Dziennik Ustaw - rok 1990 nr 86 poz. 504

2. Ilekroć umowy międzynarodowe, ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską, odmiennie regulują zasady działalności, o której mowa w ustawie, stosuje się te umowy.

1) pocztowych usługach o charakterze powszechnym - rozumie się przez to wykonywane przez pocztę w celach zarobkowych usługi polegające na przewozie i doręczaniu zwykłych i poleconych przesyłek listowych, listów wartościowych i paczek pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych,

2) telekomunikacyjnych usługach o charakterze powszechnym - rozumie się przez to usługi polegające na zarobkowym zapewnianiu połączeń telefonicznych lub telegraficznych, z zastrzeżeniem ust. 2,

3) liniach i urządzeniach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to linie i urządzenia służące do przesyłania, nadawania lub odbioru za pomocą energii elektromagnetycznej znaków pisma, obrazów, dźwięku i wszelkiego rodzaju wiadomości drogą przewodową, radiową lub optyczną,

4) sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to zespół współpracujących ze sobą linii i urządzeń telekomunikacyjnych,

5) sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego - rozumie się przez to sieć telekomunikacyjną służącą do wykonywania usług telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym,

6) wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć założoną i używaną wyłącznie do zaspokajania własnych potrzeb operatora sieci,

7) standardzie telekomunikacyjnym - rozumie się przez to zespół danych normatywnych dotyczących parametrów przekazu telekomunikacyjnego,

8) systemie telekomunikacyjnym - rozumie się przez to zespół urządzeń telekomunikacyjnych i zasad ich współdziałania,

9) operatorze sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to podmiot uprawniony na podstawie ustawy lub zezwolenia do zakładania i używania sieci, linii, urządzeń telekomunikacyjnych, a także do świadczenia usług telekomunikacyjnych,

10) gospodarowaniu widmem częstotliwości - rozumie się przez to prowadzenie kompleksowych działań technicznych, administracyjno-ekonomicznych oraz inspekcyjno-kontrolnych, w tym wydawanie wymaganych zezwoleń, których celem jest racjonalizacja wykorzystania tego widma dla potrzeb rozwoju społeczno-gospodarczego i kulturalnego kraju oraz zapewnienia obronności i bezpieczeństwa państwa.

2. Minister Łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne usługi telekomunikacyjne jako usługi o charakterze powszechnym.

2. Nie stanowią działalności w dziedzinie poczty wykonywane przez inne podmioty gospodarcze usługi, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324 oraz z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 34, poz. 198).

1) Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna,

2) jednostki organizacyjne podległe Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych w zakresie własnych potrzeb zaspokajanych za pomocą własnych przewodowych i radiowych sieci telekomunikacyjnych,

3) podmioty, które otrzymały zezwolenie telekomunikacyjne, zwane dalej "zezwoleniem".

2. Świadectwo homologacji może być wydane jako świadectwo ogólne lub indywidualne. Świadectwo ogólne wydawane jest dla systemu lub typu urządzenia telekomunikacyjnego dostarczanego przez określonego producenta. Świadectwo indywidualne wydaje się producentowi lub użytkownikowi dla określonego urządzenia lub systemu.

3. Ogólne świadectwo homologacji wydawane jest w drodze zarządzenia Ministra Łączności.

4. Indywidualne świadectwo homologacji jest wydawane w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek osoby zainteresowanej, po przedłożeniu przez nią opinii krajowego lub zagranicznego podmiotu wyznaczonego przez Ministra Łączności do dokonywania badań homologacyjnych.

5. Okres ważności świadectwa homologacji ustala się dla każdego typu urządzenia lub systemu zależnie od stopnia nowoczesności. Urządzenie lub system, które otrzymały świadectwo homologacji, mogą być zakładane i używane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tylko w okresie ważności świadectwa homologacji.

6. Minister Łączności może cofnąć świadectwo homologacji w razie zmiany parametrów technicznych urządzenia lub systemu telekomunikacyjnego.

7. Urządzenia i systemy, które posiadają świadectwo homologacji, powinny być odpowiednio oznakowane. Sposób oznakowania określi Minister Łączności.

