Na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, zwanych dalej „zakładami”, prowadzi się leczenie odwykowe oraz profilaktykę przeciwalkoholową.
2. Leczeniem odwykowym obejmuje się umieszczone w zakładach osoby, u których stwierdzono uzależnienie od alkoholu, zwane dalej „osobami uzależnionymi”, a profilaktyką przeciwalkoholową - w miarę potrzeby inne osoby umieszczone w tych zakładach.
§ 2. 1. Do leczenia odwykowego w zakładach kieruje się osoby uzależnione, zakwalifikowane do takiego leczenia przez lekarzy tych zakładów.
2. Leczenie odwykowe i profilaktykę przeciwalkoholową w zakładach prowadzi się metodami i środkami ogólnie stosowanymi w tego rodzaju leczeniu i profilaktyce.
§ 3. Leczenie odwykowe i profilaktykę przeciwalkoholową w zakładach prowadzi fachowy personel służby zdrowia zatrudniony w tych zakładach.
§ 4. 1. W miarę potrzeby tworzy się w zakładach poradnie odwykowe.
2. Do poradni tych kieruje się osoby uzależnione, wobec których stosowana uprzednio profilaktyka i leczenie okazały się niewystarczające.
§ 5. 1. Poradnie odwykowe w zakładach są komórkami organizacyjnymi zakładów.
2. Poradnie odwykowe tworzy i znosi prezes sądu wojewódzkiego w porozumieniu z właściwym lekarzem wojewódzkim.
3. Lekarz wojewódzki, właściwy ze względu na położenie zakładu, powinien zapewnić zakładom fachową konsultację w zakresie lecznictwa odwykowego, a poradniom odwykowym - ponadto personel specjalistyczny.
§ 6. 1. W skład personelu poradni odwykowej powinni wchodzić: lekarz, psycholog i pielęgniarka. Poradnią kieruje lekarz lub psycholog.
2. Personel zakładów, a zwłaszcza wychowawcy, powinien być przeszkolony w zakresie działalności przeciwalkoholowej.
3. Personel zakładów współpracuje z personelem prowadzącym leczenie odwykowe i profilaktykę przeciwalkoholową.
§ 7. Poradnia odwykowa zwraca się do zakładu leczniczego, który uprzednio prowadził leczenie odwykowe osoby uzależnionej, o udzielenie szczegółowych informacji dotyczących przebiegu leczenia. Informacje powinny być nadesłane w terminie 14 dni.
§ 8. O przebiegu leczenia odwykowego prowadzonego w zakładzie oraz o terminie zwolnienia osoby uzależnionej i o potrzebie objęcia jej dalszym leczeniem zakład zawiadamia właściwy sąd oraz poradnię odwykową właściwą ze względu na miejsce zamieszkania osoby uzależnionej, przesyłając do poradni kartę informacyjną o przebiegu leczenia.
§ 9. W wypadkach wymagających leczenia odwykowego, wykraczającego poza zakres działania poradni odwykowej, kierownik zakładu, na wniosek lekarza, po uzyskaniu zgody sądu wykonującego orzeczenie, może umieścić osobę uzależnioną w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego.
§ 10. Personel prowadzący leczenie odwykowe i profilaktykę przeciwalkoholową w zakładach współdziała z właściwymi zakładami lecznictwa odwykowego.
§ 11. Zakłady współdziałają z instytucjami i organizacjami społecznymi zajmującymi się działalnością przeciwalkoholową, a zwłaszcza z terenowymi oddziałami Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego.
§ 12. Szkolenie i doskonalenie zawodowe personelu prowadzącego leczenie odwykowe i profilaktykę przeciwalkoholową w zakładach, jak również współdziałającego z nimi personelu pedagogicznego zakładów w zakresie leczenia odwykowego i profilaktyki przeciwalkoholowej, zapewniają wyznaczone zakłady społeczne służby zdrowia.
§ 13. Dokumentację i sprawozdawczość statystyczną dotyczącą leczenia odwykowego osób uzależnionych od alkoholu prowadzi się w zakładach na zasadach obowiązujących w zakładach społecznych służby zdrowia, a ponadto dokonuje się adnotacji dotyczących tego leczenia w indywidualnej dokumentacji lekarskiej osób uzależnionych, prowadzonej przez zakłady.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 13 maja 1983 r.
Minister Sprawiedliwości: S. Zawadzki
