Dziennik Ustaw - rok 1980 nr 28 poz. 119

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 czerwca 1972 r. została sporządzona w Londynie Konwencja o ochronie fok antarktycznych.

Przekład.

Umawiające się Strony,

powołując się na uzgodnione środki do ochrony fauny i flory antarktycznej, przyjęte na podstawie Układu w sprawie Antarktydy, podpisanego w Waszyngtonie dnia 1 grudnia 1959 r.,

uznając ogólną troskę odnośnie do zagrożenia fok antarktycznych eksploatacją na skalę handlową i wynikającą stąd potrzebę podjęcia skutecznych środków ochrony,

uznając, że stada fok antarktycznych stanowią znaczące żywe zasoby środowiska morskiego, wymagające międzynarodowego porozumienia w celu ich skutecznej ochrony,

uznając, że zasoby te nie powinny ulec wyczerpaniu przez nadmierną eksploatację, a więc, że wszelkie polowy powinny być tak regulowane, aby nie przekroczyły dopuszczalnego optymalnego poziomu dającej się utrzymać wydajności,

uznając, że w celu poprawy stanu naukowego poznania oraz racjonalnej eksploatacji należy podjąć wszelkie wysiłki zarówno dla popierania biologicznych i innych badań nad populacjami foki antarktycznej, jak i dla uzyskania naukowych i statystycznych informacji pochodzących z przyszłych badań nad działalnością połowową fok w taki sposób, aby można było sformułować dalsze odpowiednie przepisy,

stwierdzając, że Komitet Naukowy Badań Antarktycznych Międzynarodowej Rady Zrzeszeń Naukowych (SCAR) wyraża wolę podjęcia zadań wymaganych od niego w niniejszej konwencji,

pragnąc rozwijać i osiągać cele ochrony, badań naukowych i racjonalnego użytkowania fok antarktycznych oraz utrzymania zadowalającego stanu równowagi w obrębie systemu ekologicznego,

uzgodniły, co następuje:

Zakres.

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do mórz na południe od 60° szerokości geograficznej południowej, w odniesieniu do których Umawiające się Strony potwierdzają postanowienia artykułu IV Układu w sprawie Antarktydy.

2. Niniejsza konwencja może mieć zastosowanie do jednego lub wszystkich wymienionych niżej gatunków:

południowy słoń morski (Mirounga Ieonina),

lampart morski (Hydrurga leptonyx),

foka Weddella (Leptonychotes weddelli),

foka krabojad (Lobodon carcinophagus),

foka Rossa (Ommatophoca rossi),

południowa uchatka (Arctocephalus sp.).

3. Załącznik do niniejszej konwencji stanowi jej integralną część.

Wykonanie.

1. Umawiające się Strony uzgadniają, że obywatele oraz statki podnoszące ich bandery nie będą zabijały lub chwytały na obszarze objętym konwencją fok gatunków wymienionych w artykule 1, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w postanowieniach niniejszej konwencji.

2. Każda Umawiająca się Strona ustanowi dla swoich obywateli i statków podnoszących jej banderę takie prawa i przepisy oraz inne środki, łącznie z systemem zezwoleń w razie potrzeby, jakie mogą się okazać konieczne do wykonania niniejszej konwencji.

Środki przewidziane w załączniku.

1. Niniejsza konwencja zawiera załącznik określający środki, jakie niniejszym akceptują Umawiające się Strony. Umawiające się Strony mogą w przyszłości okresowo zaakceptować inne środki w odniesieniu do ochrony, badań naukowych oraz racjonalnego i humanitarnego użytkowania populacji fok, określając między innymi:

a) dopuszczalny połów,

b) gatunki podlegające i nie podlegające ochronie,

c) daty otwarcia i zamknięcia sezonów połowowych,

d) obszary otwarte i zamknięte dla połowów, łącznie z określeniem rezerwatów,

e) specjalne obszary, na których będzie zabronione niepokojenie fok,

f) ograniczenia połowu dotyczące płci, wielkości lub wieku każdego gatunku,

g) ograniczenia dotyczące pory dnia i czasu trwania połowu fok oraz ograniczenia nakładów i metod połowowych,

h) typy i charakterystykę techniczną narzędzi połowowych, aparatury i przyborów, jakie mogą być użyte,

i) raporty połowowe oraz inne zapisy statystyczne i biologiczne,

j) tryb postępowania w celu ułatwienia przeglądu i oceny informacji naukowych,

k) inne środki regulujące, łącznie ze skutecznym systemem nadzoru.