8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do urządzeń telekomunikacyjnych przeznaczonych do zaspokajania potrzeb resortów obrony narodowej i spraw wewnętrznych, jeżeli nie współpracują one z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego.

1) systemy i standardy telekomunikacyjne, które mogą być zakładane i używane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3) warunki wzajemnej współpracy urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych.

2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb uzgodnień, o których mowa w ust. 1.

2. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami określa warunki, jakim pod względem zapobiegania zakłóceniom w pracy linii i urządzeń telekomunikacyjnych powinny odpowiadać linie energetyczne i linie trakcji elektrycznej oraz urządzenia do przesyłania płynów i gazów w razie skrzyżowania lub zbliżenia do linii i urządzeń telekomunikacyjnych.

1) na świadczenie usług telekomunikacyjnych międzynarodowych o charakterze powszechnym,

2) na używanie urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych i telewizyjnych - podmiotom zagranicznym lub spółce z udziałem podmiotów zagranicznych, jeżeli udział podmiotów zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym przekracza 33%,

3) na używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych bezpośrednio połączonych drogą kablową, radiową lub w układzie międzynarodowych systemów satelitarnych z liniami, urządzeniami lub sieciami znajdującymi się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej - podmiotowi zagranicznemu lub spółce z udziałem podmiotów zagranicznych,

4) na używanie międzymiastowych linii i sieci telekomunikacyjnych oraz na świadczenie międzymiastowych usług telekomunikacyjnych - podmiotowi zagranicznemu lub spółce z udziałem podmiotów zagranicznych, jeżeli udział podmiotów zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym przekracza 49%.

1) osobę upoważnioną i jej siedzibę lub miejsce zamieszkania,

2) przedmiot, zakres oraz obszar wykonywanej działalności,

3) warunki wykonywania działalności, dotyczące w szczególności formy świadczenia usług, wymagań technicznych dotyczących linii i urządzeń telekomunikacyjnych, rodzaju i rozmiaru sieci telekomunikacyjnej, sposobu technicznego jej rozwiązania, założeń i warunków współpracy z sieciami telekomunikacyjnymi użytku publicznego, a także podstawowe parametry techniczne, miejsce instalacji urządzeń oraz przyznane numeracje i częstotliwości,

4) datę rozpoczęcia działalności oraz czas trwania zezwolenia.

1) udzielenie zezwolenia zagrażałoby obronności lub bezpieczeństwu Państwa,

2) udzielenie zezwolenia byłoby sprzeczne z umowami międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną,

3) używanie urządzenia zakłócałoby pracę już działających urządzeń lub nie ma technicznych możliwości podłączenia do sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego, sieci, linii lub urządzeń telekomunikacyjnych, które zamierza wykorzystywać wnioskodawca,

4) nie można przydzielić wnioskodawcom numeracji lub częstotliwości niezbędnych do wykonywania działalności w zakresie, o który ubiega się wnioskodawca,

5) wnioskodawcy w okresie 5 lat przed złożeniem wniosku cofnięto zezwolenie na podstawie art. 19 ustawy.

1) działalność objęta zezwoleniem jest wykonywana w sposób sprzeczny z ustawą lub warunkami określonymi w zezwoleniu.

2) podmiot posiadający zezwolenie nie wykonuje decyzji wydanych w trybie art. 29 ust. 5 ustawy lub w sposób uporczywy uchyla się od uiszczania opłat przewidzianych w ustawie,

3) podmiot posiadający zezwolenie nie rozpoczął działalności w oznaczonym w zezwoleniu terminie.

2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1.

3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną, zwaną dalej "PIT", oraz Państwową Agencję Radiokomunikacyjną, zwaną dalej "PAR", odpowiednio do zakresu ich działania. Opłaty te stanowią dochód Skarbu Państwa.

4. Do opłat pobieranych przez PIT i PAR stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

1) plan numeracji krajowej,

2) plan zagospodarowania numeracji.

2. Na podstawie planu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Minister Łączności przydziela numerację podmiotom, które złożyły wniosek o wydanie zezwolenia na używanie sieci telekomunikacyjnych.

