Dziennik Ustaw - rok 1990 nr 8 poz. 46

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

PREZYDENT
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 21 czerwca 1989 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Republiki Indii, powodowane chęcią dalszego rozwijania i ułatwiania wzajemnych stosunków gospodarczych pomiędzy dwoma państwami i postanawiając zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,

uzgodniły, co następuje:

Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

1. Do podatków, których dotyczy umowa, należą:

a) w Polsce:

i) podatek dochodowy

ii) podatek od wynagrodzeń

iii) podatek wyrównawczy

iv) podatek rolny

(zwane dalej „podatkami polskimi”) 

b) w Indiach:

i) podatek dochodowy, włączając wszelkie dopłaty do niego nakładane na podstawie ustawy o podatku dochodowym, 1961,

ii) dopłata nakładana na podstawie ustawy o dodatkowym podatku od spółek, 1964,

(zwane dalej „podatkami indyjskimi”).

2. Niniejsza umowa będzie także stosowana do wszystkich podatków takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które będą wprowadzane przez którekolwiek z Umawiających się Państw obok lub w miejsce podatków, o których mowa w ustępie 1, po podpisaniu niniejszej umowy. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich odpowiednich przepisach podatkowych, będących przedmiotem niniejszej umowy.

1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:

a) określenie „Polska” oznacza Polską Rzeczpospolitą Ludową i użyte w znaczeniu geograficznym oznacza terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i każdy obszar morski przyległy do wód terytorialnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, nad którym na podstawie prawa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska Rzeczpospolita Ludowa posiada suwerenność lub suwerenne i wyłączne prawa;

b) określenie „Indie” oznacza Republikę Indii i użyte w znaczeniu geograficznym oznacza terytorium Republiki Indii i każdy obszar morski przyległy do wód terytorialnych Republiki Indii, nad którym na podstawie prawa Republiki Indii i zgodnie z prawem międzynarodowym Republika Indii posiada suwerenność lub suwerenne i wyłączne prawa;

c) określenia „Umawiające się Państwo” i „drugie Umawiające się Państwo” oznaczają odpowiednio Polskę lub Indie;

d) określenie „podatek” oznacza odpowiednio podatek polski lub indyjski, lecz nie obejmuje żadnej kwoty, która jest płatna w związku z bankructwem lub zaniedbaniem związanym z podatkami, których dotyczy niniejsza umowa, lub która stanowi opłatę karną nałożoną w związku z tymi podatkami;

e) określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę i każdą jednostkę, która podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach;

f) określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub jakąkolwiek jednostkę, którą traktuje się jak spółkę lub osobę prawną zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach;

g) określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;

h) określenie „właściwa władza” oznacza w przypadku Polski Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela i w przypadku Indii Rząd Centralny – Ministerstwo Finansów (Departament Dochodów Państwa) lub ich upoważnionego przedstawiciela;

i) określenie „obywatel” oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki jawne lub stowarzyszenia utworzone na podstawie prawa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;

j) określenie „komunikacja międzynarodowa” oznacza wszelki transport wykonywany przez statek lub samolot będący w użytkowaniu przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek lub samolot jest użytkowany tylko w ruchu między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy umowa.

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze.

2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a), b) lub c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej rzeczywistego zarządu.

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu;

b) filię;

c) biuro;

d) zakład fabryczny;

e) warsztat;

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych;

g) magazyn – w stosunku do osoby zajmującej się dostarczaniem innym usług magazynowych;

h) gospodarstwo rolne, plantację lub inne miejsce, na którym prowadzona jest działalność rolna, leśna, ogrodnicza lub inna z nią związana;

i) lokale wykorzystywane jako punkty sprzedaży, używane dla otrzymywania lub uzyskiwania zamówień;

j) urządzenie lub budowlę wykorzystywane do poszukiwań bogactw naturalnych,

k) plac budowy lub budowę, urządzenie lub przedsięwzięcie montażowe albo działalność nadzorczą związaną z nimi, jeżeli okres ich prowadzenia przekracza 6 miesięcy.

3. Bez względu na postanowienia niniejszego artykułu określenie „zakład” nie obejmuje:

a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania lub wystawiania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania lub wystawiania;

c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa;

e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamowym, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnych działalności o charakterze przygotowawczym albo pomocniczym dla przedsiębiorstwa.