2. Środki zaakceptowane stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu będą oparte na najlepszych dostępnych dowodach naukowych i technicznych.

3. W odpowiednim czasie załącznik może być zmieniony w trybie przewidzianym w artykule 9.

Zezwolenia specjalne.

1. Niezależnie od postanowień niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może wydać zezwolenia na zabicie lub schwytanie fok w ograniczonych ilościach, zgodnie z celami i zasadami niniejszej konwencji:

a) w celu zaopatrzenia w niezbędną żywność ludzi lub psów,

b) w celu badań naukowych lub

c) w celu dostarczenia okazów dla muzeów oraz zakładów szkoleniowych i instytucji kulturalnych.

2. Każda Umawiająca się Strona powinna zawiadomić, tak szybko, jak to jest możliwe, inne Umawiające się Strony oraz Komitet Naukowy Badań Antarktycznych o celu i treści wszystkich zezwoleń wydanych na podstawie ustępu 1 niniejszego artykułują następnie podać liczbę fok zabitych lub schwytanych na podstawie tych zezwoleń.

Wymiana informacji i porad naukowych.

1. Każda Umawiająca się Strona dostarczy innym Umawiającym się Stronom oraz Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych informacji określonych w załączniku we wskazanym w nim terminie.

2. Każda Umawiająca się Strona dostarczy również do 31 października każdego roku innym Umawiającym się Stronom oraz Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych informacji o wszelkich krokach podjętych zgodnie z artykułem 2 niniejszej konwencji w ciągu poprzedzającego okresu od 1 lipca do 30 czerwca.

3. Umawiające się Strony, które nie mają żadnych informacji do przekazania stosownie do dwóch poprzedzających ustępów, stwierdzą to formalnie przed 31 października każdego roku.

4. Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca się:

a) ocenę informacji otrzymywanych stosownie do niniejszego artykułu; zachęcanie do wymiany danych naukowych i informacji między Umawiającymi się Stronami; zalecanie programów naukowych; zalecanie zbierania danych statystycznych i biologicznych przez wyprawy mające na celu połów fok na obszarze objętym konwencją; sugerowanie zmian załącznika; oraz

b) składanie sprawozdań na podstawie statystycznych, biologicznych i innych dostępnych dowodów odnośnie do poważnych szkodliwych skutków połowów fok jakiegokolwiek gatunku na obszarze objętym konwencją dla ogółu stad tego gatunku lub dla systemu ekologicznego w jakimkolwiek określonym miejscu.

5. Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca się zawiadamianie Depozytariusza, który z kolei poinformuje Umawiające się Strony o tym, że Komitet Naukowy Badań Antarktycznych ocenia, czy w jakimkolwiek sezonie połowowym powstała możliwość przekroczenia dozwolonych limitów połowowych jakiegokolwiek gatunku, oraz w takim przypadku określa datę osiągnięcia dopuszczalnego limitu połowowego. W takim przypadku każda Umawiająca się Strona podejmie odpowiednie środki zapobiegające zabijaniu lub chwytaniu fok tego gatunku przez własnych obywateli lub statki podnoszące jej banderę po upływie określonej daty aż do czasu, gdy Umawiające się Strony postanowią inaczej.

6. W razie konieczności Komitet Naukowy Badań Antarktycznych może zwrócić się do Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa o techniczną pomoc w sporządzaniu swoich oszacowań.

7. Niezależnie od postanowień ustępu 1 artykułu 1 Umawiające się Strony zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym będą przekazywać sobie wzajemnie oraz Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych, w celu rozpatrzenia, dane statystyczne dotyczące fok antarktycznych określonych w ustępie 2 artykułu 1, które zostały zabite lub schwytane przez ich obywateli i statki podnoszące ich bandery na obszarze dryfujących lodów na północ od 60° szerokości geograficznej południowej.

Konsultacje między Umawiającymi się Stronami.

1. W każdym czasie po rozpoczęciu połowu fok na skalę handlową Umawiająca się Strona za pośrednictwem Depozytariusza może zaproponować spotkanie Umawiających się Stron w celu:

a) ustanowienia większością dwóch trzecich Umawiających się Stron, włączając w to zgodne głosy wszystkich państw-Sygnatariuszy niniejszej konwencji obecnych na tym spotkaniu, skutecznego systemu kontroli, łącznie z inspekcją, nad przestrzeganiem postanowień niniejszej konwencji,

b) ustanowienia Komisji do pełnienia takich funkcji stosownie do niniejszej konwencji, jakie Umawiające się Strony mogą uznać za konieczne, lub

c) rozważenia innych propozycji obejmujących:

i) niezależną poradę naukową,

ii) ustanowienie większością dwóch trzecich głosów naukowego komitetu doradczego, któremu będzie można powierzyć niektóre lubi wszystkie sprawowane dotychczas przez Komitet Naukowy Badań Antarktycznych funkcje stosownie do niniejszej konwencji, jeśli połowy fok na skalę handlową osiągną znaczne rozmiary,

iii) wykonanie programów naukowych z udziałem Umawiających się Stron oraz

iv) dalsze środki regulacji z moratoriami włącznie.