3. Do przydziału numeracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 14-19, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

4. Minister Łączności może ogłosić przetarg na przydział numeracji na określonym terenie kraju.

5. Warunki i tryb przetargu, o którym mowa w ust. 4, ustala Minister Łączności.

2. Do przydziału częstotliwości stosuje się odpowiednio art. 14-19, z zastrzeżeniem ust. 3-5.

3. W wypadku braku możliwości przydzielenia częstotliwości wszystkim ubiegającym się podmiotom. Minister Łączności określa warunki, na jakich powinny być wykorzystywane określone częstotliwości, a następnie może ogłosić konkurs na ich przydział.

4. Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 3.

5. Minister Łączności, niezależnie od przyczyn określonych w art. 18, może odmówić przydzielenia częstotliwości w wypadku:

1) braku wolnych częstotliwości na obszarze, na którym zamierza działać wnioskodawca,

2) braku możliwości zapewnienia ochrony wolnych częstotliwości przed zakłóceniami.

2. Przydział częstotliwości dla podmiotów, o których mowa w ust. 1, a także ogłaszanie konkursu na ten przydział następuje w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki.

2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1.

3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane i stanowią dochód PAR.

4. Do opłat pobieranych przez PAR stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

2. Operatorzy sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych, o których mowa w ust. 1, dostarczają zbiorczych danych potrzebnych do ewidencji.

3. Minister Łączności określa zakres i sposób prowadzenia ewidencji oraz organy właściwe w tych sprawach.

4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, które zadania określone w tych przepisach wykonują we własnym zakresie.

2. Kontroli podlega w szczególności eksploatacja linii, urządzeń i sieci telekomunikacyjnych, zgodność ich pracy z obowiązującymi przepisami oraz zgodność wykonywanej działalności z warunkami określonymi w zezwoleniu.

3. Pracownikom organów kontroli przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia, prawo:

1) wstępu do pomieszczeń kontrolowanej jednostki oraz obiektów i nieruchomości, na których znajdują się bądź są zakładane sieci, linie i urządzenia telekomunikacyjne,

2) przeprowadzania oględzin sieci, linii i urządzeń oraz dokonywania badań i pomiarów.

4. Kierownicy kontrolowanych jednostek są obowiązani zapewnić warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli oraz udostępnić pracownikom organu kontroli materiały i dokumenty niezbędne do kontroli, a także udzielić niezbędnych informacji.

5. W razie stwierdzenia, że stan rzeczowy lub techniczny albo praca linii i urządzeń telekomunikacyjnych są niezgodne z obowiązującymi przepisami lub warunkami zezwolenia, powodują zakłócenia w działaniu innych linii i urządzeń telekomunikacyjnych - organ przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję administracyjną, w której określa zakres naruszeń i termin usunięcia nieprawidłowości.

6. Organ przeprowadzający kontrolę jest organem egzekucyjnym w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym.

7. Organ przeprowadzający kontrolę jest obowiązany sporządzić protokół z przeprowadzonej kontroli, podpisany przez pracownika przeprowadzającego kontrolę oraz kierownika kontrolowanej jednostki.

8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, które zadania określone w tych przepisach wykonują we własnym zakresie.

2. Minister Łączności może zlecić PIT i PAR wykonanie innych czynności i zadań z zakresu administracji państwowej.

3. Minister Łączności sprawuje nadzór nad PIT i PAR.

1) tworzenia warunków rozwoju krajowych służb radiokomunikacyjnych poprzez zapewnienie Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych przydziałów częstotliwości oraz zapewnienie dostępu do określonych pozycji na orbitach geostacjonarnych, satelitów geostacjonarnych, a także dokonywanie wymaganej koordynacji międzynarodowej w tym zakresie,

2) rejestracji i analizy zgłaszanych potrzeb użytkowników krajowych w zakresie widma częstotliwości radiowych oraz planowania i koordynacji wykorzystania tego widma,

3) prowadzenia niezbędnej działalności technicznej w dziedzinie kontroli i zwalczania szkodliwych zakłóceń redioelektrycznych powodujących pogorszenie efektywności wykorzystania widma częstotliwości.