Jednakże postanowienia liter a)–e) nie będą miały zastosowania, jeżeli przedsiębiorstwo utrzymuje jakąkolwiek inną stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie dla jakichkolwiek celów innych niż cele wymienione w postanowieniach zawartych w powyższych literach.

4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba inna aniżeli niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu 5, działa w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to przedsiębiorstwo będzie uważane za posiadające zakład w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) posiada ona i zwyczajowo wykonuje w tym Państwie uprawnienie do zawierania kontraktów w imieniu tego przedsiębiorstwa, chyba że jego działalność jest ograniczona do zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa; lub

b) nie posiada ona takiego uprawnienia, ale zwyczajowo prowadzi w pierwszym wymienionym Państwie skład dóbr lub towarów, z którego regularnie dostarcza dobra lub towary w imieniu tego przedsiębiorstwa.

5. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym drugim Państwie czynności przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego niezależnego przedstawiciela jest prowadzona w całości lub prawie w całości w imieniu tego samego przedsiębiorstwa lub w imieniu tego przedsiębiorstwa i innych przedsiębiorstw kontrolujących, kontrolowanych przez lub znajdujących się pod tą samą kontrolą jak to przedsiębiorstwo, nie będzie on traktowany jako niezależny przedstawiciel w rozumieniu tego ustępu.

6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

1. Dochód uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

2. Określenie „majątek nieruchomy” ma znaczenie zgodne z prawem Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku majątek przynależny do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie ogólne przepisy dotyczące majątku nieruchomego, użytkowanie nieruchomości i prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki i samoloty nie stanowią majątku nieruchomego.

3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów uzyskiwanych z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa oraz do dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu.

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane:

a) temu zakładowi;

b) wpływom ze sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr i towarów tego samego lub podobnego rodzaju jak sprzedawane przez ten zakład; lub

c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie tego samego lub podobnego rodzaju jak działalność wykonywana przez ten zakład.

2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność, w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. W każdym przypadku, w którym przypisanie zakładowi właściwej wysokości zysku jest niemożliwe do określenia lub określenie takie jest wyjątkowo trudne, zyski przypisane zakładowi mogą być oszacowane na rozsądnej bazie.

3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych w związku z działalnością tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej, zgodnie z postanowieniami przepisów podatkowych obowiązujących w tym Państwie. Jednakże żadne takie odliczenie nie będzie dopuszczone w odniesieniu do nakładów, jeżeli miałyby miejsce (w sposób inny aniżeli zwrot faktycznych nakładów) przez zakład na rzecz zarządu przedsiębiorstwa lub jakichkolwiek jego oddziałów w formie należności licencyjnych, opłat lub innych podobnych płatności w zamian za wykorzystanie patentów, know-how lub innych praw albo w formie prowizji, lub innych opłat za świadczone usługi szczególnego rodzaju, lub za zarządzanie, z wyjątkiem, gdy dotyczy to banku, w formie odsetek od pieniędzy pożyczonych zakładowi. Podobnie żaden rachunek nie będzie uwzględniany przy określaniu zysków zakładu dla ustalania kwot obciążeń (inaczej niż poprzez zwrot faktycznych wydatków) ponoszonych przez zakład na rzecz zarządu przedsiębiorstwa lub jakikolwiek jego oddział w formie należności licencyjnych, opłat lub innych podobnych płatności w zamian za wykorzystanie patentów, know-how, innych praw albo w formie prowizji lub innych opłat za świadczone usługi szczególnego rodzaju lub za zarządzanie albo z wyjątkiem, gdy dotyczy to banku w formie odsetek od pieniędzy pożyczonych zarządowi przedsiębiorstwa lub jakiemukolwiek z jego oddziałów.

4. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.

5. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej.

6. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, do których stosuje się odrębne uregulowania w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa pochodzące z eksploatacji samolotów w komunikacji międzynarodowej będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

2. Postanowienia ustępu 1 będą miały zastosowanie również do zysków z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.

3. Przy zastosowaniu niniejszego artykułu odsetki od funduszy związanych z eksploatacją samolotów w komunikacji międzynarodowej będą traktowane jak zyski pochodzące z eksploatacji samolotów i postanowienia artykułu 12 nie będą miały zastosowania do takich odsetek.