2. Za zgodą jednej trzeciej Umawiających się Stron Depozytariusz zorganizuje takie spotkanie tak szybko, jak to będzie możliwe.

3. Spotkanie odbędzie się na żądanie każdej Umawiającej się Strony, jeżeli Komitet Naukowy Badań Antarktycznych zawiadomi, że eksploatacja jakiegokolwiek gatunku fok antarktycznych na obszarze objętym konwencją spowodowała znaczne szkodliwe skutki dla ogółu stad lub systemu ekologicznego w jakimkolwiek określonym miejscu.

Ocena stosowania konwencji.

Umawiające się Strony spotkają się w ciągu pięciu lat po dacie wejścia w życie niniejszej konwencji, a następnie będą się spotykały co najmniej raz na pięć lat w celu oceny stosowania konwencji.

Zmiany konwencji.

1. Niniejsza konwencja może być zmieniona w każdym czasie. Tekst każdej poprawki proponowanej przez Umawiającą się Stronę zostanie przekazany Depozytariuszowi, który z kolei prześle ją wszystkim Umawiającym się Stronom.

2. Na żądanie jednej trzeciej Umawiających się Stron Depozytariusz zorganizuje spotkanie w celu omówienia proponowanej poprawki.

3. Poprawka wejdzie w życie po otrzymaniu przez Depozytariusza od wszystkich Umawiających się Stron dokumentów ratyfikacyjnych lub przyjęcia tej poprawki.

Zmiany załącznika.

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować poprawki do załącznika do niniejszej konwencji. Tekst każdej proponowanej poprawki zostanie przekazany Depozytariuszowi, który prześle ją wszystkim Umawiającym się Stronom.

2. Każda zaproponowana poprawka nabierze mocy w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron po sześciu miesiącach od daty notyfikacji i przekazania przez Depozytariusza Umawiającym się Stronom, jeżeli w ciągu 120 dni od daty notyfikacji poprawki nie wpłynie żaden sprzeciw i dwie trzecie Umawiających się Stron pisemnie zawiadomią Depozytariusza o jej zatwierdzeniu.

3. Jeżeli w ciągu 120 dni od daty notyfikacji wpłynie sprzeciw od którejkolwiek Umawiającej się Strony, to sprawa będzie rozpatrzona na następnym spotkaniu Umawiających się Stron. Jeżeli na spotkaniu nie osiągnie się jednomyślności w tej sprawie, Umawiające się Strony zawiadomią Depozytariusza w ciągu 120 dni od daty zakończenia spotkania o zatwierdzeniu lub odrzuceniu przez siebie pierwotnej poprawki lub o jakiejkolwiek nowej poprawce zaproponowanej w czasie spotkania. Jeżeli do końca tego okresu dwie trzecie Umawiających się Stron zatwierdzi poprawkę, to nabierze ona mocy w ciągu sześciu miesięcy od daty zakończenia spotkania w stosunku do tych Umawiających się Stron, które do końca tego okresu zawiadomią o jej zatwierdzeniu.

4. Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła sprzeciw co do proponowanej poprawki, może w każdym czasie wycofać ten sprzeciw, a proponowana poprawka będzie obowiązywała tę Stronę niezwłocznie, jeżeli poprawka weszła już w życie, lub w takim czasie, gdy stanie się ona obowiązująca stosownie do przepisów niniejszego artykułu.

5. Depozytariusz niezwłocznie zawiadomi każdą Umawiającą się Stronę o otrzymaniu każdego zatwierdzenia lub sprzeciwu, o każdym wycofaniu sprzeciwu oraz o wejściu w życie każdej poprawki.

6. Każde Państwo stające się Stroną niniejszej konwencji po wejściu w życie poprawki do załącznika będzie zobowiązane do przestrzegania tak zmienionego załącznika. Każde Państwo, które stanie się Stroną niniejszej konwencji w okresie, gdy zaproponowana poprawka jest w toku załatwiania, może zatwierdzić taką poprawkę lub zgłosić co do niej sprzeciw w określonym czasie, przysługującym innym Umawiającym się Stronom.

