Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 26 poz. 104

Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179) zarządza się, co następuje:

2. Komendant wojewódzki Policji, przystępując do wykonania zarządzenia lub decyzji, o których mowa w ust. 1, zawiadamia o tym wojewodę.

2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, gdy zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, a także niebezpieczeństwem dokonania zamachu na siedziby i obiekty, przedstawicielstwa i urzędy wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy.

3. Dowódca oddziału Policji, przed wydaniem rozkazu użycia środków przymusu bezpośredniego, jest obowiązany:

1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy,

2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 2.

2. Rozkaz użycia broni palnej przez oddział Policji wydaje dowódca oddziału, po otrzymaniu polecenia komendanta wojewódzkiego Policji.

3. Polecenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego.

4. Dowódca oddziału Policji, przed wydaniem rozkazu użycia broni palnej do określonego celu, jest obowiązany:

1) ponowić wezwanie do zachowania zgodnego z prawem,

2) zagrozić użyciem broni palnej,

3) wydać rozkaz oddania strzałów ostrzegawczych (salw) w górę.

5. Przepisu ust. 4, z wyjątkiem pkt 3, nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 3.

2. Oddziały Policji wycofuje się niezwłocznie po wykonaniu zadania.

2. Wydzielone do pomocy Policji oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "oddziałami Sił Zbrojnych", mogą być użyte w szczególności do:

1) ochrony i obrony obiektów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy,

2) osłony lub izolacji określonych obiektów, dróg, wydzielonych ulic lub części miast,

3) wspierania działań oddziałów Policji przywracających bezpieczeństwo i porządek publiczny - gdy to okaże się niezbędne.

3. Oddziały Sił Zbrojnych w czasie wykonywania zadań pozostają w strukturze organizacyjnej i w wojskowym systemie dowodzenia. W działaniach osłonowych określonych rejonów oddziałom Sił Zbrojnych wyznacza się samodzielne odcinki (rejony) wykonywania zadań, a podczas wspierania działań oddziałów Policji - określa się konkretne zadania do wykonania na rzecz tych obiektów. Właściwy dowódca oddziału Sił Zbrojnych każdorazowo uzgadnia współdziałanie z dowódcą oddziału Policji.

2. Użycie przez oddział Sił Zbrojnych środków przymusu bezpośredniego i broni palnej następuje na rozkaz dowódcy oddziału na podstawie polecenia Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Spraw Wewnętrznych wydanego jednostkom wojskowym im podległym.

2. Dokumentowanie użycia oddziałów Policji i Sił Zbrojnych należy do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. W dokumentowaniu działań oddziałów Sił Zbrojnych współdziała on z organami Żandarmerii Wojskowej.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć osoby albo szkoda w mieniu, dowódca oddziału Policji jest obowiązany do spowodowania zabezpieczenia śladów i dowodów na miejscu zdarzenia oraz ustalenia świadków.

3. Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka, właściwy dowódca niezwłocznie zawiadamia o tym przełożonego i właściwego prokuratora.

1) Komendanta Głównego Policji - gdy użycie tych środków lub broni palnej nastąpiło na polecenie komendanta wojewódzkiego Policji,

2) komendanta wojewódzkiego Policji - w innych przypadkach.

2. Zbadanie, czy użycie przez oddziały Sił Zbrojnych środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiło zgodnie z przepisami, należy do obowiązku właściwych organów wojskowych.

Prezes Rady Ministrów: J. K. Bielecki