4. Określenie „eksploatacja samolotów” oznacza działalność w zakresie przewozu powietrznego prowadzoną przez właścicieli samolotów, dzierżawców lub czarterujących, włącznie ze sprzedażą biletów na takie przewozy w imieniu innych przedsiębiorstw, jednostkowe wynajmowanie samolotu i każdą inną działalność bezpośrednio związaną z takimi przewozami.

1. Zyski pochodzące z eksploatacji statków w komunikacji międzynarodowej będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

2. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się transportem morskim w komunikacji międzynarodowej znajduje się na pokładzie statku morskiego, uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym leży port macierzysty statku, a jeżeli nie ma on portu macierzystego – w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba eksploatująca statek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

3. Postanowienia ustępu 1 będą miały zastosowanie również do zysków z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.

4. Bez względu na postanowienia ustępu 1 i artykułu VIII Umowy z dnia 27 czerwca 1960 r. pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rządem Republiki Indii dotyczącej współpracy żeglugowej, dochód uzyskany przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji statków w komunikacji morskiej prowadzonej z portów drugiego Umawiającego się Państwa do portów trzecich krajów i z portów trzecich krajów do portów drugiego Umawiającego się Państwa może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, lecz podatek nakładany w tym drugim Umawiającym się Państwie będzie zredukowany o kwotę równą 50 procentom tego podatku.

Jeżeli:

a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio bądź pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa albo

b) te same osoby bezpośrednio bądź pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,

i w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże dywidendy te mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek wymierzony nie może przekroczyć 15 procent kwoty dywidendy brutto – jeżeli ta dywidenda jest pochodną wkładów dokonanych po wejściu w życie niniejszej umowy.

Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki od zysków, z których są wypłacane dywidendy.

3. Użyte w niniejszym artykule określenie „dywidendy” oznacza dochody z akcji lub innych praw związanych z udziałem w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochody z innych udziałów w spółce, które są traktowane w ten sam sposób dla celów opodatkowania jak wpływy z akcji przez prawo podatkowe tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę.

4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie, bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub w przypadku gdy udział, z którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w tym drugim Państwie, ani też nie może obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.

1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz jeżeli ich odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 15 procent kwoty brutto tych odsetek.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2:

a) odsetki powstające w Umawiającym się Państwie będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli pochodzą i są należne:

i) Rządowi, jednostce terytorialnej lub władzy lokalnej drugiego Umawiającego się Państwa; lub

ii) Centralnemu Bankowi drugiego Umawiającego się Państwa;

b) odsetki powstające w Umawiającym się Państwie będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli są należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie i powstały w związku z pożyczką lub kredytem przyznanym lub gwarantowanym przez:

i) w przypadku Polski, Bank Handlowy w Warszawie S.A., w zakresie takim, w jakim takie odsetki są związane jedynie z finansowaniem eksportu i importu,

ii) w przypadku Indii, the Export-lmport Bank of India (Exim Bank), w zakresie takim, w jakim takie odsetki są związane jedynie z finansowaniem eksportu i importu,

iii) każdą inną instytucję Umawiającego się Państwa prowadzącą państwowe finansowanie handlu zagranicznego,

iv) każdą inną osobę, przy założeniu, że pożyczka lub kredyt są aprobowane przez Rząd pierwszego wymienionego Umawiającego się Państwa.

4. Określenie „odsetki” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju roszczeń zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika i w szczególności dochód od gwarancji rządowych, dochód z obligacji i listów zastawnych, włączając premie i nagrody związane z takimi gwarancjami, obligacjami i listami zastawnymi. Obciążenia karne z tytułu opóźnionych płatności nie będą uznawane za odsetki dla celów tego artykułu.

5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek, będący ich właścicielem, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową poprzez położony tam zakład bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, korzystając ze stałej placówki, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka polityczna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli osoba wypłacająca odsetki, niezależnie od tego, czy jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, czy nie, posiada jednak w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i takie odsetki są wypłacane przez ten zakład lub stałą placówkę, to odsetki te będą uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, w którym zakład lub stała placówka są położone.

7. Jeżeli między dłużnikiem a wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki, mające związek z roszczeniem wynikającym z długu, przekraczają kwotę, którą dłużnik i wierzyciel uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

1. Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat.

3. Określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

4. Określenie „opłaty za usługi techniczne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza płatności jakiejkolwiek kwoty na rzecz jakiejkolwiek osoby inne niż płatności na rzecz zatrudnionego przez osobę dokonującą takiej płatności w powiązaniu z usługami noszącymi charakter zarządzania, techniczny lub konsultacyjny, włączając wynagrodzenia za usługi personelu technicznego lub innego.