Podpisanie.

Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w Londynie od dnia 1 czerwca do 31 grudnia 1972 r. dla Państw uczestniczących w konferencji o ochronie fok antarktycznych, odbytej w Londynie w dniach od 3 do 11 lutego 1972 r.

Ratyfikacja.

Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacyjne lub przyjęcia będą złożone Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, który niniejszym został wyznaczony jako Depozytariusz.

Przystąpienie.

Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia przez każde Państwo, które może być zaproszone do przystąpienia do konwencji za zgodą wszystkich Umawiających się Stron.

Wejście w życie.

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po dacie złożenia siódmego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia.

2. Niniejsza konwencja wejdzie następnie w życie w stosunku do każdego Państwa ratyfikującego, przyjmującego lub przystępującego trzydziestego dnia po 'złożeniu przez takie Państwo dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia.

Wypowiedzenie.

Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w dniu 30 czerwca każdego roku, zawiadamiając o tym wcześniej lub najpóźniej w dniu 1 stycznia tego samego roku Depozytariusza, który po otrzymaniu takiego zawiadomienia niezwłocznie poinformuje o tym inne Umawiające sią Strony, Każda inna Umawiająca się Strona w ciągu jednego miesiąca po otrzymaniu kopii takiego zawiadomienia od Depozytariusza może w podobny sposób zawiadomić o wypowiedzeniu, tak że konwencja utraci moc obowiązującą dnia 30 czerwca tego samego roku w stosunku do Umawiającej sią Strony, która złożyła takie zawiadomienie.

Zawiadomienie przez Depozytariusza.

Depozytariusz zawiadamia wszystkich Sygnatariuszy i Państwa przystępujące o:

a) podpisaniu niniejszej konwencji, złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub przystąpienia oraz o zawiadomieniach o wypowiedzeniu,

b) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji oraz o wszystkich zmianach konwencji lub załącznika.

Uwierzytelnione kopie i rejestracja.

1. Niniejsza konwencja została sporządzona w językach angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każda wersja jest jednakowo autentyczna i będzie złożona w archiwach Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, który przekaże jej odpowiednio uwierzytelnione kopie wszystkim Sygnatariuszom i Państwom przystępującym.

2. Niniejsza konwencja będzie zarejestrowana przez Depozytariusza zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Londynie dnia 1 czerwca 1972 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówna w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że postanawia przystąpić do tej konwencji w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie ona niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 12 czerwca 1980 r.

Przewodniczący Rady Państwa: H. Jabłoński

L. S.

Minister Spraw Zagranicznych: E. Wojtaszek

ZAŁĄCZNIK

1. Dopuszczalny połów.

W każdym roku od dnia 1 lipca do 30 czerwca włącznie Umawiające się Strony wyznaczą liczbę każdego gatunku fok, która może być zabita lub schwytana; liczba nie może przekraczać:

a) w przypadku foki krabojada (Lobodon carcinophagus) 175.000,

b) w przypadku lamparta morskiego (Hydrurga leptonyx) 12.000,

c) w przypadku foki Weddella (Leptonychotes weddelli) 5.000.

Ilości te podlegają zmianie w świetle ustaleń naukowych.

2. Gatunki chronione.

a) Zabrania się zabijania lub chwytania fok Rossa (Ommatophoca rossi), południowych słoni morskich (Mirounga leonina) i południowych uchatek (Arctocephalus sp.).

b) W celu ochrony dojrzałego, rozmnażającego się stada w okresie jego najsilniejszych koncentracji i podatności na zranienie zabrania się zabijania lub chwytania jakichkolwiek jednorocznych lub starszych fok Weddella (Leptonychotes weddelli) w okresie od dnia 1 września do dnia 31 stycznia włącznie.

3. Sezon ochronny i sezon połowu fok.

Okres między dniem 1 marca a dniem 31 sierpnia włącznie stanowi sezon ochronny, w którym obowiązuje zakaz zabijania lub chwytania fok. Okres od dnia 1 września do ostatniego dnia lutego stanowi sezon połowu fok.

