za miesiąc, w którym nastąpiło odwołanie lub zgon, nie podlega zwrotowi.

1) małżonka — jeżeli spełnia jeden z następujących warunków:

a) wychowuje choćby jedno dziecko w wieku do 8 lat lub sprawuje opiekę nad dzieckiem, na które przysługuje walutowy dodatek pielęgnacyjny, o którym mowa w § 9a,

b) ukończyła 50 lat — kobieta lub ukończył 65 lat — mężczyzna,

c) jest niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym,

2) dziecko:

a) do ukończenia 16 roku życia, a jeżeli kształci się w szkole polskiej przy placówce bądź w szkole zagranicznej — do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 20 roku życia; jeżeli ukończenie 20 roku życia przypada na ostatni lub przedostatni rok nauki w szkole, dodatek rodzinny przysługuje odpowiednio do zakończenia bieżącego lub następnego roku szkolnego,

b) bez względu na wiek, gdy jest niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym, jeżeli niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do otrzymywania dodatku rodzinnego.

1a. Dodatek rodzinny nie przysługuje na małżonka lub dziecko, jeżeli osiągane przez nich dochody miesięcznie przekraczają kwotę 90% wynagrodzenia w grupie zaszeregowania IX b.

1b. Za dzieci, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się:

a) dzieci własne pracownika, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej oraz dzieci, których opiekunem prawnym został ustanowiony pracownik lub jego małżonek,

b) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności: wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, gdy ich rodzice nie żyją, a gdy rodzice żyją, jeżeli nie mogą zapewnić im utrzymania albo zostali pozbawieni lub ograniczeni w sprawowaniu władzy rodzicielskiej.

1c. Dodatek rodzinny na dziecko kształcące się w szkole przysługuje również za okres wakacji między poszczególnymi latami szkolnymi oraz za okres okolicznościowych przerw w nauce w ciągu roku szkolnego.

2. Dodatek rodzinny jest wypłacany w walucie, w której jest wypłacane wynagrodzenie walutowe.

3. W przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 5, członkom rodziny przebywającym w placówce może być wypłacony dodatek rodzinny za okres niezbędny do załatwienia spraw związanych z przeniesieniem, nie dłuższy jednak niż 30 dni.

1) małżonka — 30%,

2) każde dziecko — 20%

miesięcznego wynagrodzenia walutowego ustalonego dla grupy zaszeregowania IXb.

2. Dodatek rodzinny za niepełny miesiąc oblicza się przyjmując 1/30 część tego dodatku za każdy dzień pobytu za granicą. Przepis § 6 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

1) dziecko w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze swej strony innej osoby stałej opieki, polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym współdziałaniu w postępowaniu leczniczym i rehabilitacyjnym,

2) dziecko w wieku powyżej 16 lat o stwierdzonym umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do dodatku rodzinnego,

3) małżonka i dziecko, jeżeli są niepełnosprawni w stopniu znacznym.

2. Wysokość walutowego dodatku pielęgnacyjnego wynosi 10% miesięcznego wynagrodzenia walutowego, ustalonego dla grupy zaszeregowania IX b.

3. Przepis § 8 ust. 1b i 2 stosuje się odpowiednio.

2. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego wynosi:

1) dla pracownika samotnego — do 75 m²,

2) dla pracownika z 1 lub 2 członkami rodziny — do 90 m²,

3) dla pracownika z 3 członkami rodziny — do 110 m²,

4) dla pracownika z 4 członkami rodziny — do 130 m²,

5) dla pracownika z więcej niż 4 członkami rodziny — dodatkowo do 20 m² dla każdego następnego członka rodziny.

3. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1, uważa się małżonka oraz dzieci pozostające na utrzymaniu pracownika.

4. Do powierzchni normatywnej nie wlicza się pomieszczeń reprezentacyjnych, użytkowanych w związku z pełnioną funkcją.

5. W przypadku gdy pracownikowi został przydzielony, na jego pisemny wniosek, lokal mieszkalny o ponadnormatywnej powierzchni, pracownik zwraca placówce różnicę za ponadnormatywną powierzchnię najmowanego lokalu proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni.