5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

6. Uważa się, że należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka administracyjna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne i opłaty za te usługi techniczne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.

7. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne i za usługi techniczne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego, należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała lub mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną osiągnięte z tytułu przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz z tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków lub samolotów będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

4. Zyski z przeniesienia akcji w kapitale spółki, których posiadanie dotyczy bezpośrednio lub pośrednio nieruchomości znajdującej się w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

5. Zyski z przeniesienia akcji innych niż wymienione w ustępie 4 w kapitale spółki, która ma siedzibę w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

6. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2, 3, 4 i 5 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, może być opodatkowany tylko w tym Państwie, z wyjątkiem następujących okoliczności, kiedy taki dochód może być również opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie:

a) jeżeli dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką; w takim przypadku dochód może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko o tyle, o ile może być przypisany tej stałej placówce, lub

b) jeżeli przebywa ona w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy wynoszące lub przekraczające łącznie 183 dni w odpowiednim ,,poprzednim roku” lub „roku dochodowym” w zależności od przypadku; wówczas dochód tej osoby może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w tej części, w jakiej pochodzi z wykonywania działalności w tym drugim Państwie.

2. Określenie „wolny zawód” obejmuje samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, chirurgów, prawników, inżynierów, architektów, dentystów oraz księgowych.

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 17, 18, 19, 20, 21 i 22 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni odpowiednio „poprzedniego roku” lub „roku dochodowego”; i

b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

3. Bez względu na postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub samolotu w komunikacji międzynarodowej, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

1. Wynagrodzenia dyrektorów i podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej albo zarządzie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Wynagrodzenia, płace i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu zatrudnienia na stanowisku kierowniczym wyższego szczebla w spółce mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

1. Bez względu na postanowienia artykułów 15 i 16 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca, lecz na rzecz innej osoby, dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 15 i 16, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 1 dochód uzyskany przez artystę lub sportowca mającego miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z osobiście wykonywanej działalności w drugim Umawiającym się Państwie będzie opodatkowany tylko w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, jeżeli działalność taka jest wykonywana w drugim Umawiającym się Państwie w ramach programu wymiany kulturalnej lub sportowej, przyjętego przez obydwa Umawiające się Państwa, i jest finansowana w pełni lub częściowo z funduszy publicznych pierwszego wymienionego Umawiającego się Państwa, włączając wszelkie jego jednostki polityczne oraz władze lokalne.

4. Bez względu na postanowienia ustępu 2 i artykułów 7, 15 i 16, jeżeli dochód uzyskany z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca mającego miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie nie jest należny temu artyście lub sportowcowi, ale innej osobie, dochód taki będzie opodatkowany tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli działalność tej innej osoby jest wykonywana w ramach programu wymiany kulturalnej lub sportowej, przyjętego przez obydwa Umawiające się Państwa, i jest finansowana w całości lub częściowo z funduszy publicznych tego drugiego Państwa, włączając wszelkie jego jednostki polityczne oraz władze lokalne.

1. a) Wynagrodzenie inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę polityczną bądź władzę lokalną każdej osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub takiej jego jednostki bądź władzy, po wypełnieniu przez tę osobę funkcji o charakterze państwowym, podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

b) Jednakże takie wynagrodzenie będzie podlegać opodatkowaniu tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym drugim Państwie, a osoba je otrzymująca ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:

i) jest obywatelem tego Państwa; lub

ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.

2. a) Każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub takiej jednostki lub władzy, będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w tym Państwie.

b) Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ją otrzymująca posiada miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego drugiego Państwa.

3. Postanowienia artykułów 16, 17 i 18 będą stosowane do wynagrodzeń oraz emerytur mających związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę polityczną lub władzę lokalną.

1. Jakakolwiek emerytura, inna niż emerytura wymieniona w artykule 19, lub jakakolwiek renta otrzymywana przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie ze źródeł w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

2. Określenie „emerytura” oznacza określoną płatność dokonywaną w zamian za uprzednią służbę lub w drodze odszkodowania za szkody poniesione w trakcie wykonywania tej służby.