2. Minister Łączności może upoważnić PAR do wydawania zezwoleń, w części dotyczącej urządzeń radiokomunikacyjnych, dokonywania przydziału częstotliwości, a także do wydawania świadectw radiooperatora.

3. Minister Łączności może zlecić PAR wykonywanie innych czynności i zadań z zakresu łączności radiowej.

2. W decyzjach, o których mowa w ust. 1, PAR może w szczególności nakazać wstrzymanie używania urządzeń i maszyn, nakazać zmiany w sposobie ich używania oraz zobowiązać do usunięcia stwierdzonych zakłóceń, uszkodzeń lub usterek.

3. Właściwy organ PAR wydający decyzję, o której mowa w ust. 1, jest organem egzekucyjnym w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym.

4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, które zadania określone w tych przepisach wykonują we własnym zakresie.

1) Zarząd Krajowy z siedzibą w Warszawie, na którego czele stoi Prezes,

2) zarządy okręgowe, na których czele stoją dyrektorzy okręgowi.

2. Prezesa Zarządu Krajowego powołuje i odwołuje Minister Łączności.

3. Minister Łączności, w drodze rozporządzenia, ustala statut PAR, w którym określa szczegółowy zakres działania i strukturę organizacyjną PAR, powołuje zarządy okręgowe oraz wyznacza ich siedziby i obszar działania.

2. Podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym nie może nikomu odmówić wykonania tych usług, chyba że żądający wykonania usługi nie spełnił warunków określonych w regulaminie, o którym mowa w ust. 1.

2. Warunki oraz opłaty za przyłączenia, o których mowa w ust. 1, ustalane są w umowie zawieranej między posiadaczami sieci.

2. Warunki rozliczeń z tytułu opłat za usługi, których wykonanie wymaga współpracy linii i urządzeń telekomunikacyjnych wchodzących w skład różnych sieci telekomunikacyjnych, są określane w umowach zawieranych między operatorami tych sieci.

3. Minister Łączności może wprowadzać opłaty maksymalne za usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym.

4. Wysokość opłat za wykonywanie usług telekomunikacyjnych międzynarodowych ustalana jest w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.

5. Od opłat zwolnione są rozmowy telefoniczne, radiotelefoniczne i telegramy, których treścią są wezwania o pomoc w razie klęski żywiołowej lub innego stanu wyższej konieczności, w szczególności w wypadku katastrofy, przymusowego lądowania statku powietrznego, pożaru, powodzi, nadzwyczajnego zagrożenia środowiska lub innej klęski spowodowanej żywiołowym zdarzeniem, oraz zawiadomienia o epidemii, masowych zatruciach pokarmowych, zaraźliwej chorobie zwierzęcej i pojawieniu się szkodników roślin, podlegających prawnemu obowiązkowi zgłaszania; zwolnienie od opłat nie obejmuje rozmów telefonicznych, radiotelefonicznych i telegramów organów administracji powołanych do niesienia pomocy oraz zwalczania zaraźliwych chorób ludzi, zwierząt i roślin.

2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania w sprawach objętych niniejszym rozdziałem, dotyczące przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji zagranicznych korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych oraz członków ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Ilekroć w ustawie lub w przepisach odrębnych używa się dla określenia podmiotu wyrazu "poczta", rozumie się przez to Pocztę Polską.

2. Rada Ministrów może wprowadzać opłaty maksymalne za usługi pocztowe o charakterze powszechnym oraz za przewóz ładunków pocztowych wykonywany na podstawie art. 54.

3. Od opłat są zwolnione paczki z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych.

4. Wysokość opłat za wykonywanie usług pocztowych międzynarodowych jest ustalana w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.

2. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji i wprowadzania do obiegu znaczków pocztowych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

3. Minister Łączności ustala roczny plan emisji znaczków pocztowych, zawierający określenie liczby znaczków, kolejności ich wprowadzania do obiegu oraz tematyki i wzorów.