6. W uzasadnionych ekonomicznie przypadkach pracownikowi można przydzielić lokal mieszkalny o powierzchni przekraczającej normatywy, o których mowa w ust. 2.

1) ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego,

2) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę,

3) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń, pomieszczeń i otoczenia budynków przeznaczonych do wspólnego użytkowania lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i abonamentu telewizji kablowej znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu śmieci, a także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów — jeżeli jest zobowiązany do ich ponoszenia,

4) zainstalowania, przeniesienia, utrzymania linii, opłat stałych i konserwacji jednego stacjonarnego aparatu telefonicznego standardowego (bez dodatkowego wyposażenia) w lokalu mieszkalnym pracownika skierowanego do pracy w placówce zamieszkałego poza siedzibą placówki oraz analogiczne koszty jednego aparatu telefonicznego wewnętrznego z wyjściem do sieci miejskiej w lokalu mieszkalnym pracownika zamieszkałego na terenie placówki.

2. Zastrzeżone w umowie najmu lokalu mieszkalnego wynajętego na potrzeby pracownika skierowanego do pracy w placówce zabezpieczenie finansowe dla wynajmującego jest opłacane z budżetu placówki.

1) pokrywa się koszty przejazdu w podróży przesiedleniowej pracownika i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju,

2) wypłaca się ryczałt w wysokości 1,5 diety na pracownika i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny — jeżeli podróż trwa poniżej 24 godzin; przy podróży trwającej powyżej 24 godzin wypłaca się trzy diety na osobę,

3) pokrywa się koszty przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego (mienie przesiedleniowe), w granicach określonych w ust. 2.

2. Na pokrycie kosztów związanych z przewozem mienia, o którym mowa w ust.1 pkt 3, pracownikowi wypłaca się ryczałt w wysokości wynikającej z pomnożenia bieżących stawek frachtu IATA przez wagę bagażu przesiedleniowego. Wagę tę określa się przyjmując 100 kg na pracownika i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli istnieje możliwość przewozu mienia przesiedleniowego transportem służbowym.

3. Minister właściwy do spraw zagranicznych może, w wyjątkowych przypadkach, wyrazić zgodę na pokrycie kierownikowi przedstawicielstwa dyplomatycznego w czasie jego pobytu na placówce kosztów jednego przejazdu pomocy domowej z kraju do placówki i z powrotem.

2. W razie przyjazdu członka rodziny w terminie późniejszym niż pracownik, pozostałą część zasiłku adaptacyjnego oblicza się od aktualnego wynagrodzenia w grupie zaszeregowania IXb.

3. Zasiłek adaptacyjny wypłaca się w dniu podjęcia pracy w placówce w walucie, w której wypłaca się wynagrodzenie walutowe. Na wniosek pracownika zasiłek może być wypłacony w kraju w złotych przed wyjazdem na placówkę.

2. Dieta wynosi 70% stawki diety ustalonej dla danego państwa; jeżeli podróż trwa krócej niż 8 godzin, dieta nie przysługuje.

3. Koszty dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego oraz usług tragarzy pokrywa się na podstawie przedłożonych przez pracownika rachunków lub pisemnego oświadczenia pracownika, uznanego przez kierownika placówki.

4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w wyjątkowo uzasadnionych przypadkach, może wyrazić zgodę na pokrycie ambasadorowi kosztów podróży żony towarzyszącej mu w podróży służbowej.

2. Pracownikowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w ust.1.

1) dwukrotnie, ale nie częściej niż raz na dwa lata — jeżeli członek rodziny pracownika nie przesiedlał się na placówkę,

2) jednokrotnie — jeżeli członek rodziny przebywał z pracownikiem na placówce i pracownikowi pokryto koszty jego podróży przesiedleniowej po upływie jednego roku od przesiedlenia.