3. Określenie „renta” oznacza określoną sumę płatną okresowo i w określonym czasie podczas życia lub w pewnym określonym lub dającym się wymierzyć okresie czasu jako spełnienie zobowiązania dokonania płatności w zamian za odpowiednio i w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej.

1. Należności otrzymywane na utrzymanie, kształcenie się lub odbywanie praktyki przez studenta lub praktykanta, który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym wymienionym Państwie wyłącznie w celu nauki lub szkolenia, nie będą podlegały opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.

2. Dochody uzyskiwane przez studenta lub praktykanta w związku z działalnością wykonywaną w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa wyłącznie w celu nauki lub szkolenia, nie będą podlegały opodatkowaniu w tym Państwie, chyba że kwota ich przekracza kwotę niezbędną na jego utrzymanie, naukę lub praktykę.

3. Postanowienia niniejszego artykułu będą mogły być zastosowane wyłącznie w okresie, który zazwyczaj przyjęty jest dla ukończenia nauki lub praktyki; w żadnym przypadku postanowienia niniejszego artykułu nie będą miały zastosowania do jakiejkolwiek osoby fizycznej po okresie dłuższym niż pięć kolejnych lat, licząc od daty jej pierwszego przybycia do tego drugiego Umawiającego się Państwa.

4. W rozumieniu niniejszego artykułu i artykułu 22 osoba fizyczna będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, jeżeli miała ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie odpowiednio „w poprzednim roku” lub „roku podatkowym”, w którym przybyła ona do drugiego Umawiającego się Państwa, albo w bezpośrednio poprzedzającym „poprzednim roku” lub „roku podatkowym”.

1. Profesor lub nauczyciel, który ma lub miał miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw bezpośrednio przed przybyciem do drugiego Umawiającego się Państwa w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych lub w obu celach, na uniwersytecie, w szkole wyższej, szkole bądź innej uznanej placówce w tym drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniony od opodatkowania w tym drugim Państwie z tytułu wynagrodzenia za takie nauczanie albo prowadzenie prac badawczych przez okres nie przekraczający 2 lat od daty jego przybycia do tego drugiego Państwa.

2. Niniejszego artykułu nie stosuje się do dochodów z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace badawcze nie są podejmowane w interesie publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób.

3. W rozumieniu ustępu 1 określenie „uznana placówka” oznacza placówkę, która została uznana za taką przez właściwe władze odpowiedniego Umawiającego się Państwa.

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, gdzie powstają, które nie zostały wyraźnie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie.

2. Postanowienia ustępu 1 nie będą stosowane do dochodu innego niż dochód z nieruchomości, o których mowa w artykule 6 ustęp 2, jeśli odbiorca takiego dochodu, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem zakładu tam położonego bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, wykorzystując położoną tam stałą placówkę, a prawo bądź majątek, z tytułu którego wypłacany jest dochód, są rzeczywiście powiązane z takim zakładem lub stałą placówką. W takim razie postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15 będą stosowane w zależności od konkretnego przypadku.

3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą bezpośrednio komunikować się ze sobą w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu powyższych ustępów. Właściwe władze ustalą w drodze konsultacji odpowiednie dwustronne sposoby, warunki i „techniki w celu realizacji procedury wzajemnego porozumienia przewidzianej w tym artykule.

1. Prawa obowiązujące w każdym z Umawiających się Państw będą w dalszym ciągu miały zastosowanie do opodatkowania dochodu w odpowiednim Umawiającym się Państwie, chyba że co innego zostało przewidziane w niniejszej umowie.

2. W obu Umawiających się Państwach będzie się unikać podwójnego opodatkowania w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze wymienione Państwo będzie, z zastrzeżeniem postanowień litery b) niniejszego ustępu, zwalniać taki dochód od opodatkowania, jednakże może, przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie uzyskał takiego zwolnienia.

b) Każde z Umawiających się Państw przy nakładaniu podatków na osoby mające w nich miejsce zamieszkania lub siedzibę może włączyć do podstawy, od której te podatki są wymierzane, te części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 11, 12 i 13 niniejszej umowy mogą być także opodatkowane w drugim Państwie, lecz zezwoli na potrącenie z kwoty podatku obliczonej na tej podstawie kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku należnego w pierwszym wymienionym Państwie, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 11, 12 i 13 niniejszej umowy może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

3. W rozumieniu postanowień ustępu 2 litera b) określenie „podatek zapłacony w drugim Umawiającym się Państwie” obejmuje jakąkolwiek kwotę, która byłaby płatna z tytułu podatku, z wyjątkiem jakiejkolwiek ulgi, w drodze potrącenia dozwolonego przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu lub zwolnienia, obniżki podatku lub w inny sposób zgodnie z obowiązującym w drugim Umawiającym się Państwie prawem dotyczącym opodatkowania dochodów.