4. Minister Łączności może określać formy wydawnicze znaczków oraz ich nakłady.

5. Minister Łączności może ustalać dopłaty do znaczków pocztowych, emitowanych w formach wydawniczych, o których mowa w ust. 4, z przeznaczeniem wpływów na cele społeczne.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli adresatem przesyłki pocztowej jest organ władzy lub administracji państwowej albo organ samorządu terytorialnego.

2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, tryb otwierania niedoręczalnych listów oraz sposób postępowania z nimi.

2. Przewoźnicy wymienieni w ust. 1 są obowiązani w szczególności:

1) przewozić ładunek pocztowy pod dozorem pracowników własnych lub Poczty Polskiej na warunkach określanych w umowach zawieranych pomiędzy nimi a Pocztą Polską,

2) wyznaczyć pracowników do pełnienia służby pocztowej w obrębie stacji lub portu,

3) ustalić rozkłady jazdy w porozumieniu z organami Poczty Polskiej i z uwzględnieniem potrzeb służby pocztowej,

4) zezwalać na bezpłatne zakładanie na lub w środkach transportowych skrzynek pocztowych,

5) w stosunku do przedsiębiorstw transportu samochodowego - przewozić również ładunek pocztowy w wydzielonych lukach bagażowych w pojemnikach Poczty Polskiej dostosowanych do nośności i ładowności pojazdów oraz prowadzić specjalne przyczepy Poczty Polskiej, jeżeli pozwalają na to techniczne właściwości pojazdu.

3. Warunki użytkowania pomieszczeń i urządzeń przedsiębiorstw określonych w ust. 1, jak również prawa i obowiązki Poczty Polskiej oraz tych przedsiębiorstw określane są w umowach zawartych pomiędzy tymi przedsiębiorstwami a Pocztą Polską.

4. Rada Ministrów określa zasady przewozu ładunków pocztowych kolejami.

5. Poczta Polska współdziała z właściwymi jednostkami w zakresie wykonywania przewozu przesyłek specjalnych resortu spraw wewnętrznych, na zasadach i warunkach uzgodnionych przez Ministra Łączności z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

2. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną nie mającą charakteru powszechnego odpowiada za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.

3. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną w obrocie zagranicznym odpowiada za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach określonych w umowach międzynarodowych.

2. W razie przyjęcia przesyłki przez odbiorcę bez zastrzeżeń, wszelkie roszczenia przeciwko Poczcie Polskiej wygasają. Nie dotyczy to jednak roszczeń z tytułu opóźnionego doręczenia przesyłki nadanej jako ekspresowa, jak również roszczeń z tytułu niewidocznych uszkodzeń przesyłki, jeżeli odbiorca w ciągu tygodnia od chwili przyjęcia przesyłki zawiadomił o nich Pocztę Polską.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa Poczty Polskiej.

1) warunki korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym,

2) świadczenia dodatkowe do tych usług i warunki ich wykonywania.

3) terminy, po których upływie doręczenie telegramu, przesyłki nadanej jako ekspresowa lub przekazu pocztowego uważa się za opóźnione,

4) wypadki, w których telegram lub przekaz pocztowy uważa się za nie doręczone.

2. Odszkodowanie za uszkodzenie poleconej przesyłki listowej zawierającej dokumenty lub książki ustala się w wysokości rzeczywiście poniesionej szkody, przy czym odszkodowanie to nie może przewyższać kwoty należnej w razie utraty takiej przesyłki.

2. Odszkodowanie za ubytek lub uszkodzenie listu wartościowego albo paczki z podaną wartością ustala się w wysokości zwykłej wartości rzeczy, których ubytek lub uszkodzenie stwierdzono, przy czym odszkodowanie to nie może przewyższyć kwoty zadeklarowanej przez nadawcę.

2. Odszkodowanie za zawartość paczki ekspresowej przeznaczonej dla odbiorcy zamieszkałego w miejscowym obszarze pocztowym, zepsutą wskutek opóźnionego jej doręczenia, ustala się w wysokości zwykłej wartości rzeczy, które uległy zepsuciu.

3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 odszkodowanie nie może przewyższać piętnastokrotności najniższej opłaty za przewóz paczki jednokilogramowej, pomnożonej przez wagę danej paczki podaną w kilogramach, przy czym część kilograma liczy się za cały.