2. Przepis ust. 1 stosuje się do ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, do którego pracownik nabył prawo w okresie zatrudnienia w placówce.

2. Zwrot opłat następuje na pisemny, udokumentowany wniosek pracownika. Zwrot opłat nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory szkolne, składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie, dojazdy dziecka do szkoły, opłaty za ponadobowiązkowe językowe kursy dokształcające, zajęcia i wycieczki.

2. Zwrotowi, o ile nie przekraczają równowartości 1 000 EURO, podlegają koszty:

1) pobytu i leczenia w szpitalu lub w innym zakładzie leczniczym, porodów, porad i badań lekarskich oraz zabiegów leczniczych (z wyjątkiem kosztów pobytu i leczenia w sanatorium lub uzdrowisku oraz porad i zabiegów z zakresu kosmetyki) — w 100%,

2) badań dodatkowych zaleconych przez lekarza, a zwłaszcza: analiz laboratoryjnych, badań rentgenowskich, USG — w 100%,

3) obowiązkowych szczepień ochronnych zleconych przez WHO, miejscową lub krajową służbę zdrowia — w 100%,

4) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, elektroterapii, kinezyterapii, gimnastyki korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18 roku życia — w 50%,

5) leczenia cukrzycy (wizyty lekarskie, analizy, lekarstwa, testy, wstrzykiwacze) — w 100%,

6) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego — w 70%,

7) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów — w 100%,

8) porad z zakresu protetyki, protez dentystycznych, nie częściej niż jeden raz na pięć lat, aparatów ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia i środków pomocniczych — w 50%,

9) zakupu leków na zlecenie lekarza — w 70%, a w państwach i obszarach o szczególnie trudnych warunkach klimatycznych i bytowych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 3 do rozporządzenia — w 100%,

10) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych zaleconych przez lekarza — w 100%,

11) zakupu szkieł okularowych (korekcyjnych, szkieł dwuogniskowych, standardowych soczewek kontaktowych), zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej jednak niż raz na 2 lata i tylko w przypadku zmiany ich mocy — w 50% kosztów zwykłych szkieł korekcyjnych; w przypadku dzieci i młodzieży do 18 roku życia, w razie pogorszenia się wady wzroku, dopuszcza się zwrot kosztów szkieł częściej, w zależności od wniosku lekarza.

3. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy pracownik i członkowie rodziny:

1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie, w którym pracownik wykonuje pracę, i mogą ze względu na poziom lecznictwa w tym państwie korzystać z tego uprawnienia,

2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych innych niż te, które stosownie do zawartego porozumienia są zobowiązane do leczenia pracowników placówek,

3) korzystają z porad lekarskich, dentystycznych i innych usług leczniczych poza gabinetami lekarskimi i dentystycznymi działającymi przy polskich placówkach za granicą — bez skierowań wystawionych przez lekarzy tych gabinetów.

4) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do tańszych procedur medycznych.

4. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w jakiej zostały poniesione.

5. (skreślony).

2. W przypadku leczenia szpitalnego lub porodu za granicą zwraca się koszt pobytu i leczenia w szpitalu lub w innym zakładzie leczniczym o przeciętnym poziomie kosztów leczenia i standardzie w państwie przyjmującym. Osobiste wydatki chorego ponoszone podczas pobytu w szpitalu nie podlegają zwrotowi.

3. W uzasadnionych przypadkach kierownik placówki może wyrazić zgodę na wypłacenie pracownikowi zaliczki do wysokości 50% przewidywanych kosztów leczenia.