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie będą poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu i związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od opodatkowania i związanych z nim obowiązków od tych, którym w tych samych okolicznościach i w tych samych warunkach są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa.

2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w tym drugim Umawiającym się Państwie, nie będzie w tym drugim Państwie bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa w tych samych okolicznościach i na tych samych warunkach.

3. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie będzie rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w tym Państwie żadnych osobistych ulg, obniżek i potrąceń w celach podatkowych, które zgodnie z prawem są dostępne wyłącznie dla osób mających w nim miejsce zamieszkania lub siedzibę.

4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek w całości lub w części, bezpośrednio albo pośrednio należy, lub jest przez nie kontrolowany, do osoby lub osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane opodatkowaniu ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Umawiającego się Państwa w tych samych okolicznościach i na tych samych warunkach.

5. Użyte w niniejszym artykule określenie „opodatkowanie” oznacza podatki, które są przedmiotem niniejszej umowy.

6. Z wyjątkiem przypadków stosowanie postanowień artykułu 11, artykułu 12 ustęp 7 lub artykułu 13 ustęp 7 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są potrącane przy określaniu zysku takiego przedsiębiorstwa, podlegającego opodatkowaniu, na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie jakiekolwiek zadłużenie przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącane przy określeniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na tych samych warunkach, jak gdyby ono powstało w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

7. Żadne z postanowień niniejszej umowy nie narusza zwolnień, ulg, obniżek i potrąceń w celach podatkowych przewidzianych prawem wewnętrznym w obu Umawiających się Państwach.

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zdania, ze czynności Państwa lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które nie odpowiada niniejszej umowie, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedłożyć swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu 3 lat licząc od daty otrzymania powiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie sprzeczne z niniejszą umową.

2. Właściwa władza podejmie starania, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania, aby rozstrzygnąć sprawę w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, mając na celu uniknięcie opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową. Każde osiągnięte porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.

3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać jakiekolwiek trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również porozumiewać się w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w przypadkach, które nie są uregulowane umową.

4. Właściwe władze Umawiających się Państw w celu osiągnięcia porozumienia wskazanego w poprzednich ustępach mogą kontaktować się ze sobą bezpośrednio. Jeżeli uzna się, że aby osiągnąć porozumienie, należy przeprowadzić ustną wymianę poglądów, to taka wymiana poglądów może odbyć się w ramach Komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.

1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje (włącznie z dokumentami) konieczne dostosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z umową, w szczególności w celu zapobiegania oszustwu lub uchylaniu się od opodatkowania. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie jak informacje uzyskane zgodnie z prawem wewnętrznym tego Państwa. Jeżeli jednak informacje są pierwotnie uznane za tajemnicę w przekazującym Państwie, będą one mogły być wyjawione jedynie osobom lub władzom (w tym sądom i jednostkom administracyjnym) zajmującym się wymiarem i poborem, egzekucją i ściganiem lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych niniejszą umową. Te osoby lub władze będą wykorzystywały takie informacje wyłącznie w tych celach, ale mogą je wyjawić w postępowaniu przed sądem powszechnym lub orzeczeniach sądowych. Właściwe władze ustalą w drodze konsultacji odpowiednie warunki, metody, techniki w zakresie spraw, w których będzie odbywała się wymiana informacji, włączając, gdzie będzie to celowe, wymianę informacji dotyczących unikania opodatkowania.

2. Wymiana informacji lub dokumentów będzie się odbywała w sposób przyjęty zwyczajowo lub na prośbę ze wskazaniem konkretnego przypadku lub obu tymi sposobami. Właściwe władze Umawiających się Państw będą uzgadniały okresowo listę informacji lub dokumentów, które będą dostarczane w drodze zwyczajowej.

3. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:

a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa;

b) udzielania informacji lub dostarczania dokumentów, których uzyskanie nie byłoby możliwe zgodnie z prawem albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

c) udzielania informacji lub dostarczania dokumentów, które ujawniłyby jakąkolwiek tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub informacji, których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu.