2. Odszkodowanie za opóźnione doręczenie telegraficznego lub ekspresowego przekazu pocztowego ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za traktowanie przekazu jako ekspresowego.

2. Odszkodowanie za zniekształcenie treści telegramu lub korespondencji umieszczonej w telegraficznym przekazie pocztowym w stopniu takim, że treść ta stała się niezrozumiała lub zmieniony został jej sens, ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za nadanie tego telegramu.

3. Odszkodowanie za opóźnione doręczenie telegramu ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za nadanie tego telegramu.

2. W wypadkach określonych w ust. 1 odszkodowanie ustala się w wysokości 1/30 miesięcznej opłaty abonamentowej za każdy dzień przerwy w korzystaniu z abonamentu.

2. W razie przyjęcia przesyłki pocztowej przez adresata, roszczenie o odszkodowanie określone w ust. 1 przysługuje adresatowi tej przesyłki.

3. Nadawca przesyłki pocztowej, przekazu pocztowego lub telegramu może zrzec się na rzecz adresata swego prawa dochodzenia roszczeń wynikających z niniejszej ustawy.

4. Adresat przesyłki pocztowej, któremu zgodnie z ust. 2 przysługuje prawo dochodzenia roszczenia o odszkodowanie, może zrzec się tego prawa na rzecz nadawcy.

5. Roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 1 roku od dnia następnego po dniu zawarcia umowy o świadczenie usługi pocztowej lub telekomunikacyjnej o charakterze powszechnym.

2. Reklamację można zgłosić w każdej jednostce organizacyjnej podmiotu wykonującego tę usługę.

3. Reklamującemu przysługuje prawo wniesienia odwołania do jednostki nadrzędnej nad jednostką załatwiającą reklamację.

4. Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną:

1) z dniem doręczenia reklamującemu stanowiska jednostki nadrzędnej, o której mowa w ust. 3,

2) po upływie 3 miesięcy od dnia wniesienia reklamacji.

5. Bieg przedawnienia zawiesza się na okres postępowania reklamacyjnego.

2. Rada Ministrów określi tryb przekształcenia, o którym mowa w ust. 1.

2. Majątek Państwowej Inspekcji Radiowej przekazuje się Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej.

"§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez wymaganego zezwolenia lub homologacji zakłada bądź używa urządzenia, linie lub sieci telekomunikacyjne, radiowe urządzenia nadawcze i nadawczo-odbiorcze albo bez wymaganego przydziału wykorzystuje częstotliwość.

§ 3. Można orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia czynów określonych w § 1 i § 2, choćby nie stanowiły własności sprawcy."

1) w art. 4 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2. Prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zarobkowym przewozie i doręczaniu korespondencji pisemnej w obrocie międzynarodowym jest zakazane.";

2) w art. 11 w ust. 1 dodaje się pkt 12 w brzmieniu:

"12) usług polegających na zarobkowym przewozie i doręczaniu korespondencji pisemnej.".

"Art. 48. 1. Kościół ma prawo do emitowania w środkach masowego przekazywania Mszy św. w niedziele i święta oraz swoich programów, w szczególności religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych.

2. Sposób realizacji ust. 1 reguluje porozumienie między Komitetem do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" a Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski.

3. Kościół ma prawo do zakładania i używania urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych i telewizyjnych oraz do uzyskiwania na ten cel niezbędnych częstotliwości.

4. Sposób realizacji ust. 3 reguluje porozumienie zawierane między Ministrem Łączności a Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski."

2. Decyzje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc obowiązującą, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.

1) ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności (Dz. U. Nr 54, poz. 275, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 67, poz. 408), z wyjątkiem art. 34-42, 52, 55, 57-62, które zachowują moc do czasu przekształcenia PPTT, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1991 r.,

2) ustawa z dnia 18 stycznia 1951 r. o zakładaniu w budynkach mieszkalnych skrzynek listowych do doręczania korespondencji i czasopism (Dz. U. Nr 6, poz. 54 i z 1953 r. Nr 37, poz. 155).

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: W. Jaruzelski