4. Zwrot kosztów leczenia następuje na podstawie dokumentów potwierdzających wydatkowane środki.

2. Pracownikom skierowanym do pracy w państwach i obszarach o szczególnie trudnych warunkach klimatycznych i bytowych i tych, w których występuje szczególne zagrożenie chorobami tropikalnymi, oraz członkom ich rodzin zobowiązanym do poddania się kontrolnym badaniom lekarskim przysługują następujące świadczenia:

1) zwrot kosztów przejazdu w obie strony na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju,

2) udzielenie zwolnienia od pracy w placówce w wymiarze do 12 dni roboczych. Za czas zwolnienia od pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie jak za urlop wypoczynkowy. Pracownikowi wykorzystującemu urlop wypoczynkowy w kraju zwolnienie od pracy w celu przeprowadzenia obowiązkowych kontrolnych badań lekarskich przysługuje tylko łącznie z urlopem wypoczynkowym.

3. Zwrot kosztów przejazdu nie przysługuje w roku, w którym pracownik korzysta z urlopu wypoczynkowego w kraju, i w roku odwołania z placówki.

2. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1, ustala się do dnia 31 października 1995 r. w wysokości ustalonej w 1994 r.

3. W państwach, dla których wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych z września 1994 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych z września 1993 r. i przyjętych do ustalenia wynagrodzenia walutowego od dnia 1 stycznia 1994 r., wynagrodzenie walutowe w 1995 r. pozostaje w wysokości ustalonej w 1994 r.

4. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1, ustala się do dnia 30 kwietnia 1996 r. w wysokości ustalonej w 1995 r.

5. W przypadku gdy w państwach:

1) o którym mowa w ust. 3,

2) w których dla pracowników od dnia 1 listopada 1995 r. ustalono wynagrodzenia walutowe na podstawie § 3 ust. 2, wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1995 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym z września 1994 r. — wynagrodzenie walutowe w 1996 r. pozostaje w wysokości obowiązującej od dnia 1 listopada 1995 r.

6. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1, ustala się do dnia 31 marca 1997 r. w wysokości ustalonej w 1996 r.

7. W przypadku gdy w państwach:

1) o których mowa w ust. 3,

2) w których dla pracowników od dnia 1 maja 1996 r. ustalono wynagrodzenie walutowe na podstawie § 3 ust. 2.

— wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1996 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1995 r. — wynagrodzenie walutowe w 1997 r. pozostaje w wysokości obowiązującej od dnia 1 maja 1996 r.

8. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1, ustala się do dnia 31 maja 1998 r. w wysokości ustalonej w 1997 r.

9. W przypadku gdy w państwach, w których dla pracowników od dnia 1 kwietnia 1997 r. ustalono wynagrodzenie walutowe na podstawie § 3 ust. 2 — wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1997 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1996 r. — wynagrodzenie walutowe w 1998 r. pozostaje w wysokości obowiązującej od dnia 1 kwietnia 1997 r.

1) uchwała nr 218/74 Rady Ministrów z dnia 6 września 1974 r. w sprawie zwolnień od pracy i zwrotu kosztów przejazdu na obowiązkowe profilaktyczne badania lekarskie pracowników zatrudnionych w niektórych państwach — w stosunku do pracowników objętych rozporządzeniem,

2) uchwała nr 103/85 Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1985 r. w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom skierowanym do pracy za granicą, zmieniona uchwałą nr 78/89 z dnia 26 maja 1989 r.,

3) uchwała nr 217/90 Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1990 r. w sprawie podwyższenia wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w państwach zaliczanych do dnia 31 grudnia 1990 r. do I obszaru płatniczego,

4) uchwała nr 218/90 Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników skierowanych do pracy w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w państwach zaliczanych do dnia 31 grudnia 1990 r. do I obszaru płatniczego.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 16 lipca 1991 r. (poz. 307)

Załącznik nr 1

TABELA STANOWISK I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW PLACÓWEK

Załącznik nr 2

TABELA WSPÓŁCZYNNIKÓW DO OBLICZANIA WYSOKOŚCI WYNAGRODZENIA WALUTOWEGO W POSZCZEGÓLNYCH GRUPACH ZASZEREGOWANIA

Załącznik nr 3

WYKAZ PAŃSTW I OBSZARÓW O SZCZEGÓLNIE TRUDNYCH WARUNKACH KLIMATYCZNYCH
I BYTOWYCH