1. Umawiające się Państwa zobowiązują się do udzielania pomocy i wzajemnego wspomagania w poborze podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, w przypadkach, w których podatki są ostatecznie należne zgodnie z prawem Państw składających wniosek.

2. W przypadku wniosków o egzekucję poboru, roszczenia podatkowe jakiegokolwiek z Umawiających się Państw, które zostały ostatecznie ustalone, zostaną przyjęte do egzekucji przez drugie Umawiające się Państwo, któremu wniosek jest składany, i pobrane w tym Państwie zgodnie z prawem mającym zastosowanie do egzekucji poboru jego podatków.

3. W przypadku podatków polskich wniosek będzie przesłany przez Ministra Finansów w Polsce lub jego upoważnionego przedstawiciela do Centralnego Zarządu Podatków Bezpośrednich Departamentu Dochodów Ministerstwa Finansów Indii wraz z takimi zaświadczeniami, jakie są wymagane zgodnie z prawem polskim do ustalenia, że podatki zostały ostatecznie określone i są należne od podatnika.

4. W przypadku podatków indyjskich wniosek będzie przesłany przez Centralny Zarząd Podatków Bezpośrednich Departamentu Dochodów Ministerstwa Finansów Indii do Ministra Finansów w Polsce lub jego upoważnionego przedstawiciela wraz z takimi zaświadczeniami, jakie są wymagane zgodnie z prawem indyjskim do ustalenia, że podatki zostały ostatecznie określone i są należne od podatnika.

5. W przypadku gdy roszczenie podatkowe nie uprawomocniło się z tego powodu, że podlega zaskarżeniu lub jakiemukolwiek innemu postępowaniu, Umawiające się Państwo może, w celu ochrony swoich dochodów, złożyć wniosek drugiemu Umawiającemu się Państwu do podjęcia takich środków zabezpieczających w jego imieniu, które są zgodne z prawem tego drugiego Umawiającego się Państwa.

6. Wniosek o pomoc w poborze podatków należnych od podatnika będzie składany jedynie wtedy, gdy odpowiedni majątek tego podatnika nie jest dostępny do ściągnięcia od niego podatków w Umawiającym się Państwie składającym wniosek.

7. Umawiające się Państwo, w którym podatek został ściągnięty zgodnie z postanowieniami ustępów 1, 2 i 5 niniejszego artykułu, przekaże niezwłocznie ściągniętą kwotę Umawiającemu się Państwu składającemu wniosek.

Przepisy niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych, przysługujących pracownikom dyplomatycznym i konsularnym na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.

Każde z Umawiających się Państw notyfikuje drugie Państwo o zakończeniu postępowania wymaganego przez jego prawo dla wejścia niniejszej umowy w życie Umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej i będzie miała zastosowanie:

a) w Polsce – w stosunku do dochodu powstałego w jakimkolwiek roku, zaczynającym się w dniu lub po dniu 1 stycznia następnego roku kalendarzowego, w którym późniejsza notyfikacja została przekazana;

b) w Indiach – w stosunku do dochodu powstałego w jakimkolwiek poprzednim roku, zaczynającym się w dniu lub po dniu 1 kwietnia następnego roku kalendarzowego, w którym późniejsza notyfikacja została przekazana.

Niniejsza umowa została zawarta na czas nieokreślony, lecz każde z Umawiających się Państw może w dniu lub przed dniem 30 czerwca każdego roku kalendarzowego, rozpoczynającego się po upływie pięcioletniego okresu od dnia jej wejścia w życie, przekazać drugiemu Umawiającemu się Państwu w drodze dyplomatycznej notyfikację wypowiedzenia i w tym przypadku niniejsza umowa przestanie obowiązywać:

a) w Polsce – w stosunku do dochodu powstałego w jakimkolwiek roku zaczynającym się w dniu lub po dniu 1 stycznia następnego roku kalendarzowego, w którym notyfikacja została przekazana;

b) w Indiach – w stosunku do dochodu powstałego w jakimkolwiek poprzednim roku rozpoczynającym się w dniu lub po dniu 1 kwietnia następnego roku kalendarzowego, w którym notyfikacja została przekazana.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w 2 egzemplarzach w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r., każdy w językach polskim, hindi i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności pomiędzy tekstami w języku polskim i hindi tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

Wersja angielska

Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Dano w Warszawie dnia 16 października 1989 r.

Prezydent Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: W. Jaruzelski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: w z. B. Kulski