4. Strefy połowów fok.

Każda ze stref połowów fok wymieniona w niniejszym ustępie będzie zamknięta w numerycznej kolejności dla wszystkich połowów fok gatunków określonych w ustępie 1 niniejszego załącznika w okresie od dnia 1 września do ostatniego dnia lutego włącznie. Zamknięcia takie będą się rozpoczynały od tej samej strefy, która zostaje zamknięta na podstawie ustępu 2 załącznika B do załącznika 1 do sprawozdania z piątego spotkania konsultatywnego Układu w sprawie Antarktydy z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji. Po wygaśnięciu każdego okresu ochronnego właściwa strefa zostanie ponownie otwarta:

strefa 1 – między 60° a 120° długości geograficznej zachodniej,

strefa 2 – między 0° a 60° długości geograficznej zachodniej wraz z tą częścią Morza Weddella, która leży na zachód od 60° długości geograficznej zachodniej,

strefa 3 – między 0° a 70° długości geograficznej wschodniej,

strefa 4 – między 70° a 130° długości geograficznej wschodniej,

strefa 5 – między 130° długości geograficznej wschodniej a 170° długości geograficznej zachodniej,

strefa 6 – między 120° a 170° długości geograficznej zachodniej.

5. Rezerwaty fok.

Zabrania się zabijania lub chwytania fok w następujących rezerwatach, które stanowią obszary rozmnażania fok lub rejony długoterminowych badań naukowych:

a) obszar dookoła Orkadów Południowych między 60° 20' i 60° 56' szerokości geograficznej południowej a 44° 05' i 46° 25' długości geograficznej zachodniej,

b) obszar południowo-zachodniego Morza Rossa na południe od 76° szerokości geograficznej południowej i na zachód od 170° długości geograficznej wschodniej,

c) obszar zatoki Edisto na południe i na zachód od linii łączącej przylądek Hallet na 70° 19' szerokości geograficznej południowej i 170° 18' długości geograficznej wschodniej z Heim Point na 72° 11' szerokości geograficznej południowej i 170° 00' długości geograficznej wschodniej.

6. Wymiana informacji.

a) Umawiające się Strony będą dostarczały przed dniem 31 października każdego roku innym Umawiającym się Stronom i Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych streszczenie statystycznych informacji dotyczących wszystkich fok zabitych lub schwytanych przez ich obywateli i statki podnoszące ich bandery na obszarze objętym konwencją w poprzedzającym okresie od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca. Informacja ta będzie zawierała według stref i miesięcy:

i) tonaż brutto i netto, moc wyhamowania w koniach mechanicznych, liczbę załogi, liczbę dni połowowych statków podnoszących banderą Umawiającej sią Strony,

ii) liczbą dorosłych osobników i szczeniąt każdego złowionego gatunku.

Na specjalne żądanie taka informacja będzie dostarczana z każdego statku wraz z dzienną pozycją statku, określaną w południe każdego dnia połowowego, i z połowem z tego dnia.

b) W razie rozpoczęcia połowów na skalę handlową sprawozdania o liczbie fok każdego gatunku zabitych lub schwytanych w każdej strefie będą składane Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych w formie i okresach (nie krótszych niż jeden tydzień) określonych przez tą organizację.

c) Umawiające sią Strony będą dostarczały Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych informacje biologiczne dotyczące w szczególności:

i) płci,

ii) warunków rozmnażania,

iii) wieku.

Komitet Naukowy Badań Antarktycznych może zażądać dodatkowych informacji lub materiałów za zgodą Umawiających sią Stron.

d) Umawiające sią Strony dostarczą innym Umawiającym sią Stronom oraz Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych, co najmniej na 30 dni przed wyruszeniem ich statków z portów macierzystych, informacji dotyczących ich planowanych wypraw połowowych.

7. Metody połowu.

a) Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca sią podawanie metod połowu fok i wydawanie zaleceń zapewniających szybkie, bezbolesne i skuteczne zabijanie lub chwytanie fok. W razie potrzeby Umawiające się Strony ustanowią przepisy dla ich obywateli oraz statków podnoszących ich bandery, zajmujących sią zabijaniem lub chwytaniem fok, z należytym uwzględnieniem stanowiska Komitetu Naukowego Badań Antarktycznych.

b) W świetle dostępnych danych naukowych i technicznych Umawiające się Strony uzgodnią podjęcie odpowiednich kroków w celu zapewnienia powstrzymania ich obywateli i statków podnoszących ich bandery od zabijania lub chwytania fok w wodzie, z wyjątkiem ograniczonej liczby niezbędnej do badań naukowych zgodnie z celami i zasadami niniejszej konwencji. Badania takie będą obejmowały studia nad skutecznością metod połowu fok pod kątem dbałości o stan zasobów oraz humanitarnego i racjonalnego użytkowania tych zasobów fok antarktycznych w celach ochronnych. Podjęcie oraz rezultaty każdego takiego programu badań naukowych będą zgłaszane Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych i Depozytariuszowi, który przekaże je Umawiającym się Stronom.